บทที่ 18 ชายที่มีคุณธรรมคนหนึ่ง!
บทที่ 18 ชายที่มีคุณธรรมคนหนึ่ง!
หลินเป่ยฝานชี้ไปทางเย่ซิงเฉินแล้วพูดว่า “นี่คือสหายที่ดีของฉัน นางแบบคนไหนบริการเขาดีที่สุด ฉันจะตบรางวัลอย่างงาม!”
เหอซิ่วเหวินเองก็ช่วยพูด “และรวมกับโบนัสจากฉันด้วย!”
ดวงตาของนางแบบสาวที่ร่วมโต๊ะเปล่งประกายขึ้นมาทันที พวกเธอสำรวจมองเย่ซิงเฉินอีกครั้ง
และพบว่าแม้เขาจะเป็นแค่บอดี้การ์ด แต่ด้วยรูปร่างที่สูง โครงหน้าที่เป็นมุมเห็นเหลี่ยมเด่น และมัดกล้ามตามตัว มันชวนให้น่าฟัดจริงๆ นางแบบสองคนจึงรีบกระโดดเข้าอ้อมอกเขาทันที
“พี่ชายสุดหล่อชื่ออะไร สนใจดื่มกับฉันไหม?”
เย่ซิงเฉินได้กลิ่นน้ำหอมเหม็นฉุนแตะจมูก ก็สำรวจมองนางแบบทั้งสองคนดูดีๆ และพบว่าบนหน้าพวกเธอถูกปิดด้วยรองพื้นหนาเตอะ ไม่รู้ว่าผ่านมีดหมอมากี่ครั้งแล้ว
แต่เรื่องหน้าตาหรือศัลยกรรมมันไม่เท่าไหร่ ประเด็นคือทันทีที่อ้าปากก็ได้กลิ่นฉุนของไวน์ ไม่รู้ว่าดื่มไปมากแค่ไหนแล้ว
ตัวเขาคือเทพสงครามผู้ยิ่งใหญ่ ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เคยเปิดโอกาสให้ผู้หญิงแบบนี้? พวกลูกสาวตระกูลสูงศักดิ์บางคนต้องการปีนขึ้นเตียงเขา เขายังไม่ยอมด้วยซ้ำ
ดังนั้นพอถูกนางแบบประกบซ้ายขวา เขาก็นั่งไม่ติดเริ่มกระสับกระสาย “รองประธานหลิน ผมว่าผมไม่ดีกว่า”
หลินเป่ยฝานโบกมืออย่างเป็นกันเอง “ซิงเฉินไม่ต้องเกรงใจ เชิญทำตามใจชอบได้เลย พวกเราเป็นสหายกัน ฉะนั้นเต็มที่อย่าอาย”
เหอซิ่วเหวินหัวเราะ “ใช่ ใช่ ใช่! ถ้านายยังเป็นผู้ชาย ก็นั่งลงซะ”
เพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากหลินเป่ยฝาน เย่ซิงเฉินสุดท้ายก็ได้แต่ยอมทำตาม ปล่อยให้สองนางแบบสาวฉวยโอกาสเขาอย่างเมามัน
หลินเป่ยฝานที่นั่งชมอยู่ข้างๆพอเห็นอดขำไม่ได้ เป็นเรื่องยากจริงๆที่เทพสงครามจะตกอยู่ในสภาพนี้! เขาขอชื่นชมมันให้สาแก่ใจหน่อยเถอะ!
เหอซิ่วเหวินยกแก้วไวน์ขึ้นแล้วพูดว่า “สหาย ฉันขอดื่มอวยพรให้นาย”
หลินเป่ยฝานกำลังจะปฏิเสธ หลิวรู่เหมยที่นั่งข้างๆก็แทรกขึ้น “พรุ่งนี้ต้องไปทำงานแต่เช้า รองประธานหลินกรุณาอย่าดื่มหนัก ไม่งั้นจะเกิดปัญหา!”
หลินเป่ยฝานพยักหน้าเห็นด้วยทันที “คุณพูดถูก! พรุ่งนี้เรามีงานต้องทำ ฉะนั้นห้ามดื่ม!”
เหอซิ่วเหวินเริ่มมีท่าทีอึดอัดใจ “นี่เอาจริงเหรอสหาย? ฉันหาผู้หญิงให้นายก็ไม่แตะ ชวนดื่มไวน์ก็ไม่ดื่ม นี่มันยังไงกัน ถ้าคนอื่นรู้เขา ฉันคงขายหน้าแย่!”
“นั่นก็จริง งั้นเอาแบบนี้ไหม ...” หลินเป่ยฝานชี้ไปทางเย่ซิงเฉิน กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันขอให้สหายเย่ดื่มแทนเป็นไง?”
“สหายเย่? ถ้ามีคนดื่มด้วยงั้นก็ได้!” เหอซิ่วเหวินหยิบแก้วขึ้นชูอีกครั้งแล้วพูดว่า “เอาล่ะสหายเย่ แก้วแรกถือว่าดื่มอวยพรที่พวกเราได้รู้จักกัน”
ตัวเอกเย่ซิงเฉินแสดงท่าทีลำบากใจ “รองประธานหลิน แบบนี้ไม่น่าดี ผมยังต้องขับรถ!”
หลินเป่ยฝานยิ้มและพูดว่า “ไม่เป็นไร ฉันขับเองได้ แต่นายต้องดื่มไวน์ ไม่งั้นจะถือว่าไม่ให้เกียรติสหายฉัน”
เย่ซิงเฉินคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนได้ข้อสรุปว่าหากคิดเข้าถ้ำเสือ ลองดื่มซักแก้วสองแก้วจะเป็นไรไป?
เขาคือเทพสงคราม! เคยดื่มเป็นพันแก้วก็ไม่เมา!
ย้อนกลับไปตอนยังเป็นทหารรับจ้าง เขากับเหล่าพี่น้องรวมตัวกันทำไวน์องุ่นมาดื่มกัน และแข่งกันดื่ม สุดท้ายทุกคนก็พ่ายแพ้เขา!
ฉะนั้นไม่รอช้า เย่ซิงเฉินหยิบแก้วขึ้นมาแล้วดื่มหมดในอึกเดียว
“คอแข็งดีนี่ งั้นดื่มอีก!” เหอซิ่วเหวินรินไวน์ต่อทันที
หลินเป่ยฝานยิ้ม นั่งมองทั้งคู่ดวลไวน์กัน ก่อนฉุกคิดบางอย่างขึ้นมา เอ่ยถามในใจ ‘จริงสิระบบ ถ้าฉันขอพร ตัวเอกทุกคนจะได้รับพรเป็นสองเท่าไหม? หรือแค่ตัวเอกคนเดียว?’
[ติ๊ง! ตัวเอกที่อยู่ใกล้ที่สุดจะได้รับพรนั้นไป!]
‘งั้นก็จัดไป!’ หลินเป่ยฝานยิ้มแย้มสดใส ‘ฉันขอพรให้คืนนี้ฉันเมาทันทีที่ดื่มไวน์ และพอเมาแล้วจะเกิดอาการตื่นเต้นคลุ้มคลั่ง!’
[ติ๊ง! คำขอของท่านได้รับการอนุมัติ]
ระหว่างนั้น ตัวเอกเย่ซิงเฉินดื่มไวน์อีกแก้ว จู่ๆก็รู้สึกเวียนหัวขึ้นมา ก้มหน้าหลับตาลง
“ไวน์นี่มันอะไรกัน? ทำไมฉันถึงมึนหัว ...”
“ฉันคือเทพสงครามที่ดื่มไวน์พันแก้วก็ไม่เมา แต่ทำไม ....”
เมื่อฉันลืมตาขึ้นอีกครั้ง สองตาเขาก็กลายเป็นแดงเรื่อ ใบหน้าก็แดงเช่นกัน เทไวน์เพียวในปริมาณที่ต้องดื่มสองแก้วลงไป แล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ดื่มสิ! ดื่มให้ฉัน! ใครไม่ดื่มถือว่าเป็นคนขี้ขลาด!”
เหอซิ่วเหวินเลิกคิ้ว มองหลินเป่ยฝาน พูดด้วยรอยยิ้มว่า “สหาย นี่ชักเริ่มน่าสนใจแล้ว”
จากนั้นเขาก็หยิบแก้วไวน์ขึ้นมา ตะโกนเสียงดัง “ดื่ม!”
ด้วยเหตุนี้เอง ทั้งคู่จึงเริ่มดวลไวน์กัน จะไวน์สีแดง ขาว เหลือง จัดมาหมด!
ดื่มไวน์ทุกชนิดที่ทุกคนเทให้!
ใช้เวลาไม่นาน บนโต๊ะก็เต็มไปด้วยขวดไวน์เปล่า
เหอซิ่วเหวินเอนหลังนอนบนโซฟาตบพุงใหญ่ โบกไม้โบกมืออย่างเมามาย “ฉันไม่ไหวแล้ว นายดื่มต่อเลย เอิ๊ก!”
“คุณนี่อ่อนจริงๆ ไวน์แค่นี้ก็ล้มพับแล้ว” ใบหน้าของเย่ซิงเฉินเต็มไปด้วยความดูถูก นางแบบสาวสองคนที่อยู่ข้างๆ ก็ส่งเสียงเชียร์
“พี่ชาย ต่อไปฉันขอเรียกพี่ว่าโอปป้านะ”
“โอปป้าดื่มไวน์ไปตั้งเยอะ แต่ไม่เห็นเป็นอะไรเลย เก่งจัง”
“ฉันรักคุณนะโอปป้า!”
“ถ้าเป็นตอนอยู่บนเตียงฉันเก่งยิ่งกว่านี้อีก!” เย่ซิงเฉินยิ้มอย่างลามก สองมือโอบนางแบบสาว แล้วเริ่มฉวยโอกาส
ดวงตาของหลิวรู่เหมยสะท้อนประกายรังเกียจ เธอมองหลินเป่ยฝานที่อยู่ข้างๆ
“ถุย! ผู้ชายทุกคนก็เป็นเหมือนกันหมด”
หลินเป่ยฝานที่กำลังดื่มชาอย่างสงบเกือบสำลักน้ำ หันไปมองเธออย่างว่างเปล่า
“...”
