จอมปราชญ์นิรันดร์ บทที่ 170 การรวมตัวของทายาทมาร
ห่างจากสระโลหิตออกไปราวร้อยฟุต คนหัวโล้นสั้นผู้หนึ่งนั่งขัดสมาธิอยู่ ข้างกายปักหอกสีดำอันหนาใหญ่ ยาวกว่าความสูงของซูสือโม่วด้วยซ้ำ ผู้ฝึกเทพยุทธ์ศีรษะเกรียนผู้นั้นหลับตาลง หายใจสม่ำเสมอ ใบหน้าคมดั่งมีด กายเปลือยเปล่า กล้ามเนื้อทุกตารางนิ้วเปล่งประกายราวทองแดง ดูราวกับถูกหลอมด้วยโลหะเหลว ให้ความรู้ส...
