ตอนที่ 166 เยี่ยมชม Worster Group

“อืมม งั้นเราไปด้วยกันเลย”

เซี่ย ซินเหยา พอได้ยิน ซูเหวิน พูดแบบนี้ ใบหน้าของเธอก็ยิ้มอย่างมีความสุขทันที แล้วเข้าคว้าแขนของ ซูเหวิน ไว้

ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ‘ความรัก’ เป็นสิ่งที่หอมหวานที่สุดในโลก ขณะนี้ดูเหมือนมันจะเป็นจริงเช่นนั้น...

เซี่ย ซินเหยา พบว่าตั้งแต่เธอคบหาดูใจกับ ซูเหวิน ในหัวของเธอนอกจาก ซูเหวิน แล้ว.. ก็มีแต่ ซูเหวิน เธอหวังว่าตัวเองจะได้อยู่กับเขาในทุกวัน เขาไปไหน เธอเองอยากติดตามเขาไปในทุกๆ ที่ที่เขาไป

และสำหรับ ซูเหวิน ทำไมจะไม่ใช่ล่ะ?

เมื่อเห็น เซี่ย ซินเหยา เกาะติดตัวเขามากขนาดนี้ ในใจเขาก็มีความสุขมากจนไม่อาจทนปฏิเสธเธอได้

ในเมื่อทั้งสองฝ่ายต่างอยากอยู่ด้วยกัน ..ก็อยู่ด้วยกันเถอะ

ดังนั้นหลังจากทั้งสองทักทาย ซู กว่างเซิง และอู๋เจวียน แล้ว พวกเขาก็ออกจากวิลล่าตระกูลซู

หลังจากมองดูทั้งคู่เดินจับมือกันออกไป ซู กว่างเซิง และอู๋เจวียน ก็หันหน้ามาส่งยิ้มให้กัน

“แหม! ดูเด็กสองคนนี้สิ เหมือนกับเด็กแฝด ตัวติดกันทุกวันราวกับแยกจากกันไม่ได้”

อู๋เจวียน มองดูลูกชายของเธอกับ เสี่ยวเหยา เดินจูงมือกันออกจากวิลล่า พลันในใจเธอก็รู้สึกมีความสุข และสำหรับคนเป็นแม่การได้เห็น ‘ลูก’ เติบโต ..คงไม่มีอะไรวิเศษไปกว่านี้อีกแล้วจริงๆ

หากพูดไปแล้ว เธอจะไม่มีความสุขได้อย่างไร เมื่อลูกชายของเธอมีแฟนสาวที่สวยงาม และแสนวิเศษเช่นนี้?

“พวกเขาสองคนตอนนี้กําลังคบกันอยู่ ย่อมอยากอยู่ด้วยกันทุกวัน มันชวนให้คิดถึงวันก่อนๆ เราสองคนเองเวลานั้นก็เป็นแบบนี้หรือไม่จริง ..คุณ?”

ซู กว่างเซิง ยิ้มหัวเราะขึ้นมาเบาๆ ราวกับหวนนึกถึงเรื่องราวในอดีต

“พอเถอะ เราสองคนอายุเท่าไหร่กันแล้ว ยังจะมาคุยกันถึงเรื่องพวกนี้อีก?”

เมื่อพวกเขาพูดถึงความรักในวัยหนุ่มสาวของพวกเขา อู๋เจวียน ทันทีก็ตี ซู กว่างเซิง ไปทีหนึ่งเพื่อหยุดหัวข้อนี้

เราคู่สามีภรรยาแก่เฒ่า อายุรวมกันก็เกินร้อยปีแล้ว มันช่างน่าอายจริงๆ ที่จะมาพูดถึงเรื่องนี้ในตอนนี้...

และขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่นั้น อีกด้านหนึ่ง

ซูเหวิน ได้พา เซี่ย ซินเหยา ออกจากวิลล่าแล้วมาที่ลานจอดรถ

ในเวลานี้ เมื่อมองไปคุณสามารถเห็นลานจอดรถได้อย่างรวดเร็ว

มีรถยนต์หรูในซีรีส์ Mercedes-Benz, Lotus Evija, Koenigsegg, Lamborghini, Aston Martin One-77 มีรถหรูอยู่เต็มไปหมด…

ซูเหวิน มองไปที่รถหรูตรงหน้า และไม่รู้ว่าวันนี้จะเลือกขับคันไหนดี

“ดูเหมือนว่าการมีรถมากเกินไปไม่ใช่เรื่องดี แล้วแต่คุณเลยผมเองเลือกไม่ถูก”

เซี่ย ซินเหยา ที่เห็น ซูเหวิน ดูครุ่นคิดออกจะลังเลด้วยซ้ำ เธออดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

“อือ มันก็ใช่ ยิ่งมีรถมากขึ้น ก็มีทางเลือกมากขึ้น บางทีก็ไม่รู้จะเลือกขับคันไหนจริงๆ”

ซูเหวิน ยกยิ้มขึ้นอย่างจนใจ

ไหนใครบอกว่าคนรวยไม่กลัวที่จะเลือก?

“Lamborghini คันนั้นสวยนะ เอาเป็นเลือกคันนั้นแล้วกัน!”

ทันใดนั้น เซี่ย ซินเหยา ก็ชี้ไปที่ซุปเปอร์คาร์สีน้ำเงินที่สวยงามมากแล้วพูดขึ้น

เธอคิดว่ารถคันนี้ค่อนข้างสวยดี

“โอเค งั้นขับ Lamborghini คันนี้” ซูเหวิน กล่าวอย่างเห็นด้วย

เสี่ยวเหยา เอ่ยปากแล้ว เขาก็แค่เลือกตามที่เธอชอบ

จากนั้นเขาก็ไม่ลังเลที่จะเดินไปหา Lamborghini และขับมันออกจาก อ่าว ไห่หยุน ไปพร้อมกับ เซี่ย ซินเหยา

และสถานที่แรกที่พวกเขากําลังจะไป ย่อมเป็นร้านหนังสือ ‘จือหย่าหยวน’

จือหย่าหยวน เป็นร้านขนาดใหญ่ที่มีหนังสือเกือบทุกประเภท และถือเป็นหนึ่งในร้านหนังสือที่มีชื่อเสียงในเมืองม่อ

แน่นอนว่าความนิยมนี้สามารถพูดได้แค่ว่าอยู่ในแวดวงคนรักหนังสือเท่านั้น

ไม่นานหลังจากนั้น เห็นรถซุปเปอร์คาร์สุดหรูคันหนึ่งขับเข้ามาจอดที่ลานจอดรถอย่างช้าๆ

หลังจาก ซูเหวิน และเซี่ย ซินเหยา ลงจากรถแล้ว พวกเขาก็ตรงเข้าไปในร้านหนังสือด้วยกัน

ในร้านหนังสือมีคนเยอะมาก..

พวกเขาสองคนจึงลองเดินเที่ยวเล่นในร้านหนังสือก่อน

พลางเดินชื่นชมขนาด และสภาพแวดล้อมภายในของร้านหนังสือแห่งนี้

จากนั้น ซูเหวิน ก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา โทรหาเจ้าของร้านหนังสือ เพื่อเซ็นสัญญาส่งมอบ

พอเซ็นสัญญาเสร็จ เมื่อดูเวลาเพิ่งจะ 9 โมงเช้า ซึ่งมันยังเร็วอยู่มาก

ซูเหวิน จึงพา เซี่ย ซินเหยา ออกจากร้านหนังสือนี้ และตรงไปที่สํานักงานใหญ่ของ Worster Group

สำหรับ Worster Group เซี่ย ซินเหยา เคยได้ยินชื่อเสียงมานานแล้ว

ตอนนี้มีโอกาสได้ไปที่เยี่ยมชมสำนักงานใหญ่ของกลุ่มบริษัทนี้ แน่นอนว่าเธอเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น…

เขตทางใต้ ถนนฝูอาน..

ซูเหวิน ขับรถ Lamborghini ด้วยความเร็วไปตลอดทาง และมาถึงสํานักงานใหญ่ของ Worster Group โดยใช้เวลาไม่นาน

เมื่อพูดถึง Worster Group อาจกล่าวได้ว่าเป็นบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในบรรดาบริษัททั้งหมดที่ ซูเหวิน ได้รับมานับตั้งแต่มีระบบ

เพียงแค่ดูอาคารสํานักงานใหญ่เพียงไม่กี่หลังตรงหน้า ก็ไม่ใช่สิ่งที่บริษัททั่วไปสามารถเทียบได้แล้ว

หลังจาก ซูเหวิน ลงจากรถไปพร้อมกับ เซี่ย ซินเหยา

เซี่ย ซินเหยา ก็อดไม่ได้ที่จะแอบชื่นชมความยิ่งใหญ่อันงดงาม และน่าทึ่งนี้

“เอาล่ะ ไปกันเถอะ เข้าไปข้างในกันก่อน ผมจะพาคุณไปเยี่ยมชมสำนักงานใหญ่ของ Worster Group ของเรา”

ซูเหวิน พลันยิ้มหัวเราะ และพูดออกไปโดยตรง

จากนั้น เขา และเซี่ย ซินเหยา เดินเคียงไหล่เข้าไปยังอาคารที่อยู่ตรงกลางสุดของ Worster Group

เมื่อเทียบกับร้านขายหนังสือที่เพิ่งไปมา สํานักงานใหญ่ของ Worster นี้แตกต่างออกไป

ไม่ว่าจะเป็นฉาก หรือบรรยากาศของที่นี่ มันไม่สามารถเปรียบเทียบกันได้เลย

อันหนึ่งอยู่บนท้องฟ้า และอีกอันอยู่ใต้ดิน (一个天上，一个地下 : คำอุปมามีความแตกต่างกันมาก)

ทันทีที่ เซี่ย ซินเหยา มาถึงล็อบบี้ เธอก็สัมผัสได้ถึงความแตกต่าง

ประการแรก ล็อบบี้ของอาคารแห่งนี้มีขนาดใหญ่เกินกว่าจะจินตนาการได้

และจู่ๆ เธอนั้นก็กลายร่างเป็นเด็กขี้สงสัย หันมองซ้ายที ขวาที

ราวกับเธอเองไม่เคยเห็นฉากใหญ่เช่นนี้มาก่อน

แต่ ซูเหวิน แตกต่างออกไป

เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขามาที่นี่ ซึ่งเขาคุ้นเคยกับที่นี่อยู่ก่อนแล้วจึงพา เซี่ย ซินเหยา เดินมาจนถึงลิฟต์พิเศษเฉพาะผู้ถือหุ้น

ระหว่างทางยังมีบางคนจําตัวตนของ ซูเหวิน ได้เป็นครั้งคราว และเข้ามาทักทายเขาด้วยความเคารพ

คาดว่ามีไม่กี่คนที่สามารถเพลิดเพลินกับความรู้สึกนี้ได้

เมื่อทั้งสองเดินขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นบนสุดของอาคาร และก้าวออกจากลิฟต์มา พวกเขาก็เข้าสู่ชั้นคณะกรรมการบริษัทแล้ว

แม้ว่าที่นี่จะเป็นที่ตั้งของคณะกรรมการ และสํานักงานประธาน แต่ก็มีแผนกต้อนรับ และพนักงานอยู่ด้วยเช่นกัน

ในขณะนี้ เมื่อ ซูเหวิน ปรากฏตัวขึ้นที่นี่ ย่อมมีคนพบเขาในทันที และต่างรีบเดินเข้ามาทักทาย

“เอ่อ.. รองประธานหยางอยู่ไหม?”

ซูเหวิน พยักหน้า แล้วถามกลับพนักงาน

“อยู่คะ ประธานซู”

“วันนี้เมื่อทราบว่า ประธานซู มาที่นี่ ไม่เพียงแต่เขาอยู่ที่นี่เท่านั้น แต่ยังรวมถึงบอร์ด(คณะกรรมการบริษัท)คนอื่นๆ ก็อยู่ที่นี่ด้วยค่ะ”

พนักงานตอบกลับทันทีด้วยความเคารพ

“อืมม.. เอาล่ะ ในเมื่อทุกคนอยู่ที่นี่แล้ว งั้นคุณช่วยไปแจ้งให้พวกเขาทราบ และบอกผมเรียกประชุมบอร์ดเดี๋ยวนี้เลย”

ซูเหวิน พยักหน้า และพูดทันที

เกี่ยวกับกรณีการลงทุนของ อวิ๋นตง กรุ๊ป ตัวเขาเองยังอยากฟังความคิดเห็นจากทุกคน

พูดจบ เขาก็พา เซี่ย ซินเหยา ไปเยี่ยมชมในห้องทํางานของตัวเอง

อีกด้านหนึ่ง พนักงานหญิงคนนั้นไม่กล้าเพิกเฉย

เธอส่งข้อความลงในกลุ่มบอร์ดบริษัททันทีว่า ประธานซู ได้มาถึงแล้ว พร้อมกับกล่าวถึงเกี่ยวกับการจัดการประชุม

ทันทีที่ได้ทราบข่าวนี้ ผู้ถือหุ้นทุกคน และคณะกรรมการย่อมไม่กล้าเพิกเฉย ต่างก็เริ่มเดินไปยังห้องประชุมคณะกรรมการทีละคน

หลังจากที่ ซูเหวิน พา เซี่ย ซินเหยา มาถึงที่ห้องทํางานของประธานบริษัทแล้ว เขาก็พูดขึ้นว่า : “คุณอยู่ที่นี่สักพักเถอะ การประชุมครั้งนี้อาจใช้เวลาไม่นาน อย่างมากไม่เกินสิบนาทีผมก็ออกมาแล้ว ถึงเวลานั้นเราค่อยออกไปกินข้าวเที่ยงด้วยกัน”

“อืม คุณไปเถอะ ฉันจะพักผ่อนอยู่ที่นี่สักพัก”

เซี่ย ซินเหยา กล่าวอย่างไม่ใส่ใจ

เพราะเธอจะถือโอกาสนี้ชื่นชมห้องทํางานของ ซูเหวิน พอดี

หลังจากได้รับคําตอบจาก เซี่ย ซินเหยา ซูเหวิน ก็พยักหน้า และออกจากห้องทำงานไปยังห้องประชุมคณะกรรมการ

เมื่อเขามาถึงห้องประชุม เขาจึงพบว่าโต๊ะในห้องประชุมในขณะนี้นั้นเต็มไปด้วยผู้ถือหุ้น

ถ้านับรวมดีๆ คงมีคนประมาณยี่สิบคน…