บทที่ 10 ภัยพิบัติมาเยือนตระกูลซ่ง
บทที่ 10 ภัยพิบัติมาเยือนตระกูลซ่ง
ฉู่เฉิน ไม่ใช่คนฉลาดจริงๆ
คนที่มีตาต่างก็มองออกว่า หรงตงกำลังจะระเบิดออกมาแล้ว ทนไม่ได้แม้แต่การกระตุ้นเพียงเล็กน้อย
สิ่งที่ดีที่สุดที่ฉู่เฉินควรทำ คือมองสถานการณ์ให้ชัดเจน ปล่อยเท้าออกไปตามน้ำ แต่เขากลับยิ่งโหดร้าย กดดันหรงตงมากขึ้น
“เป็นคนปัญญาอ่อนจริงๆ ด้วย ต้องการทำให้คุณชายหรงคลั่งไปเลย” ผู้จัดการผางคิดในใจ ไม่กล้าส่งเสียง เขารีบให้คนไปแจ้งเย่เส้าหวงแล้ว
ผู้จัดการผางมั่นใจว่า ตอนนี้หรงตงคงอยากจะหั่นศพฉู่เฉินเป็นชิ้นๆ
แต่ดูเหมือนว่า ฉู่เฉินจะยิ่งออกแรงเหยียบมากขึ้น หลังจากที่เขาพูดจบ
“คุณหนูสามตระกูลซ่ง ขอโทษครับ”
หรงตงเหมือนกับจะทรุดตัวลงทันที
ตะโกนออกมาสุดเสียง เหมือนกับใช้แรงทั้งหมดที่มี
ในตอนนี้ ดวงตาของหรงตงแดงก่ำ แถมยังมีน้ำตาไหลออกมา
คับแค้นใจ โกรธแค้นเหลือแสน!
ไม่เคยรู้สึกแย่ขนาดนี้มาก่อนในชีวิต!
ในตอนนี้เอง เสียงฝีเท้าดังมาจากที่ไกลๆ
ฉู่เฉินปล่อยเท้าออก
เย่เส้าหวงเดินนำหน้าคนกลุ่มหนึ่งเข้ามา
มองไปที่หรงตงที่นอนร้องไห้อยู่ใต้เท้าของฉู่เฉิน สีหน้าของเย่เส้าหวงก็ดูไม่พอใจ “เกิดอะไรขึ้น?”
“ไม่มีอะไรแล้ว” ฉู่เฉินตอบกลับ
ทุกคน “...”
พวกเราต่างหากที่หวังว่าจะไม่มีอะไรแล้ว
หรงตงกลิ้งตัวออกไป ให้ห่างจากฉู่เฉิน ลุกขึ้นยืนอย่างน่าสมเพช ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความแค้น “ฉู่เฉิน ถ้าคืนนี้แกสามารถออกไปจากหวงถิงได้ ฉัน หรงตง จะเขียนชื่อตัวเองกลับหัว”
“ผู้จัดการผาง” เย่เส้าหวงมองไปที่ผู้จัดการผาง
คนที่ออกมาจากงานเลี้ยง ไม่ได้มีแค่เย่เส้าหวง แต่ยังมีบุคคลสำคัญจากทุกวงการในเมืองฉาน พวกเขาออกมาดูด้วยความอยากรู้อยากเห็น ฉู่เฉินก็เห็นว่า คนของตระกูลซ่งก็กำลังรีบเดินเข้ามา
“คุณชายหรงกับพวกมาถึงหวงถิง พอลงจากรถก็เจอฉู่เฉินขวางทางอยู่หน้าประตู” ผู้จัดการผางกล่าว “คุณชายหรงแค่ถามว่าฉู่เฉินเป็นใคร ฉู่เฉินก็ลงมือกับคุณชายหรงโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง ก่อนอื่นก็ตบหน้าคุณชายหรงตอนที่คุณชายหรงไม่ทันระวังตัว จากนั้นฉู่เฉินก็เหยียบคุณชายหรงเอาไว้ ทำให้คนของเราไม่กล้าลงมือ”
“ฉู่เฉิน!” ในตอนนี้ มีเสียงหนึ่งตะโกนออกมาอย่างโกรธมาก
ซ่งเสียหยางกับคนอื่นๆ เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว
“ฉันไม่ได้บอกให้เธอกลับบ้านไปเหรอ?” ซ่งเสียหยางคำราม “เธอมายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้?”
ซ่งเสียหยางโกรธมาก
เขารู้ดีว่าหรงตงเป็นใคร ความแข็งแกร่งของหรงซื่อกรุ๊ปไม่ด้อยไปกว่าตระกูลซ่ง แถมหรงซื่อกรุ๊ปยังมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดากับตระกูลเย่ ถูกฉู่เฉินหาเรื่องแบบนี้ ตระกูลซ่งยังคิดจะพึ่งพาตระกูลเย่ ยิ่งยากเข้าไปใหญ่
ในตอนนี้ คำพูดของจางเต้าซื่อผุดขึ้นมาในหัวของซ่งเสียหยาง
เมื่อเลยเวลาไห่ไป ก็เป็นเวลาที่พลังแห่งโชคชะตาของฉู่เฉินหมดลง
ตอนนี้ดูเหมือนว่า จะเป็นแบบนั้นจริงๆ!
ตระกูลซ่งอาศัยพลังแห่งโชคชะตาของฉู่เฉินมาห้าปี คนตระกูลซ่งต่างก็เชื่อมั่นในคำพูดของจางเต้าซื่อ ซ่งเสียหยางรู้สึกเสียใจมาก ที่ไม่ได้ให้ฉู่เฉินเซ็นชื่อในเอกสารการหย่าตั้งแต่แรก ถึงได้เกิดเรื่องราวต่างๆ ขึ้น
ตอนนี้ยิ่งก่อเรื่องใหญ่
ในตอนนี้ ซ่งเสียหยางอยากจะหาตัวซ่งหรูไห่มาด่าสักคำ เขาบอกให้ซ่งหรูไห่พาฉู่เฉินกลับไป
“ฉู่เฉิน นายอยากให้บ้านเราตายกันหมดเลยหรือไง?” ซ่งหยุนพูดด้วยน้ำเสียงที่แหลมคม โกรธจนหน้าอกกระเพื่อมขึ้นลง
“ฉันบอกแล้วว่า ความโชคร้ายของฉู่เฉินจะนำพาหายนะมาสู่ตระกูลซ่ง” ซ่งชิ่งโกรธเช่นกัน
ฉู่เฉินเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านของตระกูลซ่ง ตอนนี้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ตระกูลซ่งไม่มีเหตุผลที่จะบอกว่าไม่เกี่ยวข้องกับพวกเขา
“พี่เย่ พี่รู้ว่า หลังจากวันพรุ่งนี้ ฉู่เฉินจะไม่ใช่คนของตระกูลซ่งแล้ว” ซ่งชิวเดินไปข้างๆ เย่เส้าหวง
“แล้วคืนนี้ล่ะ?” หรงตงจ้องไปที่ซ่งชิวด้วยสายตาที่ดุดัน “ตระกูลซ่งดูแลสุนัขตัวหนึ่งยังไม่ได้ ปล่อยมันออกมาวิ่งกัดคน ไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบเหรอ?”
ฉู่เฉินเหลือบมองหรงตง
หรงตงรู้สึกขนลุกซู่ไปทั้งตัวทันที สะดุ้งโดยไม่รู้ตัว
หนึ่งเท้าของฉู่เฉิน ทำให้เขากลัวจนขวัญหนีดีฝ่อ
“ในเมื่อเป็นฉู่เฉินที่ทำร้ายคน ตระกูลซ่งของเราก็จะไม่ปฏิเสธความรับผิดชอบ” ซ่งเหยียนยืนออกมา “คุณชายหรง ฉันขอโทษแทนตระกูลซ่ง ถ้ายังต้องการการชดเชยอื่นๆ อีก พวกเราเข้าไปคุยกันข้างในอย่างละเอียด ตระกูลซ่งมีความจริงใจที่จะขอโทษ”
“ฉันรับความจริงใจของตระกูลซ่งไม่ไหว” ท้ายที่สุดแล้ว ในสายตาของหรงตง ซ่งเหยียนคือผู้หญิงที่เย่เส้าหวงหมายตาเอาไว้ หรงตงไม่กล้าใช้น้ำเสียงที่รุนแรงเกินไป แต่แน่นอนว่าหรงตงไม่ยอมรับคำขอโทษ
นี่คือความอัปยศอดสูทั้งชีวิตของเขา
ต้องใช้เลือดของฉู่เฉินมาชดใช้
ส่วนตระกูลซ่ง ต้องจ่ายมากกว่าคำขอโทษเบาๆ
มีคนมามุงดูมากขึ้นเรื่อยๆ
สีหน้าของเย่เส้าหวงดูไม่พอใจเล็กน้อย
ทุกคนต่างก็รอให้เขาเอ่ยปาก
เพราะที่นี่คือโรงแรมหวงถิง อาณาเขตของตระกูลเย่
ซ่งเหยียนคือผู้หญิงที่เย่เส้าหวงบอกว่าจะตามจีบ ส่วนหรงตง ก็ถือว่าเป็นคนของตระกูลเย่
เย่เส้าหวงมองไปที่ฉู่เฉิน ในตอนนี้ เขายังคิดขึ้นมาในหัว
นี่เป็นการที่ฉู่เฉินจงใจทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเขากับตระกูลซ่ง
แต่เย่เส้าหวงก็ส่ายหน้า คนปัญญาอ่อน จะคิดอะไรได้มากมายขนาดนั้น ตรงกันข้าม ถ้าเป็นคนฉลาด ก็จะไม่ทำเรื่องที่ทำร้ายคนอื่นแต่ไม่ได้ประโยชน์อะไรกับตัวเองแบบนี้
ต้องรู้ว่า หลังจากคืนนี้ ในเมืองฉาน จะมีคนหนึ่งที่ต้องการให้เขาตายตลอดเวลา
เย่เส้าหวงยิ่งเชื่อว่า การทะเลาะวิวาทครั้งนี้เป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญ
เป็นแค่เรื่องตลกที่คนปัญญาอ่อนที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงก่อขึ้นเท่านั้น
แต่ตระกูลซ่ง ต้องจ่ายค่าตอบแทน
“คุณซ่ง” เย่เส้าหวงมองไปที่ซ่งเสียหยาง พูดอย่างเรียบๆ ว่า “คุณน่าจะรู้ว่า โปรเจ็กต์ที่พวกเรากำลังคุยกันช่วงนี้ เป็นความร่วมมือระหว่างสามฝ่าย ฝ่ายที่สามก็คือหรงซื่อกรุ๊ป คืนนี้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ต่อให้ผมไม่ถือสา แต่หรงซื่อกรุ๊ปคงจะไม่อยากร่วมมือแล้ว”
ทันทีที่พูดจบ สีหน้าของคนตระกูลซ่งก็เปลี่ยนไปทันที
หัวใจของพวกเขาสั่นสะท้านอย่างรุนแรง
ซูเยว่เซียนยิ่งมองไปที่ซ่งเสียหยางด้วยสีหน้าที่ซีดเผือด
เธอรู้อยู่แก่ใจว่า โปรเจ็กต์นั้น ตระกูลซ่งเตรียมการมามากมาย โดยพื้นฐานแล้วข้อตกลงความร่วมมือก็ใกล้จะเสร็จสมบูรณ์แล้ว ถ้าประกาศยุติความร่วมมือในตอนนี้ ตระกูลซ่งจะต้องสูญเสียอย่างหนัก
ซ่งเหยียนกำชายเสื้อตัวเองแน่น มองไปที่ฉู่เฉิน
คืนนี้ เขาสร้างเรื่องใหญ่ขึ้นมาจริงๆ
“คุณชายเย่” ซ่งเสียหยางพยายามอย่างหนักที่จะสงบสติอารมณ์ กำลังจะเอ่ยปาก เย่เส้าหวงก็โบกมือแล้ว “ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว คำขอโทษของคุณหนูสาม ฉันรับไว้แทนตงจื่อ เรื่องในคืนนี้ จบแค่นี้”
เย่เส้าหวงมองไปที่หรงตง “วันเกิดของคุณหนูสามซ่ง ให้เกียรติฉันหน่อย ไปเถอะ พี่เย่จะพานายออกไปเดินเล่น คุยเรื่องบางอย่าง”
หรงตงจ้องไปที่ฉู่เฉิน จากนั้นก็พยักหน้าให้เย่เส้าหวง
แน่นอนว่าเขาเชื่อฟังเย่เส้าหวงทุกอย่าง
การพัฒนาของหรงซื่อกรุ๊ปตลอดหลายปีที่ผ่านมา ล้วนแล้วแต่ขาดการสนับสนุนจากตระกูลเย่ไม่ได้
หลังจากที่เย่เส้าหวงกับหรงตงจากไป คนที่มามุงดูก็เริ่มแยกย้าย
เพียงแต่ คนส่วนใหญ่ไม่ได้เดินกลับเข้าไป แต่เดินออกจากโรงแรมหวงถิง
คืนนี้ ตระกูลซ่งทำให้ตระกูลเย่กับหรงซื่อกรุ๊ปไม่พอใจ ไม่มีใครรู้ว่าผลลัพธ์จะเป็นยังไง?
ในตอนนี้ คนที่ไม่ได้สนิทกับตระกูลซ่ง ต่างก็เลือกที่จะตัดขาด
งานเลี้ยงวันเกิดของคุณหนูสามตระกูลซ่ง พวกเขาต่างก็หลีกเลี่ยง
ไม่นาน ที่หน้าโรงแรมหวงถิง ก็เหลือแค่คนตระกูลซ่ง และรปภ.ของโรงแรมหวงถิงที่ยังคงยืนอยู่ข้างๆ
ดวงตาของคนตระกูลซ่งจ้องไปที่ฉู่เฉิน เหมือนกับจะพ่นไฟออกมา
พยายามอย่างหนักที่จะระงับความโกรธในใจ
“คุณพ่อ ตอนนี้พวกเราควรทำยังไงดี?” ซ่งชิวพูด
“กลับบ้าน” ซ่งเสียหยางสูดหายใจเข้าลึกๆ พยายามอย่างหนักที่จะสงบสติอารมณ์
คืนนี้ สำหรับตระกูลซ่งแล้ว เป็นวันที่พิเศษ
เขาจะประกาศในงานเลี้ยงว่า จะขับไล่ฉู่เฉินลูกเขยปัญญาอ่อนที่แต่งเข้าบ้านมาห้าปีออกจากตระกูลซ่ง
ในแผนการของซ่งเสียหยาง หลังจากคืนนี้ ตระกูลซ่งจะเริ่มต้นใหม่ มุ่งหน้าไปสู่จุดสูงสุดในอดีต
แต่ไม่คิดเลยว่า เรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นในคืนนี้ จะไม่เป็นไปตามแผนของเขา
งานเลี้ยงยังไม่ทันได้เริ่ม ก็จบลงแล้ว
เมื่อพลังแห่งโชคชะตาของฉู่เฉินสลายไป ดูเหมือนว่าตระกูลซ่งก็จะกลับไปสู่สถานการณ์ที่ยากลำบากเมื่อห้าปีก่อน
“ฉู่เฉิน พวกเรากลับกันเถอะ” ซ่งเหยียนพูดกับฉู่เฉิน
“เขาจะไปกับพวกเราไม่ได้” ซ่งเสียหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
“คุณพ่อพูดถูก ฉู่เฉินไม่มีสิทธิ์เหยียบเข้ามาในตระกูลซ่งอีกแล้ว”
“ไสหัวไปซะ ตระกูลซ่งยังไม่ถูกฉู่เฉินทำร้ายมากพอรึไง?”
คนตระกูลซ่งต่างก็ด่าทอ
ถ้าไม่ใช่เพราะสนใจสถานะ พวกเขาคงจะวิ่งเข้าไปฉีกฉู่เฉินเป็นสองท่อนแล้ว
“คุณพ่อ...” ซ่งเหยียนกำลังจะเอ่ยปาก ซ่งเสียหยางก็โบกมือแล้ว จ้องไปที่ฉู่เฉินด้วยความเย็นชา พูดอย่างช้าๆ ว่า “ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ฉันเองก็คิดถึงความปลอดภัยของพวกเรา”
เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของซ่งเหยียนก็เปลี่ยนไป
ซ่งเสียหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “ลูกคิดว่า คุณชายของหรงซื่อกรุ๊ปถูกทำให้เสียหน้าขนาดนี้ เขาจะยอมปล่อยไปง่ายๆ เหรอ? ไม่ต้องบอกว่าพ่อผิดคำพูด พ่อสัญญากับฉู่เฉินแล้วว่าจะให้เวลาหนึ่งวัน ถ้าฉู่เฉินสามารถกลับมาถึงหน้าประตูบ้านของตระกูลซ่งได้อย่างปลอดภัย พ่อจะเปิดประตูต้อนรับเขาด้วยตัวเอง”
หลินซิ่นผิงก็จ้องไปที่ฉู่เฉินด้วยความเยาะเย้ย พูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้าเขาสามารถกลับมาได้อย่างปลอดภัย ฉันจะชงชาให้เขาดื่มด้วยตัวเอง”
