ตอนที่ 21 สังหารอย่างเด็ดขาดไม่ใช่มนุษย์

"ใคร?"

พวกเขาทั้งสามตกใจและหันหลังกลับอย่างรวดเร็ว

รู้หรือไม่ว่าพวกเขาทุกคนมีประสบการณ์การฝึกฝนและการต่อสู้ชีวิตและความตายมาหลายครั้ง

เข้ามาใกล้โดยไม่รู้ตัวอย่างเงียบๆ แน่นอนว่าผู้มาเยือนไม่ธรรมดา

เดาว่ามันอาจถูกส่งมาจากคู่แข่งของบริษัท

อย่างรวดเร็ว

เมื่อหลายคนเห็นชัดเจน พวกเขาก็อดที่จะตกใจไม่ได้

ข้างหน้าเขาเป็นชายหนุ่มอายุไม่ถึงยี่สิบปี แต่งกายด้วยเสื้อผ้าธรรมดาๆ ไม่มีอะไรพิเศษ และมองดูพวกเขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า

"นั่นคือเขา" คนหนึ่งพูดแล้วจำคนที่เป็นเจ้าของฟาร์มได้

ในขณะนี้ อีกสองคนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอก

หากเป็นเพียงคนธรรมดา

ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีอะไรต้องกังวล

สาเหตุที่พวกเขาไม่พบอีกฝ่ายเมื่อกี้อาจเป็นเพราะความสนใจของพวกเขากำลังมุ่งไปที่อุกกาบาต

“เจ้าหนู ฉันแนะนำให้แกทำราวกับว่าแกไม่เห็นอะไรเลยในคืนนี้ และบางทีมันอาจจะสามารถช่วยชีวิตแกได้” ในที่สุด หัวหน้าทีมจ้าวที่เป็นผู้นำก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างไม่เป็นมิตร แม้ว่าบริษัทจะสั่งให้เก็บเรื่องต่างๆ ไว้เป็นความลับ และเขาก็ไม่ต้องการที่จะสร้างปัญหา

หากอีกฝ่ายสามารถออกไปได้ เขาก็สามารถเพิกเฉยได้

“แกพร้อมที่จะขโมยจากพื้นที่ของฉัน และแกต้องการให้ฉันไป?”

ลู่หยวน มองไปที่ทั้งสามคนแล้วอดหัวเราะไม่ได้

เขาไม่ได้เลือกที่จะเคลื่อนไหวในทันที แต่อยากรู้ว่าคนพวกนี้เป็นใคร

โดยธรรมชาติแล้วเขาเห็นหน้าไม้คอมพาวด์อยู่ในมือของคนพวกนั้น มันทำให้เขาตกใจเล็กน้อย ท้ายที่สุดแล้ว เพราะสิ่งนั้นทรงพลังมาก มีราคาแพง และถูกสั่งห้าม เห็นได้ชัดว่าตัวตนของพวกเขาไม่ใช่เรื่องง่าย ดังนั้นเขาจึงต้องค้นหา

“สิ่งของของแก?”

เมื่อมีคนได้ยินคำพูดนั้น เขาก็เยาะเย้ยทันที “นี่คืออุกกาบาตที่ตกลงมาจากท้องฟ้า มันจะเป็นของแกได้อย่างไร? ไปให้พ้นหรืออย่าตำหนิพวกเราที่หยาบคาย”

ความอดทนของพวกเขามีจำกัด พวกเขาไม่ต้องการพูดเรื่องไร้สาระต่อกัน ดังนั้นพวกเขาจึงนำมือไปวางบนกระบอกหลังอย่างเงียบๆ ขู่ให้ลู่หยวนจะออกไปตอนนี้

“ตั้งแต่ที่มันตกลงมาที่ฟาร์มของฉัน มันก็เป็นของฉัน”

ลู่หยวนส่ายหัว โดยไม่ได้ตั้งใจที่จะออกไป

“หัวหน้าหยุดพูดเรื่องไร้สาระกับเขา”

ดวงตาของชายร่างเตี้ยเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า “ฆ่าเขาโดยตรง”

“ก็ได้ แต่ต้องทำความสะอาดให้เรียบร้อย” หัวหน้าทีมจ้าว พยักหน้า เนื่องจากอีกฝ่ายกําลังมองหาความตาย พวกเขาก็จะสนองให้

หลังจากพูดอย่างนั้นเขาก็ไม่สนใจและเตรียมไปเอาอุกกาบาตกับคนอื่นจะได้ไม่ต้องฝันกลางวันนาน

สำหรับลู่หยวน เขากลายเป็นคนตายไปแล้วในสายตาของเขา

หลังจากได้รับคำสั่งแล้ว

ชายตัวเตี้ยเลียริมฝีปากของเขา จากนั้นดึงลูกศรแหลมคมออกมาหลายลูกด้วยความเร็วที่รวดเร็วมาก และวางไว้บนหน้าไม้ การเคลื่อนไหวนั้นรวดเร็วและเสร็จสิ้นในคราวเดียว

หน้าไม้สามารถยิงได้อย่างต่อเนื่อง และความเสียหายของมันก็สูงมาก ซึ่งเทียบไม่ได้กับธนูธรรมดา ดังนั้นในขณะที่การโหลดซ้ำเสร็จสิ้น เขามองไปที่ ลู่หยวน ด้วยความเห็นอกเห็นใจนอกเหนือไปจากความโหดร้าย

สงสารคนธรรมดาที่ไม่รู้ว่าตนกำลังเผชิญกับอะไรอยู่ เห็นได้ชัดว่าเขาสามารถอยู่รอดได้ แต่เขายืนกรานที่จะติดพันความตาย

ครู่ต่อมา โดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย ชายร่างเตี้ยก็เล็งไปที่ ลู่หยวน และยิงออกไปอย่างต่อเนื่อง

ชู่ว~

ลูกศรอันแหลมคมบินออกไปพร้อมเสียงแทงทะลุอากาศและส่องด้วยแสงเย็น

เพียงแต่ลู่หยวนไม่ได้ตกใจเลย เขาแค่อยากลองว่าการต่อสู้กับคนด้วยร่างกายแบบนี้จะเป็นอย่างไร

ดังนั้นในทันทีเมื่อเผชิญกับลูกศรบินเขายืนนิ่งและยกมือขึ้นโดยตรง

ชายคนนั้นยิ้มเมื่อเห็นฉากนี้

โง่มาก

ลูกศรของหน้าไม้คอมพาวด์แม้แต่สัตว์ที่มีผิวหยาบและหนาเช่นหมูป่าก็ไม่สามารถรับมันได้ แต่อีกฝ่ายต้องการจับมันด้วยมือของเขาจริงๆ

แต่แล้วรอยยิ้มของเขาก็แข็งทื่อเพราะลูกศรที่เพิ่งยิงไป

มันถูกอีกฝ่ายในมือจับไว้

มันจะเป็นได้อย่างไร?

หัวใจของชายร่างเตี้ยสั่นอย่างรุนแรงราวกับเห็นผี

หลังจากที่ลู่หยวนทําทุกอย่างเสร็จแล้ว เขาก็ทิ้งลูกศรลงโดยตรงและก้าวออกไปในก้าวเดียว

ระยะทางหลายสิบเมตรมาในทันทีและเมื่อเผชิญหน้ากับศัตรูที่ยังไม่ตอบสนองไม่มีการเคลื่อนไหวที่ฟุ่มเฟือยและเขาก็ตบเบาๆโดยไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ เพิ่มเติม

ไม่มีทาง ด้วยร่างกายปัจจุบันของเขา มันไม่ใช่สิ่งที่ผู้คนจะทนได้เลย และถ้าเขาใช้พละกําลังมากกว่านี้อีกหน่อย หัวของอีกฝ่ายจะต้องแตกสลาย

ฝ่ามือข้างหนึ่งของ ลู่หยวน ตกลงบนศีรษะของชายร่างเตี้ย

ในชั่วพริบตา เลือดก็พุ่งออกมาจากปากและจมูกของบุคคลนี้อย่างบ้าคลั่ง คนทั้งร่างล้มลงกับพื้น

“ไม่ดีแล้ว งานนี้ยาก เราต้องช่วยกัน” เมื่อเห็นสิ่งนี้ หัวหน้าทีมจ้าว ก็เข้าใจทันทีว่าอีกฝ่ายนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย และสั่งโดยตรงให้คนอื่นที่อยู่ข้างๆ เขาโจมตีไปพร้อมกับเขา โดยยิงหน้าไม้พร้อมกันจากสองทิศทางที่แตกต่างกัน

ชู่ว~

ลูกศรหน้าไม้หลายสิบลูกบินออกไป

ลู่หยวนไม่ได้มองมันด้วยซ้ำ และหลบเลี่ยงมันอย่างแบบสบายๆ

แม้ว่าระยะทางจะเพียงสิบกว่าเมตร แต่ตอนนี้เขาได้ก้าวข้ามขีดจำกัดของมนุษย์ไปในทุกด้านแล้ว

ในสายตาของเขา ลูกศรเหล่านี้ช้าเกินไป

“ให้ตายเถอะ เขาเคลื่อนไหวเร็วมาก ติดตามไป”

เห็นได้ชัดว่าหัวหน้าทีมจ้าว มีประสบการณ์เพียงพอในการต่อสู้กับศัตรู เมื่อเขาพบว่าลูกศรหน้าไม้ไม่ดีพอ เขาก็เปลี่ยนสไตล์การเล่นทันที เขาและเพื่อนร่วมทีมดึงมีดสั้นสองเล่มออกมาจากเอว และรีบวิ่งเข้าไปทันที และชายร่างเตี้ยก็ตอบสนองในเวลานี้เช่นกัน แม้ว่าเขาจะยังคงเวียนหัว แต่เพื่อที่จะแก้ปัญหาโดยเร็วที่สุด

“ปฏิกิริยาตอบสนองรวดเร็ว”

ลู่หยวน ยิ้มและหันหน้าไปทางทั้งสามคน เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะซ่อนอีกต่อไป

และในช่วงเวลาต่อมา เขาก็ก้าวออกไปในทันทีและปรากฏตัวข้างๆ ชายร่างเตี้ย

จากนั้นเขาก็อกหมัดพุ่งไปที่หน้าอกของอีกฝ่าย

บูม!

แกร็ก แกร็ก~

พลังนั้นรุนแรงมากจนซี่โครงของชายร่างเตี้ยแตกเป็นเสี่ยงๆ คนทั้งร่างบินถอยหลังไปยี่สิบเมตร ศีรษะของเขาเอียง และไม่มีลมหายใจอีกต่อไป

หลังจากทำทั้งหมดนี้แล้ว ลู่หยวนก็หันกลับมาทันทีเพื่อจัดการกับอีกสองคน เขาไม่รู้สึกอะไรเมื่อสังหารผู้คน

ชาติที่แล้วต้องดิ้นรนอยู่ในป่ายุคใหม่มากว่าสิบปีและได้เห็นความโหดร้ายที่แท้จริง

เรื่องที่อยู่ตรงหน้าเขามีความหมายต่อเขาอย่างไร?

“ผู้ชายคนนี้ไม่ถูกต้อง”

หัวหน้าทีมจ้าว เห็นว่าคนของเขาถูกสังหารในการโจมตีเพียงครั้งเดียว ดังนั้นเขาจึงตัดสินโดยตรงว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ ดังนั้นเขาจึงเตรียมถอนตัว เพราะชีวิตเป็นสิ่งสำคัญ

แต่ลู่หยวนไม่ให้โอกาสเขา เขาเร็วเกินไปและเข้าหาอีกฝ่ายในทันที

เขายกมือขึ้นแล้วชกอีกครั้ง

บูม

ชายคนนั้นถูกต่อยที่ไหล่กระแทกพื้นใต้ฝ่าเท้าของเขาโดยตรงและไม่ลุกขึ้นอีกเลย

ในเวลาไม่ถึงสามวินาทีทั้งสองคนก็ได้รับการแก้ไข

หลังจากนั้น

เขาก็มองไปที่หัวหน้าทีมจ้าว คนสุดท้ายที่เหลืออยู่ และพูดเบาๆ “บอกฉันมาหน่อยสิว่าใครเป็นคนส่งแกมาที่นี่ และจุดประสงค์คืออะไร”

“แกต้องการรวบรวมข้อมูลจากฉัน? ฝันกลางวัน” ใบหน้าของหัวหน้าทีมจ้าว เปลี่ยนไปราวกับว่าเขาไม่ต้องการพูด

“ปากแข็ง”

ลู่หยวน ยิ้มและเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว

เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายมาที่นี่เพื่อตามหาอุกกาบาต แต่เขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายรู้เกี่ยวกับตัวอ่อนกระบี่สวรรค์หรือไม่

มิฉะนั้นไม่จําเป็นต้องเก็บคนสุดท้ายไว้เลยเพราะเรื่องนี้สําคัญมาก

หากรู้ก็ต้องระวังให้มากขึ้นในอนาคต

มิฉะนั้นจะอึดอัดเสมอที่จะถูกจ้องมอง

ความเร็วของ ลู่หยวน เร็วมากจนมีเสียงทะลุอากาศรอบตัวเขา เห็นได้ชัดว่าพลังอันยิ่งใหญ่กำลังก่อตัวอยู่ในร่างกายของเขา

"สู้"

ร่างของหัวหน้าทีมจ้าวสั่นสะท้าน แต่เขาก็สงบลงอย่างรวดเร็ว

จากนั้นเขาก็หยิบยาเม็ดสีขาวออกมาจากเอวของเขาทันทีแล้วหยิบกินเข้าไปโดยตรง

กูลูลู~

มันเป็นเสียงของเนื้อและกระดูกที่บิดเบี้ยว

ในขณะนี้ความสูงของหัวหน้าทีมจ้าวพุ่งสูงขึ้นถึงสองเมตรเต็ม

ในเวลาเดียวกัน แขนขวาของเขาเริ่มบวมมากขึ้น กล้ามเนื้อบนนั้นหนากว่าหินโม่ หลอดเลือดแตกออก ร่างกายก็หลั่งก๊าซสีขาวออกมาและตาขาวก็เต็มไปด้วยเลือด

สถานะที่ไม่ใช่มนุษย์โดยสิ้นเชิง!