ตอนที่ 108 ไม่มีความหวาน
ตอนที่ 108 ไม่มีความหวาน
ยี่หวาตัวแข็งทื่อ
แต่แล้วเธอก็ตระหนักว่าเนื่องจากอีกฝ่ายมีพลังมาก จึงเป็นเรื่องปกติที่ผู้หญิงจะจินตนาการถึงเขา เธอทำได้เพียงโทษตัวเองที่สายเกินไป
หากเธอรู้ว่ามีอสูรทรงพลังซ่อนตัวอยู่ในภูเขาหิน เธอคงมาแย่งชิงเขาไปแล้ว
เชร์เดินไปรอบ ๆ ยี่หวา และเดินไปที่ด้านข้างของไอร่า เขานั่งยอง ๆ และลูกศีรษะเธอ “เหตุใดเจ้าถึงอยู่ที่นี่เพียงพัง คอนริเล่าอยู่ที่ใด”
“เขาทำงานอยู่บนภูเขา ข้ามีเซียร่ามาด้วย ไม่เป็นไรหรอก”
แต่เชร์กล่าวว่า “เจ้าต้องมีอสูรตัวอยู่กับเจ้าด้วย ไม่เช่นนั้นข้าจะไม่สบายใจ”
ไอร่าผลักลูกหมาป่าตัวผู้ทั้งสามตัวของเธอไปหาเขา “นี่ไง ข้ามีอสูรตัวผู้มากับข้าถึงสามตน ไม่ต้องกังวลไป”
เชร์แตะปลายจมูกของเธอ “ดื้อ”
จู่ ๆ ไอร่าก็โน้มตัวไปข้างหน้าเขาและยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “สุนัขจิ้งจอกสาวแสนสวยสารภาพกับเจ้าเมื่อกี้ เจ้าแอบมีความสุขล่ะสิ”
“อย่างแรก ข้าไม่คิดว่าสตรีนางนั้นสวย อย่างที่สอง ข้ารู้สึกไม่ดีกับเรื่องนี้เอาเสียเลย”
ไอร่าดูไม่เชื่อเขา
เชร์นั่งข้างเธอแล้วอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา “ข้าคิดว่าเจ้าสวยที่สุด” เขาพูดอย่างสบาย ๆ “หากเจ้าสารภาพรักกับข้า ข้าคงจะตื่นเต้น”
ไอร่าพูดกับเขา “เจ้ามาพูดคำหวานอะไร ข้าไม่หลงกลกับเจ้าหรอก”
ในตอนกลางคืน ชนเผ่าหมาป่าจะจุดกองไฟและเตรียมจัดปาร์ตี้กองไฟ
สตรีเผ่าจิ้งจอกดูหวาดกลัวเมื่อเห็นไฟขนาดใหญ่เช่นนี้เป็นครั้งแรก มีเพียงยี่หวาเท่านั้นที่ไม่เกรงกลัว เธอยังเข้าใกล้ไฟเพื่อเพลิดเพลินไปกับความอบอุ่นที่ปล่อยออกมา
อสูรตัวผู้ต่างนำเนื้อออกมาแล้วย่างบนกองไฟ
กลิ่นเนื้อย่างอบอวลไปในอากาศ ขับไล่ความกลัวในใจของสุนัขจิ้งจอกตัวเมีย พวกเขาเข้าใกล้ไฟทีละน้อย และให้ความอบอุ่นกับยี่หวา
ยี่หวากำลังสังเกตการเคลื่อนไหวของหมาป่าตัวผู้ เธอตระหนักว่าอสูรเหล่านี้มีทักษะในการใช้ไฟมาก เห็นได้ชัดว่าพวกเขาใช้ไฟบ่อยครั้งในชีวิตประจำวัน ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาสามารถย่างเนื้อได้
ในยุคที่อสูรส่วนใหญ่ยังคงกินเนื้อดิบและดื่มเลือด เผ่าหมาป่าหินได้ก้าวไปอีกระดับด้วยการกินเนื้อปรุงสุกแล้ว
ยี่หวาอดไม่ได้ที่จะตกอยู่ในความคิดอันลึกซึ้ง ในชีวิตก่อนของเธอ เธอไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเผ่าหมาป่าหินมาก่อนจนกระทั่งเธอตาย หากพูดตามหลักเหตุผลแล้ว พวกเขาควรเป็นเพียงชนเผ่าเล็ก ๆ ที่ไม่มีผู้ใดรู้จัก
แต่สิ่งที่เธอเห็นตอนนี้บอกเธอว่าชนเผ่านี้ไม่ธรรมดา
เมื่อเวลาผ่านไป เผ่าหมาป่าหินจะกลายเป็นเผ่าที่ทรงพลังอย่างแน่นอน
คอนริก็ลงมาจากภูเขาแล้วเช่นกัน
เขาเดินตรงไปที่ด้านข้างของไอร่าแล้วนั่งลง เขาหยิบเมล็ดทานตะวันจำนวนหนึ่งกำมือมาแกะเปลือกแล้วนำไปป้อนไอร่า
ไอร่ากล่าวว่า “ข้าแกะเองได้ แกะแล้วก็กินเองเถอะ อย่าเอามาให้ข้าเสียหมดสิ”
คอนริยิ้มอย่างเย่อหยิ่ง “ข้าชอบแกะเปลือกให้เจ้า”
เชร์วางเนื้อหมักซอสบนกองไฟเพื่อย่าง แสงไฟส่องไปที่ใบหน้าหล่อของเขา ทำให้เขาดูไร้ที่ติและหล่อยิ่งขึ้น
ยี่หวาจ้องมองใบหน้าของเขาด้วยความงุนงง
ยี่หวาไม่ได้สติกระทั่งซูอิ๋งมายืนข้าง ๆ เธอ “เจ้ากำลังมองไปที่ใด” เธอถาม
ซูอิ๋งกล่าวว่า “ข้าจะเข้าไปคุยกับหัวหน้าเผ่าหมาป่าภูเขาหิน เจ้าจะไปด้วยหรือไม่”
ยี่หวายืนขึ้นและติดตามซูอิ๋งไปหาคอนริ
ซูอิ๋งยิ้มอย่างมีเสน่ห์ “ผู้อาวุโสคอนริ ไม่เจอกันนานเลยนะคะ ข้าไม่คิดเลยว่าท่านจะพัฒนาเป็นอสูรวิญญาณแล้ว ยินดีด้วยค่ะ” คอนริยังคงแกะเมล็ดทานตะวันอยู่ “นั่งก่อนเถอะ”
ยี่หวาตระหนักว่าผู้นำคอนริก็เป็นอสูรวิญญาณเช่นกัน
ระดับของเขาต่ำกว่าเชร์ แต่เขายังคงแข็งแกร่งมาก
อย่างไรก็ตาม มีหญิงสาวนางหนึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ เขา พวกเขาทั้งสองดูจะใกล้ชิดกัน ดูเหมือนว่าจะเป็นคู่ครองของเขา
ยี่หวาไม่คาดคิดว่าอสูรตัวผู้ที่เธอนึกฝันจะถูกพรากไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นคู่ครองของพวกเขายังเป็นผู้หญิงคนเดียวกัน
ยี่หวาจะไม่อิจฉาได้อย่างไร
เหตุใดคนอื่นควรได้รับสิ่งที่เธอไม่ได้รับ
คอนริตระหนักถึงความเป็นศัตรูของยี่หวา เขาเหลือบมองเธอแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “หาไม่มีอะไร ก็กลับไปซะ ต่อหน้าเราทำตัวให้ดีเสียหน่อย”
คอนริมีชื่อเสียงในเรื่องอารมณ์ไม่ดี และซูอิ๋งก็รู้เรื่องนี้ดี
เธอไม่โกรธกับทัศนคติของคอนริ เธอขยับตัวเล็กน้อยแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน “นี่คู่ครองของท่านใช่หรือไม่ ข้าได้ยินว่านางให้กำเนิดลูกครอกหนึ่งให้กับท่าน ดูเหมือนว่าท่านทั้งสองจะสนิทกันมาก”
คอนริเงยคางขึ้นและดูเป็นเรื่องจริงไปตลอดทาง “แน่นอน”
ไอร่าศอกเขา บ่งบอกว่าเขาไม่ควรพูดแบบนี้ต่อหน้าคนนอก
อย่างไรก็ตาม คอนริเข้าใจผิดคิดว่าเธอหิว และตะโกนบอกเชร์ทันที “เร็วเข้า ไอร่าหิวแล้ว”
ไอร่าปิดปากของเขา “ข้าบอกตอนไหนว่าหิว อย่าพูดเรื่องไร้สาระ”
คอนริใช้โอกาสนี้ดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขา และก้มศีรษะลงเพื่อจูบหน้าเธอ “แต่ข้าหิว ข้าอยากกินเจ้า เจ้าจะให้ข้ากินได้หรือไม่”
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงสะกิดบั้นท้ายของเธอด้วยอวัยวะที่แข็งของเขา ซึ่งมีความหมายที่ชัดเจนมาก
ใบหน้าของไอร่าเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที “อันธพาล”
ซูอิ๋งและยี่หวาทนไม่ไหวอีกต่อไป พวกเขาหันหลังกลับและจากไป
เชร์หั่นเนื้อย่างหอม ๆ ออกเป็นชิ้นบาง ๆ แล้วนำไปที่ปากของไอร่า “ระวังนะ มันร้อน”
ไอร่ากัดเข้าไปที่เนื้อชิ้นนั้น หลังจากเคี้ยวสองครั้ง คอนริก็โน้มตัวไปและเปิดริมฝีปากของเธอ เขาเอาลิ้นเข้าไปในปากของเธอและเอาเนื้อย่างเข้าปากเขาเองเพื่อกิน
เขาเลียมุมปากราวกับว่าเขายังไม่พอ “อาหารในปากของเจ้าอร่อยเป็นพิเศษ”
ไอร่า “...”
เธอไม่ต้องการคุยกับคนนิสัยไม่ดีคนนี้อีกต่อไป เธอยื่นแขนออกไปให้เชร์ “กอด!”
คอนริกอดเธอแน่นขึ้นทันทีโดยไม่ยอมปล่อย เขายิ้มให้เชร์อย่างเร้าใจ “ข้าจะไม่ปล่อยไอร่าไป หากเจ้ามีความสามารถ ก็กอดเราทั้งคู่สิ”
เชร์ไม่ได้พูดอะไรนอกจากตบบนไหล่ของคอนริ
กระแสไฟฟ้าไหลจากฝ่ามือของเขาเข้าสู่ร่างกายของคอนริ ทำให้แขนขาของเขาอ่อนแอลงทันที
ไอร่าหลุดจากแขนของเขาทันทีและโยนตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของเชร์
เชร์กอดร่างอันอ่อนนุ่มของหญิงสาวแล้วยิ้มให้กับคอนริ
รอยยิ้มดูเหมือนจะพูดว่า
‘เจ้าต้องการที่จะสู้กับข้าหรือ เจ้ายังอ่อนประสบการณ์’
คอนริพูดไม่ออก
ด้วยการปกป้องของเชร์ ในที่สุด ไอร่าก็สามารถกินเนื้อย่างของเธอจนหมดได้
ตอนนี้ลูกหมาป่าสามารถกินเนื้อย่างได้แล้ว เชร์หั่นเนื้อย่างเป็นชิ้น ๆ แล้วป้อนให้พวกเขา
แสงจากกองไฟดึงดูดความสนใจของอสูรเผ่าขนนก พวกเขาบินลงมาจากยอดเขาและลงมาข้างกองไฟ
บุหรงก็อยู่ที่นี่ด้วย
เขาเป็นเหมือนวัตถุเรืองแสงตามธรรมชาติ ทันทีที่เขาปรากฏตัว เขาก็ดึงดูดความสนใจของผู้ชมทั้งหมด ผมสีทองยาวของเขาแวววาวยิ่งกว่าแสงไฟ ห่วงโซ่ที่พันรอบปลายผมของเขา และคริสตัลสีแดงเป็นประกาย
โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่รู้ว่าเขายังไม่มีคู่ครอง สตรีทุกนางในเผ่าจิ้งจอกก็เริ่มตื่นเต้น…
รวมถึงซูอิ๋งและยี่หวาด้วย
