บทที่ 29 ตัวเอกตบปากตัวเอง!
บทที่ 29 ตัวเอกตบปากตัวเอง!
ช่วงเวลานี้ ทุกคนได้เป็นสักขีพยานของการถือกำเนิดหยกในตำนาน พวกเขาตื่นเต้นและมีความสุขมาก
จะมีก็แต่ตัวเอกเย่ซิงเฉินเท่านั้นที่ใบหน้าซีดเซียว มันซีดเหลืองราวกับธุลีดิน ซีดเทาราวกับขี้เถ้า รวมๆแล้วไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันน่าเกลียดขนาดไหน!
เขารู้สึกหดหู่ใจจนอยากจะฆ่าตัวตาย!
ฉันอยากให้หลินเป่ยฝานเสียเงิน ระบายความอัดอั้นในใจ! แต่ผลลัพธ์หลินเป่ยฝานไม่เพียงแต่ไม่ขาดทุนเท่านั้น แต่ยังทำกำไรได้มหาศาล!
หยกมูลค่า 400 ล้านหยวน บวกกับหินก่อนหน้านี้ ... นั่นคือกำไรเกือบ 500 ล้านในวันเดียว!
ในช่วงเริ่มต้นของพล็อตเรื่องจากชีวิตก่อน ราชาปีศาจหลินเป่ยฝานไม่ได้ทำเงินได้ไวขนาดนี้!
ในตอนแรก อีกฝ่ายใช้เวลากว่าหนึ่งสัปดาห์ถึงจะได้เงิน 500 ล้าน!
แต่ตอนนี้มันเป็นเพราะตัวเอกอย่างเขา จึงทำให้หลินเป่ยฝานทำเงินได้ก่อนกำหนดการอย่างน่าเหลือเชื่อ!
เย่ซิงเฉินโกรธมากจนตบปากทั้งสองข้างของตัวเอง
“แกพูดมากไปแล้ว!”
“ใครใช้ห้แกสาระแนเข้าไปก้าวก่าย!”
“ไอ้ปากพาซวยเอ๊ย!”
“ตอนนี้เป็นไง? ศัตรูตัวฉกาจทำเงินก่อนกำหนดเวลาเดิมซะอีก!”
“ถ้าไม่ใช่เพราะแก ... หลินเป่ยฝานคงต้องใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งสัปดาห์!”
“แกนี่มันโง่จริงๆ!”
“ไอ้โง่เอ๊ย!!!”
แต่ในตอนนั้นเอง เขาก็รู้สึกได้ว่ามีไออุ่นโอบรอบตัวเขา
เห็นเพียงหลินเป่ยฝานสวมกอดเย่ซิงเฉิน ตบหลังเขาด้วยสองมืออย่างตื่นเต้น
“สหายรัก! คุณทำให้ผมทึ่งจริงๆ ไม่นึกเลยว่าจะเซอร์ไพรส์ขนาดนี้! หินดิบมูลค่าไม่ถึง 10 ล้าน พอผ่าออกมาแล้วดันกลายเป็นหยกที่ทำเงินให้ผมถึง 400 ล้าน! คุณไม่ได้ทำให้ผมผิดหวัง! หลังจากกลับไป ผมจะให้รางวัลใหญ่กับคุณ!”
เย่ซิงเฉินยิ้มฝืนๆ “ขอบคุณครับรองประธานหลิน แต่จริงๆแล้วผมไม่ได้ทำอะไรเลย”
หลินเป่ยฝานอุทาน “หืม? ทำไมหน้าคุณถึงดูน่าเกลียดแบบนั้นล่ะ? แถมตรงมุมปากทั้งสองข้างยังแดงอีก? ใครทำร้ายคุณ?”
“รองประธานหลิน ผมเป็นคนทำเอง! พอดีเมื่อคืนยังไม่สร่างเมา แล้วก็เวียนหัวนิดหน่อย เลยตบหน้าตัวเองให้ตาสว่าง!”
หลินเป่ยฝานพูดด้วยความเจ็บปวด “สหาย แล้วทำไมไม่รีบบอกให้ไวกว่านี้ ถ้ารู้แต่แรก ผมจะไม่ยอมให้คุณดื่มไวน์มากขนาดนั้น!”
ณ ขณะนี้ผู้เฒ่าหวงเดินเข้ามาพร้อมไม้เท้าอีกครั้ง ใช้มือที่สั่นเทาลูบหยกชิ้นนี้ อุทานอย่างตื้นตันว่า “นี่คือสมบัติล้ำค่าอย่างแท้จริง เป็นสมบัติที่อยู่รอดมาได้นานแสนนานจนเผยโฉมสู่สายตาทุกคน! เราผู้เฒ่าอายุก็เกือบจะ 80 ปีแล้ว แต่ยังไม่เคยเห็นหยกที่สมบูรณ์แบบเช่นนี้มาก่อน! ตอนนี้มีโอกาสได้เห็น ต่อให้ต้องตาย ....ก็ไม่เสียใจเลย!”
“อย่าพูดอย่างนั้น ผู้เฒ่าหวง ท่านต้องมีอายุยืนยาวถึงร้อยปี!”
“เราต้องการผู้อาวุโสเช่นท่าน!”
……
ทุกคนต่างช่วยกันแก้คำพร่ำบ่น
ผู้เฒ่าหวงโบกมือ พูดอย่างใจกว้าง “ไม่จำเป็นต้องปลอบใจกัน เราผู้เฒ่ารู้สภาพตัวเองดี! ร่างกายของฉันสามารถอยู่ได้นานที่สุดก็อีกไม่กี่ปีเท่านั้น หลังจากนั้นคงได้ไปยมโลกเพื่อพบกับราชานรก! แต่ประสบการณ์ดีๆที่ผ่านมาในชีวิต มันก็ทำให้ฉันพอใจแล้ว”
ในใจของทุกคนเต็มไปด้วยความชื่นชม สมกับที่เป็นผู้เฒ่าหวง ทัศนคติที่เยือกเย็นเช่นนี้ คุ้มค่าแก่การเอาเป็นแบบอย่าง
ณ ขณะนี้ ผู้เฒ่าหวงหันหน้าไปมองหลินเป่ยฝาน พูดด้วยความคาดหวังว่า “เจ้าหนุ่ม หยกก้อนนี้ขายให้ฉันจะได้ไหม?”
หลินเป่ยฝานพยักหน้า “ได้อยู่แล้ว เพราะผมมาที่นี่เพื่อหาเงิน!”
“ดีเลย! งั้นฉันขอซื้อ! เพราะฉันชอบหยกชิ้นนี้มากจริงๆ ถ้าได้มันมา สามารถใช้เป็นสมบัติประจำร้านเราได้เลย! ฉันจะจ่ายให้ 450 ล้าน คิดว่าพอไหม?”
เกิดเสียงอุทานดังขึ้นรอบๆ
“450 ล้าน!”
“เพิ่มอีก 50 ล้าน ผู้เฒ่าหวงใจกว้างมาก!”
“แต่ก็นั่นแหละ! ที่ทำให้ฉันชื่นชมผู้เฒ่าหวง!”
“เจ้าหนุ่มคนนั้นโชคดีจริงๆ!”
……
หลินเป่ยฝานรีบพูดว่า “ผู้เฒ่าหวง 450 ล้านมันมากเกินไป 400 ล้านก็พอแล้ว!”
ผู้เฒ่าหวงส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม “พูดตามตรง ใช้เงิน 450 ล้านเพื่อซื้อหินก้อนนี้ ถือว่าคุ้มค่ากับฉันมากแล้ว! เพราะถ้ามันถูกประมูลขายทอดตลาด จะมีราคาไม่ต่ำกว่า 500 ล้านหยวน!”
“ผู้เฒ่าหวง ถ้าคนอื่นซื้อหินของผม ผมคงตั้งใจขายมันในราคาที่สูงที่สุด แต่สำหรับท่าน ผมขอแค่ 400 ล้านหยวนไม่มากไม่น้อยไปกว่านั้น! ส่วน 50 ล้านที่เกินมา ถือซะว่าเป็นของขวัญแก่ท่านที่พวกเราได้มาพูดคุยกันในวันนี้ ไม่งั้นถ้าพ่อผมรู้เข้า กลับไปคงโดนด่าแน่ๆ” หลินเป่ยฝานยิ้มเจื่อน
ผู้เฒ่าหวงจ้องมองหลินเป่ยฝานอย่างลึกซึ้ง ก่อนระเบิดหัวเราะออกมา “ดี! ฉันขอยอมรับของขวัญสำหรับการพบหน้ากันในครั้งนี้ ดั่งวลีพ่อเป็นพยัคฆ์ ลูกจะเป็นสุนัขไปได้ยังไง หลินหนานชานให้กำเนิดลูกชายที่ดีจริงๆ”
จากนั้นผู้เฒ่าหวงก็เตือนชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ เขาว่า “คนหนุ่มควรหาเวลาคุยกันให้มากเข้าไว้ โดยเฉพาะกับเจ้า ต่อไปก็เรียนรู้จากเด็กน้อยแซ่หลินให้มากเข้าไว้ แลกเปลี่ยนความคิดเห็นจากกันและกัน รวมไปถึงทัศนคติเวลารับมือกับผู้คน! แล้วเจ้า ... จะได้รับประโยชน์มากมาย”
“ขอรับท่านปู่” ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ พยักหน้า แสดงรอยยิ้มจริงใจให้หลินเป่ยฝาน และทั้งสองก็แลกเปลี่ยนข้อมูลการติดต่อกัน
คนรอบข้างที่เห็นต่างอิจฉา เพราะนี่คือความปรารถนาดีของผู้เฒ่าหวง และมันอธิบายได้ว่าเขายกย่องหลินเป่ยฝานเป็นคนที่ยอดเยี่ยมคนหนึ่ง!
ด้วยสถานะของผู้เฒ่าหวงในเมืองโม่ไห่ กล่าวได้ว่าความปรารถนาดีครั้งนี้มีบทบาทอย่างล้นหลาม!
หนึ่งประโยค บางทีก็มีประโยชน์มากกว่าเงินเป็นพันล้านเสียอีก!
เย่ซิงเฉินที่อยู่ข้างๆ ตอนนี้ชาไปทั้งตัวแล้ว!
นี่มันอะไร? ไม่ใช่แค่หลินเป่ยฝานทำเงินได้เท่านั้น แต่ยังได้คอนเนคชั่นดีๆมาอีกด้วย?
