บทนำ

เกาะกลางทะเลแห่งหนึ่งบนดาวที่มีชื่อว่า “โลก” ในขณะนี้ตึกรามบ้านช่องต่างๆกำลังถูกสิ่งมีชีวิตที่น่าเกลียดน่ากลัวทำลายล้างอย่างบ้าคลั่ง และในขณะนั้นเองก็มีการไล่ล่าอย่างดุเดือดบริเวณท่าเรือ

แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก….

เสียงหอบหายใจอย่างหนักหน่วงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

“ท่านฟีรอส พวกเราจะถ่วงเวลาเอาไว้ให้เองครับ ท่านคือความหวังของเราดังนั้นต้องรอดให้ได้นะครับ”นายทหารจำนวนสิบคนที่ติดตามและคอยช่วยเหลือชายที่มีนามว่าฟีรอสตอนนี้กำลังคิดจะหันหลังกลับไปสู้กับสัตว์ประหลาดเพื่อช่วยเหลือ

“ฉันเข้าใจดี…ฉันจะต้องรอดให้ได้และจะไม่ทำให้พวกนายผิดหวัง”ฟีรอสเอ่ยอย่างยากลำบากโดยมีเลือดเปื้อนตามตัวเต็มไปหมด

“เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้ร่วมรบกับท่านครับ”

“ฉันก็เช่นกัน”ฟีรอสพยักหน้ารับก่อนจะรีบหนีขึ้นไปบนเรือ

บาเรียป้องกันของเรือเปิดออกขนาดพอให้มนุษย์คนหนึ่งเข้าไปได้ ฟีรอสที่เห็นก็รีบวิ่งเข้าไปโดยไม่หันหลังกลับไปอีกเพราะรู้สถานการณ์ดี

“อ๊ากกกก…เพื่อมนุษยชาติ!!!”

“เพื่อมนุษยชาติ!!!!!”เสียงตามหลังของเขาดังขึ้นเรื่อยๆจนในที่สุดมันก็เงียบไป

แฮ่ก แฮ่กก แฮ่กกกก….

ชายนามว่าฟีรอสรีบวิ่งไปที่ห้องพยาบาลก่อนจะค้นหาเข็มฉีดยาเข็มหนึ่งก่อนจะฉีดเข้าที่แขนตนอย่างรวดเร็ว

“อึกก!…บ้าเอ้ย!!! แม้ฉันจะพยายามเท่าไหร่ก็เปลี่ยนอนาคตไม่ได้งั้นหรอ”ฟีรอสเอ่ยด้วยความตัดพ้อ

ร่างกายจากตอนแรกที่เต็มไปด้วยบาดแผลในตอนนี้มันเริ่มสมานตัวอย่างรวดเร็ว ณ ปัจจุบันนี้เป็นปี ค.ศ.2231 ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะมีวิทยาการในการรักษาที่ล้ำหน้าเช่นนี้

ตู้มมมมมม!!!!

ในขณะที่เขากำลังคิดว่าตนรอดแล้วกลับได้ยินเสียงระเบิดขึ้นอีกครั้งบริเวณด้านข้างของเรือ

“แย่แล้ว!!! นั่นมังกรไม่ใช่รึไง!”ฟีรอสมองออกจากห้องพยาบางก็พบกับสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ มีเกล็ดตามตัว และ มีปีกทั้งสองอันมหึมา แม้จะเห็นเพียงแขนเขาก็รับรู้ได้ในทันที

ฟีรอสพยายามลุกขึ้นด้วยแรงทั้งหมดเพื่อวิ่งหนีออกไปเรือดำน้ำที่อยู่ใต้ท้องเรือ ทว่าดูเหมือนเจ้าสัตว์ประหลาดจะไม่อยากให้เขาทำสำเร็จ

หางอันแข็งแกร่งที่ปกคลุมไปด้วยเกล็ดฟาดเข้าไปที่ท้องของเขาอย่างเต็มแรงจนกระเด็นไปชนกับผนังเรือ

“อั่กกก!…ถ้าเราไม่ใส่สูทพลังงานอาจจะตายไปแล้วก็ได้”

ติ๊ง!!

[พลังงานของเสื้อสูทเหลือเพียง 5%]

“พลังงานใกล้หมดแล้ว ถ้าโดนไปอีกทีเราตายแน่!”ขณะกำลังเคร่งเครียดอยู่นั้นฟีรอสก็เห็นชายคนหนึ่งวิ่งมาทางตนแล้วกระโดดใส่จนล้มลงไปทั้งคู่

ตู้มมมมม!!!

เกิดระเบิดขึ้นอีกครั้งในบริเวณที่ฟีรอสเคยยืนอยู่

“อึกก!! ขอบคุณมาก”

“ไม่เป็นไรหรอก เห็นคนเดือดร้อนฉันก็ต้องช่วยอยู่แล้ว”ชายที่กระโจนมาช่วยพูดขึ้น

ตู้มมมมม!!!

เสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง

“นี่ไม่ใช่เวลามาคุยกันแล้ว ผมว่าเราควรรีบหนีก่อนดีกว่า”ชายที่มาช่วยพูดขึ้น

“ผมเห็นด้วย”ฟีรอสพยักหน้า

จากนั้นทั้งสองจึงวิ่งไปยังใต้ท้องเรือด่อนจะขับเรือดำน้ำหนีออกไป

………….

เวลาได้ล่วงเลยไป 3 เดือน

ทั้งสองในตอนนี้เรียกได้ว่ารู้จักกันอย่างดีและสนิทสนมกันมาก แต่สถานการณ์ในตอนนี้ไม่ได้สู้ดีนัก

“ดนัย…แค่กก!! นายไม่ควรจะมาตายกับฉันที่นี่”

“เฮ้!ฟีรอส นายจะตายไม่ได้นะ ถ้านายตายไปมนุษย์คงไม่เหลือความหวังอีกแล้ว”ดนัยในตอนนี้กำลังแบกร่างของฟีรอสหนีอยู่ในประเทศอัฟกานิสถาน

“แค่กก!! แค่กก!! ฉันคงไม่รอดแล้วล่ะ เฮ้ออออ….การย้อนเวลาของฉันคงทำได้แค่นี้สินะ”ร่างของฟีรอสมีรูขนาดใหญ่อยู่ที่ลำตัว

ดนัยที่ได้ยินอีกฝ่ายพูดอย่างนั้นก็เริ่มแปลกใจและถามขึ้นมา

“นายย้อนเวลามา???”

“ฮ่าฮ่า ใช้แล้วล่ะ..แต่สุดท้ายมนุษย์ก็ล่มสลายอยู่ดี”

“นายยังต้องมีชีวิตรอดอยู่ต่อไปเท่านั้น!!”ดนัยพูดขึ้นก่อนจะค่อยๆวางร่างของอีกฝ่ายพิงกำแพง

“โอกาสของฉันตอนนี้คือต้องไปโรงพยาบาล หรือมีเครื่องมือแพทย์เท่านั้น ซึ่งตอนนี้พวกมันทั้งหมดถูกทำลายลงแล้วยังไงฉันก็ไม่รอดหรอก”

“ถ้าเป็นอย่างนั้นมนุษย์ได้ตายหมดแน่! นายต้องคิดดีๆซิ”

“ไม่ต้องห่วงหรอก…ถึงฉันจะตายไปนายก็ยังมีชีวิตอยู่”ฟีรอสกล่าวก่อนจะพลิกตัวหยิบผลึกขึ้นมาก้อนหนึ่ง

“รับนี่ไปซะ”

ดนัยที่ไม่รู้จะช่วยยังไงดีก็ได้แต่จำใจรับผลึกก้อนนั้นมา

“มันคืออะไร??”

“ฉันเรียกมันว่าระบบเปลี่ยนแปลงพรสวรรค์ ฉันใช้เวลามากกว่า 150 ปี ในการสร้างมันขึ้นมาจากสูตรอนุภาคมานาที่ไม่เหลืออยู่บนโลกแล้ว รับสิ่งนั้นไปนายจะสามารถย้อนเวลากลับไปปี ค.ศ.2000 ได้ และระบบนั้นจะช่วยเหลือนาย แค่กกก..แค่กก”

“ฉันย้อนเวลากลับไปแล้วมอบสิ่งนี้ให้นายในอดีตจะไม่ดีกว่าหรอ”ดนัยพยายามที่จะช่วยฟีรอสอย่างสุดชีวิต

“ฮะฮะ…นายอย่าลืมสิฉันมาจากอนาคตนะ ในช่วงเวลานั้นจะไม่มีการแทรกแซงจากฉันอย่างแน่นอน ดังนั้นช่วยโลกให้ได้นะ เพื่อตัวฉันในอนาคตจะได้เกิดมาในโลกที่สวยงามและสงบสุข”ฟีรอสยิ้มออกมาก่อนจะค่อยๆหมดเรี่ยวแรง

“ส่งมานาเข้าไปในนั้น…แม้เพียงจะเล็กน้อยแต่มันจะทำงานทันที”ฟีรอสพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง

“ได้ฉันจะทำมัน นายไม่ต้องห่วงหลับให้สบายเถอะ”

“ขอบคุณนายมาก แม้เราจะรู้จักกันในระยะเวลาสั้นๆแต่ฉันรู้ว่านายจะทำได้แน่นอนขอให้โชค-”แต่ยังพูดไม่ทันจบชายนามฟีรอสก็หมดสิ้นลมหายใจไปในทันทีโดยมีรอยยิ้มประดับอยู่บนใบหน้า

“นายไม่ต้องเป็นห่วง ฉันสัญญาว่าจะต้องปกป้องโลกใบนี้ให้ได้”ดนัยกล่าวด้วยความแน่วแน่ก่อนจะเค้นพลังชีวิตทั้งหมดสร้างเป็นมานาจำนวนเล็กน้อยส่งไปยังผลึก

ติ๊ง!!

[ยืนยันการย้อนเวลาของมาสเตอร์]

[ยืนยันผู้ใช้งาน ดนัย ภัทรภพ]

[จุดหมาย โลก ประเทศไทย ค.ศ.2000]

[เริ่มดำเนินการ]

เสียงดังขึ้นอย่างต่อเนื่องในหัวของเขาก่อนที่สักพักสติจะดับวูบไป