บทที่ 130 คำสั่งแต่งตั้งของโอเวน
“ดูท่าว่าเอิร์ลแห่งเมลฟอร์ดจะจำข้าไม่ได้”
อูกุสแตงปล่อยพลังเวทย์ให้ไหลเวียนไปทั่วร่างเล็กน้อย สร้อยคอทองคำที่เปร่งประกายราวกับแสงอาทิตย์ค่อยๆลอยออกมาจากอกเสื้อทีละน้อย
เรนดิสและโอเวนเลิกคิ้วสูงจนดวงตากลมโตทั้งคู่ สำหรับชนชั้นสูงในเฮอราบอสสร้อยคอนี้ล้วนเคยผ่านตามาบ้าง ของชิ้นนี้มีที่มา
“พระคาร์ดินัลอูกุสแตง? ข่าวลือเป็นความจริง พระองค์ถูกคำสาบของพ่อมดจนกลายเป็นเช่นนี้?”
โอเวนใช้สายตาสอดส่องอย่างไม่เกรงใจ เรื่องที่พลังของอูกุสแตงลดลงมาอยู่ในระดับสูงขั้นแรกนั้นไม่เป็นความลับเช่นกัน
อิทธิพลของอูกุสแตงในศาสนจักรหายวับไปแล้ว หากเขายังอยู่ด้านนอก เหล่าศัตรูคงจะรุมล้อมเข้ามาสังหารเขาจนสิ้น
นี่ต้องขอบคุณอิทธิพลของพ่อมดสีเงินออสบอร์นและเขตแดนอาณาจักรลับที่สะกดนักฆ่าทั้งมวลเอาไว้จนได้แต่เฝ้ามองอยู่แค่ด้านนอกเท่านั้น
“หากอายุขัยถูกนับใหม่ได้เช่นนี้ จะให้กลับไปเป็นคนธรรมดาข้าก็ยอม”
บิชอปแห่งพรินต์กล่าวออกมาเบาๆ เขาจำได้แต่ใบหน้าแก่ชราและกลิ่นอายของความตายอันเป็นสัญญาณของการหมดอายุขัยของอูกุสแตงได้เท่านั้น ไหนเลยจะเป็นหนุ่มน้อยงดงามเช่นนี้
“พลังแห่งกฎไม่อาจเอาชนะความตายได้ ข้าไม่รู้ว่าพ่อมดเฒ่านั่นทำได้อย่างไร แต่ข้อบกพร่องของมันควรร้ายแรง”
เรนดิสเห็นต่าง เขาศึกษาเกี่ยวกับระดับขั้นและพลังเวทมนตร์มาบ้าง
อันที่จริงเรนดิสคาดเดาถูก รูปลักษณ์ของอูกุสแตงอาจดูมีอายุน้อยลงจนไปเป็นหนุ่มอีกครั้ง แต่อายุขัยของเขาไม่ได้ถูกเรียกกลับคืนมาทั้งหมด มันอาจถ่วงเวลาแห่งมัจจุราชได้เพิ่มขึ้นไม่กี่ปี บางที่ในวันนี้ของปีหน้ากลิ่นอายของการหมดอายุขัยอาจกลับมาอีกครั้ง
อูกุสแตงทราบเรื่องนี้ดี
“เอาเถอะท่านคาร์ดินัล พระองค์ไม่ได้เป็นสมเด็จพระอัครมหาสังฆราชเจ้าฝ่ายขวาอีกแล้ว กิจของศาสนจักรในสังฆมณฑลแห่งนี้ไม่ใช่ธุระของท่านอีกแล้ว”
เรนดิสกล่าวด้วยท่าทางนอบน้อมแต่แข็งกร้าว
“ข้าแค่ให่พวกเจ้ารอ หากเขาไม่มาก็แต่งตั้งไม่ได้ แค่นั้น ง่ายๆ”
อุกุสแตงเองก็ไม่ธรรมเช่นกัน ประสบการณ์ในการปกครองศาสนจักรหลายสิบปีทำให้เขาเขี้ยวลากดินพอสมควร
“ข้าไม่รอหรอกนะ!”
อาร์คบิชอปโอเวนตะโกนเสียงดัง จมูกของเขาทำเสียงฟืดฟาดเพราะอารมณ์โมโห
“ท่านไม่มีทางเลือก พระราชโองการออกมาแล้ว หากท่านทำให้ท่านคาร์ลอดได้ตำแหน่งนี้ไป ปัญหาที่ตามมาจะร้ายแรงมาก”
แอนทอนไม่ได้โกหก ความบาดหมางระหว่างพ่อมดสีเงินและสมเด็จพระสันตะปาปาอาจเกิดขึ้นเพราะเหตุนี้ และโอเวนจะกลายเป็นคนผิดทันที อย่างไรก็ไม่เคยมีกฎระเบียบมาก่อนว่าให้ขุนนางรับพระราชโองการภายในกี่วัน ก็คนร้อยทั้งร้อยคงรีบร้อนรับตำแหน่งนี้แน่นอน
โอเวนทำท่าจะหาเรื่องต่อ เรนดิสรีบจับแขนอาร์คบิชอปเฒ่าเอาไว้
“ก็ได้ เราจะรอเขาอยู่ที่นี่”
เรนดิสมองไปทางบิชอฟแห่งพรินต์ที่ทำท่าอ้าปากค้างพะงาบๆราวกับคนโง่ นี่อาร์คบิชอปคนนี้จะอยู่ที่เมืองเขาต่ออีกงั้นหรอ? คอของเขาคงรักษาเอาไว้ไม่ได้นานพอที่จะเห็น คาร์ล อัสติเนียน เป็นไวเคานต์แห่งพรินต์แน่
พวกแอนทอนที่เห็นว่าทุกอย่างจบลงแล้วก็เตรียมตัวหันหลังกลับเข้าไปในม่านพลัง แต่แล้วเรนดิสก็รีบเอ่ยขึ้นก่อน
“ว่าแต่ในเมืองพรินต์ครึ่งแถบนี้ดูเหมือนว่าจะไม่มีนักบวชคอยดูแลอยู่สินะ?”
“ทำไม?”
แอนทอนสังหรณ์ใจแปลกๆ
“ท่านอาร์คบิชอปท่านจะไม่ทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้หน่อยหรือ? การปล่อยให้เมืองครึ่งหนึ่งกลายเป็นดินแดนไร้ศาสนา สมเด็จท่านคงจะกริ้วแย่”
เรนดิสมองไปทางโอเวนด้วยรอยยิ้มมีเลศนัย
อาร์คบิชอปเฒ่าดวงตาเป็นประกาย
“สังฆานุกรเตรียมร่างคำสั่งแห่งสังฆมณฑลบอสติล…บาทหลวงแอนทอน เอนคราฟท์ มีความสามารถน่าประทับใจ อีกทั้งตอนเป็นหัวหน้าคณะบาทหลวงประจำอารามนักบวชแห่งบอสติล ได้สร้างผลงานจนเป็นที่ประจักษ์ เห็นควรส่งเสริมให้มีสมณะศักดิ์ในเขตปกครองแห่งบอสติล ด้วยพระราชอำนาจแห่งสมเด็จพระสันตะปาปาที่ทรงมอบให้ข้า อาร์คบิชอปโอเวน โดส พระอัครสังฆราชแห่งบอสติล จึงขอแต่งตั้ง บาทหลวงแอนทอน เอนคราฟท์ เป็นเจ้าอธิการแอนทอน หัวหน้าคณะบาทหลวงแห่งเมืองพรินต์ตะวันออก ให้มีสิทธิ์และอำนาจเฉกเช่นนักบวชระดับเจ้าอธิการ ที่ดำรงตำแหน่งหัวหน้าคณะบาทหลวงประจำเมืองทุกประการ”
โอเวนกล่าวจบก็ปล่อยเสียงหัวเราะจนลั่นถนน
แอนทอนตะลึงไปชั่วขณะ เขาติดกับพวกนักบวชเจ้าเล่ห์เข้าแล้ว
เปรี้ยง!
ในตอนที่ขบวนของพระอัครสังฆราชแห่งบอสติลกำลังจะจากไป ราชายักษ์บรอนทีสก็สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง วงแหวนเวทมนตร์ที่ออสบอร์นได้กำชับให้เขาดูแลเอาไว้เกิดเปิดใช้งานแล้ว
“แอนทอน ท่านกับข้าควรไปดูที่คฤหาสน์ของท่านพ่อมดเดี๋ยวนี้”
แอนทอนเรียกสติกลับคืนมาอย่างเร่งด่วน น้ำเสียงของราชายักษ์ดูเหมือนจะรีบร้อนและเคร่งเครียด
อูกุสแตงที่ไม่เคยรู้เรื่องวงแหวนเคลื่อนย้ายมาก่อนได้แต่ยืนงุนงง
“ไปกันเถอะ”
แอนทอนและบรอนทีสรีบตรงไปยังคฤหาสน์ของออสบอร์นทันที ในขณะที่อูกุสแตงเองก็เดินเอื่อยเฉื่อยกลับเข้าไปในม่านพลังอีกครั้ง
เรนดิสและพวกโอเวนก็เห็นกิริยาร้อนรนของพวกแอนทอนเช่นกัน เรนดิสรีบร้องทักอูกุสแตงขึ้นก่อน
“เกิดอะไรขึ้นท่านคาร์ดินัล คาร์ลผู้นั้นมาแล้ว?”
“ข้าว่าท่านลืมอะไรไปบางอย่างนะท่านเอิร์ล ข้าเป็นแค่เชลยศึก! และข้าไม่ได้เป็นคนของพวกเขา”
ความหมายของอูกุสแตงคือเขาไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะรู้เรื่องภายในของเมืองพรินต์แห่งนี้ ถ้าหากมีอะไรเร่งด่วนขึ้นมาแล้วละก็ เขาเองก็ได้แต่เดาเท่านั้น
เรนดิสขมวดคิ้วจนเป็นปม เขารีบห้ามโอเวนไม่ให้เดินทางกลับทันที
“เราควรดูสถานการณ์ก่อน ข้ารู้สึกว่ามีปัญหาบางอย่าง”
เรนดิสมองเข้าไปด้านในม่านพลังที่ค่อยๆเลือนหายล่องหนไปอีกครั้ง ภายในนั้นเป็นเช่นไรกันแน่?
