บทที่ 2 ความรู้ที่เพิ่มมากขึ้น

“โอ๊ยยยยยย……เจ็บชะมัด”เด็กหนุ่มจับหัวและครวญครางออกมา

“ข้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรเนี่ย”เด็กหนุ่มคิดขณะมองไปรอบๆและนึกคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น

“ข้าโดนอะไรบางอย่างกระแทกที่หัวขณะกำลังกลับบ้าน แล้วข้ามาอยู่ที่บ้านข้าได้ยังไงกัน”

“เฉิงเอ๋อ เจ้าตื่นขึ้นมาแล้วรึ”

“ท่านพ่อ….ข้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรงั้นหรือขอรับ”

“เมื่อ 3 วันที่แล้วยามหน้าประตูเมืองเจอเจ้านอนสลบอยู่แถวหน้าประตูเมืองหน่ะ”

“แล้วมีอะไรตกอยู่ข้างๆข้าหรือไม่ขอรับ”

“ไม่นะยามเจอแค่ตัวเจ้าอย่างเดียวกับเศษไม้ที่หักนิดหน่อย”

“ข้าโดนอะไรบางอย่างกระแทกเข้าที่หัวมันจะต้องมีสิ่งนั้นตกอยู่ข้างๆข้าด้วยสิ”เด็กหนุ่มคิด

“เจ้าพักผ่อนเยอะๆหละ พ่อต้องไปก่อนยังมีงานให้ทำอีกเยอะ”

เมื่อบิดาของเด็กหนุ่มออกไปแล้วเด็กหนุ่มก็เริ่มคิดเกี่ยวกับเรื่องที่ตนเองพบเจอมา

ขณะนั้นเองที่เด็กหนุ่มกำลังคิดอะไรอยู่นั้นก็ได้มีความทรงจำเข้ามาในสมอง

“สมองเทพ….แอ๊ะสมองเทพคืออะไรกัน”

ความทรงจำก็ไหลเข้ามาภายในหัวเพิ่มมากขึ้น

สมองเทพ จดจำทุกสรรพสิ่ง สติปัญญาเลิศล้ำ ความรู้มากมายมหาศาล

เมื่อเด็กหนุ่มได้รู้เช่นนั้นก็ลองตรวจสอบร่างกายของตนเองใหม่ทันที

“อืมมมมมม…..ข้ามีกายาแปลกๆ ดูเหมือนจะชื่อว่ากายา กลั่นสวรรค์ เป็นกายาระดับไร้ระดับ”

“บัดซบเอ้ย!!!!! อย่างนี้นี่เอง กายาบัดซบ”

กายาของเด็กหนุ่มนั้นไม่สามารถดูดซับลมปราณเข้าไปเพิ่มระดับพลังในร่างได้เลยนั้นเพราะ กายากลั่นสวรรค์เป็นกายาที่จะแปรเปลี่ยนพลังทุกชนิดให้กลายเป็นปราณธรรมชาติปกติ ถ้าไม่มีเส้นลมปราณที่สามารถดูดซับปราณธรรมชาติที่กายาปล่อยออกมาได้ปราณธรรมชาติก็จะออกไปสู่ธรรมชาติเหมือนเดิมทันที

“ไหนลองดูสิว่าเส้นลมปราณของข้านั้นเป็นเส้นลมปราณ อะไร”

ที่เด็กหนุ่มไม่สามารถรู้ว่าเส้นลมปราณของตนนั้นเป็นเส้นลมปราณชนิดใดและระดับใดนั้นเพราะว่าเมื่อส่งพลังปราณเข้าไปตรวจสอบแล้วพลังลมปราณจะโดนกายากลั่นสวรรค์เปลี่ยนเป็นปราณธรรมชาติไป แม้แต่ปู่ของเขาที่อยู่ระดับกำเนิดเสาค้ำปราณ ก็ไม่สามารถต่อต้านการสลายปราณได้

เด็กหนุ่มส่งพลังปราณของตนที่มีอยู่น้อยนิดจากระดับก่อเสริมกายา ขั้นที่ 1 เข้าไปตรวจสอบผ่านช่องว่างจากกายาของตนโดยข้อมูลที่ส่งมาจากความทรงจำที่เพิ่งได้รับมา

“เส้นลมปราณสีดำๆ นี่มันคืออะไรกัน”เด็กหนุ่มเอ่ยออกมาเมื่อเห็นเส้นลมปราณของตนนั้นเป็นสีดำสนิท

ทันใดนั้นเองข้อมูลใหม่ก็ส่งเข้ามาในหัวอีกครั้ง

“เส้นลมปราณเทวะทมิฬ มีคุณสมบัติธาตุมืดรุนแรงทุกการโจมตีแฝงด้วยพลังกัดกร่อนธาตุมืด”เด็กหนุ่มพึมพัมออกมา

“บัดซบ!!! เส้นลมปราณระดับเทวะ เลยเฮ้ย เส้นลมปราณระดับสูงที่สุดในโลก แต่บัดซบเอ้ยยยย…ดันใช้ไม่ได้”

เด็กหนุ่มพยายามเค้นหาวิธีเอาจากสิ่งที่เรียกว่าสมองเทพอย่างหนักโดยการนึกคิดจนหัวแทบระเบิดจนในที่สุดก็มีวิธีวิธีหนึ่งนั่นคือการสร้างเส้นลมปราณใหม่

“ต้องเปลี่ยนเส้นลมปราณเทวะทมิฬ เป็นเส้นลมปราณชนิดใหม่ที่สามารถดูดซับปราณธรรมชาติได้โดยเฉพาะชนิดที่เป็นธาตุมืดจะทรงพลังมากขึ้น”

“อืมมมมมม…..เส้นลมปราณกลืนกิน ชื่อดูเจ๋งดีแหะ สามารถกลืนกินได้ทุกสิ่งตามระดับ ของที่ต้องใช้ แก่นเทพมังกรทมิฬ หญ้าเส้นจิตวิญญาณ ดอกบัวกลืนสวรรค์ ใบของต้นเซียนวัฏสงสาร รากต้นไม้โลก ของ 5 อย่างถ้ามีเส้นลมปราณธาตุมืดการกลืนกินจะทรงพลังมากขึ้น”

“แอ๊ะ? ระดับเทวะไม่ใช่จุดสูงสุด มีระดับเทพอีก เส้นลมปราณกลืนกินนั้นต้องใช้ของระดับเทพ 4 อย่าง”

“ไร้ระดับ……อืม เหมือนกายาข้าเลยแหะ สามารถเพิ่มระดับตามทรัพยากรทีี่มี งั้นข้าทำเส้นลมปราณกลืนกินไร้ระดับ ระดับมนุษย์ก่อนดีกว่า”

“ใช้แก่นอสูรธาตุมืดระดับก่อเสริมจิต เห็ดปฐพี โสม 100 ปี ดอกเมฆานภา และ ของหายากอยู่บ้างแต่พ่อของข้าคงหามาให้ได้”

เมื่อคิดได้เช่นนั้นเด็กหนุ่มก็รีบวิ่งไปหาพ่อของตนในตำหนักผู้นำตระกูลทันที

“ท่านพ่อ คือว่า……..ท่านช่วยข้าหาของสิ่งนี้ให้หน่อยสิขอรับ”เด็กหนุ่มยื่นกระดาษที่จดรายชื่อสมุนไพรและของต่างๆที่ต้องการไป

“ของพวกนี้หาได้ไม่ยากอีก 2 วันข้าจะให้คนเอาไปให้เจ้านะ”

“ขอบคุณมากขอรับ”

เวลาว่างที่เหลือเด็กหนุ่มอยากจะลองไปหอตำราของตระกูลตนเอง เพื่อที่จะหาวิชา และหนังสือต่างๆมาลองอ่านดู เพื่อทดสอบว่าสมองเทพจะจดจำทั้งหมดได้รึปล่าว

เด็กหนุ่มเดินไปที่หอตำราแล้วเดินเข้าไปทันทีไม่มีใครเข้ามาขวางตนเพราะเป็นบุตรของผู้นำตระกูล

เด็กหนุ่มไปเปิดตำราเล่มแรกที่ตนเองเห็นทันที

“โอ้ สุดยอด เพียงแค่เปิดผ่านตาก็สามารถจดจำข้อมูลได้ทั้งหมด”ตำราที่เด็กหนุ่มเปิดนั้นเป็นประวัติของตระกูลตน

“มันดูขาดๆหายๆ ไปบ้างช่างเถอะไล่เปิดหนังสือให้หมดหอตำรานี้ดีกว่า”

เด็กหนุ่มเปิดตำราและจดจำตำราความรู้ทั่วๆไปจนหมด แล้วจึงไปเปิดต่อตำราทักษะวิชาต่อทันที

“โอ้ วิชาในนี้มีแต่ข้อผิดพลาดเยอะแยะเลยแหะ”

เด็กหนุ่มเปิดอ่านตำราทักษะจนหมดแล้วก็พบแต่ข้อผิดพลาดของวิชามากมาย และจดจำเนื้อหาได้ทั้งหมด

“สมองเทพสุดยอดจริงๆ จดจำได้ไม่พอยังแก้ไขวิชาได้อีก”

เด็กหนุ่มรีบเดินกลับเข้าห้องของตนเพื่อแก้ไขและฝึกทักษะวิชาต่างๆที่ได้มาจากหอตำราเพื่อรอ วัตถุดิบในการทำเส้นลมปราณใหม่ในอีก 2 วัน