บทที่ 40: การพบกันครั้งแรก

กู่จ้าวอุ้มซูซานซานกลับไปที่ร้านขายของเก่า ระหว่างทาง เขาได้หยิบคริสตัลของซอมบี้เด็กมาด้วย ตัวผลึกคริสตัลมีสีขาวและภายในมีแสงเปล่งประกายเล็กน้อย

เขาพบห้องเล็กๆ ข้างในและวางเธอลงบนโซฟา นี่คือสถานที่ที่เขาได้รับบาดเจ็บครั้งสุดท้าย คราวนี้เป็นซูซานซาน

แต่ถ้าเขาทำได้ เขาก็อยากจะเป็นคนที่ได้รับบาดเจ็บมากกว่า

เขาต้องรีบรักษาบาดแผล กู่จ้าวที่ยังไม่ได้ทำใจ เขามองไปที่ซูซานซานที่นอนอยู่

กู่จ้าวตบตัวเองอย่างแรง

“ทำไมฉันถึงคิดถึงเรื่องเหล่านี้ในเวลาแบบนี้”

เขาหลับตาและฉีกเสื้อของเธอออก แต่เขาไม่ได้สังเกตเห็นว่าร่างของซูซานซานสัมผัสกับคริสตัลที่อยู่ข้างเตียงคริสตัลหายไปในทันที

คนอีกกลุ่มหนึ่งมาถึงทางเข้าเมือง M

“ประธานกู่นี่คือเมือง M มีซอมบี้มากเกินไป เราต้องลงจากรถแล้วเดินเข้าไปข้างใน”

เครื่องระบุตำแหน่งในมือของกู่หลิงยังคงกะพริบไฟสีแดง

มันเป็นข้อพิสูจน์ว่าซูซานซานอยู่ที่นี่

กู่จินเฉิงลงจากรถโดยไม่ชักช้าแล้วพูดว่า "เข้าไปข้างในกันเถอะ"

กู่หลิงไม่แปลกใจเลย ไม่ว่าจะเกิดอันตรายอะไรก็ตาม ตราบใดที่คุณซูอยู่ที่นั่น ประธานกู่ก็พร้อมจะบุกเข้าไป

กู่ฉินเฉิงไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่า เขาปล่อยสายฟ้าออกมาเพื่อเคลียร์เส้นทางทันที

กู่หลิงและคนอื่น ๆ เฝ้าดูด้วยความอิจฉา มันน่าหงุดหงิดสำหรับพวกเขาที่จะเปรียบเทียบตัวเองกับกู่จินเฉิง พวกเขาทั้งหมดปลุกความสามารถพิเศษของตนขึ้นมาหลังจากวันสิ้นโลกพร้อมกัน แต่พวกเขาก็สงสัยว่าทำไมความแตกต่างระหว่างพวกเขาถึงใหญ่มาก?

กู่จ้าวกำลังพันผ้าที่บาดแผลของซูซานซาน โชคดีที่กล่องปฐมพยาบาลที่เธอหยิบออกมาก่อนหน้านี้ไม่ได้ถูกใส่กลับเข้ามิติ ไม่อย่างนั้นคงลำบากกว่านี้

เฟยหลานเดินเข้ามา และดวงตาของเขาก็เบิกกว้างเมื่อเห็นแผ่นหลังเปลือยของซูซานซาน แม้ว่าจะมีรอยแผลเป็นยาว แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความงามของเธอลดลงเลยแม้แต่น้อย กลับเพิ่มความรู้สึกถึงความงามขึ้นไปอีก

การแสดงออกของกู่จ้าวเย็นชาขึ้น ในขณะที่เขาคลุมหลังเธอด้วยเสื้อแจ็คเก็ตของเขา

เฟยหลานกล่าวว่า “ฉันเข้ามาเพื่อบอกคุณว่าพี่สาวซานซานใช้พลังน้ำของเธอเพื่อช่วยคุณก่อนหน้านี้”

ขณะที่เขาพูด ร่องรอยของความอิจฉาก็แวบขึ้นมาในดวงตาของเขา จริงๆ แล้ว พี่สาวซานซานมีพลังพิเศษอยู่สามประเภท อย่างไรก็ตาม เมื่อเขานึกถึงพลังพิเศษประเภทไม้ของเขาที่เพิ่งตื่นขึ้น เขาก็พอใจ

กู่จ้าวขมวดคิ้วและหยิบแก้วน้ำออกมาทันที ข้างในเป็นน้ำที่ซูซานซานให้เขาดื่ม

"ฉันเข้าใจแล้ว คุณออกไปได้” กู่จ้าวพูดอย่างเย็นชา

เฟยหลาน “ให้ฉันอยู่ที่นี่เถอะ บ้านเกิดของฉัน เรามีประเพณี ถ้าเห็นหลังเปลือยเปล่าของหญิงสาวต้องแต่งงานกับเธอ ฉันพร้อมที่จะปฏิบัติตามนั้น คุณสามารถชี้แจงสิ่งต่าง ๆ ในภายหลังได้”

ลมในมือของกู่จ้าวค่อยๆเพิ่มขึ้นและเฟยหลานก็วิ่งออกไปอย่างมีไหวพริบ

กู่จ้าวหยุดลมในมือ เขาหยิบแจ็คเก็ตที่เขาคลุมให้ซูซานซานออก เขาก็นึกถึงสิ่งที่เฟยหลานเพิ่งพูด

“ถ้าฉันเห็นหลังของผู้หญิง ฉันจะต้องแต่งงานกับเธอ”

ถ้าเป็นเรื่องจริงเขาก็เต็มใจ...

เขาค่อยๆ เทน้ำลงบนหลังของเธอ บาดแผลดูดซับน้ำน้ำพุวิญญาณอย่างรวดเร็วและเริ่มเปลี่ยนจากสีดำเป็นสีแดง สะเก็ดแผลก็ค่อยๆหายดี กู่จ้าวคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ จากนั้นค่อย ๆ จับเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาแล้วป้อนน้ำที่เหลือให้เธอ

ดวงตาของกู่จ้าวที่ปกติเย็นชาตอนนี้เต็มไปด้วยความอ่อนโยน นี่เป็นความอ่อนโยนที่เขาไม่กล้าปล่อยให้ซูซานซานเห็นตอนเธอตื่น เห็นได้ชัดว่าเขาป้อนน้ำให้เธอเสร็จแล้ว แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อย เขามองดูซูซานซานในอ้อมแขนของเขา จมอยู่กับความคิด

ดวงตาที่ปิดสนิทของเธอมีขนตาที่โค้งงอ เธอมีจมูกที่สวยงามและริมฝีปากเล็ก อย่างไรก็ตาม ริมฝีปากของเธอซีดเกินไป

เมื่อเขากลับมามีสติ นิ้วของเขาก็อยู่บนริมฝีปากของเธอแล้ว เมื่อตระหนักถึงสิ่งที่เขาทำไป กู่จ้าวก็ปล่อยเธอทันทีและลุกขึ้นยืนเพื่อสงบลมหายใจ

"ฉันกำลังทำอะไร?" เขาตำหนิตัวเอง “ใช้ประโยชน์จากการหมดสติของคุณซูเหรอ? ฉันสมควรตายจริงๆ”

ในเวลาเดียวกัน ความคิดหนึ่งก็เกิดขึ้นในใจของเขา

“วันสิ้นโลกได้มาถึงแล้ว และทั้งโลกก็ตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย ถ้าประธานกู่กับคุณซูไม่สามารถพบกันอีกได้ ฉันจะมีโอกาสไหมนะ?”

เขาไม่สามารถควบคุมความคิดของเขาได้ และความลับเล็กๆ น้อยๆ ของเขาทำให้เขารู้สึกถึงความสุขและความหวาน

“ไม่ ฉันไม่สามารถทำแบบนั้นได้ ฉันจะทรยศประธานกู่ไม่ได้” เขาต่อยตัวเอง “ฉันมีความคิดแบบนั้นได้ยังไง”

เฟยหลานที่เพิ่งผลักเปิดประตูเข้ามาก็เห็นฉากนี้ ก่อนที่เขาจะแสดงความประหลาดใจก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้น

เขาพูดอย่างรวดเร็ว “คนกลุ่มหนึ่งบอกว่าพวกเขามาที่นี่เพื่อตามหาพี่สาวซานซาน ผู้ชายที่เป็นผู้นำดูแข็งแกร่งมาก ฉันไม่สามารถหยุดพวกเขาได้ พวกเขากำลังเข้ามา”

ร่างกายของกู่จ้าวแข็งทื่อ .. เขารู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านั้นเป็นใคร