ตอนที่ 95 ระบบรักษาความปลอดภัยอันยอดเยี่ยม (อ่านฟรี 06/10/2567)

“อืม ถ้าเป็นสิ่งที่ข้าปลูกนั่นไม่ต้องกังวลไป แต่ถ้าเป็นพวกสิ่งที่เจริญเติบโตด้วยตนเองข้าก็คงไม่อาจห้ามผู้คนที่คิดจะขโมยมันได้” เย่ซีครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะกล่าวออกมา

พวกสมุนไพร ต้นไม้ ผลไม้ที่เขาปลูกนั้นไม่ต้องกลัวว่าจะถูกขโมยเลย ยกเว้นผู้ที่มาขโมยจะมีฝีมือเหนือล้ำกว่าเขาเท่านั้นแหละถึงจะนำพวกมันไปได้

แต่ถ้าเป็นพวกปลาทั่วไป นก สัตว์ตัวเล็ก น้ำ ดิน หญ้า ที่ในตอนนี้ล้วนมีพลังปราณแฝงอยู่ในตัวเองเพราะปรากฏการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นนั้น พวกมันล้วนถูกผู้อื่นขโมยได้ทั้งสิ้น

“แล้วพวกเราควรจะทำเช่นไรดีเถ้าแก่ ?” เยี่ยหลิงกล่าวออกมาด้วยความกังวล นางไม่อยากให้สิ่งของของเถ้าแก่ต้องมาถูกผู้อื่นขโมยไป

[“ระบบ มีอะไรช่วยเรื่องนี้ได้บ้างไหม ? ถ้าโดนคนขโมยของแบบนี้ก็ทำมาหากินไม่ได้นะ”] เย่ซีกล่าวถามระบบในทันที

[“ในตอนนี้ร้านค้ามีหมวดความปลอดภัยเพิ่มขึ้นมาแล้ว ขอให้ท่านลองตรวจสอบดู”] ระบบตอบกลับมา ดูเหมือนว่าเขาจะลืมไปเลยว่ามีร้านค้าสารพัดอยู่

[“ขอดูหน่อยสิ”] ชายหนุ่มตอบกลับไปก่อนจะเปิดหน้าร้านค้าสารพัดขึ้นมาดู

เขาพบว่ามีหมวดใหม่โผล่ขึ้นมานั่นก็คือหมวดเกี่ยวกับการรักษาความปลอดภัย ชายหนุ่มไม่ลังเลกดเข้าไปดูอย่างรวดเร็ว

ทั้งเยี่ยหลิงและฟิชต่างก็พากันมองเถ้าแก่ด้วยความสับสน นี่เถ้าแก่กำลังทำอะไรกัน ?

ทำไมถึงต้องจ้องมองอากาศตรงหน้าแล้วโบกมือไปมาด้วยเล่า ?

หมวดรักษาความปลอดภัย

แมลงกินเลือด

ระดับ : ผู้ฝึกหัดปราณ-เทพปราณ

ความสามารถ : ทำการดูดกินเลือดจากร่างกายของเป้าหมายจนกว่าจะตาย ยิ่งได้กลืนกินเลือดมากเท่าไหร่ก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น

ราคา : ตัวละหนึ่งร้อยผลึก

 

ทัณฑ์สวรรค์

ความสามารถ : เรียกสายฟ้าจากสวรรค์ลงมาผ่าร่างของสิ่งที่ท่านกำหนดไว้ สามารถกำหนดเป้าหมายได้อย่างละเอียด ใช้ในการปกป้องสถานที่ สิ่งของ โจมตี ล้วนทำได้ทั้งหมด ถ้าเป้าหมายระดับต่ำกว่าเซียนล้วนไม่อาจรอดพ้นไปได้

ราคา : 3,000,000 ผลึก

 

ดอกไม้ฝังร่าง

ระดับ : ผู้ฝึกหัดปราณ-จักรพรรดิปราณ

ความสามารถ : สามารถลอบโจมตีผู้บุกรุกได้อย่างง่ายดาย รวมถึงจะทำการฝังเมล็ดพันธุ์ของตนลงในร่างของเป้าหมาย หลังจากนั้นจะทำการดูดกลืนทุกสิ่งในร่างเป้าหมายเพื่อทำให้เมล็ดพันธุ์ที่ฝังเอาไว้เติบโตกลายเป็นดอกไม้ต้นใหม่

ราคา : ต้นละหนึ่งพันผลึก

 

เต่ายักษ์ ????

ระดับ : ???????

ความสามารถ : กำจัดผู้บุกรุกที่ระดับต่ำกว่าเซียนได้ทั้งหมดในทันที

ราคา : 5,000,000 ผลึก

‘น่าสนใจทั้งหมดเลยแหะ แต่ผลึกในตอนนี้ก็คงเลือกได้แค่แมลงกินเลือดหรือดอกไม้ฝังร่างสินะ’ ชายหนุ่มตรวจสอบสถานะของตัวเองก่อนจะพบว่าเหลือเงินอยู่ประมาณ หนึ่งแสนผลึกเท่านั้น

ครึ่งหลัง

‘ซื้อมันทั้งคู่ไปเลยก็แล้วกัน !’ หลังตัดสินใจได้ชายหนุ่มก็ซื้อมันทั้งคู่ทันที

เมื่อเปรียบเทียบกันแล้วถึงแม้แมลงกินเลือดจะมีขีดจำกัดของระดับพลังที่สูงและราคาถูกกว่า แต่ดอกไม้ฝังร่างก็ได้รับการทดแทนด้วยการเพิ่มจำนวนได้ ชายหนุ่มจึงซื้อแมลงกินร่างมาหนึ่งร้อยตัว รวมถึงต้นไม้ฝังร่างอีกยี่สิบต้น เขาจึงใช้เงินไปทั้งหมด สามหมื่นผลึก

“ข้ามีวิธีป้องกันผู้บุกรุกแล้ว มันคงจะเป็นวิธีที่ดีเลยล่ะ” เย่ซีกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงยินดี

‘ทั้งได้ป้องกันผู้บุกรุก ทั้งได้สิ่งมีชีวิตในการครอบครองเพิ่ม อะไรมันจะดีขนาดนี้!’ ชายหนุ่มคิดในใจอย่างยินดี ถึงแม้การจะเพิ่มจำนวนของดอกไม้ฝังร่างนั้นจะหมายถึงต้องช่วงชิงชีวิตของสิ่งมีชีวิตอื่นมาก็ตาม

แต่เขาจะคิดมากไปทำไมล่ะ ? ในเมื่อผู้บุกรุกและโลภมากเหล่านั้นหมายตาในสิ่งของของเขา เช่นนั้นก็ต้องยินดีที่จะยอมรับความเสี่ยงอยู่แล้ว!!

“พวกเจ้าทั้งสองตน ข้ามีงานจะมอบให้” หลังจากที่ซื้อสินค้าเรียบร้อย ชายหนุ่มก็หันมายิ้มให้กับทั้งสองตนที่ยืนมองอยู่

แต่รอยยิ้มที่ทั้งสองได้เห็นมันไม่ใช่รอยยิ้มแสนอบอุ่นหรือใจดีอะไร แต่เป็นรอยยิ้มของชายหนุ่มที่ทั้งโหดเหี้ยมและอำมหิตเป็นที่สุด ทำเอาทั้งสองตนขนลุกไปทั้งร่างเลยทีเดียว

“งานอะไรรึเถ้าแก่ ?” ทั้งสองถามออกมาพร้อมกันด้วยน้ำเสียงสั่นเล็กน้อย

“งานง่าย ๆ แค่ปล่อยบางสิ่งและปลูกพืชเท่านั้นเอง” ชายหนุ่มตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงอบอุ่นก่อนที่เขาจะมอบหมายงานให้ทั้งสองพร้อมมอบบางสิ่งให้ไปด้วย

...

“นี่มันน้ำศักดิ์สิทธิ์งั้นเรอะ!” ชายชราผู้หนึ่งอุทานออกมาเสียงดังด้วยความตกใจ

เขาเข้ามายังสถานที่แห่งนี้หลังจากที่ผ่านไปสามชั่วยาม ด้วยระดับราชาปราณขั้นห้าเช่นเขาจะไปที่ใดย่อมง่ายดายยิ่งนัก

ก่อนหน้านี้เขาก็เคยทุบตีมนุษย์แมวที่ออกมาขายสินค้าวิเศษอยู่หนหนึ่ง เสียดายที่สุดท้ายมีหญิงสาวนางหนึ่งมาช่วยมันหนีไปได้เขาเลยไม่ได้สินค้าวิเศษนั้นมา

“ข้าคิดว่าเป็นเช่นนั้นนะเฒ่าหู ตั้งแต่เกิดมาข้ายังไม่เคยเจอน้ำที่เต็มไปด้วยพลังชีวิตและลมปราณขนาดนี้มาก่อนเลย แค่อยู่ใกล้ ๆ ข้าก็รู้สึกว่าข้าจะมีอายุยืนขึ้นได้อีกหลายวันเลยทีเดียว” ชายชราอีกคนที่มาด้วยกันกล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ

ด้วยอายุหลักร้อยปีเช่นเขาทั้งสองคน พวกเขาย่อมเสาะหายาอายุวัฒนะมาหลากหลายประเภท ขอเพียงมันต่ออายุให้พวกเขาได้ จะได้เพียงหนึ่งวัน หรือหนึ่งเดือนพวกเขาก็ยอมจ่ายทั้งหมด! ไม่เช่นนั้นพวกเขาคงไม่แอบลักลอบเข้ามาในที่แห่งนี้หรอก

“ไม่ใช่แค่นั้นนะ ยังมีสมุนไพรล้ำค่าที่ไม่เคยเห็นมาก่อนอีก แม้ข้าจะเดินทางพเนจรมาหลายสิบปี เคยเห็นของล้ำค่าระดับกึ่งจักรพรรดิมาแล้ว แต่ของพวกนั้นก็เทียบกับสมุนไพรเหล่านี้ไม่ได้เลย พวกเราต้องเก็บไปให้หมด !” ชายชราที่ถูกเรียกว่าเฒ่าหูกล่าวออกมาด้วยความโล�

“ต้องระวังให้ดี! อาจมีผู้ที่คอยเฝ้าพวกมันอยู่ก็เป็นได้” เพื่อนของเฒ่าหูกล่าวออกมาด้วยความระแวง

ถ้าเป็นตัวเขาคงไม่มีทางจะปล่อยให้ของล้ำค่าเยี่ยงนี้เอาไว้โดยไม่มีการป้องกันเป็นแน่! เท่าที่เขาทราบมาที่ดินแห่งนี้เพิ่งจะเกิดปรากฏการณ์ฟ้าดินขึ้นปราการแสงทรงพลังถูกสร้างขึ้นปกคลุมที่ดินทั้งหมด แม้จะรู้ว่าอันตรายแต่หลังจากปราการแสงหายไปเขากับเฒ่าหูก็เฝ้ารออยู่สักพักก่อนจะแอบเข้ามา เพราะพวกเขาเห็นว่าเหล่าคนที่เข้ามาในที่แห่งนี้ล้วนกลับไปได้ปกติ

แม้จะมีร้านค้าที่ทำจากไม้โทรม ๆ อยู่ห่างไปไม่กี่ลี้พวกเขาก็ไม่คิดจะแวะไป

จะขโมยของแล้วเสนอหน้าไปหาเจ้าของทำไมกันล่ะ ? จริงไหม...

ฟิ้ว ฉึก! ฉึก!

เสียงของบางสิ่งถูกยิงแหวกอากาศด้วยความรวดเร็วก่อนจะปักเข้าที่หน้าอกของชายชราทั้งสองอย่างแม่นยำ แม้พวกเขาจะเป็นผู้เยี่ยมยุทธ์ขนาดไหนก็ยังตอบสนองไม่ทันอยู่ดีร่างกายของทั้งสองสั่นเล็กน้อยก่อนจะล่วงลงไปกองอยู่บนพื้นดิน

‘โง่เขลายิ่งนัก แต่พวกเจ้าจะยังไม่ตายในตอนนี้หรอก’ สิ่งมีชีวิตตนหนึ่งที่เป็นผู้ลงมือกล่าวในใจด้วยความเยาะเย้ย นี่อีกฝ่ายโง่ขนาดไหนกันถึงกล้าคิดจะขโมยสิ่งของของนายท่าน?

ดูเหมือนว่าเพียงแค่วันแรกของการเปิดร้าน ก็จะมีเหล่าแมลงเม่าที่บินเข้ามาด้วยความโลภเป็นจำนวนมากเสียแล้ว

ไม่มีใครสังเกตเลยว่าหยดเลือดต่างซึมหายลงไปในดินด้วยความเร็วที่ผิดปกติ เหมือนมีบางสิ่งได้ดึงดูดพวกมันไป...