วางแผนแจกของ (อ่านฟรี 14/05/2567)

[“แล้วฉันจะฝึกลมปราณได้ยังไงอ่ะ ?”] ชายหนุ่มยังคงถามระบบต่อไป

[“ท่านต้องหาทางเอาเอง ขอให้โชคดี”] ระบบตอบกลับมาสั้น ๆ ก่อนจะเงียบไป ไม่ว่าเขาจะพยายามถามอะไรไปอีกมันก็ไม่ตอบสนอง

‘คิดมากตอนนี้ก็ไม่ได้อะไรสินะ’ ชายหนุ่มตัดสินใจที่จะเลิกสนใจเรื่องนี้ไปก่อน ยังไงมันก็คงอีกนานกว่าเขาจะเลื่อนระดับร่างกายได้

“นายยืนเหม่อทำไมอ่ะ ? คิดอะไรอยู่เหรอ” เสียงของหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ดังขึ้น ทำให้ชายหนุ่มได้สติก่อนจะหันไปมอง

“ไม่มีอะไรหรอก กำลังคิดว่าจะแจกของพวกนี้ยังไงดีน่ะสิ เหลือไว้ก็เกะกะเปล่า ๆ” ชายหนุ่มตอบกลับไป คำตอบของเขาทำให้พนักงานของบูทต่าง ๆ ได้แต่สับสนว่าทั้งสองคนกำลังคุยอะไรกันอยู่

แต่ด้วยความมีมารยาทพวกเขาก็ไม่กล้าเข้าไปพูดแทรก ได้แต่ยืนยิ้มรอบริการทั้งคู่อย่างเต็มที่ ถึงแม้คนที่ซื้อสินค้าทั้งหมดจะเป็นชายหนุ่มตรงหน้า แต่เมื่อดูจากท่าที่ของทั้งคู่ หญิงสาวที่มาด้วยกันก็คงสนิทกันไม่น้อยแน่ ๆ ดังนั้นต้องบริการให้ดีที่สุด

“แล้วนายจะแจกแบบไหนล่ะ ? มีคิด ๆ ไว้บ้างไหม” หญิงสาวกล่าวถามออกมา เธอไม่สนใจของพวกนี้แม้แต่น้อย แล้วก็ไม่สนใจด้วยว่าชายหนุ่มจะซื้อทำไม เธอเพียงแค่อยากตอบแทนชายหนุ่มให้ดีที่สุด เพราะเขาช่วยรักษาคุณยายของเธอจนหายดี

และถึงแม้จะไม่เกี่ยวกับการช่วยรักษาคุณยาย แต่สิ่งที่ชายตรงหน้าได้ทำลงไป มันก็ล้วนแต่แปลกใหม่ สร้างความสนุกสนานให้ตัวเธอไม่น้อย

จะมีใครทำเรื่องบ้าบอได้แบบชายคนนี้อีกกัน?!

“ก็มีนะ แต่ก่อนอื่น นี่คุณพนักงานครับ” ชายหนุ่มตอบกลับไปก่อนจะหันไปเรียกพนักงานรอบตัว

“ครับคุณผู้ชาย มีอะไรให้พวกเรารับใช้ครับ” พนักงานต่างพากันเดินเข้ามาล้อมรอบชายหนุ่มทันที แถมยังยิ้มจนแก้วแทบปริ

“ผมรบกวนฝากดูแลสินค้าทุกชิ้นให้หน่อยนะครับ เดี๋ยวอีกสักพักผมจะมารับไป” ชายหนุ่มกล่าวออกมา

“ได้เลยครับ/ค่ะ” พนักงานทุกคนที่อยู่ไม่ไกลพร้อมใจกันตอบรับทันที

คำขอแค่นี้สบายมาก!

“อืมม ฉันอยากจะแจกของในห้างนี้เลยน่ะ เธอพอจะมีทางไหม มันผิดกฎอะไรรึเปล่า ?” ชายหนุ่มครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะหันไปถามหญิงสาวที่ยืนอยู่ด้านข้าง

“ได้สิ ไม่มีปัญหา นายคงไม่รู้ว่าตระกูลฮวาของพวกเรามีหุ้นของห้างแห่งนี้อยู่ 51% ดังนั้นการแจกของแค่นี้ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว” หญิงสาวกล่าวออกมาก่อนจะตบอกของตัวเองเบา ๆ แต่มันกลับทำให้หน้าอกที่ค่อนข้างใหญ่ของเธอขยับไปด้วย

‘...ใหญ่กว่าที่คิดแหะ’ ชายหนุ่มอดคิดในใจกับภาพที่เห็นไม่ได้

“งั้นเธอมีแผนการดี ๆ บ้างไหม เอาของไปกองแล้วแจกเลยแบบนั้นจะดีรึเปล่า ?” ชายหนุ่มกล่าวถามออกมา

“แบบนั้นมันไม่ดีเท่าไหร่น่ะสิ นอกจากจะทำให้ผู้คนไม่ได้มองว่ามันมีค่าอะไรแล้ว มันยังไม่มีประโยชน์สำหรับตัวห้างสักเท่าไหร่” หญิงสาวกล่าวตอบ

“เอาแบบนี้ดีไหม สำหรับลูกค้าที่ซื้อสินค้าครบห้าร้อยหยวนในห้างแห่งนี้ เฉพาะสินค้าอุปโภค บริโภค ของใช้จำเป็น จะได้รับสิทธิในการสุ่มสินค้าฟรีหนึ่งชิ้น โดยทางห้างจะมีชื่อสินค้าทุกชนิดอยู่แล้ว สุ่มยังไงก็ได้รับของแน่นอน” หญิงสาวเสนอไอเดียของตนเองออกมา ซึ่งชายหนุ่มก็ครุ่นคิดตามที่เธอกล่าว

“แบบนั้นก็ไม่เลวนะ ฉันก็ไม่อยากจะใช้สถานที่ฟรี ๆ ด้วย ห้าร้อยหยวนก็ไม่ได้มากอะไร สินค้าส่วนใหญ่ที่แจกก็ราคาเกินห้าร้อยหยวนทั้งนั้น ฉันไม่มีปัญหาหรอก” หลังจากคิดตามที่อีกฝ่ายกล่าวมาเสร็จ เขาก็ตอบรับทันที

ครึ่งหลัง

ตัวเขาอยากจะแจกของ ส่วนอีกฝ่ายก็ทำให้ห้างได้รับเงินเข้ามากขึ้นแถมยังได้ชื่อเสียงรวมถึงอาจดึงคนได้อีกเป็นจำนวนมากด้วย มีแต่ได้กับได้ทั้งสองฝ่าย

“เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันจะให้ฝ่ายโฆษณา แจ้งลูกค้าก่อนว่าเราจะทำการแจกสินค้าตอนบ่ายสามโมง ตอนนี้เพิ่งจะเที่ยงตรง จะได้มีเวลาให้ลูกค้าเดินทางกันด้วย” ฮวาหวู่หลิงกล่าวออกมา เธอตั้งใจที่จะประชาสัมพันธ์ผ่านทางเวย์ปั๋วของทางห้าง รวมถึงแพลตฟอร์มอื่น ๆ เพื่อดึงดูดให้ผู้คนเดินทางกันมา

รวมถึงตั้งใจที่จะไลฟ์สดเพื่อเพิ่มชื่อเสียงและเรียกคนดูจำนวนมากอีกด้วย!

มีเศรษฐีใจกว้างแจกของร้อยล้านหยวน! แค่คิดก็รู้สึกได้เลยว่าเรื่องนี้ต้องกลายเป็นไวรัลได้ไม่ยากแน่นอน!

“ตามใจเธอก็แล้วกัน แต่ฉันหิวข้าวแล้ว เราไปกินกันก่อนเถอะ” ชายหนุ่มตอบกลับไป เรื่องพวกนี้เขาไม่ได้สนใจเท่าไหร่

“โอเค เราไปกินที่ร้านมังกรทองกันดีกว่า ที่นั่นกุ้งมังกรกับเป็ดปักกิ่งอร่อยมากเลย มีสาขาอยู่ที่ชั้นหนึ่งด้วย” หญิงร่างเล็กกล่าวออกมา ชายหนุ่มก็พยักหน้ารับ ถึงเขาจะไม่รู้จักร้านที่อีกฝ่ายว่ามาก็เถอะ แต่คงจะอร่อยกว่าบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่เขากินอยู่ประจำอยู่แล้วนั่นแหละ

ทั้งสองคน และเหล่าบอดี้การ์ดพากันเดินไปยังร้านอาหารที่หญิงสาวกล่าวถึง โดยมีบอดี้การ์ดคนหนึ่งเดินดำ ส่วนบอดี้การ์ดที่เหลือกระจายตัวเดินตามอยู่ห่าง ๆ

แต่เมื่อเดินมาถึงชั้นสอง พวกเขาก็พบกับฝูงชนที่รวมตัวกันพร้อมชี้ไปยังอะไรบางอย่างอยู่ พวกเขาพาเดินผ่านฝูงชนไปโดยมีพวกบอดี้การ์ดเปิดทางให้ ก็ได้พบเข้ากับชายคนหนึ่งที่สวมเพียงกางเกงในตัวเดียวกำลังคลานอยู่บนพื้นด้วยใบหน้าแดงก่ำ ที่ดวงตามีน้ำตาไหลออกมาดูน่าสงสาร

“โฮ่ง โฮ่ง” ชายคนนั้นเปล่งเสียงออกมาด้วยความอับอาย เขาต้องคลานอย่างนี้มาเป็นเวลาถึงสามสิบนาทีแล้ว ห้างแห่งนี้ก็ใหญ่โตเสียเหลือเกิน! กว่าจะคลานไปถึงบันไดเลื่อนแต่ละชั้น กว่าจะลงจากบันไดเลื่อนมาได้ เสียเวลามากจริง ๆ !

แถมผู้คนก็ยังพากันยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปและวิดีโออีกต่างหาก! บางคนถึงขั้นไลฟ์สดเลย เขาจินตนาการไม่ออกเลยว่าสภาพของเขาตอนนี้จะโด่งดังไปไกลขนาดไหนแล้ว...

‘บัดซบ! รอฉันออกไปได้ก่อนเถอะ จะแจ้งตำรวจมาจับพวกแกให้หมดทุกตัว!! ไอ้เย่เซวียน นังหญิงสารเลว พวกหมาบอดี้การ์ด’ เหอจุนคิดในใจอย่างโกรธแค้น เขาไม่เคยเจอเรื่องน่าขายหน้าแบบนี้มาก่อนเลย!

ไว้ออกไปจากที่นี่ได้เมื่อไหร่ค่อยติดต่อพวกคนรู้จักในแพลตฟอร์มต่าง ๆ ให้ช่วยตามลบภาพ คลิป ให้ได้มากที่สุดก็แล้วกัน

“ฮ่าฮ่า คิดว่ามีสุนัขที่ไหนขวางทางอยู่ ที่แท้ก็เพื่อนรักเหอจุนนี่เอง” แต่แล้วก็ได้มีเสียงของชายหนุ่มอันคุ้นเคยดังขึ้นมาจากด้านหลัง ทำให้ร่างของชายที่กำลังคลานอยู่บนพื้นสะดุ้งเล็กน้อย

“อ้าวอ้าว เป็นอะไรไม่พูดไม่จา สงสัยจะตื้นตันในการได้เป็นสุนัขไปซะแล้วเหรอเนี่ย?” ร่างของชายหนุ่มอันคุ้นเคยในชุดแบรนสุดหรูเดินมายืนอยู่ด้านข้างของชายร่างเปลือย ที่สวมเพียงกางเกงในตัวเดียว

ภายตรงหน้าทำให้ผู้คนได้แต่พากันสงสัยว่าทั้งคู่มีความสัมพันธ์กันแบบไหน เป็นเพื่อนกันจริงรึเปล่า ? ชาวจีนมุงต่างพากันตั้งใจรอฟังว่าชายที่คลานอยู่จะพูดอะไรออกมา เขาจะตอบรับ ? โมโห ? หรือจะคลานหนีไปกันแน่นะ ?

“โฮ่ง โฮ่ง” เหอจุนส่งเสียงตอบกลับไป ไม่ใช่ว่าเขาอยากจะทำ แต่เป็นเพราะถ้าเขาพูดอะไรก็ตามที่เป็นใช่เสียงสุนัขเห่า เขาจะถูกพวกบอดี้การ์ดที่เดินตามอยู่แอบเดินเข้ามาใกล้แล้วแกล้งทำเป็นสะดุดล้มบ้าง ทำของหล่นบ้างใส่ตัวเขา เขาจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก

ถ้ามันดันลื่นแล้วทำของหนัก ๆ ทับใส่เขาขึ้นมา มีหวังได้กระดูกหักแน่!

ฮ่า ฮ่า ฮ่า

ผู้คนโดยรอบที่ตั้งใจรอฟังพากันระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังสนั่น ดูเหมือนชายคนนี้จะสวมจิตวิญญาณแห่งสุนัขเข้าไปแล้ว!

ขนาดการตอบกลับยังเป็นสุนัขเลย!!