บทที่ 32  กระแทกศอกเข้าไปข้างใน

บทที่ 32  กระแทกศอกเข้าไปข้างใน

กู่เฉินหนานลงจากรถ

หลิวหมิงรุ่ยคว้าคอเสื้อของกู่เฉินหนานมาด้วยความโกรธ

"เก่งมากนะกู่เฉินหนาน! ไม่เพียงแค่ไม่รับสายฉัน แต่เมื่อเห็นฉันแล้วนายยังจะพยายามหนีหน้าฉันอีกเหรอ!"

กู่เฉินหนานยิ้มแห้งแล้วรีบพูดอธิบายว่า "ฉันกําลังขับรถอยู่ รับสายระหว่างขับไม่ได้นะ มันอันตราย"

"นี่นาย..."

หลิวหมิงรุ่ยกัดฟันด้วยความโมโหสุดขีด "นายคิดว่าฉันตาบอดหรือไง? ใครหน้าไหนนั่งอยู่ด้านหลังขณะขับรถกัน?"

"เอ่อ...เอาเรื่องนี้ไว้ก่อนละกัน ว่าแต่มีธุระอะไรกับฉันเหรอ?" กู่เฉินหนานเปลี่ยนประเด็นทันที

“ฮึ!”

หลิวหมิงรุ่ยเค้นเสียงในลำคอ แล้วก็ยืนกอดอก "ฉันจะเรียกนายมาที่บ้านฉัน!"

【ชิบหาย!】

【เกิดอะไรขึ้นกับหลิวหมิงรุ่ยกัน? ทําไมเธอถึงเรียกให้ฉันไปที่บ้านของเธอ?】

【พี่สาว ราชามังกรหลินหยู่ยังไม่สะกดใจเธอเหรอ? ทำไมไม่ไปหาเขา! หามาฉันทำไม?】

"ห๊ะ? ทําไมเธอถึงอยากให้ฉันไปบ้านเธอล่ะ?" กู่เฉินหนานไม่ได้อยากไปเลย

"ฉันบอกให้นายไปก็ไปสิ จะมาเซ้าซี้อะไรนักหนา!" หลิวหมิงรุ่ยเบือนหน้าหนีด้วยท่าทีไม่พอใจ

"อึก~"

กู่เฉินหนานได้แต่กลืนน้ำลายอันแห้งผาก "เอ่อ... ฉันไม่ไปไม่ได้ใช่ไหม?"

"นายอย่าคิดเชียว!" หลิวหมิงรุ่ยจ้องเขม็ง เครื่องสำองค์ที่แต่งแต้มบนใบหน้าของเธอให้สวยตอนนี้ถูกบดบังไปด้วยความโกรธเสียแล้ว

กู่เฉินหนานพูดไม่ออก

เขารู้ว่าหลิวหมิงรุ่ยเป็นคนที่อารมณ์ไม่ค่อยจะดีนัก ทว่าพวกเขาก็ไม่ได้มีเรื่องกันจนมันหนักข้อ ทำให้เขาไม่ค่อยคุ้นเคยกับนิสัยแย่ ๆ ของหลิวหมิงรุ่ยนัก

แต่ในตอนนี้ เขาได้สัมผัสมันด้วยตัวของเขาเองแล้ว

"คุณชายกู่ คุณต้องการความช่วยเหลือจากผมไหมครับ?"

เมื่อหม่าปิงเห็นว่าสถานการณ์ไม่สู้ดีมากนัก เขาจึงเดินไปหากู่เฉินหนานที่ข้างรถ

เขารู้ดีว่าตระกูลหลิวกับตระกูลกู่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันอยู่ ดังนั้นเขาจึงไม่ลงมือปะทะกับหลิวหมิงรุ่ยในทันที

“อึก”

กู่เฉินหนานมองไปที่หม่าปิง แล้วได้แต่ส่ายหัวไปมา "นายอยู่บ้านเถอะ"

【ดูท่าทางของหลิวหมิงรุ่ยแล้ว ฉันมีแต่ต้องไปสินะ ไม่ว่าฉันจะอยากไปหรือไม่ก็คงไม่มีทางเลือกอื่นอยู่ดี】

【แถมเธอนำลูกน้องมาด้วยรถตั้ง 4 คัน แสดงว่าเธอน่าจะรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าฉันไม่อยากไป】

【หม่าปิง ถึงแม้ว่าพลังการต่อสู้ของนายจะแข็งแกร่งและทรงพลังมาก แต่อย่าลืมสิว่าลูกน้องของหลิวหมิงรุ่ยล้วนแล้วแต่เป็นทหารผ่านศึกมาก่อน ในเรื่องของพลังเราคงสู้ไม่ได้หรอก】

คิดได้ดังนั้น กู่เฉินหนานจึงมองไปที่หลิวหมิงรุ่ย ราวกับว่าเขากำลังเผชิญหน้ากับความตาย

【ให้ตายเถอะ แล้วถ้าฉันไปบ้านเธอล่ะจะเป็นยังไง! ในเมื่อความสัมพันธ์ของฉันกับซูเฉียนโม่พัฒนาไปไกลขนาดนั้นแล้ว ยังจะต้องกลัวเรื่องเล็ก ๆ  น้อย ๆ  แบบนี้อีกเหรอ?】

"ชิ!" กู่เฉินหนานกัดฟันและตัดสินใจได้แล้ว

เมื่อได้ยินเสียงของกู่เฉินหนาน หลิ่วหมิงรุ่ยก็ขมวดคิ้วขึ้นทันที

ความสัมพันธ์กับซูเฉียนโม่พัฒนาไปไกลขนาดนั้นแล้ว?

นั่นหมายความว่าอย่างไร?

ไม่ดีแล้ว!

ซูเฉียนโม่ต้องใช้โอกาสในวันนี้เพื่อทำความรู้จักกับกู่เฉินหนานแน่!

แหม ๆ ซูเฉียนโม่คนนี้ไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ !

หลิวหมิงรุ่ยขยับมุมปากเล็กน้อยพลางคิดในใจว่า

"ฉันจะไม่มีวันปล่อยให้กู่เฉินหนานแต่งงานกับเธอแน่! เขาเป็นคนรักในวัยเด็กของฉันและเขาเป็นเพื่อนสมัยเด็กของฉันด้วย ถ้าใครจะแต่งงานกัน มันควรจะต้องเป็นเราสิ!"

"นี่เธอคิดอะไรอยู่? ไปกันเถอะ" กู่เฉินหนานเร่งเร้า

หลิวหมิงรุ่ยชี้มือไปทางรถฮัมเมอร์ 4 คัน บอกกับลูกน้องของเธอว่าที่อยู่ในรถว่า "ภารกิจเสร็จสิ้นเรียบร้อย ถอนกำลังได้"

"ครับ คุณหนู"

ชายฉกรรจ์ในชุดเครื่องแบบทหารที่อยู่ในรถฮัมเมอร์ทั้ง 4 คัน ตอบรับเป็นเสียงเดียว

เมื่อเห็นภาพนี้ กู่เฉินหนานmujเริ่มรู้สึกหมั่นไส้ จึงเบะปากออกมา

【เดี๋ยวก่อนot การตามหาฉันมันเป็นภารกิจเหรอ?】

【ชื่อรหัสของภารกิจคืออะไร? จับกุมกู่เฉินหนานหรือไง?】

【บ้าไปแล้ว!】

ปัง!

หลิวหมิงรุ่ยขึ้นไปบนที่นั่งคนขับแล้วปิดประตู

"นี่หมิงรุ่ย เธอไม่ต้องทำอะไรให้มันเอิกเกริกมากนัก เดี๋ยวคนที่ไม่รู้จักก็คิดว่าตระกูลกู่เกิดอะไรขึ้นหรอก"  กู่เฉินหนานบ่น

"ชิ!"

หลิวหมิงรุ่ยกลอกตาไปที่กู่เฉินหนานด้วยความโมโห “ก็เพราะนายไง! ถ้านายไม่ตัดสายโทรศัพท์ของฉัน  ฉันคงไม่เล่นขนาดนี้รู้ใช่ไหม?”

"ฮ่าฮ่า~" กู่เฉินหนานหัวเราะออกมาอย่างลืมตัว  "ใช่ ก็จริงของเธอ"

ในขณะนั้นเอง กู่เฉินหนานก็ได้สังเกตเห็นเสื้อโค้ทสีดำที่หลิวหมิงรุ่ยสวมใส่อยู่

อากาศตอนนี้ไม่ได้หนาวขนาดนั้น กู่เฉินหนานเองก็สวมแค่ชุดสูทเท่านั้น

แต่หลิวหมิงรุ่ย แต่งตัวราวกับว่าอยู่ในฤดูหนาว ซึ่งทำให้กู่เฉินหนานค่อนข้างรู้สึกสับสน

"หมิงรุ่ย เธอเตรียมตัวรับมือกับฤดูหนาวแล้วหรือไง?" กู่เฉินหนานถาม

【 ฮือ! หรือว่าหลิวหมิงรุ่ย เธอจะเป็นวันนั้นของเดือนหรือเปล่านะ? 】

【แต่มันก็ไม่แปลกนะที่เธอจะเป็นวันนั้นของเดือน ทว่าที่แปลกก็คือ ไหงต้องแต่งตัวขนาดนี้ตอนที่เป็นวันนั้นของเดือนด้วยเหรอ? ฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงทำแบบนี้มาก่อนเลยนะ!】

เมื่อได้ยินเสียงภายในใจของกู่เฉินหนาน ใบหน้าของหลิวหมิงรุ่ยก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที

"ไอ้บ้า กู่เฉินหนาน!"

...

ในไม่ช้า หลิวหมิงรุ่ยก็ขับรถพากู่เฉินหนานเข้ามาในบ้านตระกูลหลิว

เมื่อกู่เฉินหนานจอดรถเสร็จเรียบร้อย เขาเปิดประตูลงมาแล้วพูดกับหลิวหมิงรุ่ยว่า "ฉันจะไปทักทายคุณปู่หลิวก่อนนะ"

หลิวหมิงรุ่ยก็ลงจากรถทันที “ไม่ต้องหรอก คุณปู่ไม่อยู่บ้าน”

หา?!

กู่เฉินหนานขมวดคิ้ว รู้สึกถึงความไม่ปรกติ

แล้วเธอพาฉันมาที่นี่ทำไม ในเมื่อคุณปู่หลิวไม่อยู่ที่นี่?

เขากำลังจะถาม แต่แล้วเขาก็ได้ยินหลิวหมิงรุ่ยพูดต่อ "ฉันยังสั่งให้คนรับใช้ในบ้านทั้งหมดออกไปด้วย"

อ้าว ชิบหาย!

กู่เฉินหนาน กลืนน้ำลายลงคออย่างช้า ๆ พร้อมกับกระพริบตา

【นั่นหมายความว่า...วันนี้มีแค่เราสองคน?! 】

【หลิวหมิงรุ่ย เธอกำลังพยายามทำอะไรอยู่? 】

【ชายและหญิงอยู่ในห้องเดียวกันเพียงลำพังแบบนี้! เธอมีแผนร้ายอะไร!】

【ฉันเป็นสุภาพบุรุษมากพอ จะไม่ยอมให้ความใคร่ ตัณหา มาบงการตัดสินใจของฉันเด็ดขาด!】

เมื่อได้ยินเสียงความคิดภายในใจของกู่เฉินหนาน ใบหน้าของหลิวหมิงรุ่ยก็เปลี่ยนเป็นเส้นสีดำ แสดงให้เห็นเลยว่าเธอไม่พอใจกับความคิดของกู่เฉินหนาน

ให้ตายเถอะ ไอ้บ้ากู่เฉินหนาน  นี่นายคิดว่าฉันจะจับนายกินหรือไง?!

ทำไมนายถึงคิดอะไรดี  ๆ  ไม่ได้เลย คิดแต่เรื่องลามกอนาจารอยู่ได้  ในหัวสมองของนายมีแต่เรื่องแบบนี้หรือไง?

"ไปกันเถอะ เข้ามาข้างในกับฉัน"  หลิวหมิงรุ่ยจับแขนของกู่เฉินหนานด้วยท่าทางปรกติ

กู่เฉินหนานตัวแข็งทื่อไปครู่หนึ่ง จากนั้นเมื่อเขาตั้งสติได้ จึงรีบดึงแขนตัวเองกลับคืนมา แล้วกระโดดถอยหลังไป ท่าทางคล่องแคล่วราวสายน้ำไหลริน

เขากลืนน้ำลายอันแห้งผากทันที "หมิงรุ่ยเธอ... อย่าทำแบบนี้เลยนะ ฉันกลัว"

"กลัวอะไร?" หลิวหมิงรุ่ยขมวดคิ้วและคว้าข้อมือของกู่เฉินหนาน "เอาล่ะ เราเข้าไปข้างในกันเถอะ!"

กู่เฉินหนานตกใจแทบช็อค

【ราชามังกรหลินหยู่ นายเห็นใช่ไหม? ฉันไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้เลยนะ!】

【ฉันไม่เคยคิดจะแย่งผู้หญิงของใครเลย แต่ทำไมพวกเธอถึงเป็นแบบนี้ไปหมดเนี่ย!】

“หมิงรุ่ย เราออกไปคุยข้างนอกกันเถอะ ไปที่สนามด้านหลังก็ได้ไหม?”

กู่เฉินหนานรู้สึกหวาดกลัว

แค่เรื่องของซูเฉียนโม่ก็ทำให้เขาปวดหัวมากพอแล้ว ถ้าความสัมพันธ์ของเขากับหลิวหมิงรุ่ยพัฒนาไปไกลกว่านี้ เขาก็ไม่รู้จะทำยังไงจริง ๆ

"นายจะเข้าไปไหม?" หลิวหมิงรุ่ยพูดอย่างหมดความอดทน

"ไม่เข้าไป!" กู่เฉินหนานส่ายหัวอย่างเด็ดขาด เขาจ้องมองความหายนะที่จะเกิดขึ้นอยู่ตรงหน้า

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลิวหมิงรุ่ยก็ปล่อยมือของกู่เฉินหนาน เธอค่อย ๆ ก้มลงและยกชายเสื้อขึ้น เผยให้เห็นเรียวขาที่สวยงามคู่นั้นที่อยู่ในถุงน่องสีดำ

“แล้ว...ถ้าฉันบอกว่าฉันใส่ถุงน่องสีดำล่ะ?”

"อึก~"

กู่เฉินหนานกลืนน้ำลายและเม้มปาก

"เอาล่ะ เราเข้าไปข้างในกันเถอะ!"

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay , ลงแบบโคตรถูกแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น