บทที่ 33: เมือง M

ขณะที่กูจินเฉิงกำลังคิดถึงเธอ ซูซานซานก็จาม

เฟยหลานพูดติดตลกว่า

“พี่สาวซานซาน มีใครคิดถึงคุณหรือเปล่า?”

เมื่อได้ยินดังนั้น ใบหน้าของชายผู้นั้นก็ปรากฏขึ้นในความคิดของเธอ เธอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

เฟยหลานเห็นปฏิกิริยาของเธอจากกระจกมองหลัง รอยยิ้มที่คุ้นเคยทำให้หัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะอีกครั้ง เขาเอื้อมมือไปสัมผัสหัวใจของตัวเอง นี่เป็นครั้งแรกในรอบ 19 ปีที่เขารู้สึกหัวใจเต้นแรงแบบนี้ เขากำลังเสียสูญ

กู่จ้าวมองเขาอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า

"สนใจที่ด้านหน้า"

เฟยหลานมองไปข้างหน้าและเห็นซอมบี้ เขาหักเลี้ยวรถอย่างรวดเร็วเพื่อหลีกเลี่ยงซอมบี้ที่วิ่งเข้ามา ซูซานซานถูกเหวี่ยงไปที่ประตูรถจากการเลี้ยวที่รุนแรงครั้งนี้ เธอขมวดคิ้วและถามว่า

“มีอะไรผิดปกติหรอ? หรือว่าคุณเหนื่อย?”

เฟยหลานพูดอย่างรวดเร็ว

“ไม่ๆ ฉันขอโทษ ตอนนี้ฉันฟุ้งซ่าน ฉันจะระวัง”

ซูซานซานไม่ได้สังเกต แต่กู่จ้าวมองดูเขาตลอด

พวกเขาออกเดินทางอีกครั้ง พวกเขาดูโดดเด่นท่ามกลางรถที่รอติดตามรถบรรทุกของทหาร มู่ชิงที่ตามหลังพวกเขา ต้องการติดตามพวกเขาต่อไป แต่ถูกขัดขวางโดยฉีเฉิงและไป๋หรัน

มันไม่ง่ายเลยสำหรับพวกเขา แม้ว่าพวกเขาจะตามหลังไป แต่กลุ่มของซูซานซาน ก็ยังรีบเร่งไปข้างหน้าและบดขยี้ซอมบี้ที่พวกเขาพบ พวกเขาไม่กล้าทำเช่นนั้น หากพวกเขาเจอซอมบี้ พวกเขาก็ต้องดูแลตัวเอง การเดินทางนั้นยากลำบากมาก หากติดตามพวกนั้นต่อไป พวกเขาจะตายอย่างแน่นอน

“พี่มู่ชิง มันไม่มีประโยชน์เลยที่เราจะตามเธอไป ผู้หญิงคนนั้นใจร้ายมาโดยตลอด เธอจะไม่ช่วยเราถ้าเราเผชิญหน้ากับอันตราย เราควรติดตามทหารไป” ไป่หรันกล่าว

มู่ชิงไม่ได้คัดค้าน แม้ว่าเขาต้องการติดตามซูซานซาน แต่สัญชาตญาณก็บอกเขาว่าอย่าทำ

จู่ๆ มู่ชิงก็รู้สึกร้อนไปทั้งร่างกาย เขาเปิดหน้าต่างเพื่อรับอากาศบริสุทธิ์ แต่สายลมทำให้ร่างกายของเขาร้อนยิ่งขึ้น

“พี่มู่ชิง มือของคุณ!”

ไป๋หรันเห็นว่าแผลที่แขนของเขาเริ่มบวมและอักเสบ แถมส่งกลิ่นเหม็นเน่าออกมาเล็กน้อย

เสียงนี้ดึงดูดความสนใจของทหารที่อยู่รอบๆ และพวกเขาก็ล้อมรอบเธออย่างรวดเร็ว เมื่อพวกเขาเห็นรูปร่างหน้าตาของมู่ชิง พวกเขาก็เล็งปืนไปที่เขาทันทีและพูดว่า

“คุณถูกซอมบี้ข่วนเหรอ?”

ตอนนี้รัฐบาลรู้แล้วว่าการถูกซอมบี้ข่วนหรือกัดอาจทำให้คนกลายเป็นซอมบี้ได้

เมื่อมู่ชิงเห็นสถานการณ์เช่นนี้ เขาก็รีบลงจากรถแล้ววิ่งหนีเจ้าไปในป่าข้างถนน เนื่องจากทหารมีภารกิจที่ต้องทำให้สำเร็จ พวกเขาจึงไม่ได้ไล่ตามเขาไป ขณะที่ไป่หรันและฉีเฉิงรู้สึกยินดีอยู่ในใจ พวกเขาก็ถูกทหารตรวจสอบ เมื่อเห็นว่าไม่มีปัญหาก็ถูกปล่อยตัวออกมา

ซูซานซานและคนอื่นๆ กำลังมุ่งหน้าไปยังเมือง M อย่างรวดเร็ว เมื่อพวกเขามาถึง มันก็เหมือนกับว่าพวกเขามาถึงเมืองซอมบี้แล้ว

รถยนต์ไม่สามารถขับเข้าไปได้อีก พวกเขาต้องลงจากรถ ทันทีที่ลงจากรถก็เห็นรถอีกคันหนึ่งขับขึ้นมา คนเหล่านั้นโชคไม่ดี ทันทีที่พวกเขาหยุดรถ ซอมบี้ก็ติดตัวเองไปที่หน้าต่างรถของพวกเขา

“อ๊ะ! ช่วย!” เสียงผู้หญิงดังขึ้นจากรถ

ซูซานซานขมวดคิ้วและส่งสัญญาณมือให้กู่จ้าวและเฟยหลานอย่างรวดเร็ว คนส่งเสียงดังเช่นนี้ไม่ได้รับอนุญาตให้ไปกับพวกเขาอย่างแน่นอน

แน่นอนว่าในวินาทีต่อมา ซอมบี้ก็เดินไปที่รถคันนั้น พลังเหนือธรรมชาติหลากสีสันพุ่งออกมาจากตัวรถทันที ซูซานซานเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ไม่น่าแปลกใจที่พวกเขาจะกล้าได้กล้าเสียขนาดนี้ เพราะมีผู้มีพลังพิเศษอยู่ในรถนั่นเอง

เฟยหลานมองรถฝั่งตรงข้ามด้วยความอิจฉาแล้วก็มองมือของเขา เขาก็อยากมีพลังพิเศษเหมือนกัน

ซูซานซานตบไหล่เขา

“โอกาสของคุณมาถึงแล้ว”

นอกเหนือจากผู้มีพลังพิเศษรุ่นแรก ยังมีคนอีกประเภทหนึ่งที่ได้รับพลังพิเศษมาจากเหตุการเฉียดตาย บางคนก็ได้พลังพิเศษหลังจากติดเชื้อซอมบี้ อย่างไรก็ตามการอัพเกรดพลังของเขาจะไม่เร็วเท่าคนกลุ่มแรก

ซอมบี้ส่วนใหญ่ถูกดึงดูดความสนใจไปที่รถคันนั้น พวกเขาจึงใช้โอกาสนี้รีบแอบเข้าไปในเมือง M อย่างรวดเร็ว ซูซานซานเคยอยู่ที่นี่มาระยะหนึ่งแล้ว ดังนั้นเธอจึงคุ้นเคยกับถนนที่นี่มาก หลังจากเลี้ยวมาหลายครั้ง เธอก็พาพวกเขาไปยังถนนโบราณ

หลังจากวิ่งมาได้ระยะหนึ่งพวกเขาได้ยินเสียงจากด้านหลัง ซูซานซานหันกลับไปและเห็นสิ่งที่พวกเขาหวาดกลัว กลุ่มคนจากรถคันนั้นกำลังตามพวกเขามา.. และคนเหล่านั้นก็มีฝูงซอมบี้ตามมาด้วย