เอาบัตรธนาคารนี่ไปสิ เอาหลานสาวฉันไปด้วยก็ได้

“หืมม” หญิงชราหรี่ตาลงพลางส่งเสียงออกมา เธอมองสลับไปมาระหว่างชายหนุ่มและหญิงสาวระหว่างครุ่นคิดในใจ

“นะ...นาย จะบ้าเหรอ!” หญิงสาวหน้าแดงแปร๊ด นายคนนี่พูดอะไรออกมาเนี่ย! แต่เขาก็ดูดีไม่น้อยเลย แถมยังช่วยยายของเธอไว้อีก..

“ผมแค่ล้อเล่นน่ะ ฮะฮะ” ชายหนุ่มยิ้มออกมาพลางกล่าวออกมา

“แต่ฉันว่า ก็ไม่เลวนะ” หญิงชราก็ยิ้มแล้วกล่าวออกมาบ้าง ทำให้ชายหนุ่มกับหญิงสาวได้แต่อึ้งไป

“คุณยาย!” หญิงสาวเรียกยายของเธอด้วยน้ำเสียงที่ดังขึ้นเล็กน้อย

“ฉันชื่อฮวาฉี ส่วนหลานสาวฉันชื่อฮวาหวู่หลิง ยินดีที่ได้รู้จัก” หญิงชรากล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

“ผมเย่เซวียนครับ ยินดีที่ได้รู้จัก” ชายหนุ่มก็ตอบกลับอย่างสุภาพ

“เอาเถอะ เรามาเข้าเรื่องสำคัญกันดีกว่า รับบัตรนี่ไว้สิ” หญิงชรายื่นบัตรสีดำตัวอักษรสีทองที่ด้านบนเขียนชื่อ ICBC เอาไว้

ผู้คุ้มกันโดยรอบและหญิงสาวที่ได้เห็นบัตรใบนี้ก็ตกใจกันมาก เพราะมันเป็นบัตรของธนาคาร The Industrial and Commercial Bank of China ซึ่งสีของบัตรบ่งบอกว่ายอดเงินในบัตรอย่างต่ำก็คือร้อยล้านหยวน

“บัตรอะไรเหรอครับ” ชายหนุ่มรับมาก่อนจะถามกลับไป

“บัตรของธนาคารน่ะ เวลาเธอจะซื้ออะไรก็ใช้บัตรนี้จ่ายได้เลย” หญิงชรากล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

“คุณยายจะให้บัตรใบนั้นกับเขาเหรอคะ อืมม หนูว่าก็ไม่แย่นะคะ” หญิงสาวครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะกล่าวออกมา เธอรู้ดีกว่าใครว่าบัตรใบนั้นมีเพียงไม่กี่ตระกูลในประเทศที่มีในครอบครอง และอย่างน้อยในบัตรของคุณยายก็มีเงินอยู่ประมาณห้าร้อยล้านหยวนเห็นจะได้

“ใช่แล้วล่ะ แต่ของแค่นี้มันก็ตอบแทนที่ช่วยชีวิตยายไว้ไม่ได้หรอกเอาเป็นว่า ถ้าเธอมีอะไรให้ตระกูลฮวาของเราช่วยเหลือ ก็บอกผ่านทางหลานของฉันได้เลยนะ ตระกูลเราจะช่วยเธออย่างเต็มที่เอง” หญิงชรากล่าวออกมามือก็ตบไหล่ของหลานสาวเบา ๆ ไปด้วย ทำให้หญิงสาวได้แต่หน้าแดง เธอพอจะรู้ความหมายนัย ๆ ของยายเธอได้ไม่ยาก

“ขอบคุณมากนะครับ แต่ผมเกรงใจจริง ๆ เอาเป็นว่า ยาที่เหลือผมให้คุณทั้งหมดเลยก็แล้วกัน” ชายหนุ่มกล่าวออกมา บัตรธนาคารอย่างน้อยก็คงต้องมีเงินให้ใช้ แล้วได้จากตระกูลฮวาแบบนี้ อย่างน้อยคงหลายหมื่นหยวนแหละ เขาจะได้เอาไปจ่ายหนี้บางส่วนได้เสียที

แต่ถึงอย่างนั้นชายหนุ่มก็ยังรู้สึกแกรงใจ เขาเลยส่งขวดน้ำที่ใส่ยาต้มแผ่นหยกทั้งหมดอีกแปดขวดให้หญิงชราไป ทางฝ่ายหญิงชราก็ตกใจเป็นอย่างมากที่ได้รับยาวิเศษแบบนี้มา เพราะเพียงแค่ขวดเดียวก็ช่วยชีวิตที่ใกล้ตายของเธอได้ ของสิ่งนี้คือของวิเศษอย่างไม่ต้องสงสัย!

“ขอบคุณเธอมากนะ ถ้ามีอะไรให้ฉันช่วยเหลือก็บอกได้ทุกเมื่ออย่าได้เกรงใจ ว่าแต่ยาตัวนี้มันต้องใช้อย่างไรบ้างล่ะ” หญิงชรารับมาก่อนจะส่งให้บอดี้การ์ดด้านข้างถือไว้แล้วถามออกมา

“มันช่วยรักษาอาการภายในร่างกายได้เกือบทั้งหมดครับ แค่กินลงไปขวดเดียวก็พอ” ชายหนุ่มอธิบายไปเท่าที่เขาเข้าใจ

“เกือบทั้งหมด แสดงว่าต้องมีโรคที่มันรักษาไม่ได้ใช่ไหม ?” หญิงชราถามต่อ

“ผมก็ไม่แน่ใจครับ เพราะยังไม่เคยเจอที่รักษาไม่ได้ แต่บนโลกนี้คงไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบไปทุกอย่างหรอกครับ อย่างน้อยโรคชรายาตัวนี้ก็คงไม่อาจรักษาได้” ชายหนุ่มกล่าวตอบไปตามความจริง

ก็เขายังไม่เคยใช้มันเลยสักครั้ง!

หญิงชราตรงหน้าก็คือหนูทดลองตัวแรกไงล่ะ!

“ฉันเข้าใจแล้ว ว่าแต่เธอจะทำอะไรต่อไหม” หญิงชราพยักหน้ารับแสดงถึงความเข้าใจก่อนจะถามกลับ

“ก็ ไม่มีอะไรเป็นพิเศษครับ ตอนแรกว่าจะกลับบ้านเลย แต่ในเมื่อคุณให้เงินมาเลยว่าจะไปซื้อของสักหน่อยค่อยกลับร้านครับ” ชายหนุ่มครุ่นคิดก่อนจะตอบกลับไป

ทั้งเสื้อผ้าของใช้ทุกอย่างที่มีล้วนล้าหลังและเก่าโทรมอย่างมาก ไม่อย่างนั้นคนทั่วไปคงไม่มองว่าเขาเป็นขอทานหรอก! แค่เงินจะตัดผมยังไม่อยากจะใช้เลย วัน ๆ ได้แต่ตัดผมเองหน้ากระจก ทรงผมเลยดูประหลาดเข้าไปอีก

ในเมื่อได้เงินมาแบบนี้ ถึงจะไม่รู้ว่าเท่าไหร่ก็เถอะ อย่างน้อยคงหมื่นหยวน เขาก็ขอซื้อเสื้อผ้าใหม่สักหน่อยเถอะ! เก็บไว้ใช้ดอกพวกนอกระบบสักห้าพันหยวน ที่เหลือไว้กินข้าวก็ยังดี เดือนนี้จะได้สบายขึ้นหน่อย

ถ้าหญิงชรากับหญิงสาวรู้ความคิดของชายหนุ่มที่พวกเธอมองว่าเป็นคนลึกลับตรงหน้า คงจะร้องไห้ออกมาแน่ ๆ ชีวิตของเขาช่างอนาถาเหลือเกิน...

“ถ้าอย่างนั้นให้ หวู่หลิงไปเป็นเพื่อนเธอซื้อของก็แล้วกันนะ พาพวกบอดี้การ์ดไปครึ่งนึงด้วยล่ะ” หญิงชรากล่าวออกมาหลังจากได้ยินที่ชายหนุ่มบอก

เธอวางแผนเอาไว้นิดหน่อย อย่างน้อยก็ผูกมิตรกับชายหนุ่มตรงหน้าผ่านหลานสาวของเธอ อย่างน้อยถ้าเขาชื่นชอบเงิน หรือหลานสาวของเธอ มันก็คงจะเป็นการดีไม่น้อย ถึงภายนอกของเขาจะดูต่ำต้อย แต่การจะมียาวิเศษแบบนี้ได้ คงจะไม่ใช่ชายหนุ่มธรรมดาแน่นอน ต้องมีสักอย่างที่พิเศษออกไป

“แต่ผมขี่จักรยานมานะครับ คงพาคนไปด้วยไม่ได้ขนาดนั้น” ชายหนุ่มได้ยินก็ตอบกลับไป จักรยานของเขาอย่างมากก็ซ้อนได้คนเดียวเองนะ แถมยังไม่สะดวกขนาดนั้น จะให้พากันเดินไปรึไง?

หรือจะเรียกแท็กซี่กันล่ะ ? แต่มันเปลืองเงินนะ

“ฮ่าฮ่า นายนี่ตลกจริง ๆนะ ไม่ต้องห่วงฉันเอารถมาด้วยน่ะ ส่วนจักรยานของนายเดี๋ยวใส่หลังรถเอากลับไปให้ด้วย ไม่หายแน่นอน” หญิงสาวหัวเราะออกมาน้ำเสียงสดใสก่อนจะตอบชายหนุ่มไป

“อืมม..ก็ได้ครับ ผมไม่ได้นั่งรถนานแล้วเหมือนกัน ครั้งสุดท้ายที่นั่งก็แท็กซี่เมื่อปีที่แล้วมั้งครับ” ชายหนุ่มนิ่งคิดก่อนจะตอบไป มีโอกาสได้นั่งรถก็ดีเหมือนกัน

“ตกลงตามนั้นนะ ถ้าซื้อของเสร็จก็ไปส่งเขาด้วยล่ะ ทำตัวดี ๆ เข้าใจไหมหวู่หลิง” หญิงชราลูบหัวหลานสาวเบา ๆ อย่างรักใคร่ก่อนจะกล่าวออกมา หลานของเธอแสบแค่ไหนเธอรู้ดี

“ยายไม่ต้องห่วงหรอก หนูไม่ใช่เด็กดื้อสักหน่อย” หญิงสาวทำแก้วป่องอย่างน่ารักก่อนจะตอบแบบงอล ๆ

“งั้นฉันไปก่อนนะพ่อหนุ่ม” หญิงชรากล่าวลา แต่ขณะกำลังจะเดินออกจากห้องก็นึกอะไรขึ้นได้

“ส่วนเจ้านั่น พวกนายเอามันไปเก็บหน่อยนะ ร้านนี้ก็ยกให้พ่อหนุ่มเย่เซวียนไปก็แล้วกัน” หญิงชราชี้ไปยังผู้จัดการร้านที่ตอนนี้นอนกอดเข้าขดตัวอยู่มุมห้อง ยังไงร้านนี้ก็อยู่ในครอบครองของตระกูลฮวา การจะเปลี่ยนเจ้าของร้านมันไม่ได้ยากอะไร

ผู้จัดการร้านพยายามจะไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น เพราะตั้งแต่เห็นว่าขอทานคนนั้นรักษาคุณหญิงตระกูลฮวาได้ รวมถึงการแสดงออกของหญิงชราและหญิงสาวเป็นอย่างไร เขาก็พอจะรู้ชะตาของตัวเองแล้ว! อย่างน้อยถ้าเงียบ ๆ ไว้ท่านผู้ยิ่งใหญ่เหล่านี้อาจจะลืม ๆ เขาแล้วปล่อยไปก็ได้!

“ไม่นะ! ผมขอโทษจริง ๆ ปล่อยผมไปเถอะ ผมไม่รู้จริง ๆ ว่าท่านคือหมอวิเศษ ผมขอร้องล่ะ” ชายกลางคนที่ตอนนี้สภาพยับยู่ยี่รีบคลานมากราบกรานให้ชายหนุ่มอภัยให้ เขารู้ว่าถ้าอยากจะรอดไปได้ต้องทำให้ชายหนุ่มตรงหน้ายกโทษให้เท่านั้น

“เอาเถอะ เรื่องเล็กน้อยเองครับ ปล่อยเขาไปเถอะ ส่วนเรื่องร้านนี้ คือผมคงจะบริหารไม่เป็นมันจะเสียของเปล่า ๆ นะครับ” ชายหนุ่มคิดว่าหญิงชราจะให้เหล่าบอดี้การ์ดเอาชายตรงหน้าไปรุมทำร้ายอีก เขาก็สงสารขึ้นมาเพราะเรื่องก่อนหน้านี้มันก็แค่เรื่องเล็กน้อย การถูกดูถูกแค่นี้ไม่ได้ทำให้เขาเก็บมาคิดอะไรมากนัก มันยังไม่ล้ำเส้นอดทนของเขา

หารู้ไม่ว่าในความหมายของหญิงชรา ถ้าชายหนุ่มไม่ขัดขวางไว้ ชายตรงหน้าคงหายไปจากโลกนี้เป็นแน่ นั่นทำให้ชายกลางคนยิ่งกราบขอบคุณชายหนุ่มทั้งน้ำตาไม่หยุด เขาโขกหัวกับพื้นจนเลือดซึมออกมา

ส่วนเรื่องร้านแห่งนี้ เขาคงบริหารมันไม่ได้จริง ๆ ขนาดร้านขายของเก่าเล็ก ๆ ที่เป็นของปู่เขายังทำให้ลูกค้าเข้าร้านไม่ได้เลย!

“เธอใจดีจริง ๆ พวกนายลากมันไปสิ จัดการตามเดิมนะ ฉันไม่อยากเห็นหน้ามันที่นี่อีก” หญิงชราสั่งบอดี้การ์ดข้างตัว

ชายร่างบึกบึนสองคนมาลากชายกลางคนออกจากห้องหายลับไป ถึงแม้จะรอดตาย แต่ก็คงถูกซ้อมและปรับทัศนคติอีกเยอะ ค่อยส่งมันไปอยู่ในเหมืองแร่ เธอไม่คิดจะปล่อยชายที่มุ่งร้ายคนที่พิเศษอย่างชายหนุ่มตรงหน้าไปง่าย ๆ อยู่แล้ว