ตอนที่ 179 สถานการณ์ไม่สู้ดีนัก

พอคําพูดนี้หลุดออกมา ทุกคนก็พานตกตะลึง

ก่อนจะพากันตอบสนองทันที

“คุณชายโม หมายความว่าไง...?”

มีคนอยากพูดแต่ไม่กล้าพูด

คุณชายโม่ หัวเราะเย้ยหยันออกมาอีกครั้ง : “นั่นมันง่ายมาก.. ในเมืองซูแห่งนี้ ตราบเท่าที่ฉัน โม่เฟิง คนนี้ต้องการจัดการกับใคร ..บางคน คิดหรือว่าจะจัดการไม่ได้?”

“คนพวกนั้นมันหยิ่งมาก ดังนั้นฉันจึงจะปล่อยให้พวกมันเย่อหยิ่งต่อไปอีกวัน เมื่อฉันเตรียมกำลังคนพร้อมแล้ว มันจะได้รู้ถึงผลลัพธ์ที่พวกมันทำว่า ..มันไม่มีผลดีอะไรเลย”

“เข้าใจแล้ว”

คุณชายโม่ พูดทุกอย่างออกมาชัดเจนขนาดนี้ ใครที่ไหนจะไม่เข้าใจความหมายของ คุณชายโม่ อีก?

ในครั้งนี้ คุณชายโม่ มีแผนจะเล่นใหญ่ และสิ่งนี้มันจะทำให้กลุ่มคนพวกนั้นถูกเก็บกวาด อย่างสมบูรณ์…

เมื่อคิดมาถึงจุดนี้ คนที่เคยโกรธอย่างดุเดือดแปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที

ท้ายที่สุด สถานะของ คุณชายโม่ คืออะไร?

เขาคือ.. นายน้อยสองของ หลินต้า กรุ๊ป

ตราบใดที่เขาพูดไม่กี่คำ และเรียกคนสักสิบ หรือยี่สิบคน นั่นมันไม่ใช่เรื่องง่ายหรอกหรือ?

เมื่อถึงเวลาคนนั้นที่ชื่อ คุณชายซู อะไรนั่น และกลุ่มคนใกล้ตัวมันจะทำเป็นหยิ่งได้อีกแค่ไหน?

“เอ่อ.. จะว่าไปแล้วเราจะหาพวกมันเจอยังไง?”

โดยไม่คาดคิด จู่ๆ ก็ได้มีคนหนึ่งกล่าวขึ้นอย่างกังวลใจ

“วางใจได้ ตราบใดที่พวกมันยังอยู่ในเมืองซู ก็ไม่มีทางที่ตระกูลโม่ของฉันจะหาไม่เจอ..”

“รอจนกว่าจะเจอ แล้วฉันจะแจ้งให้พวกนายทุกคนทราบ”

“เมื่อถึงเวลาฉันจะเรียกพวกนายทุกคนมาดูว่า ..มันจะถูกเราเล่นจนตายแบบไหนยังไง”

พูดไป คุณชายโม่ ก็เผยให้เห็นถึงดวงตาสีดำขลับ แววตานั้นมันเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมที่ฉายชัดออกมา

จากนั้นเขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋าของเขาแล้วกดโทรไปยังหมายเลขหนึ่งดูเหมือนว่าเขาพร้อมที่จะหาคนแล้ว

เมื่อหลายคนเห็นการกระทำนี้ของ คุณชายโม่

เพื่อนๆ ของ คุณชายโม่ หลายคนพลางมองหน้ากันไปพลางหัวเราะทันที

เสียงหัวเราะของพวกเขานั้นมันดูร้ายกาจ และเต็มไปด้วยความภูมิใจอย่างมาก

ดูเหมือนทุกคนจะคิดว่าอีกไม่นาน คุณชายซู อะไรนั่น และกลุ่มเพื่อนๆ ของมันจะต้องมาก้มลงกราบขอความเมตตาอย่างทุกข์ทรมานอยู่ ..ต่อหน้าพวกเขา

แต่ก็ช่างเถอะ ต่อให้พวกเขามีความคิดที่ท้าทายสวรรค์(ฝืนกฎ)อย่างไร

ซูเหวิน และเพื่อนๆ ของเขาที่ไหนจะรู้ถึงสิ่งต่างๆ เหล่านี้?

นับตั้งแต่พวกเขาออกจากร้านอาหารมา พวกเขาก็ได้นั่งรถไปเที่ยวชมสถานที่อื่นๆ ภายในเมืองซูต่อไปตามแผนที่วางไว้

ส่วนเรื่องที่พบเจอกับ คุณชายโม่

ทุกคนที่กำลังเที่ยวเล่นสนุก พลันหลงลืมพวกเขาไปนานแล้ว…

และต้องบอกว่าช่วงเวลาแห่งความสุขนั้นสั้นเสมอ

กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็ผ่านไปอีก 1-2 วันแล้ว

ช่วงสองวันที่ผ่านมา ซูเหวิน และเพื่อนๆ ได้ไปเที่ยวในหลายสถานที่ด้วยกัน ถ่ายรูปเก็บไว้มากมาย ซึ่งมันได้เปิดโลกทัศน์ของพวกเขากว้างขึ้นมากจริงๆ

แน่นอนว่าหลังจากไปเที่ยวเล่นมาหลายที่แล้วเราจะกินน้อยลงได้อย่างไร?

ในขณะนี้ เมื่อเห็นว่าเวลามาถึงกลางคืนอีกครั้ง

ซูเหวิน และเพื่อนๆ มีความอยากขึ้นมาอีกครั้ง และครั้งนี้พวกเขายังต้องการกินมื้อใหญ่

ดังนั้น ซูเหวิน จึงหาข้อมูลบนอินเทอร์เน็ต

ในที่สุดเขาก็ได้ถูกใจร้านหม้อไฟร้านหนึ่งที่มีชื่อเสียงในเมืองซู ชื่อร้าน ‘หม้อไฟ จิ่วโม่’

ต่อจากนั้นเขาจึงพาเพื่อนๆ นั่งรถสองคันตรงไปที่ร้านหม้อไฟแห่งนั้นในทันที

เมื่อพูดถึงร้าน จิ่วโม่ หม้อไฟแห่งนี้ ที่นี่คือร้านหม้อไฟที่มีชื่อเสียงมากในเมืองซู มีลูกค้าหลั่งไหลเข้ามาที่นี่อย่างไม่ขาดสายในทุกวัน

เมื่อ ซูเหวิน และพวกมาถึงที่นี่ สิ่งที่พวกเขาเห็นก็คือฉากนี้

อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้มันก็สอดคล้องกับอารมณ์ของ ซูเหวิน ในขณะนี้ด้วยเช่นกัน

ท้ายที่สุดแล้ว การกินหม้อไฟนั้นมันต้องกินในบรรยากาศแบบนี้ถึงจะสร้างความอยากอาหารได้ดีที่สุด

ในทันที เมื่อได้รับคําสั่งจากเขา เพื่อนๆ ก็เปิดเมนูสั่งอาหาร

ไม่ว่าจะแพง หรือถูก เนื้อสัตว์ หรือมังสวิรัติ

ขอแค่ใครชอบทานอะไรก็จัดมาเสิร์ฟถึงโต๊ะ

และเพื่อที่จะเพลิดเพลินไปกับมื้ออาหาร ซูเหวิน ยังตั้งใจเลือกหม้อไฟแบบสองช่องมาเป็นพิเศษ

ดูเหมือนว่าทุกคนจะเพลิดเพลินไปกับอาหารมื้อนี้อย่างเต็มที่จริงๆ

เมื่อเวลาผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วโมง และเป็นเวลาสองทุ่มกว่าๆ ได้ อาหารมื้อนี้จึงถือว่าทุกคนได้ทานกันเสร็จแล้ว

จากนั้น ซูเหวิน ไปจ่ายบิล และออกจากร้านหม้อไฟไปพร้อมกับเพื่อนๆ

จริงๆ แล้วเวลานี้มันยังค่อนข้างเร็วไป

เดิมทีทุกคนยังสามารถไปเดินเที่ยวตลาดกลางคืนได้อีก

แต่วันนี้ ช่วงตอนกลางวันทุกคนได้เดินเที่ยวเล่นกันอย่างสนุก บวกกับกินดื่มกันจนอิ่มแล้ว เลยไม่มีความคิดที่จะไปเดินเที่ยวตลาดกลางคืนอีกต่อไป

ทันทีนั้นทุกคนก็พร้อมที่จะกลับไปพักผ่อนที่โรงแรม

อย่างไรก็ตาม เมื่อ ซูเหวิน วางแผนที่จะเรียกแท็กซี่สองคัน โดยพาทุกคนกลับไปที่โรงแรม เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

ไม่ไกลนัก รถ Mercedes-Benz สีดําหลายคันขับตรงมาในทิศทางที่ ซูเหวิน อยู่อย่างรวดเร็ว

ในเวลาเพียงสิบกว่าวินาที ก็มาถึงด้านหน้าร้านหม้อไฟที่ ซูเหวิน หยุดยืนอยู่

ทันทีหลังจากนั้น ก็เห็นผู้ชายหลายคนเดินลงมาจากรถทีละคัน นับได้หลายสิบคนที่เดินลงมา

คนเหล่านี้แต่ละคนสวมชุดสูท ล้วนสูงสง่า แข็งแรง และกำยำ

แทบจะทันทีทันใด มันก็ได้รับความสนใจจากผู้คนที่สัญจรผ่านไปมา

ชั่วขณะหนึ่ง มีคนกินแตง อยากรู้อยากเห็น และต่างสงสัย แม้กระทั่งผู้คนที่สัญจรผ่านไปมาไม่น้อยที่พากันหลีกทางให้

โดยเกรงว่าจะไปทำให้เหล่าคนกลุ่มนี้ขุ่นเคืองเข้าให้..

ในขณะที่ทุกคนกำลังสับสนอยู่นั้น

ชายในชุดสูทเหล่านี้ดูเหมือนจะได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี พวกเขาเข้าปิดล้อม ซูเหวิน และคนอื่นๆ อย่างรวดเร็วมาก ทั้งภายใน และภายนอกอย่างแน่นขนัดจนไร้ช่องทางหลบหนี

ดูเหมือนจะกลัวว่าอีกฝ่ายจะหนีไป

เมื่อมองดูผู้คนมากมายปิดล้อมตัวเอง และเพื่อนๆ จี้หยวี่, วัง ซิ่วซิ่ว, จูเหยี่ยน และคนอื่นๆ ตกใจ และต่างไม่เข้าใจว่าสถานการณ์นี้มันคืออะไร

ซูเหวิน ถึงกลับขมวดคิ้วเล็กน้อย..

เขามองไปรอบๆ และเห็นชายในชุดสูทเหล่านี้แต่ละคนเห็นชัดว่าไม่ใช่คนธรรมดาเลย พวกเขาเหมือนบอดี้การ์ดที่ถูกเลือกมามากกว่า

ทันใดนั้น ซูเหวิน ในใจก็เหมือนคาดเดาอะไรบางอย่างได้

ในขณะที่เขาแอบคาดเดา หนึ่งในชายชุดสูทเหล่านี้ก็ได้ก้าวขึ้นมาข้างหน้า

ผู้ชายคนนี้ไม่เพียงแต่มีร่างกายสูงใหญ่เท่านั้น ใบหน้าเขามันยังเต็มไปด้วยความดุร้ายด้วย.. เขามองไปที่ ซูเหวิน และคนอื่นๆ ก่อนจะพูดด้วยเสียงราบเรียบว่า : “พวกคุณเป็นกลุ่มคนที่ทำให้ คุณชายโม่ ขุ่นเคืองใช่หรือไม่”

“และใครในหมู่พวกคุณคือ คุณชายซู..”

ผู้ชายคนนั้นถามด้วยเสียงที่ดุดันเฉียบขาด น้ำเสียงของเขาทุ้มลึกทั้งยังดูหยาบคายไม่น้อยจริงๆ

เห็นชัดว่าอีกฝ่ายยุ่งด้วยไม่ได้ง่ายๆ

พอคําพูดนี้หลุดออกมา ซูเหวิน ก็แอบพยักหน้าในใจ

ตามที่เขาคาดไว้ คุณชายโม่ เป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้

ดูเหมือนว่าผู้ชายคนนี้จะไม่ยอมแพ้เพราะเรื่องเมื่อวันก่อน!

แต่อย่าพูดถึงเขาในตอนนี้เลย

พอได้ยินอีกฝ่ายพูดถึง คุณชายโม่ แม้แต่กลุ่มเพื่อนๆ ของ ซูเหวิน ก็เข้าใจได้ทันทีว่ามัน ..เกิดอะไรขึ้น

ดูเหมือนคนเหล่านี้จะถูก คุณชายโม่ จาก หลินต้า กรุ๊ป เรียกมา

ล่าสุดพวกเขาได้มีปัญหากับ คุณชายโม่

ครั้งนี้ คุณชายโม่ ที่ว่าจึงจัดหาคนมากมายขนาดนี้มา เขาคงเตรียมที่จะตอบโต้พวกเขากลับ ..อย่างแน่นอน

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ใบหน้าของทุกคนก็ปรากฎความตื่นกลัว และความระมัดระวังอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เพราะถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็มีจำนวนคนมากเกินไป

สิ่งนี้มันช่วยไม่ได้ที่จะทําให้ผู้คนรู้สึกตื่นตระหนก และตึงเครียดเล็กน้อย

กลับเป็น เซี่ย ซินเหยา ที่ยืนอยู่ข้าง ซูเหวิน โดยเธอไม่ค่อยรู้สึกกลัวมากนัก

ท้ายที่สุดแล้วหลังจากได้เห็นการแสดงที่กล้าหาญของ ซูเหวิน ในแฮปปี้ บาร์ และเขาคนเดียวสามารถจัดการกับผู้ชายมากกว่า 20 คนได้ เซี่ย ซินเหยา เธอจึงกลายเป็นแฟนคลับตัวยงของ ซูเหวิน ไปอย่างสมบูรณ์นับตั้งแต่นั้น

และเธอเต็มไปด้วยความมั่นใจในตัวแฟนหนุ่มของเธอ

ในเวลานี้ เมื่อเผชิญหน้ากับชายที่ดูดุร้ายคนนั้น ในที่สุด ซูเหวิน ก็พูดแล้ว

“ฉันคือ ซูเหวิน ที่ คุณชายโม่ ของพวกคุณพูดถึง มีอะไรก็ว่ามาเถอะ?”

ซูเหวิน พูดอย่างสงบ น้ำเสียงของเขาราบเรียบไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ

“คุณคือ ..คุณชายซู?”

“แล้วกลุ่มที่อยู่ข้างหลังคุณ เป็นเพื่อนของคุณ?”

“ดี.. คุณชายโม่ สั่งมาว่าเขาต้องการพบคุณ และเพื่อนของคุณมาก เช่นนั้นกรุณาช่วยมากับเราด้วย!”

ผู้ชายคนนั้นมอง ซูเหวิน แวบหนึ่ง แล้วพูดอย่างช้าๆ

เพียงแต่น้ำเสียงนี้ ฟังดูไม่เหมือนการพูดสนทนากันตามปกติ แต่เหมือนเป็นคำสั่งมากกว่า