ตอนที่ 21 ดีแคนทำการล้างสมอง

ดีแคนและคอร์เนเลียรอคอยอย่างอดทนเพื่อให้บารอน บาเชอร์ฟื้นคืนสติ

ห้องเรียนเงียบอย่างน่ากลัว เสียงเดียวที่ได้ยินคือเสียงพูดเบาๆ ที่ไม่ต่อเนื่องของบารอน บาเชอร์เป็นครั้งคราว

หลังจากผ่านไปประมาณหนึ่งนาที ในที่สุดบารอน บาเชอร์ก็ค่อยๆ กลับมาได้สสติ

“ดูเหมือนว่าเขาจะตื่นแล้ว เธอแตะเขาต่อไปได้”

คอร์เนเลียพยักหน้าและทำตามที่ดีแคนบอก

ตอนที่คอร์เนเลียกำลังจะโบกค้อนขนาดใหญ่ของเธอ บารอน บาเชอร์ก็รีบตะโกนเสียง: “ปล่อยฉัน! ...อ๊ากกก!”

บารอน บาเชอร์รวบรวมกำลังที่เหลือเพื่อตะโกนคำพูดเหล่านั้น

เขาต้องการจะพูดว่า: 'ปล่อยฉันเถอะ' เราสามารถพูดคุยเรื่องนี้ได้

เขาไม่สามารถทนต่อความทรมานนี้ได้อีกต่อไป

เขาทำได้เพียงอธิษฐานขอให้ดีแคนเข้าใจเขา

“เฮ้อ”

ดีแคนถอนหายใจลึกและยกเลิกการเรียกกวีผู้ถูกทำลาย

“แกคงไม่ต้องทนทุกข์ถ้าทำตัวดีๆ ตั้งแต่แรกเริ่ม คุยกันอย่างสันติดีที่สุด ใครจะอยากฆ่าคนกันล่ะ”

บารอน บาเชอร์: “...”

เขาไม่กล้าแสดงความคิดเห็นใดๆ ต่อคำพูดของดีแคน อย่างไรก็ตามเขากำลังสาปแช่งอยู่ในใจ:

ด้วยมือข้างหนึ่งที่จับแก้มของเขา และท่าทางเจ้าเล่ห์ในขณะที่เขามองไปที่บารอน บาเชอร์ ดีแคนถามด้วยน้ำเสียงที่สงบมาก “แกไม่ใช่คนที่พยายามจะฆ่าฉันก่อนหน้านี้หรอ?”

“ไม่ ไม่ ฉันไม่กล้า!”

บารอน บาเชอร์กรีดร้องด้วยความเศร้า

ยิ่งดีแคนสงบมากขึ้นเท่าไร เขาก็ยิ่งกลัวมากขึ้นเท่านั้น

บารอน บาเชอร์ไม่เคยพบกับปีศาจร้ายเช่นนี้มาก่อน

หลังจากเจอกับความทรมานก่อนหน้านี้ บารอน บาเชอร์รู้สึกราวกับว่าความตายไม่ใช่สิ่งที่ต้องกลัวอีกต่อไป

ดีแคนเม้มริมฝีปากของเขา ดูเหมือนผิดหวังอย่างมากกับบารอน บาเชอร์ เขาโบกการ์ดในมือแล้วพูดว่า “ฉันไม่ชอบปีศาจที่โกหก ให้แกสัมผัสกับกวีผู้ถูกทำลายอีกสสักห้านาทีเพื่อให้แกได้สำนึก”

บารอน บาเชอร์: “???”

ฉันควรตอบยังไงดี? แกอยากให้ฉันบอกว่าฉันอยากจะฆ่าแก แล้วให้แกทุบฉันด้วยค้อนงั้นหรอ?

แม้ว่าเขาจะสับสนมาก แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากขอการให้อภัย: "ไม่ ฉันจะไม่โกหกอีกต่อไป!"

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นดีแคนก็หยุดการอัญเชิญชั่วคราว

“บาเชอร์ พูดตรงๆ ตราบใดที่แกซื่อสัตย์และพูดแต่ความจริง ฉันจะไม่ทำให้แกทรมาน สรุปก็คือฉันหวังว่าสิ่งที่แกพูดจะทำให้ฉันพอใจ”

เขาจ้องมองตรงไปที่บารอน บาเชอร์ เขาไม่กระพริบตาเลยแม้แต่น้อย ราวกับว่าการจ้องมองของเขาสามารถทะลุผ่าน บารอน บาเชอร์ได้

บารอน บาเชอร์อยากฆ่าดีแคนตั้งแต่เริ่มต้น  แต่ไม่เพียงแต่เขาล้มเหลวในการฆ่าดีแคนเท่านั้น เขากลับถูกดีแคนทรมานแทน หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่เขาจะรู้สึกเกลียดชังดีแคนอย่างสุดซึ้ง

แม้ว่าตอนนี้เขาจะรู้สึกหวาดกลัวดีแคน แต่เขาไม่สามารถลบล้างความปรารถนาอันแรงกล้าที่เขามีอยู่ในใจได้

"ฉันผิดไปแล้ว!! ฉันยอมรับว่าฉันพยายามจะฆ่านายก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้ฉันไม่กล้าที่จะคิดแบบนั้น! ฉันจะไม่กล้าคิดถึงมันอีกแล้ว ฉันจะไม่โกหกอีกแล้วด้วย!”

เสียงของบารอน บาเชอร์เต็มไปด้วยความโศกเศร้า มีเสียงสะอื้นด้วย

เขาไม่อยากประสบกับความทรมานแบบนั้นอีก ไม่ว่าความต้องการของดีแคนจะไร้สาระเพียงใด เขาก็จะไม่ต่อต้าน

เขารู้ดีว่าเขาอยู่ในสถานการณ์แบบไหน

เขาไม่มีค่าอะไรมากไปกว่าแมลง

ในความเป็นจริง เขาน่าจะเป็นแมลงตั้งแต่แรก

เขาหนีไปไหนไม่ได้

ก่อนที่เขาจะรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น เขาก็อยู่ในเงื้อมมือของดีแคนแล้ว

“บาเชอร์ ในเมื่อแกยอมรับว่าต้องการฆ่าฉัน มันก็คงไม่มากเกินไปที่ฉันจะฆ่าแกใช่ไหม?”

"ไม่..."

"อืม?"

“ไม่มากเกินไป!!”

บารอน บาเชอร์ตะโกนราวกับกำลังรายงานต่อผู้บังคับบัญชา

ดีแคนพยักหน้า การจ้องมองของเขาอ่อนโยนขึ้นเล็กน้อย

“ถ้าแกเจอปีศาจตัวอื่น แกอาจจะตายไปแล้ว โชคดีที่เจอฉัน ฉันเป็นคนมีเมตตามาโดยตลอด และฉันเชื่อมั่นว่าเราทุกคนมีจิตใจที่สวยงาม ดังนั้นฉันจะให้โอกาสแกได้แก้ตัว”

น้ำเสียงของดีแคนอ่อนโยนมากขึ้นเรื่อยๆ

“......?”

บารอน บาเชอร์รู้สึกงุนงงกับพฤติกรรมของดีแคน

ค้อนของคอร์เนเลียพุ่งมาที่หัวของบารอน บาเชอร์

เธออยากจะพูดว่า: แกควรขอบคุณเพื่อนฉันไม่ใช่หรอ?

“ขอบคุณ ขอบคุณ!”

“ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ฉันจะไม่ฆ่าแก ฉันรับประกัน ฉันสาบานว่าฉันจะไม่ฆ่าแก ดังนั้นสบายใจเถอะ”

ดวงตาของดีแคนหรี่ลง รอยยิ้มที่อบอุ่นและอ่อนโยนปรากฏบนใบหน้าของเขา

ราวกับว่ากำแพงกั้นระหว่างเขากับบารอน บาเชอร์ละลายไปในทันที

เช่นเดียวกับเทวดา เขายื่นมือไปหาบารอน บาเชอร์เพื่อเสนอโอกาสในการไถ่บาปให้เขา

บารอน บาเชอร์รู้สึกว่าสมองของเขากำลังจะระเบิด

เขากำลังเล่นบ้าอะไรอยู่?

ปีศาจระดับสูงนี้มีความเมตตาอยู่ในใจงั้นหรอ?

ไม่ เป็นไปไม่ได้! มันเป็นไปไม่ได้เลย!

หรือเขาจะเป็นหนึ่งในปีศาจผู้ไม่ฆ่าในตำนาน?

ปีศาจที่สามารถควบคุมความปรารถนาในการฆ่าได้อย่างเต็มที่นั้นน่ากลัวยิ่งกว่าปีศาจที่ฆ่าตามสัญชาตญาณซะอีก!

นั่นคือแก่นแท้ของปีศาจที่มีอันดับสูงสุด!

บารอน บาเชอร์รู้สึกหวาดกลัวมากยิ่งขึ้น..

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าที่ยังรอดจนถึงตอนนี้ ไม่มีเหตุผลใดที่ปีศาจอันดับสูงสุดจะต้องโกหก

เขาน่าจะทำตามคำที่พูด

ตอนที่บารอน บาเชอร์กำลังจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก ทันใดนั้นดีแคนก็พูดต่อว่า “ดังนั้น ตัดสินใจได้เลย ว่าแกจะสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อฉัน หรือทนกับการทรมานอันไม่มีที่สิ้นสุด”

"...อา?"

บารอน บาเชอร์อารมณ์ผันผวนเหมือนรถไฟเหาะ

แล้วจะเรียกว่ารอดได้ยังไง?

การฆ่าจะเป็นการแสดงความเมตตาแทน!

เมื่อบารอน บาเชอร์เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของดีแคนรอยยิ้มที่ทำให้เขาตัวสั่นไปทั้งตัว และรู้สึกถึงค้อนเย็นเฉียบที่กดลงบนหัวของเขา เขาก็รู้สึกหวาดกลัวจากส่วนลึกของจิตวิญญาณของเขาเป็นครั้งแรก

ในที่สุดบารอน บาเชอร์ผู้สูงศักดิ์และสง่างามก็ยอมจำนน เขาประกาศเสียงสั่น “ฉัน... ฉันสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อนาย...”

"ดีมาก"

ดีแคนมองไปที่บารอน บาเชอร์จากบนเก้าอี้

“อย่างนี้แล้ว ฉันจะต้องสารภาพความลับกับแก ฟังให้ดี”

ดีแคนหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่จะพูดด้วยท่าทีจริงจังอย่างมาก “ฉันไม่ใช่ปีศาจจริงๆ ฉันเป็นมนุษย์”

"เป็นไปไม่ได้!! นายเป็นปีศาจ! ปีศาจในหมู่ปีศาจ!”

บารอน บาเชอร์ตะโกนด้วยความตื่นตระหนก

นั่นเป็นเรื่องตลกที่ไม่สมเหตุสมผลที่สุดเท่าที่เขาเคยได้ยินมา

"อะไรนะ? พูดอีกครั้งสิ!"

คิ้วของดีแคนขมวดเข้าหากัน เขาโกรธนิดหย่อบ

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกปีศาจเรียกว่าปีศาจ

เขายอมรับว่าไพ่ที่เขาทำนั้นค่อนข้างน่ารังเกียจในบางครั้ง แต่ก็ไม่มีใครตัดสินเขาจากการสร้างสรรค์ของเขาได้!

“ไม่ ไม่ ไม่ ฉันผิดไปแล้ว! นายเป็นมนุษย์! นายไม่ใช่ปีศาจ!”

เมื่อสังเกตเห็นสีหน้าของดีแคน บารอน บาเชอร์ก็รีบแก้ตัวทันที

“แกแกล้งพูด! แกคิดว่าจะหลอกฉันได้งั้นหรอ! แกต้องเชื่อว่าฉันเป็นมนุษย์จากก้นบึ้งของหัวใจสิโว้ย!”

น้ำเสียงของดีแคนดูเหมือนจะโกรธจริงๆ แล้ว

สิ่งนี้ทำให้ บารอน บาเชอร์ตื่นตระหนกอย่างสมบูรณ์

หรือว่าดีแคนสามารถอ่านความคิดของเขาได้?

เขาอดไม่ได้ที่จะสงสัยเรื่องนั้น

สมองของเขาเริ่มทำงานอย่างรวดเร็ว

แม้ว่าเขาจะไม่สามารถระบุได้ว่าดีแคนสามารถอ่านความคิดของเขาได้หรือไม่ แต่เขารู้ว่าเขาต้องทำตามที่ดีแคนเรียกร้อง แม้ว่าเขาจะต้องสะกดจิตตัวเองก็ตาม

ความต้องการของดีแคนนั้นง่ายมาก เขาโกหกไม่ได้และเขาไม่สามารถหักล้างคำพูดของดีแคนได้

บารอน บาเชอร์เริ่มหลอกลวงตัวเองอย่างบ้าคลั่ง ในที่สุดเขาพูดกับดีแคนด้วยความมั่นใจสูงสุดว่า “ใช่แล้ว นายเป็นมนุษย์!”

[วัตถุประสงค์ภารกิจ 3: ปีศาจตรวจพบมนุษย์ได้ไม่เกินสามคน จำนวนมนุษย์ปัจจุบันที่ยังปลอมตัวอยู่: 5/6]

ดีแคนดูการเปลี่ยนแปลงในประกาศภารกิจแ ละพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

แม้ว่าเขาจะอ่านความคิดไม่ได้ แต่เขาสามารถใช้ประกาศภารกิจเพื่อพิจารณาว่าบารอน บาเชอร์มองเขาเป็นมนุษย์จริงๆ หรือไม่

เขาสามารถควบคุมหัวใจของปีศาจได้ อิอิอิอิ

ดีแคนห้ามตัวเองให้หยุดหัวเราะไม่ได้