ตอนที่ 12 สาวทอมผู้ชั่วร้าย 

ตอนที่ 12 สาวทอมผู้ชั่วร้าย 

หลังจากผ่านเหตุการณ์นั้นมา ในความคิดของเธอก็เต็มไปด้วยภาพของเขา

เขาช่างเป็นผู้ชายที่แสนวิเศษและมีเสน่ห์ เมื่อคิดถึงใบหน้าของเขาเมื่อไหร่เธอก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้

แต่เพราะเขาได้จากไปโดยไม่ได้บอกชื่อไว้เลย เธอก็ค่อนข้างวิตกว่าจะไม่ได้เจอเขาเป็นครั้งที่ 2

แต่เหมือนพระเจ้าจะไม่ได้โหดร้ายกับเธอถึงขนาดนั้น เมื่อวันรุ่งขึ้นตอนที่เธอไปโรงเรียน เธอก็ได้พบกับเขาอีกครั้งหนึ่งผู้ชายที่ได้ช่วยเธอเอาไว้

แม้อยากจะเข้าไปชวนคุยใจจะขาด แต่เธอก็เขินอายเกินไปที่จะทำแบบนั้น นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เธอมีความรู้สึกแบบนี้ทั้งๆ ที่ปกติจะสามารถพูดคุยกับทุกคนได้ด้วยความมั่นใจแท้ๆ

ทำให้ตลอดเวลาที่ผ่านมา 1 อาทิตย์ เธอจึงทำได้เพียงแค่เฝ้ามองเขาอยู่ห่างๆเท่านั้น

แต่แล้วเหตุของการไม่คาดฝันก็ได้เกิดขึ้นอีกครั้งหนึ่ง ในกลางดึกขณะที่เธอกำลังหลับสบายอยู่นั้น

อยู่ๆก็ได้ยินเสียงครางของผู้หญิงออกมาจากห้องข้างๆที่ติดกัน ซึ่งฟังจากเสียงเธอพอจะเดาออกว่าผู้หญิงคนนั้นกำลังทำอะไรอยู่

หากเป็นในสถานการณ์ปกติเธอก็คงไม่ใส่ใจพร้อมกับพยายามเมินมัน ตอนแรกเธอก็พยายามจะทำอย่างนั้น

แต่อยู่ๆก็นึกขึ้นได้ว่าข้างห้องนั้นมันเป็นห้องของอาจารย์ที่โรงเรียนเธอไม่ใช่หรอ?

อาจารย์เอมิกะเธอเป็นอาจารย์ที่ดีมากคนหนึ่ง นักเรียนทุกคนชอบอาจารย์คนนี้ เพราะเธอเป็นคนใจดีและชอบเอาใจใส่คนอื่น

‘ไม่คิดเลยนะว่าอาจารย์จะมีแฟนแล้ว แถมยังครางเสียงดังซะขนาดนี้อีก ผู้ชายคนนั้นมันทำได้ดีขนาดนั้นเลยเหรอ’

‘ช่างเถอะนอนดีกว่า’ไม่คิดได้อย่างนั้นเธอจึงได้นำที่อุดหูมาใส่ก่อนจะหลับลงไปอีกครั้ง

เมื่อมาถึงช่วงเวลาเช้าเธอก็ตื่นนอนอาบน้ำขึ้นมาทำกิจกรรมตามปกติ แต่เมื่อเปิดตู้เย็นก็พบว่าอาหารในตู้เย็นนั้นหมดลงไปแล้ว

‘แย่ชะมัด ช่วยไม่ได้งั้นวันนี้คงต้องออกไปซื้อของ’คิดได้อย่างนั้นเธอก็ได้แต่งตัวเปลี่ยนตัวออกไปข้างนอก

และแล้วเมื่อเธอออกมาจากห้องเธอก็ได้เห็นสิ่งที่ไม่คาดฝัน ผู้ชายที่เธอหลงรักผู้ชายที่เธอเฝ้าคิดถึงเขามาตลอดอาทิตย์ เขาได้เดินออกมาจากห้องของอาจารย์

‘นะ นี่ ยะ! อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนนี้เขาได้ทำเรื่องอย่างว่ากับอาจารย์น่ะ?!’เธอคิดขึ้นอย่างสับสนและตกใจ

ขนาดที่เธอมองดูเขาอยู่นั้น เหมือนเขาจะสังเกตเห็นตัวตนของเธอแล้วจึงได้หันมามอง

‘อื้ออ~ หล่อจัง วันนี้ก็ยังดูดีไม่เปลี่ยนเลยนะ สุดที่รักของฉัน’แม้ตอนแรกจะตกใจ แต่เมื่อได้สบตากับเขาความคิดเมื่อกี้ก็ได้หายไปหมด แทนที่ด้วยอาการตื่นเต้นที่ได้สบตากับคนที่ตัวเองรัก

ด้วยความเขินเธอมองเขาเพียงไม่นานก็ได้หลบตา

‘เพิ่งเคยได้สบตากับเขาเป็นครั้งแรกเลย ดีใจจัง อื้ออ~’ในระหว่างที่กำลังคิดอยู่นั้นผู้ชายตรงหน้าเธอก็ได้เดินมาหา

“สวัสดีครับ เอ่อ ขอคุยด้วยหน่อยได้หรือเปล่า..”

ภายในร้านกาแฟ

หลังจากที่เจอได้เจอกับหญิงสาวเมื่อเช้า ผมก็ได้ชวนเธอมานั่งคุยกันที่ร้านกาแฟ

เธอได้นั่งนิ่งสงบด้วยใบหน้าแดงเล็กน้อยพร้อมกับพยายามไม่สบสายตากับผม

หญิงสาวตรงหน้าผมต้องมาเป็นผู้หญิงที่ดูดีมากเลยทีเดียว เหมือนเธอจะเป็นสาวทอม มีเส้นผมสั้นสีเทา และดวงตาสีแดงเพลิงที่ดูเสน่ห์อย่างน่าดึงดูด

ส่วนร่างกายก็ดูดีมากเลยทีเดียว ไม่อ้วนไม่ผอมอยู่ในระดับปกติกำลังสวยเลย

“เอ่อ งั้นก็มาแนะนำตัวกันหน่อยนะครับ ผมชื่อ รุย แล้วคุณล่ะ”

“นางิสะ ฉะ ฉันชื่อนางิสะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ รุย”

ผมไม่แน่ใจว่าคิดไปเองหรือเปล่า ว่าเมื่อกี้เธอเหมือนจะดีใจที่ได้เรียกชื่อผม

สาเหตุที่ผมเรียกเธอมาคุยก็ เพราะเหมือนเธอจะรู้แล้วว่าผมมีอะไรกับ เอมิกะ

โดยส่วนตัวต่อให้ความแตกไปเรื่องนี้ผมก็ไม่ค่อยสนใจนัก อย่างมากก็แค่พักการเรียน

แต่มันไม่ใช่กับกรณีของเอมิกะ เพราะถ้าทุกคนรู้เรื่องนี้ขึ้นมาแล้วก็ จุดจบของเธอก็คงจะเป็นการถูกไล่ออกและโดนสังคมประนามเป็นแน่

เอมิกะเธอเป็นอาจารย์ที่ดีมากผมไม่อยากให้เธอมีจุดจบอย่างนั้น

“คุณนางิสะ”

“ไม่ต้องมีคุณ เรียกแค่นางิสะเฉยๆก็พอ”

“โอเคครับ รู้หรือเปล่าว่าทำไมผมถึงเรียกนางิสะมาคุยด้วย”

“รู้สิ เรื่องที่ รุยไปมีอะไรกันอาจารย์ประจำชั้นสินะ”นางิสะพูดออกมาอย่างตรงประเด็น

“ใช่ เรื่องนี้ถ้าความแตกออกไปส่วนตัวผมคงไม่เป็นอะไรมากหรอก แต่กับกันชีวิตของเอมิกะคงจบสิ้นแน่ เพราะฉะนั้นช่วยเก็บเป็นความลับหน่อยได้ไหมครับ”ผมพยายามพูดขอร้องนางิสะ

“ทำไมล่ะ ทำไมถึงต้องไปมีอะไรกับผู้หญิงคนนั้นด้วย”นางิสะพูดออกมาด้วยท่าทางที่ไม่ค่อยพอใจ

“ถ้าอยากให้ช่วยเก็บเป็นความลับล่ะก็ อย่างน้อยก็เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ฟังหน่อยสิ”

ผมที่ไม่มีทางเลือกยังได้แต่เล่าเหตุการณ์ให้นางิสะฟัง โดยประมาณว่าผมกำลังกลับบ้านหลังจากเที่ยวเสร็จ ก็เจอเอมิกะนอนหมดสภาพอยู่ข้างทาง จึงอาสาพาเธอไปส่งที่ห้อง แต่เมื่อกลับมาถึงห้องของเธอแล้ว เอมิเองกะที่ตื่นขึ้นก็ได้ฝืนใจผม

“ชิ ทั้งที่ปกติเห็นว่าเป็นคนดีแท้ๆ แต่สุดท้ายก็เป็นแค่นางร่านอย่างงั้นเหรอ ทั้งที่ รุย อุตส่าห์พาไปส่งที่ห้องแท้ๆ”นางิสะที่ได้ฟังเรื่องที่ผมแต่งขึ้นก็ได้กำหมัดแน่นด้วยความโกรธ

‘แต่ถึงจะถูกทำเรื่องแบบนั้นลงไป รุย ก็ยังคงพยายามปกป้องยัยนั้นอยู่อีก จะเป็นคนดีเกินไปแล้ว ที่รักของฉัน’นางิสะรู้สึกปลื้มใจกับความใจดีของผู้ชายตรงหน้า

“งั้นก็ได้ ฉันจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับก็ได้ แต่ว่านะต้องมีข้อแลกเปลี่ยน!”นางิสะพูดออกมาด้วยใบหน้าแดงพร้อมกับความคิดชั่วร้ายที่ผุดขึ้นภายในหัว

“หืม อะไรเหรอ?”

“รุย ต้องมามีอะไรกับฉันด้วย!!”นางิสะพูดได้ไหมหน้าแดงก่ำ ในขณะที่ชี้นิ้วมาที่ผม

“เอ๋!?”ผมร้องออกมาอย่างตกใจกับข้อเสนอที่คิดไม่ถึง

‘ขอโทษนะ รุย นอกจากวิธีนี้แล้วฉันก็คิดวิธีอื่นไม่ออกแล้ว ถึงมันจะเป็นการกระทำที่ฉวยโอกาสและเลวร้ายไม่ต่างอะไรกับยัยร่านเอมิกะ แต่ว่าถ้าเพื่อให้ได้นายล่ะก็ ไม่ว่าวิธีไหนฉันก็จะทำ!’นางิสะคิดอย่างงั้น พร้อมกับที่หว่างขาเริ่มแฉะ

“ถ้าไม่ล่ะก็ อนาคตของเอมิกะได้จบสิ้นแน่”นางิสะพูดขู่

“...”

“ก็ได้ แต่ห้ามเอาเรื่องของเอมิกะไปบอกใครนะ”

“โอเคฉันสัญญา”นางิสะพูดออกมาด้วยรอยยิ้มของผู้ชนะ

แม้ภายนอกท่าทางและคำพูดของผมเหมือนจะไม่มีทางเลือก เพราะต้องปกป้องอนาคตของเอมิกะเอาไว้ แต่ความจริงนั้น..

‘แหม อยู่ๆก็มีสาวสวยมาเสนอตัวให้ โชคดีจัง’

つづく