ตอนที่ 1 สร้างไดอารี่ขึ้นมาเพื่อตัวเอง

"สรุปคือ ฉันต้องสร้างไดอารี่ขึ้นมาเพื่อตัวเอง และถ้าสร้างอัตลักษณ์ของฉันยิ่งสมจริงแค่ไหน ผู้คนก็ยิ่งจะเชื่อ แล้วพลังที่ฉันได้ก็จะแข็งแกร่งขึ้นไปอีกสินะ!"

ภายในอพาร์ตเมนต์แห่งหนึ่งในแมนฮัตตัน!

ใช่แล้ว ซูเฉอกำลังครุ่นคิดหลังจากที่รู้ว่าตัวเองได้ข้ามมิติมายังโลกมาร์เวลที่เต็มไปด้วยอันตรายนี้อย่างอธิบายไม่ได้

โชคดีที่มีระบบสร้างประวัติส่วนตัว ตราบใดที่เขาแต่งประวัติที่ชวนให้เชื่อได้ขึ้นมา โดยทำตามเงื่อนไขต่างๆ ที่ระบบกำหนด รวมถึงกำหนดลักษณะนิสัยให้กับอัตลักษณ์นั้น

เขาก็จะได้รับพลังพิเศษสุดแข็งแกร่งจากระบบ

"ใช่แล้ว โฮสต์!"

เมื่อซูเฉอถาม ระบบก็ตอบรับกลับมาอย่างไร้อารมณ์ตามแบบฉบับของเครื่องจักร

เห็นได้ชัดว่าระบบนี้ไม่ได้ฉลาดมากนัก

เพียงดูที่การแจ้งเตือนจากระบบ ซูเฉอก็ครุ่นคิดเล็กน้อย

เขารู้ดีว่าจักรวาลภาพยนตร์นี้จะดำเนินต่อไปยังไง ดังนั้น หากอ้างอิงตามเนื้อเรื่องหลักแล้ว

การสร้างตัวตนขึ้นมาให้กับตัวเองในไดอารี่ที่เขาเขียนก็คงไม่ใช่เรื่องยากแต่อย่างใด

จากเงื่อนไขที่ระบบกำหนดมา เขาควรจะสร้างตัวละครขึ้นมาตามเงื่อนไขเหล่านี้ และเพิ่มเติมลงไปรอบๆ ขอบเขตที่ระบบกำหนด

ซึ่งระบบก็ไม่ได้ข้อจำกัดที่ซับซ้อนอะไรมากนัก

ประการแรกคือ "ซูเปอร์ฮีโร่"

ประการที่สอง "ค่อยๆ พัฒนาความแข็งแกร่ง"

และประการที่สาม "สร้างตัวตนที่น่าเชื่อถือให้กับคนที่อ่านไดอารี่"

สามข้อนี้ถือว่าชัดเจนมาก

อย่างแรก เขาจำเป็นต้องสร้างตัวละครของเขาออกมาในฐานะซูเปอร์ฮีโร่

ส่วนข้อที่สอง เขาก็ไม่สามารถจะเขียนลงไปในไดอารี่ตรงๆ ว่าเขาไร้เทียมทานได้

จุดนี้ก็สอดคล้องกับเงื่อนไขข้อที่สาม คือ ยิ่งผู้ที่ถือครองไดอารี่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองเขียนขึ้น ไม่ว่าจะเป็นตัวไดอารี่เองหรือว่าตัวละคร

เขาก็จะยิ่งได้รับพลังที่แข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อยๆ

เขาไม่ควรจะเขียนลงไปในไดอารี่ง่ายๆ ว่าเขาไร้เทียมทานในจักรวาลนี้ แล้วตัวเขาก็จะไร้เทียมทานขึ้นมาจริงๆ!

อย่างไรก็ตาม เงื่อนไขจำกัดข้อที่สองและข้อที่สามนั้นเชื่อมโยงกัน

แต่ข้อที่สามก็เป็นข้อที่หินที่สุดเช่นกัน

นั่นหมายความว่าเขาจำเป็นต้องเขียนลงในไดอารี่ ว่ามีความสัมพันธ์เชื่อมโยงกับผู้ที่เป็นเจ้าของไดอารี่นี่

ซึ่งจะทำให้พวกเขาสามารถเชื่อมั่นในสิ่งที่เขาเขียนลงไปได้

เอาล่ะ นี่แหละคือส่วนที่ยากที่สุดแล้ว!

"ระบบ เจ้าของไดอารี่เริ่มต้นมีใครบ้าง?"

ซูเฉอถามระบบหลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง

"เจ้าของไดอารี่เริ่มต้นมี: วันด้า จังโก้ แม็กซิมอฟ, นาตาชา โรมานอฟ, นิค ฟิวรี่"

ซูเฉอพยักหน้าเบาๆ หลังมองเห็นชื่อเจ้าของไดอารี่เริ่มต้นทั้งสามคน "นั่นก็หมายความว่าเจ้าของไดอารี่คนแรกๆ จะมี สการ์เล็ตวิทช์, แบล็ควิโดว์ แล้วก็นิค ฟิวรี่ใช่มั้ย?"

"สการ์เล็ตวิทช์ไม่ใช่ปัญหา ตามเนื้อเรื่อง ตอนนี้เธอจะยังเป็นเด็กสาวอายุ 14 ปีที่โซโคเวีย"

"ส่วนมิสวิโดว์ถึงแม้จะเป็นแบล็ควิโดว์ที่มีชื่อเสียงอยู่แล้ว แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร"

"แต่ปัญหาใหญ่ที่สุดอยู่ที่นิค ฟิวรี่ ผู้ชายที่ไม่เคยเชื่อใจใครได้ง่ายๆ"

"น่าจะพูดได้ว่านิค ฟิวรี่ คือเจ้าของไดอารี่เริ่มต้นที่ยากจะเข้าหาเพื่อได้ความเชื่อใจที่สุดแล้ว"

ซูเฉอค้ำคางพลางจ้องมองไปยังหน้าจอโปร่งแสงของหน้าต่างระบบตรงหน้า "จะสร้างตัวละครและอัตลักษณ์ขึ้นมาง่ายๆ ไม่ได้นะ ต้องทำอย่างรอบคอบที่สุด!"

"สิ่งที่สำคัญที่สุดคือต้องมีความสัมพันธ์กับคนทั้งสามนี่ แล้วแบบนี้ฉันจะสร้างคาแรกเตอร์ให้ตัวเองเป็นซูเปอร์ฮีโร่ แล้วผูกมิตรกับพวกเขาได้ยังไงกันนะ?"

เพียงไม่กี่วินาทีต่อมา ดวงตาของซูเฉอก็เปล่งประกาย

เขานึกออกแล้ว!

ประเภทที่ทำให้ตัวเองดูเป็นพวก "อยู่เบื้องหลัง" สิ

แบบนี้ไม่ใช่ว่าจะต้องเกี่ยวข้องกับการเป็นซูเปอร์ฮีโร่เสมอไป แค่มีส่วนเชื่อมโยงกับพวกเขาก็พอแล้วนี่นา?

กลศาสตร์ควอนตัม? มันเกี่ยวอะไรด้วย...มันง่ายซะที่ไหนกันล่ะ

ซูเฉอเริ่มลงมือเขียนตัวอักษรในขณะที่มองไปยังหน้าจอระบบตรงหน้า

ขณะเดียวกันนั้น ภายในหน่วยชีลล์

หรือชื่อแบบเต็มว่า "ฝ่ายแทรกแซง บังคับใช้ และส่งกำลังบำรุงเชิงยุทธศาสตร์สำหรับปิตุภูมิ" ภายในห้องทำงานของนิค ฟิวรี่!

นิค ฟิวรี่ เพิ่งจะคุยกับอเล็กซานเดอร์ เพียร์ซ อดีตผู้อำนวยการและเลขาธิการคนปัจจุบันของหน่วยชีลล์เสร็จ

ทันทีที่เขากลับมายังห้องทำงาน สิ่งที่มองเห็นบนโต๊ะคือไดอารี่สีดำทองที่ดูลึกลับเป็นอย่างยิ่ง

ดวงตาข้างเดียวที่เหลืออยู่ของนิค ฟิวรี่เบิกกว้างในทันที เมื่อเห็นสิ่งของโผล่มาบนโต๊ะอย่างไม่ทันตั้งตัว

จากนั้นเขาเหลือบมองไปยังมาเรีย ฮิลล์ที่นั่งอยู่ไม่ไกลจากโต๊ะทำงาน แล้วถามว่า "ฮิลล์ มีใครเข้ามาในห้องทำงานของผมบ้างไหม?"

"ไม่มีค่ะ!"

มาเรีย ฮิลล์ก้มหน้าจัดการกับเอกสารและตอบกลับนิค ฟิวรี่ในทันที "คุณออกไปพบคุณเพียร์ซมาสิบสองนาทีกับสี่สิบห้าวินาทีค่ะ"

"ดิฉันอยู่ในห้องทำงานมาตลอดช่วงเวลานั้น ยืนยันได้ว่าไม่มีใครเข้ามาในห้องทำงานของคุณ"

เมื่อได้ยินคำตอบของฮิลล์ นิค ฟิวรี่ก็เดินตรงไปยังโต๊ะ ชี้ไปที่ไดอารี่สีดำทองบนโต๊ะ แล้วเอ่ย "แล้วนั่นคืออะไรล่ะ?"

"อะไรคะ?"

มาเรีย ฮิลล์เหล่มองตามนิ้วของนิค ฟิวรี่ สิ่งที่เธอเห็นมีเพียงโต๊ะทำงานที่สะอาดสะอ้าน กับไฟล์งานที่จัดเก็บอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

เธอหาของอย่างอื่นไม่เจอเลยจริงๆ!

"ฉันหมายถึงนี่!"

นิค ฟิวรี่ชี้นิ้วไปที่ไดอารี่แล้วถามฮิลล์อีกครั้ง "เธอไม่เห็นจริง ๆ เหรอ?"

"หัวหน้าคะ ดิฉันไม่เข้าใจว่าคุณพูดถึงอะไรอยู่ค่ะ"

มาเรีย ฮิลล์เริ่มมีสีหน้าจริงจังขึ้นหลังจากยืนยันแล้วว่าตัวเองไม่ได้ตาฝาดไป

เขาหยิบนาฬิกาธรรมดาที่ข้อมือขึ้นมากดเบาๆ และในชั่วพริบตานั้น กล้องโฮโลแกรมก็ปรากฏขึ้น ภาพจากกล้องฉายให้ นิค ฟิวรี่ดูแบบเรียลไทม์

"ผอ. อย่างที่คุณเห็นค่ะ ดิฉันมองไม่เห็นอะไรในจุดที่คุณชี้เลย"

"กล้องวงจรปิดทั้งหมดก็ไม่ได้จับภาพสิ่งที่คุณว่าไว้ได้สักตัวเดียว!"

นิค ฟิวรี่ขมวดคิ้วเมื่อภาพทั้งหมดปรากฏตรงหน้า

จากจอโฮโลแกรม ไม่มีสิ่งของใดๆ วางอยู่ในตำแหน่งที่เขาชี้

แต่พอเขาหันหน้ากลับไป สิ่งที่เห็นก็ยังเป็นไดอารี่สีดำทองวางอยู่เหมือนเดิม

"ท่านอยากให้ฉัน..."

มาเรีย ฮิลล์กะจะเอ่ยปากเมื่อสังเกตเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของนิค ฟิวรี่ แต่กลับเห็นเขาโบกมือห้ามไว้

เขายื่นมือออกไป ใช้เครื่องสแกนเนอร์ติดข้อมือตรวจสอบเบาๆ

จากผลการตรวจด้วยอุปกรณ์สุดล้ำนี้ ก็ไม่ได้บอกว่าไดอารี่เล่มนั้นเป็นอันตรายหรือว่ามีกัมมันตภาพรังสีแต่อย่างใด

สีหน้าของนิค ฟิวรี่ค่อยๆ จริงจังขึ้นมา

ขณะเดียวกัน ในโซโคเวีย

"มองไม่เห็นจริงๆ มันไม่มีอะไรเลย!"

วันด้ามองไปที่ปีเอโตรผู้เป็นพี่น้องร่วมสายเลือดกับเธอยืนยันหนักแน่น

ปีเอโตรยื่นมือออกไปตบฝ่ามือของวันด้าเบาๆ "ดูสิ สมมติมีสมุดดำทองที่เธอบอกจริงๆ มือของฉันจะต้องกระทบลงไปบนสมุดเล่มนั้นไปแล้ว ไม่ใช่ทะลุผ่านไปโดนฝ่ามือของเธอ"

"หรือว่าเธอไม่ได้นอนเมื่อคืน แล้วก็ดันมาเป็นไข้เอาตอนนี้?"

ปีเอโตรยกมือจะมาจับหน้าผากของวันด้าด้วยความเป็นห่วง ขณะที่กำลังเอ่ยถาม

"โอเค ไม่เห็นก็ช่างมัน"

วันด้าโบกมือไล่ปีเอโตรอย่างหงุดหงิด ก่อนจะชี้ไปที่ประตู "ไปช่วยเอามื้อเที่ยงของฉันกลับมาด้วย นี่ต่างหากที่พี่ชายควรจะทำให้น้องสาวของเธอ"

เมื่อได้ยินคำสั่งของวันด้า ปีเอโตรก็เหลือบมองเธออย่างหมดหนทาง

เขารู้สึกว่าวันด้าวันนี้แปลกๆ ไปนิดหน่อย