บทที่ 28 ฉู่เฉิน คุกเข่า!

บทที่ 28 ฉู่เฉิน คุกเข่า!

ห้องเงียบลงในทันที

หัวใจของเซี่ยเป่ยเต้นแรง เขาเป็นเพื่อนกับหวงหยู่ไห่หลายปี รู้ดีว่าหวงหยู่ไห่นิสัยยังไง เขาไม่มีทางยอมให้ใครมาดูถูก

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ต่อหน้าผู้หญิง เขายิ่งชอบโชว์ออฟ

ด้วยสถานะของเขา ในวงการของเมืองฉาน ไม่มีใครกล้าพูดจาหยาบคายกับเขา

คำว่า ‘คุณเป็นเป็นบ้าหรือเปล่า’ ของฉู่เฉิน น่าจะเป็นคำพูดที่หยาบคายที่สุดที่หวงหยู่ไห่เคยได้ยิน

เมื่อเห็นว่าสีหน้าของหวงหยู่ไห่มืดมนลงในทันที เซี่ยเป่ยก็รีบลุกขึ้นยืน ยิ้มพลางพูดว่า “ฉู่เฉิน ในที่สุดนายก็มาแล้ว ท่านนี้คือคุณชายหวง หวงหยู่ไห่”

ฉู่เฉินพยักหน้า

เซี่ยเป่ยเห็นว่าฉู่เฉินมีสีหน้าที่สงบนิ่ง เขาก็รู้สึกประหลาดใจ เขารู้ดีว่าฉู่เฉินไม่ได้โง่ รู้สถานะของอีกฝ่ายแล้ว แต่ก็ยังคงสงบสติอารมณ์ได้

เซี่ยเป่ยไม่รู้ว่า จริงๆ แล้วฉู่เฉินพูดต่อในใจว่า...ที่แท้คุณชายหวงก็เป็นคนบ้า

“ฉันบอกว่า ให้บอกวันเดือนปีเกิดของนายมา” น้ำเสียงของหวงหยู่ไห่เย็นชาเล็กน้อย

ฉู่เฉินเลิกคิ้ว กำลังจะเอ่ยปาก เขาก็ถูกเซี่ยเป่ยส่งสัญญาณให้หยุด

“หยู่ไห่ ฉู่เฉินเป็นคู่ค้าของฉัน เป็นเพื่อนของฉัน” เซี่ยเป่ยกล่าว

สายตาของหวงหยู่ไห่ดูไม่เป็นมิตร “เสี่ยวเป่ย ไม่ใช่ว่าฉันไม่ให้เกียรตินาย แต่ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านของตระกูลซ่งคนนี้ ดูเหมือนจะอวดดี”

“ไม่รู้ว่าเป็นอวดดี หรือโง่” จางหาวพูดอย่างเยาะเย้ย

“ฉันก็ได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นที่หวงถิงเมื่อคืน” เย่เป่ยเจียเลิกคิ้ว ยิ้มออกมา “งานเลี้ยงวันเกิดของคุณหนูสามตระกูลซ่ง ดึงดูดคนทั้งเมือง สุดท้าย ยังไม่ทันได้เริ่มก็จบลง กลายเป็นเรื่องตลกของคนทั้งเมือง ส่วนลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านของตระกูลซ่ง...” เย่เป่ยเจียมองไปที่ฉู่เฉิน “นายโชคดีจริงๆ ยังไม่เป็นอะไร”

“ใช่แล้ว หรงซื่อขึ้นชื่อเรื่องความโหดเหี้ยม” ไป๋สี่เยว่ หญิงสาวที่มีขาเรียวยาว จู่ๆ ก็เอ่ยปากขึ้นมา

เซี่ยเป่ยรีบบอกเรื่องที่หวงหยู่ไห่พูดเมื่อกี้ให้ฉู่เฉินฟังด้วยเสียงเบาๆ

ฉู่เฉินอดไม่ได้ที่จะมองไปที่กระดาษคนตัวเล็กๆ ที่หวงหยู่ไห่พับจากยันต์

เขาไม่คิดเลยว่า ภายในหนึ่งวัน จะได้พบกับวิธีของสำนักอู๋เสินสองแบบ

งูวิเศษมนตร์ดำ คนตัวเล็กมนตร์ดำ

แต่ไม่น่าจะมาจากคนคนคนเดียวกัน

ท้ายที่สุดแล้ว ชายหนุ่มตรงหน้าก็เป็นถึงคุณชายของตระกูลหวง ตระกูลอันดับหนึ่งของเมืองฉาน คงจะไม่แอบใช้วิธีงูวิเศษมนตร์ดำมาจัดการกับเขา

“ฉันก็อยากจะให้เกียรติเสี่ยวเป่ย” หวงหยู่ไห่ลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ ดวงตาของเขามองไปที่ฉู่เฉิน แววตาของเขาเปล่งประกายออกมา “บอกวันเดือนปีเกิดของนายมา ฉันจะไม่ถือสาเรื่องที่นายพูดเมื่อกี้”

“คนตัวเล็กจากยันต์ ควบคุมการเคลื่อนไหว?” ฉู่เฉินหัวเราะออกมาเบาๆ “ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง แต่ฉันไม่เคยเชื่อเรื่องแบบนี้ คุณชายหวงในเมื่ออยากจะโชว์ ฉันก็ไม่กล้าปฏิเสธ” ฉู่เฉินบอกวันเดือนปีเกิดของตัวเอง

สำหรับนักโหราศาสตร์แล้ว วันเดือนปีเกิดเป็นข้อห้าม

ไม่มีใครบอกคนอื่นง่ายๆ

แต่ฉู่เฉินไม่สนใจคุณชายหวงคนนี้เลย

มุมปากของหวงหยู่ไห่ยกขึ้นอย่างเย็นชา

เขาบอกว่าจะไม่ถือสา

แต่ถ้าคนตัวเล็กมนตร์ดำแสดงอิทธิฤทธิ์ออกมา เขาอยากให้ฉู่เฉินคุกเข่า ฉู่เฉินก็ต้องคุกเข่าต่อหน้าเขาอย่างว่าง่าย

สายตาของคนที่อยู่ในห้องจับจ้องไปที่หวงหยู่ไห่

ฉู่เฉินนั่งลงข้างๆ เซี่ยเป่ย “เรียกฉันออกมาตอนกลางคืน แค่เพื่อดูคุณชายหวงคนนี้ทำตัวเป็นเทพงั้นเหรอ?”

แม้ว่าฉู่เฉินจะพูดด้วยเสียงเบาๆ แต่ในห้องVIP ที่เงียบสงบ ทุกคนสามารถได้ยินเสียง

ดวงตาของจางหาวดูเย็นชา ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านของตระกูลซ่งคนนี้ ช่างไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง

มุมปากของเซี่ยเป่ยกะตุก ดูเหมือนว่าคืนนี้ไม่ควรให้ฉู่เฉินมา

เพื่อนของเขาในเมืองฉานมีไม่มาก มีแค่ไม่กี่คน ทุกคนก็เป็นแค่เพื่อนธรรมดา รวมถึงหวงหยู่ไห่ แม้ว่าจะรู้จักกันหลายปี แต่ก็ไม่ได้ติดต่อกันมากนัก งานเลี้ยงในคืนนี้ เขาตั้งใจจะแนะนำให้ฉู่เฉินรู้จักคนอื่นๆ มีเพื่อนในเมืองฉานมากขึ้น ไม่คิดเลยว่า ตอนนี้กลับยิ่งแย่

หวงหยู่ไห่เขียนวันเดือนปีเกิดของฉู่เฉินลงบนคนตัวเล็กที่พับจากยันต์แล้ว ดวงตาของเขามองไปที่ฉู่เฉินอย่างเย็นชา ในมือของเขาถือเข็มเงินแหลมคมเล่มหนึ่ง

บรรยากาศภายในห้องดูแปลกประหลาด

แววตาของหวงหยู่ไห่เผยความร้ายกาจออกมา

คนตัวเล็กมนตร์ดำ ยิ่งเป้าหมายที่ถูกควบคุมอยู่ใกล้กับผู้ที่ร่ายมนตร์มากเท่าไหร่ ผลลัพธ์ก็จะยิ่งดี

ฉู่เฉินอยู่ตรงหน้าเขา

เขาอยากให้ฉู่เฉินนอนราบ ฉู่เฉินก็จะไม่มีวันลุกขึ้นยืนได้

หลังจากที่เข้าสำนักอู๋เสินเพื่อขอเป็นศิษย์ หวงหยู่ไห่ก็รู้สึกว่าตัวเองเหนือกว่าคนอื่น แม้แต่เซี่ยเป่ย ก็ยังไม่มีสิทธิ์เทียบกับเขา!

“ฉู่เฉิน คุกเข่า!”

หวงหยู่ไห่ตะโกนออกมาทันใด ในขณะเดียวกันก็ใช้เข็มเงินสองเล่ม แทงเข้าไปที่หัวเข่าของคนตัวเล็กจากยันต์

ฉึกฉึกฉึก!

สายตาของทุกคนมองไปที่ฉู่เฉิน

เหมือนกับว่าเวลาหยุดเดิน

หัวใจของเซี่ยเป่ยเต้นแรง แม้ว่าวิชาลับแบบนี้จะดูลึกลับ แต่เซี่ยเป่ยก็เคยได้ยินมาบ้าง

ครู่หนึ่งต่อมา

ฉู่เฉินวางแก้วไวน์ลง เงยหน้าขึ้น มองไปที่หวงหยู่ไห่ “ขอโทษครับ คุณชายหวง ผมไม่เล่นเป็นตัวประกอบ”

สีหน้าของคนที่อยู่ในห้องดูแปลกประหลาด

การแสดงของหวงหยู่ไห่ ล้มเหลว?

ถ้าสถานะของหวงหยู่ไห่กับฉู่เฉินสลับกัน ตอนนี้คงจะมีเสียงหัวเราะเยาะดังขึ้นในห้องแล้ว

รูม่านตาของหวงหยู่ไห่หดเล็กลง ลุกขึ้นยืนทันที ไม่อยากจะเชื่อ เขาจ้องไปที่ฉู่เฉิน แทงเข็มเงินลงไปอีกครั้ง “ฉู่เฉิน คุกเข่า!”

ฉู่เฉินมีสีหน้าที่อึดอัด “คุณชายหวง เปลี่ยนเป็นข้อเรียกร้องอื่นได้ไหม ผมจะพยายามทำตาม”

ใบหน้าของคนที่อยู่ในห้องบิดเบี้ยว

“จะเป็นไปได้ยังไง?” หวงหยู่ไห่พึมพำกับตัวเอง ทันใดนั้นก็จ้องไปที่ฉู่เฉินอีกครั้ง แววตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะ “วันเดือนปีเกิดที่นายให้มา ต้องเป็นของปลอม”

ทุกคนต่างพยักหน้าพร้อมกัน

“ไอ้ฉู่เฉิน นายยังกล้าหลอกคุณชายหวงอีกเหรอ?” จางหาวลุกขึ้นยืนเป็นคนแรก ท่าทางก้าวร้าว เบื้องหลังของเทียนเหาผับคือตระกูลหวง “นายเชื่อไหมว่า ถ้าไม่ใช่เพราะคุณชายเซี่ย นายคงจะนอนกองกับพื้นไปแล้ว”

ในตอนนี้ สีหน้าของเซี่ยเป่ยก็มืดมนลงเล็กน้อย ลุกขึ้นยืนด้วยสีหน้าที่เย็นชา “เรื่องในคืนนี้ ฉันขอโทษแทนฉู่เฉิน ลาก่อน”

ในใจของเซี่ยเป่ย ฉู่เฉินคือเพื่อนของเขา

ถ้าเป็นที่เมืองหยาง เซี่ยเป่ยคงจะโกรธไปแล้ว

แต่ที่นี่คือเทียนเหาผับ อาณาเขตของอีกฝ่าย เซี่ยเป่ยได้แต่กลืนความโกรธลงไป

“เดี๋ยวก่อน” หวงหยู่ไห่ส่ายหน้า “เสี่ยวเป่ย ฉันแค่อยากให้ฉู่เฉินบอกวันเดือนปีเกิดที่แท้จริงของเขามาก็เท่านั้น”

“นายมีสิทธิ์อะไรมาบอกว่าเป็นของปลอม?” ฉู่เฉินพูด “แค่เพราะ ฉันไม่ยอมคุกเข่าให้นาย? น่าขำ! ฉันบอกแล้วว่า นี่คือการทำตัวเป็นเทพ”

“ใช่หรือไม่ใช่ นายบอกวันเดือนปีเกิดที่แท้จริงของนายมาก็รู้แล้ว” หวงหยู่ไห่ยิ่งมั่นใจว่า ฉู่เฉินโกหกเรื่องวันเดือนปีเกิด

“นั่นคือวันเดือนปีเกิดของฉัน” สายตาของฉู่เฉินไม่ยอมแพ้ สบตากับหวงหยู่ไห่ “ถ้าคุณชายหวงไม่เชื่อ ลองเปลี่ยนเป็นคนอื่นดูไหม?