บทที่ 25 งูวิเศษมนตร์ดำ

บทที่ 25 งูวิเศษมนตร์ดำ

สิ่งที่ฉู่เฉินพูดเป็นความจริงทุกอย่าง

สำนักจิ่วเสวียน ฉายาวิชาลับอันดับหนึ่งแห่งแผ่นดิน

สำนักเขามีเก้าสาย แต่ละสายก็เชี่ยวชาญเคล็ดวิชาหนึ่ง

คนมากมายใช้เวลาทั้งชีวิต ภูมิใจที่ได้เข้าสำนักจิ่วเสวียน สุดท้ายก็ได้เรียนรู้เคล็ดวิชาหนึ่งสายเท่านั้น

ฉู่เฉินเข้าสำนักจิ่วเสวียนตั้งแต่เด็ก ถูกผู้นำทั้งเก้าสายรับเป็นศิษย์

ฉู่เฉินลุกขึ้นยืนทันใด

“เป็นอะไรไป?” ซ่งเหยียนถาม

“ปัสสาวะ” ฉู่เฉินเดินลงไปชั้นล่าง

ซ่งเหยียนกำแก้วชาแน่น

ตอนนี้คิดดูแล้ว สามีปัญญาอ่อนก่อนหน้านี้ก็ดูนิ่งเงียบน่ารักดี แต่ฉู่เฉินคนนี้ ยิ่งดู ยิ่งไม่เอาไหนมากขึ้นเรื่อยๆ

ยิ่งไปกว่านั้น วันนี้ตัวเองทำให้ตระกูลหรงไม่พอใจ แถมยังซ้อมเย่เส้าหวง เขากลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เธอกลับเป็นฝ่ายกังวลเรื่องการแก้แค้นของตระกูลเย่กับตระกูลหรงแทน…

ฉู่เฉินเดินมาถึงสวนของบ้าน เดินไปได้ไม่กี่ก้าว จู่ๆ เขาก็หยุดฝีเท้า เหลือบมองไป หรี่ตาลงด้วยสายตาที่เย็นชา

งูตัวเล็กๆ สีดำ ตัวยาวแค่ฝ่ามือ เลื้อยอยู่ที่มุมกำแพง

“งูวิเศษของสำนักอู๋เสิน?” ฉู่เฉินไม่คิดเลยว่า จะพบงูวิเศษของสำนักอู๋เสินที่มุมกำแพงของบ้านที่ตัวเองอยู่

ฉู่เฉินเคยได้ยินอาจารย์สามพูดว่า วิชาลับในโลก ล้วนแล้วแต่มาจากจิ่วเสวียน

เมื่อกี้อยู่บนชั้นสอง เขาก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของงูวิเศษ

ฉู่เฉินไม่ได้รบกวน เดินตามงูวิเศษตัวนี้ไป ไม่นานก็เข้าไปในบ้าน เดินขึ้นบันไดไป

งูวิเศษตัวยาวแค่ฝ่ามือเลื้อยไปตามกำแพง ถ้าไม่ใช่เพราะฉู่เฉินสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของสำนักอู๋เสิน คงจะยากที่จะสังเกตเห็นงูวิเศษตัวนี้

งูวิเศษเลื้อยขึ้นไปบนชั้นสอง เข้าไปในห้องของฉู่เฉิน

ฉู่เฉินตกตะลึงเล็กน้อย ที่แท้ก็เล็งเป้าหมายมาที่เขา

“เย่เส้าหวง หรงตง หรือซ่งชิ่งเผิง?” สามชื่อนี้ผุดขึ้นมาในหัวของฉู่เฉินทันที

“ฉู่เฉิน นายกำลังทำอะไรอยู่?” ซ่งเหยียนสงสัย ฉู่เฉินเดินขึ้นมา ยืนเหม่ออยู่หน้าห้อง

ฉู่เฉินผลักประตูเข้าไป

กวาดตามอง งูวิเศษอยู่ที่ปลายเตียง มันกำลังจะเลื้อยขึ้นไป

“แค่ใช้งูวิเศษไร้ประโยชน์ตัวเดียว ก็คิดจะจัดการกับฉันเหรอ?” สีหน้าของฉู่เฉินเต็มไปด้วยความดูถูก แม้ว่าเขาจะเสียเวลาไปห้าปี แต่ทายาทของจิ่วเสวียน ไม่มีทางที่จะมีชื่อเสียงโดยเปล่าประโยชน์ ฉู่เฉินปิดประตู เดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว

“เคล็ดวิชาจิ่วเสวียน วาดพื้นเป็นคุก”

เมื่อคืน ฉู่เฉินสามารถหนีคนของหรงเย่ามวยไทยไปได้อย่างรวดเร็ว มันเป็นเพราะเขาใช้เคล็ดวิชาของสำนักจิ่วเสวียน วาดพื้นเป็นคุก

ใช้พลังวิเศษ ผลักดันพลังหยินหยาง เท้าเหยียบเก้าวิหาร เขียนรวดเดียวจบ

ฉากนี้ ถ้าผู้เชี่ยวชาญด้านโหราศาสตร์ทั่วไปเห็นเข้า จะต้องตกตะลึง

ไม่ต้องใช้ยันต์ ไม่ต้องใช้อุปกรณ์ เขาก็สามารถเหยียบเก้าวิหารได้ วาดพื้นเป็นคุกเพื่อคุมขัง เป็นระดับที่คนนับไม่ถ้วนใช้เวลาทั้งชีวิตก็ไปไม่ถึง

ภายในห้อง งูวิเศษดูเหมือนจะหลงทาง เลื้อยวนไปมา

ฉู่เฉินนั่งลง ข้างนอกมีเสียงของเซียงซาวดังขึ้นมาทันใด “คุณหนูสาม ท่านผู้นำตระกูลให้คนมาบอกว่า คุณชายเย่มาเยี่ยมแล้วค่ะ”

“ข้างกายเย่เส้าหวง มีนักโหราศาสตร์ของสำนักอู๋เสิน?” ฉู่เฉินหรี่ตาลงด้วยสายตาที่เย็นชา “งั้นก็จะให้พวกนาย ยกหินขึ้นมาทุ่มใส่เท้าตัวเอง”

ฉู่เฉินมองไปที่งูวิเศษในห้อง หันหลังกลับออกไป ใบหน้าของเขามีรอยยิ้ม “ภรรยา แขกคนสำคัญมาแล้ว เราไปกันเถอะ”

ซ่งเหยียนมองไปที่ฉู่เฉิน เธอรู้สึกว่า รอยยิ้มของฉู่เฉินในตอนนี้ มีกลิ่นอายที่คมกริบ

ฉู่เฉินต้องการสั่งสอนเย่เส้าหวงจริงๆ

ครั้งนี้เล็งเป้าหมายมาที่เขา ถ้าเขาไม่ทันระวัง งูวิเศษเลื้อยเข้าไปในห้องของซ่งเหยียน ผลลัพธ์คงจะไม่คาดคิด

ฉู่เฉินกับซ่งเหยียนเดินไปตามทะเลสาบซ่ง

ซ่งเหยียนไม่ได้สังเกตเห็นว่า ฝ่ามือของฉู่เฉินกำเบาๆ งูวิเศษก็เลื้อยตามมาด้านหลัง

งูวิเศษตัวนี้ ถูกฉู่เฉินควบคุมแล้ว

ฉู่เฉินเงยหน้าขึ้นมอง เย่เส้าหวงกำลังเดินมาทางนี้ พร้อมกับซ่งเสียหยางและคนอื่นๆ

เย่เส้าหวงก็สังเกตเห็นฉู่เฉิน เขาหยุดฝีเท้า แววตาของเขาเผยความเย็นชาออกมาโดยไม่รู้ตัว

“คุณชายเย่” ฉู่เฉินยิ้ม “ยินดีต้อนรับสู่ตระกูลซ่ง”

คำพูดที่คุ้นเคย

เมื่อคืน เย่เส้าหวงก็ใช้ท่าทางที่สูงส่ง น้ำเสียงที่ดูสนุกสนาน ต้อนรับฉู่เฉินสู่โรงแรมหวงถิง

เย่เส้าหวงพยายามอย่างหนักที่จะระงับความโกรธในใจ มองไปที่ฉู่เฉินด้วยความเย็นชา

“คุณชายเย่ ห้องทำงานของคุณปู่อยู่ที่บ้านหลังนั้นข้างหน้าค่ะ” ซูเยว่เซียนรีบพูด ในขณะเดียวกันก็แอบจ้องไปที่ฉู่เฉิน ถ้าไม่ใช่เพราะเย่เส้าหวงยังอยู่ เธอคงจะอดไม่ได้ที่จะตำหนิ แม้ว่าฉู่เฉินจะเป็นคนเซ็นสัญญา แต่ถ้าตระกูลซ่งสามารถร่วมมือกับตระกูลเซี่ยได้ ในขณะเดียวกันก็ได้ตระกูลเย่มาเป็นแบ็ค อนาคตคงจะสดใส

เย่เส้าหวงเดินไปข้างหน้าสองก้าว จู่ๆ ก็หยุดฝีเท้า มองไปที่ฉู่เฉิน “ใกล้จะเข้าฤดูใบไม้ร่วงแล้ว ข้างนอกลมแรง อย่าออกไปไหนเรื่อยเปื่อย”

“ขอบคุณที่คุณชายเย่เป็นห่วง” หางตาของฉู่เฉินมองไป งูวิเศษกำลังเข้ามาใกล้แล้ว “ทะเลสาบซ่งชื้น พื้นลื่น คุณชายเย่เดินช้าๆ นะครับ”

สายตาของคนตระกูลซ่งมองไปที่ฉู่เฉินอย่างแปลกๆ

พวกเขารู้ดีว่าคำพูดประโยคนี้ของเย่เส้าหวงหมายความว่ายังไง เป็นการข่มขู่ฉู่เฉิน แต่ฉู่เฉินกลับตอบกลับไป ฟังดูน่าขำ

“เลิกทำตัวเป็นคนปัญญาอ่อนไม่ได้จริงๆ” โจวเจี้ยนที่เพิ่งมาถึงตระกูลซ่ง แค่นเสียงเยาะเย้ย เหลือบมองฉู่เฉิน แม้แต่ความหมายแฝงของเย่เส้าหวงก็ยังฟังไม่ออก

“คุณชายเย่” ร่างหลายร่างเดินเข้ามาจากที่ไกลๆ ซ่งมู่หยางมีรอยยิ้มบนใบหน้า สดชื่นราวกับลมฝนที่พัดโชย “คุณชายเย่มาถึงเร็วขนาดนี้ ทำไมไม่บอกล่วงหน้า”

ซ่งเหยียนขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจว่าทำไมคุณอามาในตอนนี้ แถมยังเหมือนกับจะแย่งซีน

“ก่อนอื่นผมจะไปเยี่ยมคุณปู่ แล้วค่อยไปดื่มกับคุณซ่ง” เย่เส้าหวงตอบกลับพร้อมกับรอยยิ้ม

สีหน้าของซ่งเสียหยางเปลี่ยนไปเล็กน้อย

คำพูดประโยคนี้ของเย่เส้าหวง บ่งบอกอะไรหลายๆ อย่าง

คุณปู่ซ่งฉางชิงเดินออกมา ใบหน้าของเขามีรอยยิ้ม “คุณชายเย่ เชิญด้านในก่อน”

เย่เส้าหวงพยักหน้า “คุณปู่เรียกผมว่าเส้าหวงก็ได้ครับ จริงสิ คุณซ่ง ความร่วมมือของพวกเรา ไปคุยกันอย่างละเอียดในห้องทำงานดีกว่า”

“ได้ครับ เชิญครับ” ซ่งมู่หยางตอบกลับพร้อมกับรอยยิ้ม

ซ่งชิ่งเผิงที่อยู่ข้างหลังเขา จ้องไปที่ฉู่เฉินด้วยสายตาที่เย็นชา สีหน้าของเขาดูคาดหวัง

พี่สองบอกว่า งูวิเศษเลื้อยเข้าไปในห้องของฉู่เฉินแล้ว

เขารอคอยที่จะได้ยินเสียงกรีดร้องที่น่าเวทนาจากห้องของฉู่เฉินในคืนนี้

“เสียหยาง พวกเธอไปทำงานก่อนเถอะ” ซ่งฉางชิงโบกมือ “ครั้งนี้ เธอต้องขอบคุณมู่หยางจริงๆ หลังจากที่เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นเมื่อคืน มู่หยางก็พยายามอย่างหนัก สุดท้ายก็ใช้ความจริงใจดึงดูดคุณชายเย่ คุณชายเย่ยอมเริ่มต้นความร่วมมือระหว่างสามฝ่ายอีกครั้ง แต่ฝ่ายตระกูลซ่ง ให้มู่หยางเป็นคนรับผิดชอบ”

หัวใจของซ่งเสียหยางและคนอื่นๆ จมดิ่ง

ซ่งเหยียนก็เข้าใจความตั้งใจของเย่เส้าหวงแล้ว สนับสนุนซ่งมู่หยาง โจมตีซ่งเสียหยาง

เขาต้องการมาแสดงอำนาจของตัวเอง

แค่เขาอยากจะทำ ก็สามารถสนับสนุนซ่งมู่หยาง ทำให้ซ่งเสียหยางสูญเสียตำแหน่งผู้นำตระกูลซ่งได้

ซ่งชิ่งเผิงเดินผ่านฉู่เฉิน ทันใดนั้นก็หยุดฝีเท้า “ไอ้ฉู่ปัญญาอ่อน ขอให้คืนนี้นายนอนหลับฝันดี”

สายตาของฉู่เฉินจับจ้องไปที่ซ่งชิ่งเผิง

งูวิเศษของสำนักอู๋เสิน ต้องการเลื้อยเข้าไปในผ้าห่มของเขา

หรือว่าจะเป็นเขา?

ฉู่เฉินจ้องไปที่แผ่นหลังของคนกลุ่มนี้ หางตามองไป จากนั้นก็หันหลังกลับพร้อมกับรอยยิ้ม “ภรรยา พวกเรากลับไปกินข้าวกันเถอะ”

“มีแค่แกเท่านั้นแหละที่มีอารมณ์แบบนี้” โจวเจี้ยนจ้องไปที่ฉู่เฉินด้วยความเยาะเย้ย

“คุณชายเย่ยกโปรเจ็กต์นี้ให้คุณอา สำหรับพวกเราแล้ว นี่ยิ่งโจมตีพวกเรามากกว่าการยกเลิกความร่วมมือระหว่างสามฝ่ายโดยตรง” ซ่งชิ่งพูดด้วยน้ำเสียงที่แหลมคม เธอรู้สึกโกรธมาก “อีกไม่นานครอบครัวของพวกเราก็จะลำบากแล้ว”

แม้ว่าซ่งชิ่งจะเป็นลูกสาวที่แต่งออกไป แต่ธุรกิจของตระกูลเธอ เกือบทั้งหมดก็ผูกติดอยู่กับตระกูลซ่ง

ซ่งเสียหยางถูกกดดัน ตระกูลของเธอก็จะไม่สบาย

“จะทำยังไงดี?” สีหน้าของซูเยว่เซียนเต็มไปด้วยความกังวล

“ตอนนี้ได้แต่หวังว่า ความร่วมมือกับตระกูลเซี่ยจะมีความก้าวหน้าครั้งใหญ่” ซ่งเสียหยางสูดหายใจเข้าลึกๆ

การเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันของเย่เส้าหวง ทำให้เขาตั้งตัวไม่ทัน

ซ่งเหยียนมีสีหน้าที่จริงจัง เขารู้สึกกดดันมาก

ทั้งสี่คนเพิ่งเดินไปได้ไม่กี่ก้าว เสียงกรีดร้องที่น่าเวทนาก็ดังมาจากด้านหลัง