บทที่ 15 ค่าตอบแทนคือการเอาชนะคุณ

พูดถึงความสามารถที่เกาเถิงได้รับต่อไป

【เสริมการรักษาตนเอง】มีผลเช่นเดียวกับความสามารถ【การรักษาตนเอง】ที่เขาได้รับก่อนหน้านี้ ต้องใช้พลังงานในการสมานแผลอย่างรวดเร็ว ยิ่งได้รับบาดเจ็บสาหัสมากเท่าไรก็ยิ่งต้องใช้พลังงานมากขึ้นเท่านั้น

เมื่อเปรียบเทียบกับ [การรักษาตนเอง] ผลของ [เพิ่มการรักษาตนเอง] จะโดดเด่นกว่า เมื่อเกาเถิงบาดเจ็บเล็กๆเขาเคยใช้เวลามากกว่าหนึ่งนาทีในการรักษา แต่ตอนนี้สิบวินาทีก็เพียงพอแล้ว

สุดท้ายคือ [สร้างดาบ] ความสามารถนี้พิเศษมาก มันใช้พลังงานและสร้างดาบขึ้นมาจากอากาศและไม่สามารถสร้างอาวุธอื่นได้ สร้างได้แค่ดาบนี้เท่านั้น

ด้วยเหตุนี้ เกาเถิงจึงค้นหาทางอินเทอร์เน็ตและพบว่าเขาไม่ใช่ข้อยกเว้น

ความสามารถนี้เรียกว่าความสามารถจำกัด เช่นเดียวกับการกินผักโขมคุณสามารถเพิ่มความแข็งแรงได้ 3 เท่าในช่วงเวลาสั้นๆ ดื่มนมเพื่อเพิ่มความแข็งแรงของกระดูก 4 เท่าในช่วงเวลาสั้นๆและกินแอปเปิ้ลเพื่อให้มีภูมิคุ้มกันต่อพิษร้ายแรงในเวลาอันสั้น...

【การสร้างดาบ】ความคิดของเขาที่จะซื้อวิลล่าริมทะเลด้วยการขายเศษเหล็กก็หายไป หากเขาหยุดป้อนพลังงานไปดาบนี้ก็จะหายไปเช่นกัน

เมื่อรู้ความจริงเกาเถิงก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย ความฝันวิลล่าริมทะเลของเขาพังทลายลง

หลังจากพูดถึงความสามารถแล้ว มาพูดถึงชีวิตกันดีกว่า

ตามคำบอกเล่าของฟางเหมิง แผนกวิจัยทางวิทยาศาสตร์ยืนยันว่า "ยาเลือดคลั่ง" เป็นสิ่งเสพติดอย่างมากหลังจากการวิเคราะห์และการทดลอง มันใช้เป็นเวลานานจะเกิดความเสียหายร้ายแรงต่อระบบประสาทส่วนกลาง และความเสียหายจะไม่สามารถกลับคืนสภาพเดิมได้อย่างถาวร มันเป็นยาน่ากลัวที่อาจถึงแก่ชีวิตได้

เพื่อจะค้นหาที่มาของ "ยาเลือดคลั่ง" ผู้ที่สามารถอ่านความทรงจำได้อ่านความทรงจำจากศพของโจวเฉิน

ด้วยความทรงจำที่ไม่สมบูรณ์ของเขา พวกเขาได้รู้ว่า "ยาเลือดคลั่ง" มาจากถ้ำที่ผลิตยาปลอม แต่สำนักงานความมั่นคงไม่ได้รับคำตอบว่าถ้ำนั้นอยู่ที่ไหน

เกี่ยวกับประเด็นนี้ เกาเถิงทำอะไรไม่ถูกมากเช่นกันหลังจากที่โจวเฉินกิน "ยาเลือดคลั่ง" ความแข็งแกร่งของเขาก็ไม่ได้แย่ไปกว่าเกาเถิงมากนัก

สิ่งต่างๆเกิดขึ้นแล้ว การบ่นไม่สามารถแก้ปัญหาใดๆได้

ปัจจุบัน "ยาเลือดคลั่ง" ยังไม่แพร่กระจายเต็มที่ เพื่อลดอันตรายให้เหลือน้อยที่สุด สำนักงานความมั่นคงสามารถเลือกที่จะหาเข็มในกองหญ้าและกวาดล้างรังที่ผลิตยาปลอมทั้งหมด!

เกาเถิงถูกบังคับให้ทำภารกิจ สถานที่ที่พวกเขาจะไปคือถนนหลิวฮุน ที่ซึ่งไม่มีกฎหมายและความสงบเรียบร้อยความวุ่นวาย ยาเสพติดแพร่กระจาย ผู้อยู่อาศัยเสื่อมทราม และโรคติดเชื้อแพร่ระบาด...

เพียงบนถนนหลิวฮุนแค่แห่งเดียว มีโรงผลิตยาปลอมหลายร้อยแห่ง เกาเถิงต้องกำจัดสถานที่สามแห่งเพื่อทำภารกิจให้สำเร็จ

"สถานที่แห่งนี้เกินจริงเกินไป ไม่น่าแปลกใจเลยที่ความฝันของกู่เซียวคือการเปลี่ยนแปลงชีวิตของผู้คนที่นี้ให้ดีมากขึ้น ถ้าฉันเกิดที่นี่ฉันคงอยากจะใช้พลังของฉันเป็นผู้กอบกู้สักครั้งอย่างแน่นอน”

เกาเถิงกำลังเดินอยู่บนถนนที่มีน้ำเสียไหลอยู่ โดยมองดูสภาพแวดล้อมโดยรอบ

สภาพแวดล้อมการใช้ชีวิตบนถนนหลิวฮุนนั้นรุนแรงมาก มีคนมากมายทำได้แค่เอากล่องกระดาษมาเป็นที่พักพิงและได้ขดตัวนอนเหมือนกับปลาในกระป๋อง

ชาวบ้านเหมือนร่างไร้วิญญาณ เมื่อเห็นการมาถึงของผู้มีความสามารถจำนวนมาก พวกเขาก็จ้องมองอย่างว่างเปล่าโดยไม่มีความโกรธแม้แต่น้อย

เนื่องจากสิ่งต่างๆเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ผู้เข้าร่วมภารกิจจึงไม่ทราบตำแหน่งที่แน่นอนของสถานที่ และจำเป็นต้องใช้วิธีการของตนเองเพื่อรับข้อมูล

ทุกคนไม่ต้องการอยู่ในถนนหลิวฮุนเป็นเวลานาน ดังนั้นพวกเขาจึงแยกย้ายกันไปและรีบทำภารกิจให้เสร็จ

เกาเถิงและฟางเหมิงเป็นเพียงสองคนที่เหลืออยู่บนถนนโดยไม่รู้ตัว พวกเขาไม่เคยมาถนนหลิวฮุน และดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความสดใสผสมกับความสงสัย

"เกาเถิง นายมีแผนไหม?"

"เราจะรู้ได้อย่างไรว่าสถานที่ผลิตยาปลอมอยู่ที่ไหน?"

ฟางเหมิงเพิ่งพูดจบเมื่อก็ได้ยินเสียงผิวปากดัง

ตามเสียงนั้นไปมีหญิงสาวยืนอยู่ในตรอกกำลังโบกมือและขยิบตาให้พวกเขา

หญิงสาวสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่เห็นหน้าอกของเธออย่างชัดเจน เธอไม่ได้สวมกางเกงและชายเสื้อก็ปิดบั้นท้ายของเธอ

"น่ารังเกียจจริงๆ!"

ฟางเหมิงหันศีรษะไปข้างหนึ่งด้วยความรังเกียจ

เกาเถิงแตกต่าง โบกมือทักทาย "สวัสดี~"

ฟางเหมิงมองเขาด้วยความตกใจ "นาย... ทำไมนายถึงไร้ยางอายขนาดนี้?"

"นี่เรียกว่าความสุภาพ" เกาเถิงยื่นมือต่อหน้าฟางเหมิง "เอาเงินมาหน่อยเพียงแค่ 100 หยวน"

"ว่าไงนะ?!"

ฟางเหมิงตกใจมากจนแทบไม่เชื่อหูตัวเอง

"100 หยวนเท่านั้น"

"นี่นายจะทำอะไร?!"

เกาเถิงตกใจมาก "เธอคิดอะไรอยู่? ฉันจะทำอะไร?"

ฟางเหมิง "…"

"เธอไม่เข้าใจ พวกเธอมีอาชีพพิเศษและรู้ความลับมากมาย ถ้าอยากรู้ที่ตั้งของสถานที่ผลิตยาปลอม พวกเธอคือไกด์ที่ดีที่สุด"

"เอ่อ...อย่างนั้นเหรอ?"

อารมณ์ของฟางเหมิงสงบลงเล็กน้อย กลายเป็นความเข้าใจผิด

"ไม่งั้นแล้วเธอคิดว่าฉันจะทำอะไร?"

"ฉัน…"

ฟางเหมิงลังเล ไม่รู้จะตอบอย่างไร

"เฮ้~ เธอกำลังคิดอะไรอยู่?"

"ไม่..ไม่มีอะไร!" ฟางเหมิงหยิบเงินหนึ่งร้อยหยวนออกมาและยัดมันในมือของเกาเถิง "อย่าลืมจ่ายคืนให้ฉันด้วย!"

เกาเถิงพูดด้วยความประหลาดใจ: "ฉันไม่ได้บอกว่ายืม แต่ฉันคิดแผนเธอให้เงิน และเป็นการแบ่งงานก็ชัดเจน สมเหตุสมผลใช่ไหม?"

ฟางเหมิงจะพูดอะไรบางอย่าง แต่แล้วกลืนมันลงไปอีกครั้ง

เกาเถิงก็เดินไปหาหญิงสาวคนนั้น

"หนุ่มหล่อ อยากมาสนุกกันมั้ย?"

มือของหญิงสาววางอยู่บนไหล่ของเกาเถิง ส่วนมืออีกข้างก็คลำลง

เกาเถิงยัดธนบัตรเข้าไปในช่องว่างระหว่างยอดเขาทั้งสองแล้วพูดว่า "ฉันไม่อยากไปโรงพยาบาลบ่อยๆหรอกนะ เธอบอกฉันหน่อยสิว่าโรงผลิตยาปลอมอยู่ที่ไหน"

"ฉันจะรู้เรื่องนี้ได้ยังไง"

เสียงของเธอเต็มไปด้วยความเย้ายวนใจ เธอหยิบธนบัตรออกมาจากหน้าอกของเธอและแสดงรอยยิ้มอันมีเสน่ห์ให้เกาเถิง

น่าเสียดายที่ฟันของเธอผุไปหมดและเธอก็ดูแย่มาก

"คนเหล่านั้นใช้ความแข็งแกร่งไม่เพียงแค่กับเครื่องจักรเท่านั้น แต่ยังใช้กับเธอด้วย รู้ตัวไหม?"

"ขอโทษที ฉันไม่รู้จริงๆ..."

"เพี๊ยะ!"

เกาเถิงตบหน้าผู้หญิงคนนั้น

“นายตบฉันทำไม”

"ฉันจ่ายเงินแล้ว" หลังจากหยุดชั่วครู่ เกาเถิงก็กล่าวเสริมว่า "ฉันจ่ายเพื่อทุบตีเธอ"

"นาย!"

"บอกฉันตอนนี้หรือให้ฉันจะทำมันอีกครั้ง"

ผู้หญิงคนนั้นสาปแช่ง เธอไม่เคยเห็นใครทำเช่นนี้มาก่อน

“เมื่อเดินไปถึงสี่แยกทางใต้จะเห็นร้านอาหารที่มีป้ายหมูย่าง ร้านสะดวกซื้อขายบุหรี่ แผงขายหนังสือพิมพ์ และ…”

“พอแล้ว สามที่ก็พอแล้ว” เกาเถิงขัดจังหวะเธอ เป็นเรื่องดีที่ทำภารกิจให้สำเร็จ และให้โอกาสคนอื่นได้แสดงสักหน่อย ถ้าเขาทำทุกอย่างคนอื่นจะมีความรู้สึกยังไงที่ทำภารกิจไม่ได้

"ขอขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของเธอ"

เกาเถิงโบกมือลา เดินกลับไปหาฟางเหมิง และแบ่งปันข้อมูลที่เขาได้รับ

"เป็นยังไงบ้าง? มั่นใจในงานของตัวเองใช่ไหม?"

ฟางเหมิงต้องยอมรับว่าเกาเถิงเป็นคนที่มีทักษะสูงมาก หากอารมณ์เขามั่นคงกว่านี้ได้ เขาก็จะเป็นเพื่อนร่วมทีมที่ยอดเยี่ยมได้

"ไปเถอะ รีบทำภารกิจให้เสร็จเร็วๆแล้วไปจากที่นี่ซะ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่อีกแม้แต่วินาทีเดียว" เกาเถิงส่ายหัวแล้วพูดว่า "ฉันไม่รู้จริงๆว่าทำไมสำนักงานความมั่นคงจึงยอมให้มีสถานที่เช่นนี้"

"เป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่มีใครยากจนในโลกนี้"

"ฮะ?"

คำพูดของนายลึกซึ้งไปหน่อย  ฟางเหมิงกล่าว

"ถนนหลิวฮุนไม่ได้ถูกสร้างขึ้นในหนึ่งวัน มีผู้คนหลายแสนคนที่อาศัยอยู่ที่นี่ซึ่งเทียบเท่ากับเมืองเล็กๆปัญหาที่มีอยู่นั้นไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะจัดการ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ยิ่งล่าช้ามากเท่าไรก็ยิ่งลำบากมากขึ้นเท่านั้น และหน่วยงานความมั่นคงก็ปล่อยให้มันเน่าเปื่อย "