บทที่ 79 ธาราโอสถพันปี

“แม้พรสวรรค์ด้านวรยุทธของหยางเสี่ยวเทียนจะสูงส่ง แต่วิญญาณยุทธ์ของเขาเป็นเพียงเต่าขยะระดับสอง อย่างไรเสียก็ไม่มีทางทะลวงเข้าสู่ระดับเจ็ดได้แน่นอน” หูซิงกล่าวน้ำเสียงหนักแน่น

“ถึงเวลานั้น เขาจะต้องออกจากสำนักเสินเจี้ยน โดยไม่มีขอโต้แย้งใดๆได้อีก”

ณ เมืองเสินเจี้ยน

เวลานี้ หยางเสี่ยวเทียนกำลังเดินกลับจากสำนัก ตรงยังจวนขณะก้มหน้าอ่านคัมภีร์เคล็ดวิชาฝ่ามือเยือกแข็งนิลกาฬไปพลาง

พอเงยหน้าขึ้นจากคัมภีร์ หยางเสี่ยวเทียนถึงได้เห็นปรมาจารย์หลินหยวนจากหอสมาคมนักปรุงโอสถแห่งเมืองเสินเจี้ยน ยืนรอพบเขาอยู่หน้าประตูจวน

ปรมาจารย์หลินหยวนเผยยิ้ม พร้อมเดินเข้าหาหยางเสี่ยวเทียนขณะเอ่ยปากร้องทักทายเขาทันทีที่มองเห็นจากระยะไกล

“นายน้อยหยาง”

หยางเสี่ยวเทียนหยุดและมองปรมาจารย์หลินหยวนผู้กำลังเดินเข้าหา ดูเหมือนเขาจะมาที่นี่เพื่อมาพบเขาเป็นการส่วนตัวหรือแค่ผ่านมาแล้วบังเอิญเจอเขากัน

“ท่านราชครูหลิน” หยางเสี่ยวเทียนยกมือประสานกับหมัดแน่นและกล่าวอย่างสุภาพ “ท่านราชครูหลิน ท่านมาที่นี่เพื่อพบข้าหรือขอรับ”

ปรมาจารย์หลินหยวนพยักหน้าและยิ้ม “ในที่สุดข้าก็รู้ว่านายน้อยหยางพำนักอยู่ที่ไหน ข้าหวังว่านายน้อยหยางจะมิถือโทษโกรธเคือง”

ในฐานะปรมาจารย์ของสมาคมนักปรุงโอสถ คงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขาหากจะใช้อำนาจจากสมาคมนักปรุงโอสถ เพื่อค้นหาว่าบุคคลนั้นอาศัยอยู่ที่ไหนในเมืองเสินเจี้ยน

ซึ่งหยางเสี่ยวเทียนก็ใคร่อยากรู้แลสงสัยเช่นกัน ว่าทำไมปรมาจารย์หลินหยวนต้องลำบากใช้อำนาจเพื่อตามหาเขาด้วยต้องการสิ่งใด

“อ่อ จริงสิ” ปรมาจารย์หลินหยวนอุทานหลังนึกถึงเจตนาที่ตนมาขึ้นได้

จากนั้นหยิบม้วนคำเชิญออกจากแขนเสื้อ แล้วยื่นให้หยางเสี่ยวเทียนพลางกล่าวว่า

“อาณาจักรเสินไห่ของเรากำลังจะมีการแข่งขันหลอมโอสถ ข้าอยากเชิญนายน้อยหยางเข้าร่วมการแข่งขันในครั้งนี้ด้วย”

อาณาจักรเสินไห่จะจัดการแข่งขันหลอมโอสถ ปรมาจารย์หลินหยวนของสมาคมนักปรุงโอสถแห่งเมืองเสินเจี้ยน จึงต้องมาส่งคำเชิญนี้หาหยางเสี่ยวเทียนเป็นการส่วนตัว

โดยหวังอย่างยิ่งว่าหยางเสี่ยวเทียนจะเข้าร่วม ทั่วทั้งอาณาจักรเสินไห่ คาดว่าจะมีเพียงหยางเสี่ยวเทียนเท่านั้น ที่ได้รับเกียรตินี้จากปรมาจารย์หลินหยวน

หยางเสี่ยวเทียนรับม้วนคำเชิญแล้วกล่าวว่า “การแข่งขันหลอมโอสถงั้นหรือ” จากนั้นเขาก็คลี่มันออกเพื่ออ่านรายละเอียดคร่าวๆ

ในม้วนคำเชิญมีอักษรจารึก ซึ่งหลินหยวนเป็นผู้เขียนพร้อมลงตราประทับประจำตัวด้านล่าง ส่วนเนื้อหาไม่มีอะไรมากไปกว่าการบอกว่าอาณาจักรเสินไห่ จะมีการจัดแข่งขันหลอมโอสถ ในอีกสามเดือนข้างหน้า และหยางเสี่ยวเทียนก็เป็นผู้ได้รับเชิญอย่างจริงใจในครั้งนี้ด้วย

ส่วนสถานที่นั้นอยู่กลางเมืองเสินเจี้ยน

“นายน้อยหยาง ข้าหวังว่าเจ้าจะเข้าร่วมนะเมื่อถึงเวลา” หลินหยวนประสานหมัดและกล่าวด้วยรอยยิ้มจริงใจ

“ข้าทราบแล้ว หากมีเวลา ข้าจะไปแน่นอน” หยางเสี่ยวเทียนกล่าวพลางประสานหมัดแน่นด้วยความเคารพ

ช่วงสามเดือนข้างหน้าก็เป็นวันหยุดฤดูร้อน ซึ่งหยางเสี่ยวเทียนวางแผนจะกลับเมืองซิงเยว่หาบิดามารดาด้วย ดังนั้น อาจไม่มีเวลาเข้าร่วมเมื่อถึงตอนนั้น

หลินหยวนยิ้มอย่างขมขื่น จะเป็นเรื่องน่าเสียดายยิ่งหากวันนั้นไม่มีเขาเป็นหนึ่งในผู้เข้าร่วม ความสารถเช่นเขา ต้องให้ผู้คนได้ประจักษ์เองกับตา

สำหรับการแข่งขันหลอมโอสถครานี้ นักปรุงโอสถส่วนใหญ่ไม่มีโอกาสเข้าร่วมด้วยซ้ำ แต่หยางเสี่ยวเทียนกลับให้คำตอบ ว่าเขาจะเข้าร่วมได้ก็ต่อเมื่อเขาจะพอเวลาว่างไปหรือไม่

แม้นจะเสียดายมิใช่น้อย แต่อย่างไรเสียเขาก็ไม่อาจบังคับหยางเสี่ยวเทียนให้เข้าร่วมได้

ก่อนจากไป เขายังกล่าวทิ้งท้ายให้หยางเสี่ยวเทียนหาเวลาเข้าร่วมให้ได้ เพราะรางวัลของการแข่งขันหลอมโอสถครั้งนี้น่าทึ่งมาก

นอกเหนือจากการได้รับรางวัลเป็นโอสถวิญญาณล้ำค่า สมุนไพรหายาก เตาหลอม และหินวิญญาณแล้ว ยังสามารถเข้าสู่ธาราโอสถพันปีเพื่ออยู่บ่มเพาะเป็นเวลาสิบวัน

“เข้าสู่ธาราโอสถพันปีและอยู่บ่มเพาะสิบวัน” หยางเสี่ยวเทียนมองไปยังร่างที่จากไปของหลินหยวนแล้วกล่าวพึมพำกับตัวเอง

ธาราโอสถพันปี เขาพอจะเคยได้ยินเรื่องนี้มาบ้าง

ธาราโอสถพันปีนั้น อยู่ในหอสมาคมนักปรุงโอสถแห่งอาณาจักรเสินไห่ ซึ่งอาจกล่าวได้ว่าเป็นแหล่งสะสมแก่นแท้ของสวรรค์และโลก

หากผู้ใดมีโอกาสได้นั่งเข้าฌานในธารานั้น ผลประโยชน์จะสูงกว่าการกลืนโอสถวิญญาณสี่ประการระดับสวรรค์เสียอีก

หลังหลินหยวนจากไปแล้ว หยางเสี่ยวเทียนก็กลับเข้าจวน มุ่งหน้ายังลานฝึกยุทธ์เพื่อฝึกฝ่ามือเยือกแข็งนิลกาฬต่อ

ซึ่งระหว่างทาง เขาได้ศึกษาเคล็ดวิชาฝ่ามือเยือกแข็งนิลกาฬ เข้าใจแลจดจำทุกกระบวนท่า และการเคลื่อนไหวสำคัญทั้งหมดสมบูรณ์

ขณะทำตามคำแนะนำในคัมภีร์เคล็ดวิชาฝ่ามือเยือกแข็งนิลกาฬ เขาเริ่มโคจรพลังยุทธ์ไปทั่วร่างจนพสุธารอบข้างสั่นไหว จากนั้นพลิกฝ่ามือตั้งขึ้นแล้วผลักออกไปข้างหน้าทันที

ทันใดนั้น ปราณจากฝ่ามือเยือกแข็งนิลกาฬ ก็พุ่งไปเบื้องหน้าเป็นลมม้วนตัวราวกับพายุคลั่ง กวาดเอาสิ่งของลอบลานฝึก

และลมหมุนลูกนี้ก็มีสีดำทะมึนประดุจการก่อตัวของพายุจริงๆ

สายลมที่เกิดจากมัน ส่งผลให้อากาศโดยรอบเยือกเย็นจวนหนาวสั่นยันกระดูก

แม้แต่ หลัวชิงที่กำลังฝึกปรืออยู่ลานฝึกยุทธ์ข้างๆ ยังต้องชะงักนิ่งการเคลื่อนไหวของตน ด้วยสัมผัสได้ถึงอายเย็นยะเยือกนี้จนน่าตกใจ

บูม!

ปราณจากฝ่ามือของหยางเสี่ยวเทียน ที่ตวัดกวาดเป็นวงกว้างทั่วลาน เกิดเป็นชั้นน้ำแข็งสีดำอันน่าอัศจรรย์พุ่งปลายแหลมก่อตัวขึ้นตามพื้น

นั่นทำให้หยางเสี่ยวเทียนประหลาดใจทันที เมื่อเห็นน้ำแข็งสีดำสนิทประดุจรัตติกาล แผ่ปกคลุมทั่วพื้น

ตามคัมภีร์ของฝ่ามือเยือกแข็งนิลกาฬ พลังจากฝ่ามือที่ส่งออกมา มันควรจะเป็นน้ำแข็งใสสีขาวบริสุทธิ์ แต่เมื่อหยางเสี่ยวเทียนปลดปล่อยออกไป ไฉนมันถึงกลายเป็นน้ำแข็งสีดำ

***สวัสดีปีใหม่ไทยนักอ่านผู้น่ารักทุกท่านค่ะ ขอบคุณทุกการสนับสนุนที่มีให้กันทุกวัน และขอให้ทุกท่านจงมีแต่ความสุข สุขภาพแข็งแรง ร่ำรวยเงินทอง ปรารถนาสิ่งใด ของให้สมดั่งความตั้งใจทุกประการในทุกๆ ปีค่ะ ปล.วันนี้มี 2 ตอนนะคะ แฮ่ แฮ่ **