ตอนที่ 112 ปกป้อง

ตอนที่ 112 ปกป้อง

คอนริตื่นแล้ว

วันนี้เขาไม่ได้ออกไปล่าสัตว์แต่เช้าเหมือนเช่นเคย แต่เขาอยู่บ้าน วิ่งไปที่ประตูเป็นระยะ ๆ เพื่อเอียงคอและมองออกไป

“ทำไมพวกเขาถึงยังไม่กลับมาสักที ธยาน์จะใช้โอกาสนี้ลักพาตัวไอร่าไปหรือเปล่า”

คอนริรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นเมื่อนึกถึงความเป็นไปได้นี้

ลูกหมาป่าไม่เข้าใจสิ่งที่พ่อของพวกเขากำลังทำอยู่ พวกเขาเดินตามหลังและนั่งยอง ๆ ข้างเขา เอียงคอเพื่อมองออกไป

คอนริมองดูเป็นเวลานาน แต่ไม่เห็นไอร่า เขาอุ้มลูกสาวคนโตที่มีขนยาวและตัวอ้วนขึ้นมาแล้วถอนหายใจอย่างเศร้า ๆ “ลูกรัก แม่ของลูกไม่ต้องการเราอีกต่อไปแล้ว จากนี้คงมีแค่เราเท่านั้น”

เธอแลบลิ้นออกมาเลียหน้าของเขา

คอนริมีความสุขทันที เขาหันศีรษะของเขา “ลูกรัก เร็วเข้า เลียแก้มอีกข้างหนึ่งของข้าด้วย”

คลอเดียกระโจนใส่เขาและเลียหน้าเขา

คอนริยิ้มอย่างมีความสุขเป็นพิเศษโดยมีน้ำลายเปื้อนบนใบหน้าของเขา “ลูกสาวของข้า เชื่อฟังเสียเหลือเกิน”

ลูกหมาป่าอีกสามตัวเดินวนเวียนอยู่ที่เท้าของเขา กระดิกหาง ดวงตาสีเขียวที่เป็นน้ำของพวกเขาเต็มไปด้วยความปรารถนาที่จะกอด

น่าเสียดายที่คอนริไม่ได้มองพวกเขาด้วยซ้ำ

เด็ก ๆ ไม่พอใจ พ่อลำเอียง!

เมื่อเชร์ผ่านประตู ลูกหมาป่าทั้งสามตัวก็วิ่งเข้ามากอดน่องของเขาและขอกอด

ในฐานะแมวตัวใหญ่ เชร์ชอบลูกสัตว์

แม้ว่าลูกทั้งสามที่อยู่ตรงหน้าเขาจะดูโง่ เพราะสืบทอดยีนของพ่อเขา เมื่อเห็นว่าพวกเขาตัวเล็ก นุ่มนวลและน่ารัก เชร์ก็ไม่สามารถต้านทานธรรมชาติของเขาได้ เขาเอื้อมมือไปอุ้มพวกเขาขึ้นมา

ลูกหมาป่าทั้งสามตัวตื่นเต้นมากเมื่อในที่สุดพวกเขาก็ถูกกอด พวกเขาแลบลิ้นร้อนและเปียกเลียหน้าเชร์

เชร์ที่ถูกเลียพูดไม่ออก

ลืมมันซะ พวกเขายังเด็ก เขาจึงอดทน

ในที่สุดธยาน์ก็กลับมาพร้อมกับไอร่า คอนริวางลูกสาวอันมีค่าของเขาลงทันทีและรีบไปข้างหน้า เขาดึงไอร่ามาข้างหน้าอย่างระมัดระวัง

หากไอร่าไม่กอดเสื้อผ้าของเธอไว้แน่น เขาคงจะเปลื้องผ้าเธอทันที

คอนริเห็นว่าเธอมีรอยดูดบนร่างกายของเธอค่อนข้างมาก แม้กระทั่งหลังเท้าของเธอก็ตาม

เขาจ้องมองธยาน์อย่างดุเดือด “เจ้าอสูรร้าย”

ธยาน์มองย้อนกลับไปที่เขาอย่างไร้ความรู้สึกโดยไม่มีความตั้งใจที่จะกลับใจ

ผิวหนังบนเข่าของไอร่ามีรอยขูด หัวใจของคอนริเจ็บปวด เขาคุกเข่าข้างหนึ่งอย่างรวดเร็วแล้วเป่าเข่าของเธอ “เจ็บหรือไม่ ถูกข่วนคงจะเจ็บปวดมากสินะ ไอร่าผู้น่าสงสารของข้า เจ้าถูกรังแกอย่างเลวร้าย”

มุมปากของไอรากระตุก “เมื่อคืนเจ้ายังเมาอยู่เลย”

คอนริเงยหน้าขึ้นมองอย่างสับสน “เมื่อคืนข้าเมาหรือ ข้าจำไม่ได้”

ไอร่าลูบศีรษะหมาป่าของเขาและแนะนำอย่างจริงใจว่า “ในอนาคตเจ้าควรดื่มเหล้าองุ่นให้น้อยลงหน่อย”

เชร์เดินออกไปพร้อมกับซุปที่ปรุงสดใหม่ เขามองไปที่ไอร่าและธยาน์ “เจ้ายุ่งมาทั้งคืนแล้ว คงหิวใช่ไหม มาสิ กินข้าวกัน”

ทันทีที่เธอได้ยินสิ่งที่เขาพูด เธอก็เข้าใจทันทีว่าเขารู้แล้วว่าเธอกับธยาน์ได้สมสู่กันแล้ว

เธอรู้สึกไม่สบายใจ

แม้ว่าเชร์จะผลักเธอออกไปเมื่อคืนนี้ แต่เธอกลับรู้สึกผิด

ไม่ว่าจะเป็นครั้งแรกกับคอนริหรือตอนนี้กับธยาน์ เธอรู้สึกว่าเธอติดค้างเชร์ทุกครั้ง

หลังอาหารเช้า คอนริและธยาน์ก็ลงจากภูเขาเพื่อออกไปล่าสัตว์

เชร์อยู่บ้านเพื่อดูแลไอร่าและลูก ๆ

หลังจากวางเด็ก ๆ ลง เขาก็ปล่อยให้ไอร่านอนอยู่บนเตียง ขั้นแรกเขาช่วยทาเนื้อผลไม้กรอบที่มีกลิ่นหอมบนแผลที่เข่าของเธอ จากนั้นจึงผสมดอกวิลโลว์สีทองกับน้ำแล้วทาบนรอยฟกช้ำและรอยจูบ

ไอร่ารู้สึกหนาวสั่นบนผิวของเธอ เธอเปลือยเปล่า เธอหน้าแดงเมื่อเชร์เฝ้าดูเธออย่างตั้งใจ

หลังจากใช้ยา เชร์ก็ช่วยเธอแต่งตัว “แบบนี้เจ้าจะได้ฟื้นตัวเร็วขึ้น”

ไอร่าไม่ได้มองหน้าเขา “อืม ขอบคุณ..”

เชร์พิถีพิถันและมองเห็นความรู้สึกผิดและความไม่สบายใจในตัวเธออย่างรวดเร็ว เขาลูบศีรษะของเธอ “ธยาน์เป็นคู่ครองที่ดี เขา คอนริ และข้าจะปกป้องเจ้าได้ในอนาคต เราเป็นครอบครัว ดังนั้นเจ้าไม่จำเป็นต้องรู้จักผิดกับข้า”

เขาพูดด้วยความจริงใจอย่างยิ่งโดยไม่มีความลังเล ซึ่งช่วยบรรเทาความไม่สบายใจในใจของไอร่า

เชร์ก้มศีรษะลงและจูบแหวนบนมือของเธอ “ในเมื่อเจ้ามอบแหวนหัวหน้าให้กับข้า” เขาพูดด้วยความเคารพ “ข้าต้องใช้ชีวิตตามที่เจ้าไว้วางใจสิ”

ไอร่ารู้สึกประทับใจอย่างลึกซึ้ง

เธอกระชับมือของเธอแน่นขึ้น “ข้าเชื่อในตัวเจ้า”

เชร์กอดเธอและยิ้มอย่างอ่อนโยน

ความรักทำให้ผู้คนเห็นแก่ตัวและอิจฉา แต่ความรักยังทำให้ผู้คนใจกว้างและเข้มแข็งอีกด้วย

เขารักเธอมากจนยอมละทิ้งความหึงหวงและความเป็นเจ้าของของเขา เขาจะกลายร่างเป็นต้นไม้ใหญ่และยืนอยู่ตรงหน้าเธอ เขาจะยึดโลกไว้ในให้เธอ ปกป้องเธอจากลมและฝน และปกป้องบ้านอันอบอุ่นของเธอด้วย

...

ในช่วงบ่ายเกิดความโกลาหลด้านนอก

หลังจากทักทายเชร์แล้ว ไอร่าก็นำลูกหมาป่าออกไปข้างนอกเพื่อดูความโกลาหล

ที่ประตูบ้านของมู่เย่ เซียร่าชี้ไปที่จมูกของมู่เย่ “เจ้าโง่หรือเปล่า ผู้หญิงนางนี้มีเจตนาชั่วร้าย เมื่อคืนนางยังถูกผู้อาวุโสบุหรงตำหนิด้วยซ้ำ แม้แต่ผู้นำเผ่าจิ้งจอกยังละทิ้งนาง แต่เจ้ากลับอยากพานางกลับบ้านอีก”

มู่เย่ยืดคอของเขาและดูดื้อรั้น “พี่ ข้าชอบยี่หวามาก ข้ายินดีที่จะดูแลนางไปตลอดชีวิต ไม่ต้องกังวลกับเรื่องนี้”

“จะไม่ให้ข้ากังวลได้อย่างไร เจ้าเป็นน้องสาวของข้านะ ก่อนที่แม่จะตาย นางสั่งให้ข้าจับตาดูเจ้าเป็นพิเศษ อย่าปล่อยให้เจ้าสร้างความเดือดร้อน”

มู่เย่คำราม “ข้าเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ เป็นสิทธิ์ของข้าที่จะเลือกสตรีในการสมสู่ แม้ว่าเจ้าจะเป็นพี่สาวของข้า ข้าก็ไม่มีสิทธิ์มาหยุดข้า”

เซียร่าหอบด้วยความโกรธ หากไม่ใช่เพราะมีคนดูมากมาย เธอคงจะรีบรุดไปข้างหน้าและทุบตีน้องชายสารเลวคนนี้

ในขณะนี้ เจโรมซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ เซียร่า ในที่สุดก็พูดออกมา

“มู่เย่ เราไม่มีข้อโต้แย้งใด ๆ หากเจ้าต้องการเลือกใครเป็นคู่ครอง แต่ผู้อาวุโสคอนริได้กำชับไว้เป็นพิเศษตั้งแต่เมื่อวานแล้วไม่ใช่หรือว่าไม่อนุญาตให้พาจิ้งจอกเข้ามาในภูเขาหิน เจ้าจะฝ่าฝืนคำพูดของท่านผู้นำได้อย่างไร”

มู่เย่สำลัก

เขากังวลเกี่ยวกับยี่หวา หลังจากงานก่อกองไฟเมื่อคืนนี้ เขาก็ติดตามเธอไป เมื่อเขาเห็นว่าหัวหน้าเผ่าจิ้งจอกกำลังจะฆ่านาง เขาก็รีบช่วยนางไว้

มู่เย่ซ่อนยี่หวาไว้ในบ้านหินหลังเล็กเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้สุนัขจิ้งจอกค้นพบ

บ้านหินมักถูกใช้เป็นโกดังชั่วคราวสำหรับค้าขาย มันไม่ปลอดภัย ดังนั้นจึงมีช่องว่างเล็กน้อยที่พวกเขาสามารถเข้าไปได้

ยี่หวาบอกว่าเธอหนาวและปฏิเสธที่จะปล่อยมู่เย่ไป

มู่เย่สนใจเธออยู่แล้ว ประกอบกับความจริงที่ว่าเธอได้ริเริ่มรบกวนเขา เขาอดไม่ได้ที่จะสมสู่กับเธอ

พวกเขากลายเป็นคู่ครองของกันอย่างรวดเร็ว