บทที่ 337 - หอมกลิ่นอะนีโมนี่(7)

บทที่ 337 - หอมกลิ่นอะนีโมนี่(7)

บทที่ 337 - หอมกลิ่นอะนีโมนี่(7) ผมนอนเตียงเดียวกันกับลอร่า เตียงโอบอุ้มน้ำหนักของเราสองไว้อย่างสบายๆ ผมร้องเพลงกล่อมเด็กขณะที่ลูบไล้เส้นผมเธอไปด้วย ผมร้องเพลงห่วยแตกเลยล่ะ แต่อย่างน้อยๆผมก็ยังพอฮัมเพลงที่เคยได้ยินได้ฟังมาตอนเด็กได้ ผมร้องเพลงที่แม่เคยกล่อมให้ฟังตอนผมยังเล็ก “บทเพลงนี้ ……เป็นเสียงเพ...