บทที่ 426 แนะนำชีวิต ทำให้ทุกคนประหลาดใจ
บทที่ 426 แนะนำชีวิต ทำให้ทุกคนประหลาดใจ
เมื่อเผชิญกับสายตาสงสัยและระแวงของทุกคน ซุนม่อยิ้มอย่างใจเย็น เขาจะไม่ตอบพวกเด็กๆ บ้าพลังพวกนี้
แต่คนชั้นสูงนั้นถือตัวว่าเหนือกว่ามาก ถ้าเขามาหาเรื่องรบกวนท่าน ก็ไม่จำเป็นต้องรู้จักท่านล่วงหน้า เพราะยังไงซะ ภูมิหลังของครอบครัวท่านก็ไม่ได้มีอำนาจเหนือกว่าคนอื่น
กรณีนี้เป็นกรณีหนึ่งที่ซุนม่อแข็งแกร่ง หากเป็นครูใหม่คนอื่นๆ ก็ไม่รู้ว่าวันนี้พวกเขาจะถูกทำให้ขายหน้าอย่างไร
“บอกมา ทำไมฉวีหรุ่ยถึงล้มเหลวถึงสองครั้ง?”
หมิงอวี้สงสัย โดยปกติแล้วคนที่มีความถนัดสูงมากจะราบรื่นในการฝึกฝนของพวกเขา อาจมีผิดพลาดบ้างแต่คงมีเพียงครั้งเดียว
“ทำไมเจ้าถึงฝึกฝน”
ซุนม่อถาม
“ก้าวข้ามขีดจำกัดของตัวเองและปีนขึ้นไปบนจุดสูงสุดอย่างไม่หยุดหย่อน!”
ไป๋จื่ออวี้หัวเราะเบาๆ (คิดว่าเรางมงายไร้ความสามารถจริงๆ ใครบ้างไม่รู้?)
“ถูกต้อง แต่ยังไม่พอ!”
ซุนม่ออธิบายว่า
“การฝึกปรือไม่ใช่แค่การทำให้ร่างกายแข็งแรง สิ่งที่สำคัญกว่าคือการควบคุมอารมณ์ ปณิธานที่แข็งแกร่งคือความแข็งแกร่งที่แท้จริง”
“จากที่ท่านพูด คนที่ไม่เคยฝึกฝนมาก่อนสามารถเป็นคนที่แข็งแกร่งเพียงเพราะพวกเขามีปณิธานที่แข็งแกร่ง?”
หมิงอวี้ยิ้ม นี่เป็นความผิดพลาดอย่างชัดเจน!
ฉีซือหย่วนและไป๋จื่ออวี้จมอยู่ในความคิดลึกๆ ในขณะที่เด็กหนุ่มและเด็กสาวคนอื่นๆ ตกตะลึงเล็กน้อย ไม่เข้าใจว่าคำพูดของซุนม่อหมายถึงอะไร
“โดยปกติแล้ว ร่างกายและปณิธานจะเสริมซึ่งกันและกัน อย่างไรก็ตามมีข้อยกเว้น วิธีการควบคุมปณิธานไม่เพียงแค่การฝึกปรือเท่านั้น แต่ยังต้องพากเพียรหนักอย่างต่อเนื่องในการศึกษาตลอดฤดูหนาวและฤดูร้อนด้วย”
ซุนม่ออธิบาย
“เซียนนักปราชญ์ เซียนศิลปิน และมหาอำมาตย์ในราชสำนักที่อยู่เหนือใครๆ อาจมีร่างกายที่อ่อนแอ แต่ความตั้งใจของพวกเขาจะต้องทรงพลังมาก”
"ข้าไม่เข้าใจ!"
หมิงอวี้ส่ายหัว
“ถ้าจะให้พูดง่ายๆ ก็คือ มีบางคนที่เจ้าสามารถเอาชนะทางกายได้ แต่เจ้าจะไม่มีทางทำให้พวกเขายอมจำนนทางจิตใจ ไม่ว่าจะล้มกี่ครั้ง สุดท้ายก็ลุกขึ้นยืนได้ในที่สุด”
ซุนม่อเปลี่ยนวิธีการอธิบายสิ่งต่างๆ
“ก็อย่างนั้นแหละ!”
หมิงอวี้รู้สึกทึ่งกับความเข้าใจ เขาจำได้ว่าพ่อของเขานำทหารม้า 800 นายไปทางเหนือเพื่อช่วยเจ้านายของเขาได้อย่างไร จากนั้นเขาได้รับบาดแผลถึง 126 แห่งในร่างกาย แต่ยังคงต่อสู้อย่างไม่หยุดหย่อน
ผ่านการต่อสู้ครั้งนั้นพ่อของเขาได้รับตำแหน่งหย่งอันป๋ออันสูงส่ง ทำให้ตระกูลจางเข้าสู่แวดวงชนชั้นสูง ก้าวกระโดดจากตระกูลเล็กๆ ไปสู่ตระกูลที่มั่งคั่ง
สิ่งหนึ่งที่พ่อของเขามักพูดคือ 'ถึงตายได้ แต่เมื่อตายแล้วต้องยืนหยัด'
จางหมิงอวี้คิดอยู่เสมอว่าเมื่อพ่อของเขาได้รับบาดเจ็บในอดีต สมองของเขาคงบาดเจ็บ มิฉะนั้นใครจะยังคงยืนหยัดอยู่ได้หลังจากตาย? แต่ตอนนี้จู่ๆ เขาก็เข้าใจพ่อของเขาเล็กน้อย
“ฉวีหรุ่ย! ปัญหาใหญ่ที่สุดของเจ้าคือการไม่มีความปรารถนาอันแรงกล้าในการเลื่อนระดับ เหมือนกับการแสวงหาความอยู่รอดขณะจมน้ำ เจ้าไม่มีความละเอียดรอบคอบมากพอ!”
ซุนม่อมองไปที่ฉวีหรุ่ย
“การฝึกปรือพลังก้าวข้ามและทำลายตนเอง มันกำลังเอาชนะตัวเองในปัจจุบันซ้ำแล้วซ้ำเล่าและปีนขึ้นไปสู่ระดับที่สูงมากขึ้น
"แล้วเจ้าล่ะ? เจ้าปล่อยให้สิ่งต่างๆ เป็นไปตามโชคชะตาไม่เคยทำงานหนักมาก่อน เจ้าอาศัยความถนัดในการเลี้ยงชีพเท่านั้น!”
“การฝึกฝนก็เหมือนการไต่ภูเขา สิ่งที่ทุกคนพูดจะเป็นสิ่งที่พวกเขาเห็นเสมอ เฉพาะฉากที่เจ้าเห็นหลังจากปีนขึ้นไปบนยอดเขาเท่านั้นที่เป็นของเจ้าอย่างแท้จริง!”
“ฉวีหรุ่ย จงขึ้นไปดูทิวทัศน์บนนั้น!”
ในฐานะครู สิ่งที่ซุนม่อเกลียดที่สุดคือนักเรียนอัจฉริยะที่สูญเสียความสามารถของตนไป ดังนั้นซุนม่อจึงพูดคำเหล่านี้จากใจของเขา ทำให้เกิดคำแนะนำที่ล้ำค่า
ชิ้วว!
แสงสีทองสว่างขึ้นบนร่างของซุนม่อแล้วแผ่ออกไป ครอบคลุมร่างของทุกคน
กลุ่มทายาทของขุนนางเริ่มฮึกเหิม หัวใจของพวกเขาเต็มไปด้วยแรงจูงใจ พวกเขามีแรงกระตุ้นอย่างมากที่จะเริ่มการฝึกฝนแน่วแน่ในทันที
“มุมมองที่เป็นของข้า?”
ฉวีหรุ่ยพึมพำ ดวงตาของนางเป็นประกายขึ้น
“อาจารย์ซุน ข้าได้ประโยชน์จากการสอนของท่านแล้ว!”
ฉีซือหย่วนโค้งคำนับเล็กน้อย คำพูดของซุนม่อเป็นแรงบันดาลใจให้เขา ทำให้สภาพจิตใจของเขาดีขึ้น
“อาจารย์ซุน ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ!”
ฉวีหรุ่ยกล่าวขอบคุณเขาอย่างรวดเร็ว โดยให้คะแนนความประทับใจอีก 100 คะแนน
ไป๋จื่ออวี้รู้สึกว่าสิ่งที่ซุนม่อพูดดูเหมือนจะมีเหตุผล อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถแสดงความขอบคุณได้
“อาจารย์ซุน ขอคำแนะนำหน่อยได้ไหม?”
หมิงอวี้หยุดโวยวาย เขาไม่ใส่ใจแม้แต่นิ้วของเขาที่ซุนม่อหัก และมองไปที่ซุนม่อด้วยความคาดหวังอย่างมาก นี่คือข้อดีของการเป็นลูกชายแม่ทัพ อารมณ์ของเขามาและไปอย่างรวดเร็ว
ซุนม่อเดินไปที่ด้านข้างของจางหมิงอวี้ จากนั้นกดมือลงบนร่างกายของเขา เนตรทิพย์ของเขาเปิดใช้งานในเวลาเดียวกัน
จางหมิงอวี้ อายุ 17 ปี ระดับเก้าของขอบเขตการปรับสภาพกาย ขณะนี้เขาติดอยู่ที่คอขวด
ความแข็งแกร่ง 9 ใกล้ถึงขีดจำกัด มีความกล้าหาญอย่างยิ่ง
สติปัญญา 5. ระดับปานกลาง
ความว่องไว 7. ขาคู่ใจเดินทางรอบโลก
ความอดทน 7. แม้ว่าเขาจะเป็นบุตรชายของขุนนาง เพลิดเพลินกับความร่ำรวยมหาศาล แต่เขามักจะใช้ร่างกายและความอดทนของเขาไม่เลว
ปณิธาน 5. เขาไม่เคยอารมณ์เสียมาก่อน พูดตรงๆ เขาใช้ชีวิตอย่างสงบสุขเท่านั้น
…
ค่าที่เป็นไปได้อยู่ในช่วงธรรมดาที่ค่อนข้างสูงเล็กน้อย
หมายเหตุ: เขามีความทะเยอทะยานสูงแต่ขาดความแข็งแกร่ง
หมายเหตุ: เขาฝึกฝนวิทยายุทธ์ชั้นสวรรค์ ระดับสูง ดาบผลาญวิญญาณหกหยาง ซึ่งทำให้ร่างกายของเขาได้รับความเสียหาย หากเป็นเช่นนี้ต่อไป เขาคงตายตั้งแต่ยังเด็ก
เมื่อเห็นข้อมูลนี้ ซุนม่อก็ขมวดคิ้ว
“อะไรนะ… มีอะไรเหรอ?”
จางหมิงอวี้ รู้สึกไม่สงบมาก สีหน้าของซุนม่อดูไม่ถูกต้อง
“วิทยายุทธ์ที่เจ้าฝึกฝนนั้นดีเกินไป!”
ซุนม่อพยายามพูดให้คลุมเครือขึ้นเล็กน้อย ท้ายที่สุด วิทยายุทธ์ระดับสูงสุดเป็นสิ่งที่คนอื่นอยากได้
"หา?"
จางหมิงอวี้รู้สึกประหลาดใจและหัวใจของเขาเต้นแรง เขามองไปที่คนอื่นๆ โดยไม่รู้ตัว เขากำลังฝึกฝนดาบผลาญวิญญาณหกหยางแต่นี่เป็นความลับที่แน่นอนในตระกูลของเขา นอกจากผู้สืบทอดหลักแล้ว คนนอกก็ไม่มีความคิดใดๆ เลย
มันไม่มีอะไรช่วย ในฐานะคนจากกลุ่มนักสู้ วิทยายุทธ์ที่แข็งแกร่งเป็นรากฐานของการก่อตั้งกลุ่มของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงต้องเก็บเป็นความลับ
ดาบผลาญวิญญาณหกหยางเป็นวิทยายุทธ์ชั้นสวรรค์ระดับสูง หากวิชานี้ถูกประมูล บุคคลสำคัญของมหาอำนาจต่างๆ จะต่อสู้อย่างดุเดือดเพื่อชิงมัน ดังนั้นตระกูลจาง มักจะพูดเสมอว่าพวกเขาฝึกฝนวิทยายุทธ์ชั้นสวรรค์ระดับต้น
"อืม? การตัดสินของท่านไม่เลว! วิทยายุทธ์ที่ตระกูลของพี่จางใช้นั้นดีมากจริงๆ!”
เด็กหนุ่มยกย่อง!
“มันไม่ใช่การตัดสินของเขา หมิงอวี้ไม่ได้แสดงวิทยายุทธ์ของเขาเลย!”
ไป๋จื่ออวี้มองไปที่มือของซุนม่อ เขาสามารถค้นพบได้ด้วยการสัมผัสของเขาหรือไม่? (ไม่ มันเป็นไปไม่ได้ ข้าต้องเสียสติไปแล้ว จะมีใครรู้จักวิทยายุทธ์ฝึกปรือของคนอื่นแบบนี้ได้อย่างไร?)
“นี่ไม่ใช่เรื่องสำคัญใช่ไหม? สำหรับวิทยายุทธ์ฝึกปรือ ยิ่งมากยิ่งดีไม่ใช่หรือ? ทำไมฟังดูไม่ค่อยดีเลย”
เด็กหนุ่มที่หลงรักฉวีหรุ่ยมีความสงสัย
"ฮ่า ฮ่า!"
จางหมิงอวี้ยิ้มอย่างเชื่องช้า เขากังวลมากเกินไป ครูคนนี้อาจจะหลอกลวงเขา
“เจ้าอาจจะไม่ชอบเรื่องที่ข้าจะพูดต่อไปนี้ ขึ้นอยู่กับเจ้าว่าเจ้าต้องการเชื่อหรือไม่”
ซุนม่อกล่าวว่านี่เป็นมาตรการป้องกัน
“ร่างกายของเจ้าถือว่าอยู่ในเกณฑ์ปานกลางและไม่ดีเท่าฉวีหรุ่ย อย่างไรก็ตาม วิทยายุทธ์ที่เจ้าฝึกฝนนั้นดีกว่าของนางมาก สิ่งนี้หมายความว่าอะไร?
“ร่างกายของเจ้าไม่สามารถรองรับการพร่องของวิทยายุทธ์นี้เมื่อมันถูกโคจรพลังเพื่อใช้งาน!
“เมื่อเจ้าออกกำลังกาย เจ้ารู้สึกไหมว่าพลังปราณของเจ้าสิ้นเปลืองไปมากในเวลาไม่เกิน 15 นาที และพละกำลังของเจ้าไม่สามารถต้านทานไว้ได้”
ทุกคนได้ยินคำพูดของซุนม่อและอดไม่ได้ที่จะมองไปที่จางหมิงอวี้ด้วยสีหน้าประหลาดใจ
พวกเขาทั้งหมดเป็นเพื่อนกันและเคยต่อยตีกันมาก่อน ดังนั้นทุกคนจึงรู้ว่าจางหมิงอวี้มีจุดอ่อนนี้ พวกเขายังล้อว่าเขาอ่อนแอ
พวกเขาไม่คาดคิดว่าซุนม่อจะบอกเรื่องนี้ได้!
“ข้า… ข้าไปเที่ยวซ่องบ่อยเกินไปและมันทำร้ายร่างกายข้า มันจะไม่เป็นไรตราบใดที่ข้าทานอาหารบางอย่าง”
จางหมิงอวี้เถียง
มันไม่มีอะไรช่วย แรงระเบิดพลังนั้นรุนแรงเกินกว่าที่คนๆ หนึ่งจะยอมรับว่าความถนัดของพวกเขาไม่ดีนัก
“วิทยายุทธ์ที่ดีนั้นดี ไม่ใช่แค่ใครๆก็สามารถฝึกฝนได้!”
ซุนม่อแนะนำ
“วิทยายุทธ์ที่เจ้าฝึกฝนคือ หกหยาง…”
เมื่อได้ยินเช่นนี้จางหมิงอวี้รู้สึกราวกับว่าเขาถูกแมงป่องต่อย เขายืดหลังให้ตรง ดวงตาและปากของเขาเปิดกว้างในขณะที่เขามองไปที่ซุนม่อด้วยความตกตะลึง
(เจ้ารู้จักวิทยายุทธ์ที่ข้ากำลังฝึกฝนอยู่จริงๆ?)
ดูเหมือนว่าตอนนี้ซุนม่อจะไม่ได้พูดไร้สาระ หากเป็นเช่นนั้น ก็เป็นความจริงที่ว่าซุนม่อรู้ถึงระดับที่แท้จริงของวิทยายุทธ์นี้
ความคิดต่อไปของจางหมิงอวี้ คือ (อย่าพูด อย่าพูด!)
“ไม่เป็นไรถ้าเป็นวิทยายุทธ์อื่นๆ สิ่งที่จะเกิดขึ้นมากที่สุดคือเจ้าจะไม่สามารถประสบความสำเร็จในการควบคุมมัน แต่มันแตกต่างกับวิทยายุทธ์นี้ มันมีการโจมตีที่รุนแรง การโจมตีที่รุนแรงจะสร้างความเสียหายอย่างมาก การใช้มันจะต้องใช้พลังปราณวิญญาณจำนวนมหาศาลจนหมดสิ้น อย่างไรก็ตาม พลังปราณวิญญาณของเจ้ายังไม่เพียงพอ แล้วจะเกิดอะไรขึ้น? ปราณและเลือดของเจ้าจะเริ่มเหือดแห้ง เมื่อเวลาผ่านไปร่างกายของเจ้าก็จะเสื่อมโทรมลง”
ซุนม่อมองไปที่จางหมิงอวี้ที่ผอมนี้
“เจ้าผอมลงมากในปีที่ผ่านมาใช่ไหม?”
"ไม่เหรอ? เจ้ารู้เรื่องนี้หรือยัง?”
“เหตุผลเป็นเพราะวิทยายุทธ์ของเขา? ข้าคิดว่าเขาสูงขึ้น!”
“เจ้าก็แค่ดูน่าประทับใจ แต่กลายเป็นคนไร้ประโยชน์!”
กลุ่มทายาทขุนนางพึมพำ จากนั้นการรับรู้ถึงซุนม่อของพวกเขาก็สดชื่นขึ้น มันอาจจะเป็นความบังเอิญก็ได้ถ้าเขาเดาถูกเพียงครั้งเดียว แต่ด้วยการคาดเดาที่ถูกต้องมากมาย นี่หมายความว่าเขามีความสามารถบางอย่าง
“ช่างปะไร! เจ้าเป็นคนที่ดูน่าประทับใจ แต่ไร้ประโยชน์จริงๆ!”
จางหมิงอวี้สบถสาปแช่ง
“หยุดฝึกฝนมัน มิฉะนั้น เจ้าจะมีอายุไม่เกิน 20 ปี”
ซุนม่อโน้มน้าวใจ
จางหมิงอวี้เงียบลง (ข้าคือทายาทสายตรง หากข้าไม่ฝึกฝนและไม่มีกำลัง ข้าจะสืบทอดตระกูลได้อย่างไร ข้าจะรักษาเกียรติยศและความมั่งคั่งของตระกูลได้อย่างไร?)
“โอ้ ใช่แล้ว นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมเจ้าถึงติดอยู่ที่ระดับเก้าของขอบเขตการปรับสภาพกาย ไม่สามารถบรรลุความก้าวหน้าได้!”
ซุนม่อกล่าวเสริม
จางหมิงอวี้ไม่ตื่นเต้นอีกต่อไป เป็นเพราะการเดาของซุนม่อถูกต้องทั้งหมด อย่างไรก็ตามไป๋จื่ออวี้ตกตะลึง เขามองไปที่จางหมิงอวี้แล้วถาม
“ระดับเก้า? จริงเหรอ?”
"มันเป็นความจริง!"
จางหมิงอวี้ตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่ไยดี เขาต้องการที่จะพูดถึงมันหลังจากไปถึงขอบเขตกลั่นวิญญาณ และอวดคนอื่น แต่เขาไม่คาดคิดว่าซุนม่อจะเปิดเผยมัน
อึก!
ไป๋จื่ออวี้กลืนน้ำลายหลังจากได้ยินคำนี้ จากนั้นเขาก็มองไปที่ซุนม่อ
ทายาทขุนนางคนอื่นๆ ก็เงียบลงอย่างควบคุมไม่ได้ ประเมินซุนม่อและสงสัยว่าพวกเขาควรขอคำแนะนำจากเขาหรือไม่
ไม่มีใครรังเกียจที่จะมีความแข็งแกร่งมากเกินไป!
“พวกเจ้าบางคนมีความถนัดที่ดี พวกเจ้าบางคนไม่มี แต่ไม่จำเป็นต้องรู้สึกท้อแท้ ด้วยพื้นฐานครอบครัวของเจ้า ทรัพยากรการฝึกปรือที่เจ้ามีก็เพียงพอแล้วที่จะนำเจ้าไปสู่ขอบเขตพลังที่ค่อนข้างดี”
ความคิดของซุนม่อนั้นเรียบง่ายมาก ไปฝึกฝนกันเถอะ หากพวกเขาใช้เวลาในการฝึกปรือ ก็ไม่จำเป็นต้องกังวลว่าพวกเขาจะไปสร้างปัญหา
อย่างไรก็ตามสวรรค์ช่างไม่ยุติธรรมเลยจริงๆ หากหยิงไป่อู่ เกิดในครอบครัวของ ฉีซือหย่วนหรือแม้แต่ครอบครัวของจางหมิงอวี้ หากพิจารณาจากความถนัดและทรัพยากรที่นางสามารถได้รับจากครอบครัวของนาง นางก็จะถึงจุดสูงสุดที่ยิ่งใหญ่มาก
เด็กสาวผู้ดื้อรั้นไม่จำเป็นต้องคิดว่านางจะเข้าสู่เก้าสถาบันยิ่งใหญ่ได้อย่างไร เป็นเพราะพวกเขาจะเริ่มเข้าหานางอย่างแน่นอน เมื่อพวกเขาได้รับข้อมูลของนางแล้ว
ท้ายที่สุดแล้ว อัจฉริยะที่ยิ่งใหญ่อยู่ห่างไกลและน้อยมาก
“ซือหย่วน ข้าได้ยินมาว่าจู่ๆ หลี่เยี่ยก็พัฒนาขึ้นอย่างก้าวกระโดดในปีที่ผ่านมา เจ้าจะสามารถเอาชนะเขาได้ในตอนนี้หรือไม่?”
ไป๋จื่ออวี้ถามเบา ๆ
