ตอนที่ 170 ความตกใจของเพื่อนๆ

“ติ๊ง!”

“ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่เสร็จสิ้นภารกิจรอง ในการช่วยพัฒนาเทคโนโลยีโครงการใหม่ของ ซินลี่ เทคโนโลยี กรุ๊ป จนประสบความสำเร็จ”

“รางวัลภารกิจ : ยกระดับสมรรถภาพทางกายขึ้นเป็นสองเท่า”

“กำลังยก ...การยกระดับเสร็จสมบูรณ์”

“ทำการปรับปรุงค่าสถานะของโฮสต์ใหม่อีกครั้ง”

“โฮสต์ : ซูเหวิน”

“อายุ : 21 ปี”

“ร่างกาย : 50”

พูดจบระบบก็หายไป..

แต่ ซูเหวิน กลับแอบสังเกตตัวเองมานานแล้ว

แน่นอนเป็นไปตามที่คาดไว้ เขาพบว่าในขณะที่ระบบทำการยกระดับสมรรถภาพทางกายของเขา

เขารู้สึกได้ว่ามีพลังบางอย่างไหลเข้าสู่ร่างกายของเขา

ทันทีหลังจากนั้น ร่างกายทั้งหมดของเขาดูเหมือนจะมีพลัง และดูจะแข็งแกร่งขึ้นมาก

ทันใดนั้น ในใจของ ซูเหวิน ..ก็มีความสุขมาก

นานแค่ไหนแล้วที่เขาได้รับระบบมา, และนี่นับว่าเป็นครั้งที่ 2 แล้วที่เขาได้รับการยกระดับสมรรถภาพทางกาย ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ

ดูเหมือนว่าภารกิจในการยกระดับสมรรถภาพทางกายนี้มีน้อยมาก

แต่ไม่ว่าในอนาคตจะได้รับการยกระดับสมรรถภาพทางกายอีกครั้งหรือไม่ สําหรับปัจจุบันตอนนี้.. ความแข็งแกร่งโดยส่วนตัวของเขาคงไม่มีใครในโลกสามารถเทียบได้แล้ว?

การรับประกันความปลอดภัยของ เสี่ยวเหยา และตัวเขาเอง คุณคิดว่ามันมากเกินพอหรือไม่?

แน่นอนว่าแค่นี้ ..มันเกินพอแล้ว

ในขณะที่ ซูเหวิน กำลังมีความสุขนั้น เขาก็ไม่ลืมว่าตัวเองยังคงคุยอยู่กับ ประธานเว่ย!

จากนั้นเขาก็คุยกับอีกฝ่ายอีกสองสามคําก่อนจะวางสายไป

จริงๆ แล้ว ก่อนวางสาย ประธานเว่ย ยังเตรียมจะเลี้ยงอาหารค่ำ ซูเหวิน ด้วย

แต่เนื่องจากงานเลี้ยงอาหารค่ำ ซูเหวิน เพิ่งจะไปเข้าร่วมมาเมื่อวานนี้ เขาจึงกล่าวปฏิเสธอีกฝ่ายโดยตรง

ส่วน เว่ยเฟิง ที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เขาก็ไม่ได้รีบร้อนอะไร

ท้ายที่สุดแล้ว ความก้าวหน้าของโครงการใหม่นี้เป็นเรื่องใหญ่สําหรับ ซินลี่ กรุ๊ป เมื่อโครงการใหม่ดำเนินไปตามแผน บริษัทของพวกเขาจะจัดงานเลี้ยงเฉลิมฉลองขึ้น

เมื่อถึงเวลานั้นเพียงเชิญ ประธานซู เข้าร่วมอีกครั้งก็ได้..

เมื่อคิดเรื่องนี้ เว่ยเฟิง จึงรีบค้นหารายชื่อในโทรศัพท์มือถือ และโทรออกไปหา เซี่ย เฉิงตง จาก ฮั่วซิน กรุ๊ป เพื่อรายงานข่าวดีนี้…

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว พริบตาเดียวก็ผ่านไปอีกสองสามวัน

ทุกวันนี้.. สำหรับ ซูเหวิน แล้วเขามีความสุขมาก

เพราะในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา บริษัทหลายแห่งภายใต้ชื่อของ ซูเหวิน ได้เปิดการประชุมแผนล่วงหน้าแล้ว และในขณะเดียวกันก็ส่งข้อมูลมาให้กับเขา

จากข้อมูลเหล่านี้ ซูเหวิน ก็สามารถคำนวณได้โดยประมาณว่าในระยะเวลาหลายเดือนที่ผ่านมา เขาสามารถได้รับเงินจากบริษัทแต่ละแห่งมากน้อยเพียงใด

จะให้พูดยังไงดี!

แต่ที่แน่ๆ มันคุ้มค่าสำหรับการรอคอยอย่างยิ่ง

และในวันนี้ ยังมีอีกสิ่งหนึ่งที่ ซูเหวิน รอคอยมาก..

นั่นก็คือ ‘เฮลิคอปเตอร์’ ที่ระบบได้สั่งซื้อ มันได้ถูกลำเลียงจากต่างประเทศเข้ามาในประเทศแล้ว

เพราะสิ่งนี้มันถูกขนส่งมาด้วยเรือบรรทุกสินค้า

ดังนั้นในขณะนี้ เฮลิคอปเตอร์ ลํานี้จึงอยู่ที่ท่าเรือแห่งหนึ่งในเมืองม่อ

ระหว่างนั้นก็ได้มีเจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบ และเจ้าหน้าที่ในหลายด้านติดต่อเข้ามา

เมื่อชิ้นส่วนประกอบเฮลิคอปเตอร์ทั้งหมดถูกส่งไปยังลานจอดที่กําหนด ก็สามารถประกอบ และดำเนินการทดสอบการบินได้ทันที

กระบวนการทั้งหมดนี้จะใช้เวลาไม่เกิน 1 วัน

สําหรับข่าวนี้ ซูเหวิน ย่อมรู้สึกดีใจมาก

เขาจึงโพสต์ข่าวนี้ลงไปในกลุ่มเพื่อน เพื่อแชร์ความรู้สึกนี้กับทุกคน

เพียงแต่.. ซูเหวิน ไม่คาดคิดว่า

คราวนี้กลุ่มจะระเบิดทันที

จูเหยี่ยน : “เชร็ดดด โคตรโคตรเชี้ยเลย แมร่งบ้าไปแล้ว เหล่าซู เมื่อกี้นายแมร่งพูดว่าอะไร นาย.. ซื้อ เฮลิคอปเตอร์ มา?”

เฉินหมิง : “ห่านเอ้ย นาย.. ล้อเล่นหรือเปล่าเนี่ย?”

จี้หยวี่ : “โหย.. ซู สุดหล่อ คุณนี่ยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว ซื้อเฮลิคอปเตอร์มา ถามจริงหมดค่าใช้จ่ายไปเท่าไหร่เนี่ย?”

วัง ซิ่วซิ่ว : “นี่... เดี๋ยวเดี๋ยวก่อนนะทุกคน ฉันไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม?”

เหอ เหวินเฟิง : “เชร็ดดโด้ เหล่าซู ข่าวนายเนี้ยทําเอาพวกฉันตั้งตัวไม่ทันจริงๆ”

เซี่ย ซินเหยา : “......”

เกือบจะในทันที ทั้งกลุ่มก็เริ่มพูดคุยกันอย่างคึกคัก

จะเห็นได้ว่าพวกเขาตกใจมากแค่ไหนในเวลานี้

แม้แต่ เซี่ย ซินเหยา เองก็ยังดูเหมือนจะประหลาดใจมาก

เมื่อเห็นท่าทางที่ตกใจของทุกคน ซูเหวิน ก็รู้อยู่แล้วว่าพวกเขาจะมีปฏิกิริยาเช่นนี้ เขาจึงยิ้มหัวเราะทันที ก่อนจะพูดไปว่า : “เฮลิคอปเตอร์ถูกถอดชิ้นส่วนมา ตอนนี้มาถึงเมืองม่อแล้ว และมันอาจจะประกอบเสร็จในวันพรุ่งนี้”

“หากมีเวลาเดี๋ยวฉันจะขับเฮลิคอปเตอร์พาทุกคนไปสนุกกัน แต่ตราบเท่าที่พวกคุณไม่กลัวความสูงล่ะนะ”

เมื่อ ซูเหวิน พูด ทุกคนก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที

คุณต้องรู้ก่อนว่านี่คือการนั่งเฮลิคอปเตอร์ ซึ่งมันน่าตื่นเต้นกว่าการนั่งเรือยอชท์เป็นไหนๆ อีก!

เป็นไปได้อย่างไรที่ทุกคนจะไม่คาดหวัง ไม่รู้สึกตื่นเต้น?

จี้หยวี่ และวัง ซิ่วซิ่ว ยังไม่ลืม, แอท(@, แท็ก) เซี่ย ซินเหยา

จี้หยวี่ : “ว้าวว~ เสี่ยวเหยา ฉันล่ะอิจฉาเธอจริงๆ ที่มีแฟนรวยขนาดนี้  หากฉันได้แบบนี้บ้างมันจะดีแค่ไหนเนี่ย?”

วัง ซิ่วซิ่ว : “กรี๊ดดด! ใช่เลย! ถ้าฉันมีแฟนรวยขนาดนี้นะ ต่อให้ฉันตายก็ยอม~”

เซี่ย ซินเหยา : “เออ ไม่ถึงขนาดนั้นมั้ง…”

พอได้ฟังความคิดอย่างตรงไปตรงมาจากสองเพื่อนสาว เซี่ย ซินเหยา เธอก็รู้สึกเขินขึ้นมาบ้าง

ในเวลานี้ หน้าต่างอีกบานหนึ่งใน VX ของเธอก็เด้งขึ้นมา เป็นข้อความส่วนตัวที่ส่งมาจาก ซูเหวิน

“พรุ่งนี้ผมจะไปดูเฮลิคอปเตอร์ คุณอยากจะไปด้วยหรือเปล่า?”

“ถ้าอยากไปเราก็ไปด้วยกัน ถ้าไม่อยากไปผมก็จะไปคนเดียว”

“ไปสิ คุณไปไหน ฉันก็ไปที่นั่น!”

(*^▽^*)

เซี่ย ซินเหยา ตอบกลับทันที

พูดจบยังส่งอีโมจิมาด้วย

เมื่อดูข้อความที่อีกฝ่ายส่งมา ซูเหวิน ก็อดจะยิ้มไม่ได้

สาวน้อยคนนี้ดูเหมือนจะพูดเก่งมากขึ้นเรื่อยๆ จริงๆ

คำพูดที่มักพูดโดยไม่รู้ตัวบ่อยครั้งก็มักจะทำให้ผู้ฟังรู้สึกใจอ่อน ซึ่งยากที่จะไม่ทําให้ผู้คนต้องหลุมรักได้จริงๆ

ต่อจากนั้น ซูเหวิน ยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า : “เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นเราจะไปด้วยกัน และถ้ามันเป็นไปได้ด้วยดี พรุ่งนี้คุณอาจจะได้สัมผัสกับความรู้สึกของการได้นั่งเฮลิคอปเตอร์..”

ส่วนเพื่อนๆ ของ ซูเหวิน เขาไม่คิดที่จะพาไปด้วยในครั้งนี้

ครั้งนี้เขาแค่อยากสัมผัสประสบการณ์นี้กับ เสี่ยวเหยา เพียงแค่สองคนก่อน

คราวหน้าเวลาไปเที่ยว ก็ค่อยพาเพื่อนๆ ขึ้นเฮลิคอปเตอร์ก็พอ

“จริงๆ นะ ดีจัง!”

พอฟัง ซูเหวิน กล่าวว่าพรุ่งนี้อาจสามารถนั่งเฮลิคอปเตอร์ได้ ดวงตาของ เซี่ย ซินเหยา ก็เป็นประกายสุกใสขึ้นมา ดูเหมือนเธอจะตั้งตารอคอยมันอย่างตื่นเต้นแล้ว…

ในไม่ช้า วันเวลาก็มาถึงวันรุ่งขึ้น

ตั้งแต่ช่วงเช้ามืด ผู้รับผิดชอบเรื่องเฮลิคอปเตอร์ ได้โทรเข้ามาหา ซูเหวิน

เขาได้กล่าวว่า ชิ้นส่วนประกอบเฮลิคอปเตอร์ที่ลำเลียงมาถึงลานจอดที่ อีสต์บันด์(East Bund) แล้ว กำลังอยู่ระหว่างการประกอบ โดยขอให้เขาเข้ามาดู

ซูเหวิน รอคอยมานานแล้ว พอได้ยินอีกฝ่ายพูดแบบนี้ ก็ย่อมติดต่อไปหา เซี่ย ซินเหยา ในทันที

จากนั้นคนทั้งคู่ก็ออกจากมหาลัยไปด้วยกัน และตรงไปที่ อีสต์บันด์

ครั้งนี้ ซูเหวิน ไม่ได้ขับรถไป แต่เรียกรถใน ตีตี้ ‘Didi’ โดยไปพร้อมกับ เซี่ย ซินเหยา

เขาวางแผนไว้แล้ว เดี๋ยวตอนกลับมาก็ขับเฮลิคอปเตอร์กลับมา

แน่นอนว่าจุดหมายปลายทางไม่ใช่มหาลัย หรืออ่าว ไห่หยุน แต่เป็นโรงแรม โป๋เยว่

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ซูเหวิน ได้ค้นหาข้อมูลบนอินเทอร์เน็ต

ทั่วทั้งเมืองม่อมีไม่กี่ที่ที่มีสถานที่จอดเฮลิคอปเตอร์ได้

และในเขตฉางหางที่เขาอยู่นี้ มีเพียงโรงแรมโป๋เยว่ที่ได้สร้างลานจอดเฮลิคอปเตอร์

ดังนั้นเขาจึงได้ไปที่โรงแรมโป๋เยว่ และจองที่จอดเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว

ตอนนี้ทุกอย่างพร้อมแล้ว ยกเว้นเพียง เฮลิคอปเตอร์ เท่านั้น

ในขณะกำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขา กับเซี่ย ซินเหยา ได้นั่งรถแท็กซี่มาประมาณ 20 กว่านาที และในที่สุดก็มาถึงลานจอดเครื่องบินที่ อีสต์บันด์

ลานจอดเครื่องบิน ‘อีสต์บันด์’ เป็นลานจอดเครื่องบินที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงในเขตผู่ซิน

สถานที่แห่งนี้ค่อนข้างมีขนาดใหญ่ และมีสิ่งอํานวยความสะดวกครบครัน การจอดเฮลิคอปเตอร์มากกว่าสิบลําในครั้งเดียวนั้นก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร และที่นี่ยังเป็นสถานที่ที่คนรวยที่มีเฮลิคอปเตอร์ชอบนำมาจอด

หน้าลานจอดมีอาคารสำนักงานหลักตั้งอยู่…

หลังจาก ซูเหวิน และเซี่ย ซินเหยา ลงจากรถแล้ว พวกเขาก็ตรงเข้าไปในล็อบบี้โดยตรง หลังจากลงทะเบียนแล้ว พวกเขาก็เข้าไปในลานจอดเครื่องบินทางด้านหลังภายใต้การนําของเจ้าหน้าที่

เมื่อมาถึงลานจอดเครื่องบิน พวกเขาพบว่าในพื้นที่เปิดโล่งที่กว้างขวางนี้ มีเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวหลายลําจอดอยู่

และเห็นได้ชัดว่าเศรษฐีคนอื่นๆ ได้นำพวกมันมาจอดไว้

เฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวเหล่านี้มีสีสัน และสไตล์ที่แตกต่างกันไป

แต่หากมองจากรูปลักษณ์ภายนอกแล้ว แต่ละลํามีความสวยงาม และโดดเด่นมาก แค่มองดูก็รู้แล้วว่าแต่ละลำที่จอดอยู่ที่นี่ย่อมมีราคาแพงมาก

ในขณะที่ ซูเหวิน และเซี่ย ซินเหยา ชื่นชมเฮลิคอปเตอร์เหล่านี้อยู่นั้น ทันใดนั้นเสียงของผู้ชายคนหนึ่งก็ดังขึ้น

“โทษนะครับ นี่คงเป็น คุณซู ซูเหวิน ใช่ไหม?”

“คุณมาเพื่อดูเฮลิคอปเตอร์ใช่หรือเปล่าครับ?”