บทที่  460:ซางจี้ เซินเฉา 

สระไวน์ ทอดยาวหลายพันไมล์ และไม่มีใครมองเห็นจุดสิ้นสุดของมันได้ในพริบตา เชื่อมต่อกับแม่น้ำใหญ่และสามมณฑลและแปดมณฑล

ดินแดนที่แห้งแล้งและแห้งแล้งแต่เดิมของดินแดน ราชาฮั่ว โบราณเริ่มเจริญรุ่งเรืองด้วยพลังทางจิตวิญญาณ ภูเขากลายเป็นตระหง่านและแม่น้ำสาขาก็ไหลไปยังที่ต่างๆ ที่ดินที่ไม่สามารถเพาะปลูกได้กลับอุดมสมบูรณ์และกลายเป็นยุ้งฉางตามธรรมชาติ

เนื่องจากตั้งอยู่ตามธรรมชาติ แม่น้ำสายใหญ่จึงมีความสามารถที่แข็งแกร่งในการกักเก็บน้ำท่วม ในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา แม่น้ำสายใหญ่ไม่เคยถูกน้ำท่วมอีก

บางคนกล่าวว่าหม้อไวน์ของผู้อมตะได้ตกลงสู่โลกมนุษย์แล้ว ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดน้ำท่วม และน้ำท่วมไม่เคยเกิดขึ้นอีกเลย

บางคนกล่าวว่าหม้อไวน์ของผู้อมตะบรรจุไวน์อมตะไว้ ไวน์อมตะกลายเป็นแหล่งเก็บไวน์และไหลเข้าสู่โลกมนุษย์ หล่อเลี้ยงผืนดิน ด้วยเหตุนี้สามมณฑลและแปดมณฑลจึงเจริญรุ่งเรืองและอุดมสมบูรณ์ นำความโชคดีมาสู่ผู้คน

ในช่วงสองสามทศวรรษที่ผ่านมา ประชากรในท้องถิ่นมีจำนวนเพิ่มขึ้นหลายครั้ง มีคนจำนวนมากอพยพมาที่นี่ และมณฑลตอนล่างไม่กี่แห่งก็กลายเป็นมณฑลบน สถานที่แห่งนี้ได้กลายเป็นจังหวัดสวรรค์ของราชวงศ์จักรพรรดิโจว

ในขณะนี้ มีเรือจำนวนนับไม่ถ้วนแล่นเข้าออกจากบ่อไวน์ยาวพันไมล์ที่เชื่อมต่อกับแม่น้ำใหญ่ ต้นอ้อเติบโตริมบ่อไวน์ในสามมณฑลและแปดมณฑล และชาวประมงจำนวนนับไม่ถ้วนก็หาเลี้ยงชีพอยู่ที่นั่น เรือเล็กและเรือประมงแล่นผ่านบ่อไวน์ ลอดชั้นต้นกก กลับมาพร้อมกับปลา

ชาวประมงสวมเสื้อกันฝนฟางและหมวกไม้ไผ่ เขาขี่เสายาวและร้องเพลงเสียงดังระหว่างทางกลับ สระไวน์นับพันไมล์นั้นเงียบสงบและเจริญรุ่งเรืองราวกับสวรรค์

ขณะนั้น เรือสำราญลำหนึ่งแล่นไปตามแม่น้ำใหญ่มุ่งหน้าสู่สระไวน์ ชาวนาและชาวประมงจำนวนมากทั้งสองฝั่งแม่น้ำมองดูเรือสำราญอันวิจิตรงดงามและชี้ไปที่เรือลำนั้น เด็กหลายคนไม่เคยเห็นเรือสำราญที่สูงและสวยงามเช่นนี้มาก่อน ดูเหมือนวังลอยอยู่บนแม่น้ำ

"ต้องมีนัดใหญ่บนเรือ!"

“อาจจะเป็นครอบครัวของข้าราชการระดับสูง!”

“เจ้าหน้าที่ทุจริตเหล่านี้คงยึดทรัพย์สมบัติของประชาชนไปเป็นจำนวนมาก!”

เหนือทางเข้าสระไวน์ มีพนักงานขนของนับแสนคนขนสินค้าที่ท่าเทียบเรือของเมือง พ่อค้าเร่กลุ่มหนึ่งยืนอยู่ในโรงเตี๊ยม มองดูเรือสำราญและแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรือลำนั้น สิ่งที่พวกเขาไม่รู้ก็คือระหว่างทาง เหล่าเทพแห่งขุนเขาและเจ้าแห่งน้ำที่อยู่ริมแม่น้ำต่างก็โค้งคำนับเรือสำราญเมื่อเห็นมัน ขณะนั้น พระเจ้าแห่งแม่น้ำที่พวกเขาบูชาอยู่นั้น ยืนอยู่บนเรือสำราญ และกราบไหว้เจ้าของเรือสำราญด้วยความเคารพ

เนื่องจากรูปลักษณ์ที่แปลกประหลาดของ หลิงซู จึงเห็นได้ชัดว่าเขาไม่ใช่มนุษย์ตั้งแต่แรกเห็น บางทีเขาอาจจะไม่ได้อยู่ที่เกาะ สวรรค์ ยูดูมากนัก แต่ในทวีปตะวันออกที่มนุษย์เป็นส่วนใหญ่ ตำแหน่งของโลกในราชวงศ์ จักรพรรดิโจวนั้นเด่นชัดมาก ดังนั้นเขาจึงสวมเสื้อคลุมสีดำเพื่อปกปิดร่างกายของเขา

เขามองไปที่ทะเลสาบต้งถิงที่มีหมอกหนาซึ่งปกคลุมไปด้วยหมอก “สถานที่แห่งนี้ก็ไม่เลว! ลอร์ดอมตะอาศัยอยู่ที่นี่หรือไม่?”

เรือลำใหญ่แล่นผ่านไปอย่างช้าๆ และปีศาจจิ้งจอกเก้าหางก็มองออกไปนอกหน้าต่าง เธอส่ายหัวและพูดว่า "นี่คือสระไวน์ยาวพันไมล์ที่ เทพอมตะ โยนลงมา ตอนนี้ เทพอมตะ อาศัยอยู่ใน สำนักซุนทุน ของ ดินแดนสวรรค์แห่งอาณาจักรมนุษย์ เราต้องผ่านประตูที่นำไปสู่สวรรค์ อาศัยอยู่เพื่อที่จะไปให้ถึง!”

“ตอนนี้ที่ผู้เป็นอมตะกำลังจะเสด็จขึ้น หากผู้อาวุโสมาช้าสักหน่อย ท่านผู้เป็นอมตะก็อาจจะเสด็จขึ้นสู่ท้องฟ้าและเสด็จขึ้นแล้ว!”

หลิงซู ถอนหายใจ "ย้อนกลับไป เมื่อฉันให้กำเนิดสติปัญญาของฉันเหนือสระปีศาจสวรรค์ของ ถิ่นฐานสวรรค์ ฉันเคยเห็น ลอร์ดผู้เป็นอมตะยี่ตู เพียงครั้งเดียว ฉันไม่ได้คาดหวังว่าเมื่อเราพบกันอีกครั้ง เทพอมตะ ได้มาถึงแล้ว จุดสูงสุดของอาณาจักรมนุษย์ และกำลังจะแยกทางกัน”

ปีศาจจิ้งจอกขาวเก้าหางเห็นได้ชัดว่าไม่สามารถสอดคล้องกับสิ่งที่เขาพูดได้ แม้ว่า หลิงซูที่อยู่ตรงหน้าเธอเพิ่งจะกลายร่างเป็นมนุษย์ในแง่ของความอาวุโส แต่ก็มีไม่มากนักทั่วทั้งเกาะ เกาะยูดูสวรรค์ ที่สามารถเปรียบเทียบกับเขาได้

เมื่อเขากลายร่างเป็นมนุษย์แล้วเขาก็มีการฝึกฝนระดับที่ 5 แล้ว เรืออมตะของร่างกายหลักของเขาเดิมทีเป็นการเลียนแบบสิ่งประดิษฐ์อมตะในยุคดึกดำบรรพ์ดังนั้นจึงมีรากฐานที่จะกลายเป็นอมตะโดยธรรมชาติ เมื่อเปรียบเทียบกับเธอ หลงซู ใน ด้านหน้าของเธอสามารถเรียกได้ว่าเป็นเมล็ดพันธุ์สวรรค์ รูปร่างหน้าตาของเขาไม่น่าประทับใจ แต่จริงๆ แล้วเขาเป็นเมล็ดพันธุ์เต๋าสวรรค์โดยธรรมชาติ

ด้วยเหตุนี้ ปีศาจจิ้งจอกขาวเก้าหางจึงได้รับความเคารพนับถือต่อผู้เป็นอมตะ ยี่ตู มากขึ้น เรือลำใหญ่ที่เขาเคยปรับแต่งอย่างไม่เป็นทางการในอดีตเพื่อเดินทางผ่านส่วนลึกของทะเลและโลกใต้พิภพมีความเป็นไปได้ที่จะกลายเป็น อมตะหลังจากรับร่างมนุษย์“ผู้อาวุโสอาจจะได้พบกับเทพอมตะได้อีกครั้งในขอบเขตที่สูงขึ้นในอนาคต ไม่จำเป็นต้องถอนหายใจ”

"เรากำลังจะพบกับเทพอมตะ ผู้อาวุโส โปรดเตรียมตัวให้พร้อม!"

เรือลำใหญ่แล่นไปยังใจกลางสระไวน์พันไมล์ และในหมอกอันกว้างใหญ่ ภาพลวงตาและทิวทัศน์ที่สวยงามทุกชนิดปรากฏขึ้น มีพระราชวังอมตะ และภูเขาศักดิ์สิทธิ์ และเรือแล่นไปบนน้ำราวกับว่ากำลังแล่น บนเมฆปีศาจสีขาวหยิบโทเค็นออกมา "ปีศาจขาวแห่งเผ่าขาวเก้าหางขอพบผู้เป็นอมตะอี้ตู้!"

บนพื้นผิวของทะเลสาบที่กว้างจนไม่มีใครมองเห็นจุดสิ้นสุดได้ มีกระแสน้ำวนขนาดใหญ่พัดเข้ามากลืนเรือสำราญไปในทันที

หลังจากผ่านกระแสน้ำวนที่แปลกประหลาดและลวงตา เรือไม่ได้จมลงไปในน้ำ แต่กลับลอยขึ้นสู่ผิวน้ำอีกครั้ง และปรากฏขึ้นในอีกโลกหนึ่ง

พวกเขายังคงอยู่บนผิวน้ำแต่หลังจากผ่านคลื่นที่ใสสะอาดแล้วลมก็พัดชั้นหมอกแห่งจิตวิญญาณออกไปและพวกเขาตระหนักว่าพวกเขาอยู่ที่ตีนภูเขาศักดิ์สิทธิ์ที่ดูเหมือนจะไปถึงสวรรค์ เมื่อ พวกเขาเงยหน้าขึ้น พวกเขายังไม่สามารถมองเห็นยอดเขาได้ แต่พวกเขารู้สึกได้ถึงรัศมีอันสง่างามที่กดทับพวกเขา

มีเมืองใหญ่อยู่เชิงเขา กำแพงเมืองทำจากหิน เรียบง่ายและหยาบกร้าน และเต็มไปด้วยกลิ่นอายโบราณและป่าเถื่อน เมืองนี้พลุกพล่านไปด้วยผู้คน และพวกเขาก็สามารถเห็นผู้คนมากมายสวมเสื้อผ้าเรียบๆ และไม่มีการตกแต่งเดินอยู่บนถนน อย่างไรก็ตาม เมื่อมองดูคนเหล่านี้แล้ว ก็ไม่มีใครในพวกเขาเป็นปุถุชนธรรมดาเลย

ภูเขาถูกปกคลุมไปด้วยหมอกหนาหลายชั้น ศาลาก็สูงขึ้นและตกลงไปพร้อมกับยอดเขาที่ซ่อนเร้นอยู่ในสิ่งมหัศจรรย์ทุกชนิดทอดยาวไปไกล ในส่วนที่ลึกที่สุดของภูเขา มีต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ต้นหนึ่งที่เปล่งแสงศักดิ์สิทธิ์ที่ปกคลุมสวรรค์และโลก

ดูเหมือนว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกของปีศาจขาวที่นี่ และเธอก็อธิบายให้หลิน ซูฟังว่า "นี่คือถ้ำสวรรค์แห่งอาณาจักรมนุษย์ แต่สิ่งที่แตกต่างจากดินแดนที่ได้รับพรทั่วไปก็คือถ้ำสวรรค์บรรจุเต๋าผู้ยิ่งใหญ่ไว้ กฎหมาย”

ความสนใจของหลินซู ปะทุขึ้นมาทันที "ฉันสงสัยว่ามันเป็นกฎเต๋าที่ยิ่งใหญ่แบบไหน!"

ปีศาจสีขาวชี้ไปที่เมืองเฟิงตูที่ตีนเขาศักดิ์สิทธิ์ “การไหลเวียนของเวลาภายในและภายนอกเมืองนั้นแตกต่างกัน การไหลเวียนของเวลาภายนอกนั้นคล้ายคลึงกับของอาณาจักรภูเขาและทะเล ถ้าเราออกไปตอนนี้ มันก็จะยังคงเป็นเวลาเดิมด้านนอก

“ถ้าเราอยู่ในเมืองหนึ่งวัน โลกภายนอกก็จะผ่านไปหนึ่งเดือน!

“แต่บนภูเขา วันหนึ่งก็เท่ากับหนึ่งปีในโลกภายนอก!”

เมื่อมาถึงจุดนี้ แพนทีออน สีขาวก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความประหลาดใจ ความลึกลับของการบรรลุอำนาจของกฎนั้นไม่สามารถเข้าใจได้ “ยิ่งไปสูงเท่าไร เวลาก็ยิ่งไหลช้าลง ว่ากันว่าในถ้ำแห่งหนึ่งบนภูเขา หากอยู่ในนั้นสักวันหนึ่ง โลกก็อาจผ่านไปนับพันปี”

"ว่ากันว่าเมื่อเทพผู้เป็นอมตะยี่ตู ก้าวข้ามความยากลำบากของเขาจนกลายเป็นอมตะ เขาได้เข้าใจกฎแห่งเต๋าผู้ยิ่งใหญ่ในระหว่างความยากลำบาก จากนั้นจึงรวมสิ่งเหล่านี้เข้ากับโลกที่นี่"

หลินสวี่หันศีรษะไปมองภูเขา และสัมผัสได้ถึงหมอกหนาทึบในทันที หินทุกก้อนบนภูเขา เช่นเดียวกับพระราชวังและศาลาอมตะนั้นดูลึกลับอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ และมีแสงเรืองรองที่ลึกลับสำหรับพวกเขา

“ฉันเคยได้ยินเรื่องราวของ กวนฉี และ ลานเก แต่ฉันคิดว่ามันเป็นเพียงข่าวลือ ใครจะคิดว่าสักวันหนึ่งฉันจะได้เห็นมันด้วยตาของตัวเองจริงๆ”

ในเวลานี้ เมฆมงคลลอยลงมาจากภูเขา โดยมีชายหนุ่มสวมชุดคลุมของวิทยาลัยอิมพีเรียลยืนอยู่ เขาค่อย ๆ ลงมาจากเมฆและก้าวขึ้นไปบนดาดฟ้าเรือสำราญ

“ฉินยูได้รับคำสั่งให้พาคุณสองคนขึ้นไปบนภูเขา โปรดตามฉันมา!”