เครดิตการ์ด เดินหน้าสู่การทดสอบปลุกพลัง (อ่านฟรี 12/04/2567)
“เนื้อหมูป่าขนเหล็ก 950 กิโลกรัม กิโลกรัมละ 1,500 เครดิต รวม 1,425,000 เครดิต”
“หนังหมูป่าขนเหล็กครบทั้งตัว สภาพดี 9 ผืน ผืนละ หนึ่งแสน เครดิต สภาพปานกลาง 1 ผืน ผืนละ แปดหมื่นเครดิต รวม 980,000 เครดิต”
“ขนเหล็กหมูป่า 325 เส้น เส้นละ 1,000 เครดิต รวม 325,000 เครดิต”
“เขี้ยวหมูป่า 20 ซี่ ซี่ละ 10,000 เครดิต รวม 200,000 เครดิต”
“เล็บเท้า 20 กีบ กีบละ 6,000 เครดิต รวม 120,000 เครดิต”
“สุดท้าย แก่นเวทย์ 10 ก้อน ก้อนละ 100,000 เครดิต รวม 1,000,000 เครดิต”
“รวมทั้งหมดเป็นเงิน 4,050,000 เครดิตครับ” เจ้าหน้าที่ประเมินราคากล่าวรายการสิ่งของแต่ละอย่างออกมาแล้วสรุปให้ฟัง
“คุณพอใจกับราคานี้ไหมครับ ผมรับประกันว่าราคาตลาดได้น้อยกว่านี้แน่นอน” เขารีบถามต่อทันที
“อืม..” คริสเพียงส่งเสียงออกมาสั้น ๆ แต่ไม่อาจบอกได้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ทำให้เจ้าหน้าที่คนนั้นใจสั่น กลัวเหลือเกินว่าจะพลาดการซื้อขายครั้งนี้ไป
ซากมอนสเตอร์เป็นอะไรที่ค่อนข้างจะหาได้ยาก เพราะมันต้องล่าจากพื้นที่ในโลกแห่งความเป็นจริงและดันเจี้ยนที่สุ่มเปิดออกเท่านั้น ภายในหอคอยจะไม่มีซากมอนสเตอร์เหลือทิ้งไว้
แถมบนโลกใบนี้ก็ยังไม่มีพวกอุปกรณ์เคลื่อนย้ายหรืออะไรแบบนั้น พวกเขามีเพียงมิติเก็บของที่ได้รับมาหลังจากปลุกพลังเท่านั้น แต่มิติเก็บของก็มีช่องว่างเพียงน้อยนิด ทำให้การขนย้ายซากมอนสเตอร์แต่ละทีต้องใช้รถบรรทุก เครื่องบิน กองกำลังคุ้มกัน ซึ่งความอันตรายในแต่ละครั้งก็ไม่ใช่น้อย
ดังนั้นการได้รับซากมอนสเตอร์ที่สมบูรณ์จำนวนมากขนาดนี้ จึงนับได้ว่าเป็นโอกาสที่หาได้ยากจริง ๆ ยิ่งถ้าทางรัฐบาลได้ไปก็จะแจกจ่ายให้ผู้ปลุกพลังที่ถูกคัดเลือกได้นำไปใช้ต่อได้อีกด้วย
“ผมได้ยินมาว่าคุณกำลังจะไปทดสอบเข้ารับการปลุกพลัง แล้วไปสมัครเป็นนักผจญภัยใช่ไหมครับ ถ้าอย่างนั้นผมสามารถทำเรื่องลัดคิวให้คุณได้ด้วยนะครับ เพราะตามปกติจะจองคิวทีนึงต้องใช้เวลาเป็นเดือนเลย” เจ้าหน้าที่ชายกลางคนที่เป็นนักประเมินรีบเสนอเงื่อนไขเพิ่มเติมให้
“เจ้าคิดว่ายังไง ?” ชายหนุ่มหันไปถามเซรีนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ
“ฉันว่านายควรรับข้อเสนอของเขานะ ถึงฉันจะไม่เคยล่ามอนสเตอร์หรือซื้อขายสินค้าระดับนี้ แต่ก็พอได้ยินมาบ้าง มันเป็นราคาที่ดีเลยล่ะ รวมถึงเรื่องที่เขาพูดมาก็เป็นความจริง” หญิงสาวกล่าวออกมา ทำให้ชายหนุ่มพยักหน้าเล็กน้อย
“ตกลงตามนั้น” เขาตอบกลับไปน้ำเสียงเรียบเฉย
“ถ้าอย่างนั้นผมขอเครดิตการ์ดของคุณหน่อยครับ ผมจะทำการโอนเครดิตให้” เจ้าหน้าที่กล่าวออกมาด้วยความดีใจ เขาเจรจาสำเร็จแล้ว!
“มันคืออะไร ?” ชายหนุ่มถามกลับไปด้วยความสงสัย
“เอ๊ะ คุณไม่มีเครดิตการ์ดเหรอครับ” เจ้าหน้าที่ก็ถามกลับด้วยความงงเช่นกัน
“พอดีเขาสลบไปแล้วสูญเสียความทรงจำค่ะ เลยจำอะไรไม่ได้เลย” เซรีนที่อยู่ด้านข้างช่วยกล่าวออกมา เพราะเธอกลับว่าเจ้าหน้าที่จะสงสัยจนจับเขาไปรีดข้อมูลหรืออะไรแบบนั้น
“งั้นเดี๋ยวผมพาคุณไปทำบัตรนะครับ จะได้จัดการโอนเงินให้เสร็จสิ้นในวันนี้เลย” เจ้าหน้าที่ประเมินกล่าวออกมา
หลังจากนั้นคริส เซรีน เจ้าหน้าที่ประเมิน หัวหน้าทหารเฝ้าประตู ก็ได้พากันไปยังธนาคารกลางสาขาของเมืองที่พวกเขาอยู่ในปัจจุบัน ขั้นตอนการเปิดเครดิตการ์ดก็ไม่ได้ยากอะไร เพียงถามชื่อ อายุ ประเทศต้นกำเนิด แล้วสแกนลายนิ้วมือ ม่านตา ก็เป็นอันเสร็จ แน่นอนว่าอายุและประเทศต้นกำเนิดก็เป็นเพียงเรื่องโกหกที่เซรีนช่วยสร้างให้เท่านั้น
ครึ่งหลัง
“เรียบร้อยแล้วนะครับ นี่บัตรของคุณครับ” พนักงานของธนาคารกล่าวออกมาอย่างสุภาพแล้วยื่นเครดิตการ์ดให้กับชายหนุ่ม
“ขอบคุณ” ชายหนุ่มก็รับมาพลางกล่าวขอบคุณ
“ถ้าอย่างนั้นผมจะโอนค่าชิ้นส่วนมอนสเตอร์ให้คุณเลยนะครับ” เมื่อขึ้นมาอยู่บนรถกันแล้ว เจ้าหน้าที่ประเมินก็กล่าวออกมา
“โอนให้ข้ามา 2,050,000 เครดิต ที่เหลืออีก สองล้านเครดิต โอนให้นางไป” ชายหนุ่มกล่าวขึ้น ทำให้คนรอบข้างพากันมึนงง
“เอ่อ.. นายไม่ต้องให้ฉันขนาดนั้นก็ได้นะ ยังไงพวกนี้ก็เป็นมอนสเตอร์ที่นายล่ามาคนเดียวด้วย” เซรีนพยายามปฏิเสธทันที ถึงความจริงเธอจะต้องการเงินมากก็เถอะ
“รับไป ยังไงเจ้าก็ช่วยข้าไว้หลายเรื่อง ข้าไม่ชอบติดหนี้ใคร” ชายหนุ่มกล่าวขัดขึ้นเสียงเรียบ
“แต่ว่า...” หญิงสาวกำลังจะปฏิเสธอีกครั้ง แต่พอเห็นสายตาที่เรียบนิ่งของชายหนุ่มจ้องมองเธออยู่ เธอได้ได้แต่เงียบไป
“ขอบคุณนะ” เธอจึงกล่าวขอบคุณออกมาแทน
“อืม” ชายหนุ่มก็ตอบรับไปเหมือนเป็นเรื่องปกติ
ทั้งเจ้าหน้าที่ประเมินและหัวหน้าทหารก็ต่างรู้สึกอึ้งไม่น้อย ต้องทราบก่อนว่าเงินสองล้านเครดิตเป็นจำนวนที่ไม่น้อยเลย มันสามารถซื้ออาวุธหรือชุดเกราะ สิ่งของระดับ B ได้หนึ่งชิ้นเลยนะ โลกปัจจุบันนี้เงินเดือนของคนที่ประกอบอาชีพทั่วไปจะตกอยู่เดือนละ 15,000 เครดิต สิ่งของระดับ F มีราคาอยู่ที่ประมาณ 1-4หมื่นเครดิต
ดังนั้นเงินจำนวนนี้จึงถือได้ว่า เป็นจำนวนที่มากสำหรับผู้ปลุกพลังแรงค์ต่ำถึงกลางเลยทีเดียว
“ถ้าอย่างนั้นไปปลุกพลังกันต่อเลยไหมครับ ? คนของทางรัฐบาลแจ้งมาว่าทำเรื่องลัดคิวให้คุณเรียบร้อยแล้ว อีกหนึ่งชั่วโมงก็ไปทำสอบปลุกพลังได้เลย” เจ้าหน้าที่ประเมินกล่าวออกมาหลังจากที่เขาเห็นข้อความในโทรศัพท์
“อืม ไปกันเลย” ชายหนุ่มกล่าวตอบรับก่อนจะเงียบลง
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง
หลังจากที่พวกเขาได้ผ่านประตูเคลื่อนย้ายภายในเมืองแล้ว รถของพวกเขาก็ได้ขับเข้าไปในเมืองที่ถูกสร้างเอาไว้ในชั้นแรกของหอคอย เนื่องจากพื้นที่ภายในชั้นแรกนั้นว่างเปล่าไม่มีสิ่งใด ทำให้หลังจากที่ทางรัฐบาลมั่นใจว่าไม่มีอันตรายในที่แห่งนี้พวกเขาก็เริ่มก่อสร้างเมืองขึ้นด้านใน จนปัจจุบันก็ได้กลายเป็นเมืองที่เจริญรุ่งเรืองไม่แพ้ด้านนอกเลย
แต่ละเมืองจะมีประตูเคลื่อนย้ายที่ถูกสร้างโดยผู้ปลุกพลังสายประดิษฐ์ถูกติดตั้งเอาไว้ ทำให้สามารถย่นระยะเวลาในการเดินทางระหว่างเมืองได้ แต่ระยะทางของมันก็ยังจำกัด ไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้ไกลมากนัก แถมยังต้องหาแก่นเวทย์มาเติมอยู่ตลอดเวลา
“ถึงแล้วครับ เชิญตามผมมาได้เลย” ในที่สุดรถก็ได้มาจอดที่ด้านหน้าตึกรูปทรงสี่เหลี่ยมสีขาวดูล้ำสมัย มันคืออาคารที่ถูกสร้างขึ้นแบบพิเศษเพื่อครอบแท่นปลุกพลังเอาไว้ด้านในอีกชั้นหนึ่ง
ด้านในอาคารมีห้องขนาดใหญ่หลายห้อง ถูกแบ่งไว้ตามวัตถุประสงค์ต่าง ๆ มีตั้งแต่ห้องฝึกซ้อม ห้องขายอาวุธ ห้องทดลอง ห้องประดิษฐ์ ห้องภารกิจส่วนรวม และอื่น ๆ
โดยแท่นปลุกพลังถูกตั้งเอาไว้ที่ใจกลางของอาคารขนาดใหญ่หลังนี้ ในเวลานี้มีผู้คนมากมายรายล้อมอยู่ในห้องแท่นปลุกพลังเต็มไปหมด
วิ้งงงง
เวลานี้ก็กำลังมีคนที่เข้ารับการปลุกพลังอยู่พอดี คนที่ยืนอยู่บนนั้นเป็นผู้ชายอายุประมาณ 15 ปี เขายืนอยู่ตรงกลางแท่นปลุกพลังด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง หลังจากแท่นปลุกพลังส่งแสงสว่างออกมาเล็กน้อย ก็ได้ปรากฏสามอาชีพให้เขาเลือก
“คุณได้รับอาชีพอะไรบ้างคะ ?” พนักงานสาวสวยที่ยืนถือเครื่องบันทึกข้อมูลอยู่ด้านข้างเอ่ยถามขึ้น เธอมีหน้าที่ในการสอบถามถึงตัวเลือกอาชีพที่ผู้ซึ่งสามารถปลุกพลังได้ ได้รับมา แล้วจดบันทึกไว้ รวมถึงให้คำแนะนำเกี่ยวกับอาชีพที่พวกเขาได้รับ พวกเขาจะได้เลือกถูกว่าอาชีพไหนเหมาะกับตนเอง
“ผมได้อาชีพนักปรุงยา มือปืน นักบุญครับ” ชายหนุ่มตอบกลับไปด้วยความประหม่า
เมื่อผู้คนได้ยินถึงอาชีพที่เขาได้รับก็เกิดเสียงฮือฮาขึ้นทันที
