บทที่ 333 - หอมกลิ่นอะนีโมนี่(3)

บทที่ 333 - หอมกลิ่นอะนีโมนี่(3)

บทที่ 333 - หอมกลิ่นอะนีโมนี่(3) ตอนนี้ผมไม่มั่นใจความสามารถในการควบคุมสีหน้าของตัวเองเท่าใดนัก ถึงแม้ความโกรธจะไม่ออกมาทางใบหน้า แต่ผมก็ไม่แน่ใจตัวเองว่า จะทนข่มกลั้นมันได้นานแค่ไหน คนของผมหากรู้ว่า ผมโกรธอยู่ย่อมต้องรู้สึกไม่สบายใจนัก และพวกจมูกดีราวกับสุนัขอย่างนักบุญหญิงย่อมต้องสังเกตเห็นได้ในทั...