บทที่ 8 รุ่นพี่ที่กระตือรือร้นต้องไม่ใช่คนเลวอย่างแน่นอน
บทที่ 8 รุ่นพี่ที่กระตือรือร้นต้องไม่ใช่คนเลวอย่างแน่นอน
ชายหนุ่มมองดูอย่างสิ้นหวัง ถอยหลังกลับขึ้นไปบนเวที เขาใช้เวลาอยู่นานก่อนจะพูดต่อไป
"ข้าชื่อลั่วไค เป็นพ่อมดฝึกหัดระดับ 2 พวกเจ้าหยิบคู่มือขึ้นมาอ่านซัก 10 นาทีนะ"
เสียงของเขาเริ่มเบาลง
เพียงไม่นานเหล่าเด็กชายหญิงรีบแจกจ่ายคู่มือกฏของหอคอย
หลังจากนั้นลั่วไคก็ปล่อยมือ และเริ่มท่องคาถาที่พวกเขาไม่เข้าใจ ทำท่าทางโบกมือไปมา
เพียงชั่วพริบตาเดียว ของเหลวสีเขียวหนืบก็หายไปจากบนพื้น
เหล่าเด็กใหม่ได้เห็นตอนที่เด็กอ้วนถูกสังหารไปแล้ว พวกเขาจึงไม่ได้ตื่นตระหนกแต่อย่างใดกับเวทมนตร์ของลั่วไคมากนัก
สิ่งเหล่านี้ทำให้ลั่วไคที่แต่เดินอยากจะอวดก็ รู้สึกหดหู่ไม่น้อย
เด็กผู้ชาย 2 คนที่นั่งทางด้านซ้ายของ เคลี ก็ยืนขึ้นเพื่อรับแบบทดสอบ และส่งต่อให้เคลีกับโซลต่อไป
เคลี รับมันมาอย่างเฉยชา ส่วนโซลนั้น ได้กล่าวขอบคุณ
"ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรเลย" เด็กหนุ่มตาโตรู้สึกประหลาดใจไม่น้อย "ข้าชื่อโดส ส่วนเขาชื่อร๊อคกี้ พวกเราพักอยู่ห้อง 613 และ ห้อง 614 หวังว่าพวกเขาจะได้ร่วมกลุ่มกันในอนาคตนะ.."
ถ้าเป็นโรงเรียนธรรมดาทั่วไป ตอนนี้เป็นโอกาสที่ดีที่จะได้รู้จักเพื่อนใหม่
แต่โซลไม่ได้คิดว่าในฐานะพ่อมดฝึกหัด พวกเขาจะสามารถรวมกลุ่มกันได้ สุดท้ายแล้ว ธาตุของพวกเขาและอาจาร์ยผู้สอนล้วนแล้วแต่ต่างกัน
เขามองไปยังไปยังแบบทดสอบบนกระดาษในมือของเขา
มีอาจาร์ยเพียง 5 คนเท่านั้น นั้นคือทั้งหมดที่มีอยู่ในแบบทดสอบ ของหอคอยพ่อมด มันมีการแนะนำเพียงสั้นๆ ด้านหลังชื่ออาจาร์ยแต่ละคน โดยจะระบุธาติที่พวกเขาเชี่ยวชาญและวิชาที่พวกเขาชำนาญ
โดยทั่วไปจะมีธาตุ 1 หรือ 2 อย่าง และชำนาญวิชาที่หลากหลาย
โซลเห็น ชื่ออาจาร์ยดูโก้เป็นคนแรก และชื่อต่อมาคืออาจาร์ยแคซ
แคซ เชี่ยวชาญธาตุ : ธาตุมืด วิชาชำนาญ : อันเดดพื้นฐาน การวิจัยภูติผี การเก็บรักษาซากศพ และการปลูกถ่ายอวัยวะ
เขาราวกับหมอผีที่ออกมาจากยมโลก
โซลนึกไปถึงใบหน้าอันน่าสะพรึงกลัวของคงชาอีกครั้ง เขารีบติ้กเครื่องหมายถูกไว้ใต้ชื่ออาจาร์ยแคซ ทันที
หลังจากนั้น เขาก็หยิบ คู่มือขึ้นมาอ่าน โดยมีรายละเอียดของกฏต่างๆ เยอะกว่าที่ อาจาร์ยดูโก้อธิบายเอาไว้
มันไม่มีกฏเกณฑ์มากมายนัก เมื่อครั้งที่เขายังเป็นข้ารับใช้
อาจเป็นเพราะข้ารับใช้นั้น มีสิทธิ์รับรู้ได้เพียงจำกัด จึงไม่จำเป็นต้องรับรู้กฏเหล่านี้
ในเวลานี้ หางตาของเขามองไปยัง เคลี ซึ่งขมวดคิ้วกัดปากกาของนาง
หลังจากที่ได้ไม่เคลื่อนไหวอยู่นาน
"เกิดอะไรขึ้น?"
เคลี ค้นพบข้อมูลบางอย่างที่ซ่อนอยู่งั้นหรือ?
เคลี หยุดกัดปากกาและหันหน้ามาหาโซล และพูดอย่างจริงจัง "ธาตุที่ข้าเชี่ยวชาญที่สุด คือธาตุไฟ และไม่มีอาจาร์ยที่เชี่ยวชาญในธาตุนี้"
ก่อนที่โซลจะทันได้พูดอะไร นางก็ก้มหัวลง และดู กระดาษแบบทดสอบอีกครั้ง
"นี้ข้าสามารถเลือกเรียนกับอาจาร์ยที่เชี่ยวชาญธาตุทองได้เท่านั้นงั้นหรือ บ้าเอ้ย! ข้าละไม่อยากเลือกเลย!"
ขณะที่เคลีพูดเช่นนั้น คิ้วที่ขมวดของนางก็คลายลง นางรู้ว่าต่อให้ไม่เต็มใจเพียงใด นางก็ไม่มีทางเลือก
หอคอยพ่อมดแห่งนี้ไม่ใช่โรงเรียนที่ตั้งขึ้นอย่างเป็นทางการ จึงมีอาจาร์ยผู้สอนอยู่ทั้งหมดเพียง 5 คน มันจึงเป็นเรื่องปกติที่จะไม่ครอบคลุมธาตุทั้งหมด
เช่นเดียวกับ ธาตุมืดของ โซล ที่มีเพียง อาจาร์ยแคซ คนเดียวเท่านั้นที่เชี่ยวชาญมัน
เมื่อคิดถึงสิ่งเหล่านี้ สีหน้าของโซลก็กลายเป็นเคร่งขรึม
เดี๋ยว ก่อนหน้านี้ คงชา รู้ได้อย่างไรว่าธาตุที่เขากับได้ดีกับเขาที่สุดคือ ธาตุมืด
ทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องบัญเอิญหรือจัดฉากเอาไว้กันนะ?
ธอร์ขมวดคิ้วขณะมองดูชื่อของ อาจาร์ย แคซ
ในที่สุด ลั่วไคก็ ฟื้นได้สติในที่สุด
"หากพวกเจ้ามีคำถามใดๆ พวกเจ้าสามารถถามข้าได้เลย"
เพียงไม่นานก็มีคนยกมือขึ้น
มีคนถามถึงกฏของหอคอยพ่อมด และมีบางคนที่ประสบปัญหาเดียวกันกับเคลี
อย่างที่โซลคิดเอาไว้ หากไม่มีอาจาร์ยที่เชี่ยวชาญในธาตุหลัก พ่อมดฝึกหัดสามารถเลือกธาตุที่เข้ากันได้เป็นอันดับ 2 เท่านั้น
ที่แยกกว่านั้น เขาอาจจะต้องเลือกธาตุอันดับ 3 หรือ 4
ลั่วไค ตอบคำถามทุกคนด้วยความอดทนอยู่ครึ่งชั่วโมง เขาอธิบายอย่างละเอียด แม้จะมีบ่นบ้างเล็กน้อย แต่ก็อธิบายทุกอย่างชัดเจน
แม้ว่าจะมีบางคำถามที่เขาไม่สามารถตอบได้ แต่เขาก็สามารถอธิบายให้พ่อมดฝึกหัดเหล่านี้เข้าใจได้
แม้แต่โซล ก็ยังหลงใหล จนลืมเรื่องอันตรายที่ซ่อนอยู่ของ คงชา ไปชั่วคราว
ทันใดนั้น โซลก็ว่าแขนของเขาถูกดึก เขามองไปด้านข้างและพบว่าเคลี ชี้นิ้วของนางออกไป ทำท่าทางให้โซลมองไปยังทางขวาของนาง
โซลเงยหน้าขึ้น และพบว่าเด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา จ้องมองกลับมาที่เขา ตอนที่เขาเข้าร่วมการทดสอบด้วยสายตาที่ขุ่นเคือง
หลังจากอีกฝ่ายเห็นว่าโซลเงยหน้าขึ้น เขาก็มองอย่างจริงจังก็จะหันหัวกลับไป
"เขาเป็นใครกัน" โซลโน้มตัวไปทางซ้ายและถามด้วยเสียงที่แผ่วเบา
เคลี ยังคงนั่งตัวตรง
"เขาเชื่อ ดยุค เพื่อนสนิทของเขาเสียชีวิตระหว่างทางมาที่นี่ พ่อมดฝึกหัดระดับ 3 ที่เป็นผู้นำทางปฏิเสธที่จะช่วยเหลือเขา"
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับข้าละ?"
"ตอนนั้นพ่อมดฝึกหัดระดับ 3 พูดว่า "เจ้าเป็นมนุษย์มากเกินไป""
พ่อมดฝึกหัดจึงปล่อยให้ผู้ที่ทำการทดสอบตายระหว่างทาง
เป็นผลให้ในระหว่างการทดสอบ พบว่ามี 2 3 ที่ไม่สามารถอธิบายได้
โซลหันหัวกลับไปอย่างเงียบๆ จากนั้นเขาก็พูดออกมา "มันไม่เกี่ยวกับข้าเลยซักนิด"
"ฮ่าๆ"
เคลี หัวเราะเบาๆ ไม่รู้ว่านางกำลังหัวเราะกับใคร
ทั้ง 2 ยังคงฟังคำอธิบายของลั่วไค บนเวที ไม่มีใครพูดถึง ดยุค อีกเลย
"... สรุปสั้นๆ ตราบใดที่เจ้าใช้พลังงานส่วนใหญ่ไปกับการเรียนความรู้พื้นฐาน เจ้าก็ไม่ต้องกังวลว่าจะสอบไม่ผ่าน"
ลั่วไคประสานมือ และสรุปคำถามทั้งหมด
"เอาละ ข้าพูดจบแล้ว อธิบายเท่านี้ก็น่าจะเพียงพอ พวกเจ้ากรอกแบบทดสอบเสร็จหมดหรือยัง?"
เขาไอออกมาเบาๆ
"ก่อนที่จะรวบรวมแบบทดสอบ ข้าอยากจะแนะนำที่ปรึกษาของข้า เอนซี ใช่แล้ว เขาจะเป็นอาจาร์ยที่ปรึกษาให้กับพวกเจ้า ตัวเขานั้นเชี่ยวชาญธาตุดิน แต่ยังไม่สามารถสอนวิชาธาตุได้ แต่ในความเป็นจริงแล้ว ก็มีทั้ง อาจาร์ยธาตุน้ำและธาตุพิษอยู่แล้ว คงไม่จำเป็นหรอก"
ลั่วไคกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม "เจ้าไม่ต้องกังวลว่าจะไม่ผ่านวิชาหลัก เพราะอาจาร์ยส่วนใหญ่ล้วนเป็นพ่อมดที่แท้จริงหมดแล้ว" ไม่จำเป็นต้องแยกแยะเลย แม้ว่าเขาจะเป็นพ่อมดฝึกหัดธาตุมืด แต่ก็ไม่มีปัญหาที่จะให้ เอนซี ช่วยสอนให้ พวกเรามีกลุ่มรุ่นพี่ค่อยช่วยเหลือพวกเจ้า
"ยินดีด้วยที่พวกเขาได้ เอนซี เป็นที่ปรึกษา"
ลั่วไคกัดฟัน และกระพริบตา
"แก๊ง แก๊ง แก๊ง"
ธอร์สังเหตุเห็นว่าหลายคนได้แก้ไขแบบทดสอบทันที
แม้แต่ โดส และ ร๊อคกี้ ที่นั่งอยู่อีกฝั่งของ เคลี ก็ยังทบทวนอีกครั้ง
โดส ยังได้หันมาแนะนำ โซล กับ เคลลี่ "มาเลือกอาจาร์ยเอนซี กันเถอะ เห็นไหมว่า รุ่นพี่ ลั่วไค นั้นกระตือรือร้นมากเพียงใด เขาต้องเต็มใจที่จะสอนพวกเราอย่างแน่นอน วิธีนี้จะทำให้พวกเราก้าวหน้าได้เร็วขึ้น"
"ไม่!" เคลี ปฏิเสธ ทันทีอย่างไม่ต้องคิด
โซลก็ส่ายหัวเช่นกัน
พ่อมดฝึกหัดเหล่านี้ล้วนถูกทำมาจากโลกภายนอก พวกเขาอาจถูกภาพลักษณ์ของพ่อมดในหอคอยหลอก
ความประทับใจของ ธอร์ ต่อพ่อมดฝึกหัดเหล่านี้คือเขาจะรีบร้อนเสมอ พวกเขาจะไม่หยุดหากไม่ใช่เรื่องสำคัญ
หากวันใดวันหนึ่งเขาหยุดลงตรงเจ้า อย่างได้ดีใจ แสดงว่าพวกเขาอาจต้องการเจ้า
แล้วมันจะมีวิธีลัดได้อย่างไร?
มือซ้ายที่เป็นกระดูกของโซลคอยย้ำเตือนเขาอยู่ตลอดเวลา หากเขาไม่มีความแข็งแกร่งหรือคุณค่ามากพอ สิ่งที่เขาทำได้ก็มีเพียงขายร่างกายเท่านั้น
มันขึ้นอยู่กับเขาจะตายหมู่หรือ ตายเดียว
ในที่สุด ลั่วไค ก็อธิบายเสร็จสิ้น เขาขอให้ทุกคนส่วนแบบทดสอบ
โดส ช่วยเคลี และ โซลส่งแบบทดสอบ
เมื่อมองไปยังเคลีจากมุมสายตา โซลก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าเคลี ได้เลือก อาจาร์ยกูโด้ ที่มาถึงก่อนเวลาและจากไปอย่างรวดเร็ว
สุดท้ายแล้ว เมื่อคิดถึง "อ้วก" ที่อาจาร์ยดูโก้อาเจียนออกมา นางช่างกล้านักที่ยังเลือกเขา
หลังจากส่งแบบทดสอบ แล้ว ลั่วไคก็บอกให้พวกเขาสามารถกลับไปยังหอพักก่อนได้ ข้ารับใช้จะส่งสิ่งของต่างๆ ไปให้
ทุกคนรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก พวกเขาต่างบอกลารุ่นพี่ และเดินจากไป
ลั่วไคที่นั่งเรียง แบบทดสอบในมือของเขา ก็วางไว้บนเวทีอย่างเรียบร้อย
"ฮิฮิฮิ..."
จู่ๆ เขาก็หัวเราะออกมา
