Chapter 27: สถานที่ล่า
Chapter 27: สถานที่ล่า
แอ็คเซลต้องพยายามห้ามใจอย่างหนักในการขยับออกมา เขาบอกกับเควินว่า "ที่พอจะมีก็อาหารในถุงวิเศษของคุณนั่นแหละ มันน่าจะเพียงพอสำหรับคืนนี้นะ แล้วพรุ่งนี้เราค่อยมาจัดระเบียบมันกัน"
แอ็คเซลถามเขาด้วยความสงสัย "แล้วคุณทำอาหารเป็นไหม"
เควินพยักหน้า "ฉันไม่มีทางเลือกอะไรมากหรอก การทำอาหารเป็นสิ่งที่ฉันเรียนรู้ที่จะทําตั้งแต่ฉันยังเด็ก อย่างน้อยฉันก็มั่นใจว่าอาหารที่ฉันกินไม่ได้เป็นพิษ"
แอคเซลกําหมัดแน่น มันยากสําหรับเขาที่จะจินตนาการว่าเควินต้องอาศัยและเติบโตมาแบบใด เขาแค่อยากแข็งแกร่งพอที่จะไปที่นั่นและสังหารทุกคนที่ทําร้ายเควินของเขา
จากนั้นแอ็คเซลก็รีบบอกเขาว่า ถ้าคุณเหนื่อย เราสามารถซื้ออาหารสําเร็จรูปหรือกินที่โรงอาหารได้เสมอ ไม่ต้องกังวลนะ
เควินยิ้ม และในที่สุดเขาก็ลุกขึ้นยืดเส้นยืดสาย เขาเอื้อมมือไปหาแอ็คเซล แอ็คเซลรับมือนั้นด้วยรอยยิ้ม เควินพูดกับเขาว่า "แอ็คเซลแนะนำบ้านใหม่ของเราให้หน่อยได้ไหม แล้วไปกินข้าวกัน แล้วก็ลืมเรื่องใช้โรงอาหารไปได้เลย"
แอ็คเซลแค่พยักหน้า เขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงไม่ชอบโรงอาหาร แต่มันไม่สำคัญสำหรับเขา
เขาแสดงให้เควินเห็นทุกห้องและเมื่อเควินเห็นห้องครัว เควินก็พูดกับเขาว่า: "ฉันชอบทำอาหารแอ็คเซล แต่เราจะซื้ออาหารสำเร็จรูปด้วย มีบางครั้งที่ฉันไม่ต้องการทำอาหารฉันไม่อยากรู้สึกเครียดและต้องทำอาหาร"
แอ็คเซลกอดเขาไว้ในอ้อมแขนและพูดกับเขาและจูบเขาอย่างอ่อนโยน "เราจะทำตามที่คุณต้องการเควิน"
หลังจากช่วงเวลาที่อ่อนโยนนี้เควินหยิบอาหารที่อยู่ในถุงวิเศษของเขาออกมาและเริ่มกินอย่างเงียบ ๆ
เควินพบว่าเนื้อหมักนี้อร่อยและแอ็คเซลบอกเขาว่ามันมาจากสัตว์วิเศษระดับต่ำซึ่งเป็นเหตุผลที่มันรสชาติดีและสามารถเก็บไว้ได้นาน
แอ็คเซลยังเล่าให้เขาฟังว่า ยิ่งสัตว์วิเศษชนิดนี้มีระดับสูงขึ้นเท่าไร ก็ยิ่งมีคุณค่าทางโภชนาการมากเท่านั้น อย่างตอนนี้ที่มันสามารถเลี้ยงพวกเขาได้หลายวันแบบไม่มีปัญหา
เควินหลงใหลในเรื่องที่แอ็คเซลเล่า และเขายังมีอีกหลายอย่างที่ต้องรู้เกี่ยวกับโลกนี้ เขาจึงถามแอ็คเซลด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่า "พรุ่งนี้เราจะไปหาดันเจี้ยนที่ไหนกันหรอ"
แอ็คเซลยิ้มให้เขา แล้วเอาแผนที่อาณาเขตรอบนิกายตะวันออกมา และเขาก็แนะนำถึงถิ่นรกร้างและบอกว่า "นี่คือที่ที่เราจะไปพรุ่งนี้ แต่เราต้องระวัง คุณต้องปลอมตัว เพราะเราต้องปกปิดตัวตน
อย่างที่คุณเห็น มันมีสามนิกายอยู่รอบ ๆ ดินแดนรกร้างนี้ และถ้าเราเจอคนจากนิกายอื่น ๆ ก็ไม่ควรมีใครรู้ว่าเราเป็นคนจากนิกายตะวันเพราะมันจะสร้างปัญหาให้เรา"
เควินมองมาที่เขาและถามว่า "ทำไมเราไม่ฆ่าปิดปากพวกไปเลยล่ะ”
แอ็คเซลพูดกับเขาอย่างจริงจังว่า "ถ้าเราหลีกเลี่ยงการฆ่าได้มันจะดีกว่า ฉันจะรักษาสถานะหมาป่าไว้ เพื่อที่ฉันจะได้ไม่ถูกจำได้"
แอ็คเซลกล่าวเสริมว่า "นี่เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับเราในการหาดันเจี้ยนสําหรับการปล้นอย่างรวดเร็ว"
เควินหัวเราะและถามเขาว่า "ดังนั้นดินแดนรกร้างนี้จะกลายเป็นสถานที่ล่าของพวกเราใช่ไหม"
แอ็คเซลพยักหน้า
"เยี่ยมไปเลย" เควินกล่าว
เขาดูเวลาที่นาฬิกาในครัวซึ่งมันเป็นเวลาตี 1.15 แล้ว เขาจึงถามแอ็คเซลว่า "คุณอยากไปเมื่อไหร่"
แอ็คเซลตอบด้วยรอยยิ้มพราวว่า "ทุกคนน่าจะหลับอยู่ตอน 6 โมงเช้า ด้วยความเร็วของฉันเมื่อฉันอยู่ในสภาพหมาป่าเราน่าจะไปถึงที่นั่นได้ประมาณ 8 โมงเช้าหลังจากนั้นฉันจะปล่อยให้ความรู้สึกของฉันนำเราไปสู่ดันเจี้ยน"
เควินต้องยอมบอกลาภารกิจประจำวันของเขาในวันพรุ่งนี้ แต่การปล้นดันเจี้ยนหนึ่งหรืออาจจะเป็นสองที่นั้นตื่นเต้นกว่ามาก
เควินพยักหน้าและบอกแอ็คเซลว่าเขามีความสุขกับแผนนี้และถ้าจำเป็นถุงวิเศษของเขามีอาหารมากพอที่จะกินสองสามวันดังนั้นพวกเขาจึงต้องเข้านอนพักผ่อนและเตรียมพร้อมสำหรับพรุ่งนี้
..
พวกเขาตื่นขึ้นในเวลาตี 5 และใช้เวลาเตรียมตัว หลังจากอาบน้ำเสร็จพวกเขาก็กินอาหารเช้า ซึ่งหมายถึงการกินเนื้อหมักอีกส่วนหนึ่ง จากนั้นแอ็คเซลก็พูดกับเขาว่า "เอาของที่เจอครั้งที่แล้วออกมาให้หมด และเราจะใช้มันให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อเพิ่มค่าสถานะของเรา"
จากนั้นเควินก็เอาสิ่งของทั้งหมดออกมา เขาและแอ็คเซลได้จัดเตรียมของตามความเหมาะสมของทั้งสองคน
เควินได้สร้างฝักดาบสำหรับดาบคู่ของแอ็คเซลจากเข็มขัดระดับกลางและหนังที่เขาซื้อมา
แอ็คเซลรู้สึกทึ่งกับพรสวรรค์ของเควิน เขาไม่ปิดบังความชื่นชมของเขา "เควิน คุณน่าทึ่งจริง ๆ ฝักดาบคู่นี้สมบูรณ์แบบมากเลย"
เควินหัวเราะกับเขาอย่างตื่นเต้นว่า "ก็ไม่ได้เท่าไหร่หรอก คุณอยากรู้สถานะของเราตอนนี้ไหม"
แอ็คเซลพยักหน้า เขาแทบรอไม่ไหวที่จะรู้เรื่องนี้
เควินเป็นตรวจสอบสถานะของตัวเองก่อนโดยใช้ระบบนี้ และทันทีที่เขาคิด จอโฮโลแกรมก็ปรากฏขึ้น
[สถานะ]
ชื่อ: เควิน
เผ่าพันธุ์: มนุษย์
ระดับ: 4
อาชีพ: นักเวทย์
ค่าประสบการณ์: 130/400
ความแข็งแกร่ง: 9 + 70
ความคล่องตัว: 9 + 15
ร่างกาย: 9 + 15
พลังวิญญาณ: 622/622 (192 + 430)
การรับรู้: 23+25
พลังชีวิต: 40/40
ค่าสถานะที่จัดสรรได้: 0
ลดความเสียหาย กายภาพ 5%
[รายการอุปกรณ์]
กริช: ระดับกลาง
สร้อยคอ: ระดับกลาง
สร้อยข้อมือ: ระดับกลาง
กริช: ระดับต่ำ
แหวน: ระดับต่ำ
สนับเข่า: ระดับต่ำ
หลังจากอ่านสถานะของเขาให้แอ็คเซลฟัง เขาก็ดูไปที่สถานะของแอ็คเซลด้วยทักษะการรับรู้ของเขา
[สถานะ]
ชื่อ: แอ็คเซล
เผ่าพันธุ์: ผู้แปลงกาย (หมาป่า)
ระดับ:??
อาชีพ: นักรบ
ค่าประสบการณ์: 70,250/80,000
ความแข็งแกร่ง:?? +350
ความคล่องตัว:?? +150
ความอดทน:?? +120
จักระ:??
การรับรู้:??
พลังชีวิต: 6200/6200
ธาตุ ไฟ: ความเสียหาย +200%, พลังจักระที่ต้องใช้งาน: 100
[รายการอุปกรณ์]
ดาบ: ของวิเศษขั้นสูง
ดาบ: ระดับสูง
เข็มขัด: ระดับกลาง
เควินทำได้เพียงแค่อุทาน: "มันสุดยอดมาก เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ฉันรู้สึกปลอดภัย.. เราไปกันเถอะ"
แอ็คเซลทนไม่ไหวที่จะกอดเขาไว้ในอ้อมแขนและบอกเขาว่า "ตราบใดที่คุณยังให้ฉันอยู่เคียงข้างคุณ ฉันจะปกป้องและห่วงใยคุณตลอดไป"
เควินจูบที่ริมฝีปากของเขาและพูดกับเขาว่า "ฉันบอกคุณแล้วว่าฉันต้องการอยู่กับคุณ ... แต่ไม่เป็นไรฉันจะบอกคุณจนกว่าคุณจะเชื่อฉัน"
