ตอนที่ 85 การพบหน้ากันอีกครั้งของตระกูลฉู่ (อ่านฟรี 03/09/2567)

“สวัสดีทุกท่าน ข้าขอสอบถามอะไรหน่อยได้หรือไม่ ?” มีเสียงชายหนุ่มที่ฟังดูเกรงใจดังขึ้น ทำให้พวกตระกูลฉู่ที่กำลังทำกิจวัตรโดยรอบต้องหันมาดู

“มีอะไร ? เจ้าไม่รู้รึไงว่าที่นี่เป็นที่ของตระกูลฉู่!” ชายคนหนึ่งตะคอกกลับมา

พวกเขาบังเอิญมาเจอที่แห่งนี้เมื่อไม่กี่วันก่อน แล้วก็ได้เกิดเหตุการณ์ที่ตระกูลฉู่ถูกกวาดล้างที่ประตูทางออกเมืองด้วย ทำให้หลังจากนั้นทางตระกูลจึงส่งผู้อาวุโสระดับสูงและศิษย์อัจฉริยะมาฝึกบำเพ็ญที่นี่เกือบทั้งหมด

เพราะพวกเขาพบว่าสถานที่แห่งนี้มีพลังปราณที่หนาแน่นเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะในบ้านไม้นั่นแทบจะเรียกได้ว่าเป็นถ้ำสวรรค์ของผู้ฝึกปราณได้เลย แหล่งน้ำที่ขุดเอาไว้ก็ใส่สะอาด เต็มไปด้วยพลังชีวิต ถึงมันจะไม่ได้มากมายเท่าของสมบัติล้ำค่าก็เถอะ

แค่นั้นก็มากพอที่จะให้พวกเขาทำทุกทางเพื่อยึดครองที่แห่งนี้แล้ว!

“คือ ข้ามาสอบถามว่าทำไมพวกท่านถึงมาอยู่ที่นี่กัน ข้าจำได้ว่าสถานที่แห่งนี้ไม่มีคนอยู่อาศัยไม่ใช่รึ ?” เสียงของชายหนุ่มที่กล่าวทักทายยังคงถามต่อไป

“แล้วมันเรื่องอะไรของเจ้ากัน ? ไปให้พ้นซะ! ก่อนที่ข้าจะฆ่าเจ้าทิ้ง เจ้าสัตว์ประหลาด!” ผู้ฝึกตนตระกูลฉู่ตวาดออกมาเสียงดัง

เจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้มันรู้ได้ยังไง ?! ดูเหมือนมันจะไม่ธรรมดาแบบที่คิด

“ข้าพอจะรู้จักกับคนที่รู้จักเจ้าของสถานที่แห่งนี้ ถ้ายังไงพวกท่านช่วยย้ายออกไปจะได้ไหม ?” มนุษย์ปลาทองตัวเล็กกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน

ถึงเขาจะมีรูปลักษณ์ที่เปลี่ยนไป แต่ก็ยังคงอดเป็นห่วงคนจากตระกูลเดียวกันไม่ได้ เขารู้ดีว่าอะไรจะเกิดขึ้นถ้าคนพวกนี้ยังคงดื้อด้านอยู่แบบนี้

“ไสหัวไปให้พ้น! ก่อนที่ข้าจะจับเจ้ามาต้มซุบกิน ไอ้ปลาน่ารังเกียจ” ผู้คนของตระกูลฉู่ที่ได้ยินเสียงโวยวายจึงพากันเดินเข้ามารุมล้อมเอาไว้ บางคนชักกระบี่ออกมาก็มี

“เกิดอะไรขึ้น ? เจ้านี่มันคือตัวอะไรกัน” เสียงแก่ชราแต่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังดังขึ้นมาจากด้านหลังของผู้ฝึกตนตระกูลฉู่ที่กำลังยืนเถียงกับมนุษย์ปลาทองอยู่

“ผู้อาวุโสสูงสุดนี่นา! เป็นท่านจริง ๆ ด้วย!” ยังไม่ทันที่ผู้ฝึกตนตระกูลฉู่จะตอบสนองอะไรก็ได้มีเสียงของเด็กหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้นมาเสียก่อน

เมื่อมองไปยังต้นเสียงก็ทำให้ผู้คนโดยรอบถึงกับแปลกใจ ทำไมมนุษย์ปลาทองตรงหน้าถึงได้พูดกับผู้อาวุโสของตระกูลฉุ่ล่ะ ? มันรู้จักกับผู้อาวุโสด้วยรึไง

“เจ้าเป็นใครกัน ? ข้าจำไม่ได้ว่าเคยรู้จักครึ่งอสูรเช่นเจ้า..” ผู้อาวุโสสูงสุดกล่าวตอบด้วยความแปลกใจ เขาไปรู้จักกับมนุษย์ปลาตรงหน้าตอนไหนกัน ?

“ข้าเอง! ฉู่หมิงไง ท่านจำข้าไม่ได้หรือขอรับ ?” มนุษย์ปลาทองฉู่ตอบกลับไปอย่างลืมตัว ดูเหมือนมันจะลืมไปว่าตอนนี้มันอยู่ในรูปลักษณ์แบบใด

“ฉู่หมิง? นายน้อยฉู่ที่หายไปนั่นรึ ?” ผู้อาวุโสสูงสุดกล่าวด้วยความประหลาดใจ

“ใช่แล้วขอรับ! พอดีเกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อยข้าเลยไม่ได้กลับไปยังตระกูล” มนุษย์ปลาทองฉู่ตอบกลับไปด้วยความดีใจ เขาไม่คิดเลยว่าอีกฝ่ายจะยังจำเขาได้แบบนี้

“เจ้าช่วยเดินมาใกล้ ๆ ข้าหน่อยจะได้หรือไม่ ?” ผู้อาวุโสสูงสุดกล่าวออกมาพลางยิ้มให้กับอีกฝ่าย ดูแล้วเหมือนชายชราที่ใจดีทั่วไปไม่มีผิด

“ได้ขอรับ ข้าก็นึกว่าท่านจะจำข้าไม่ได้เสียแล้ว ข้าดีใจจริง ๆ ที่ท่าน...” มนุษย์ปลาทองพูดยังไม่ทันจบมันก็สัมผัสได้ว่าหน้าอกของมันถูกบางสิ่งกระแทกอย่างรุนแรง

ร่างมนุษย์ปลาทองปลิวกระเด็นไปไกล หล่นลงสระน้ำทุกมีน้ำใสสะอาดอย่างแรง คลื่นน้ำขนาดใหญ่กระเด็นไปรอบทิศทางจนเกิดรุ้งกินน้ำเจ็ดสีให้ได้พบเห็น

“เป็นแค่ครึ่งสัตว์เดรัจฉานบังอาจมาแอบอ้างชื่อนายน้อย ! สมควรตายนัก !!” ชายชราคำรามออกมาด้วยความขุ่นเคือง

ครึ่งหลัง

“แค่ก แค่ก พรวดด” มนุษย์ปลาทองปีนขึ้นมาจากสระน้ำอย่างทุลักทุเล มันไอออกมาอย่างแรงพร้อมสำลักเอาเลือดที่ตกค้างในร่างกายออกมา

มนุษย์ปลาทองฉู่มองไปยังชายชราด้วยความไม่เข้าใจ ทำไมอีกฝ่ายถึงต้องลงมือทำร้ายมันแบบนี้ ?! หรือมันไม่ได้สำคัญอะไรสำหรับตระกูลฉู่กันแน่...

‘ข้าบอกเจ้าแล้ว ว่าอย่าพยายามเลย เจ้าก็ไม่เชื่อข้า’ มีเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นในหัวของมัน มันจำได้ว่าเสียงนี้เป็นของลูกพี่มันนั่นเอง

‘แต่ว่า อาจเป็นเพราะข้ากลายร่างเป็นแบบนี้พวกเขาเลยจำข้าไม่ได้เลยทำเช่นนี้...’ ปลาทองฉู่เถียงลูกพี่ของมันกลับไป แต่ยังไม่ทันจะจบประโยคมันก็ได้ยินเสียงของชายชราดังขึ้นมาเสียก่อน

“เฮอะ! บังอาจมาปลอมตัวเป็นฉู่หมิง ต่อให้ไอ้เด็กบัดซบนั่นมันโผล่มาที่นี่จริง ๆ ข้าก็ไม่มีทางเก็บมันเอาไว้หรอก!” ชายชราสบถออกมาอย่างหงุดหงิด

“ใจเย็น ๆ ก่อนท่านผู้อาวุโส แม้ที่นี่จะมีแต่คนของเราแต่กำแพงมีหู ประตูมีตา เราต้องระมัดระวังเอาไว้” ผู้อาวุโสสองเดินมาห้ามปราบอีกฝ่าย

กว่าพวกเขาจะวางแผนเพื่อมาขอเป็นแนวหน้ายึดที่นี่ได้ไม่ง่ายเลย โชคดีที่ฉู่หมิงที่เป็นผู้สืบทอดคนต่อไปหายสาบสูญไปพอดี พวกเขาเลยฉวยโอกาสนี้รีบตักตวงทุกอย่างเพื่อเตรียมดันศิษย์ของผู้อาวุโสสูงสุดขึ้นเป็นผู้สืบทอดคนต่อไปแทน

ไม่ว่าใครก็ตามที่มันเกี่ยวข้องกับฉู่หมิงจะต้องถูกกำจัดทั้งหมด!

“ใช่แล้วท่านอาจารย์ ศิษย์ว่าเราต้องระวังตัวไว้จะดีกว่า แถมเจ้ามนุษย์ปลานั่นมันรู้เรื่องของฉู่หมิง เราอาจเค้นข้อมูลจากมันได้” มีเสียงของหญิงสาวนางหนึ่งดังขึ้นมา น้ำเสียงนั้นไพเราะชวนฟังเป็นอย่างยิ่ง

“เจ้าพูดถูก ข้าวู่วามไปหน่อย ถ้าอย่างนั้นไปลากตัวมันขึ้นมาซิ” ผู้อาวุโสสูงสุดครุ่นคิดเล็กน้อยก็พยักหน้ารับก่อนจะสั่งการออกมา

ครืดด ครืดด ตึง!

“บอกข้ามา เจ้าเป็นคนของนายน้อยฉู่หมิงใช่หรือไม่ ?” มนุษย์ปลาทองถูกลากมาอย่างไร้ความปราณีก่อนจะถูกโยนลงไปกองต่อหน้าหญิงสาวนางหนึ่ง

หญิงสาวนางนี้มีเส้นผมสีเขียวอ่อน รูปโฉมงดงาม แม้จะไม่ได้เรียกว่างามที่สุดในเขตยี่หลงแต่ก็จัดว่าอยู่ในอันดับต้น ๆ ก็ว่าได้ นางถูกวางตัวไว้ให้เป็นถึงคู่หมั้นของฉู่หมิงในอนาคตเลยทีเดียว

“เจ้าคือ เฟิงหยาเชียงใช่ไหม ! นี่ข้าเอง ! คู่หมั้นของเจ้าไง” ฉู่หมิงที่ได้เห็นหน้าของอีกฝ่ายก็พยายามอดกลั้นความเจ็บปวดแล้วกล่าวออกมาด้วยความดีใจ

เพี๊ยะ!

ใบหน้าของมนุษย์ปลาทองถูกตบอย่างแรงจนเกล็ดบนใบหน้าหลุดออกไปหลายอัน มนุษย์ปลาทองได้แต่ยกมือที่มีพังพืดตรงง่ามนิ้วมากุมแก้วข้างที่ถูกตบด้วยความเจ็บปวด

“ข้าไม่มีคู่หมั้นอัปลักษณ์เช่นเจ้า! อีกอย่างต่อให้ไอ้ฉู่หมิงมันมาเองข้าก็จะฆ่ามันซะ!!” หญิงสาวตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

“ทำไมกัน?! ทำไมเจ้าถึงเกลียดข้าเช่นนี้!!” ฉู่หมิงกล่าวออกมาด้วยความเศร้า แม้เขาจะมีนิสัยเลวทรามแต่ก็รักหญิงนางนี้สุดหัวใจ เธอเป็นทั้งคนรัก เพื่อนที่สนิท เป็นคนที่เขาไม่เคยทำให้ลำบากใจเลย

“เฮอะ! ข้าจำเป็นต้องบอกเจ้าด้วยรึไง ? เอาเป็นว่าเจ้าคายที่อยู่ของเจ้าฉู่หมิงมาซะ ไม่เช่นนั้นก็ตาย !!” หญิงสาวกล่าวออกมาด้วยความเหลืออด นางชักดาบยาวข้างเอวขึ้นมาตัดแขนของมนุษย์ปลาทองตรงหน้าด้วยความอำมหิต

“น่าแปลกที่เจ้ารู้ชื่อของข้าด้วย ไอ้ฉู่หมิงมันคงบอกเจ้าไปหลายเรื่องสินะ ข้าขอตัดขาเจ้าอีกสักข้างก็แล้วกัน!” หญิงสาวกล่าวออกมาด้วยความรังเกียจ กล่าวจบนางก็ฟันดาบลงไปอย่างไม่มีความลังเล เป้าหมายก็คือขาข้างขวาของอีกฝ่ายนั่นเอง

“เปล่าหรอก ไอ้นั่นมันก็คือเจ้าฉู่หมิงที่พวกเจ้าพูดถึงนั่นแหละ...” มีเสียงของใครบางคนดังขึ้นเสียงก่อน

พร้อมกันนั้นก็ได้มีร่างสูงใหญ่ของมนุษย์ปลาสีดำปรากฏตัวขึ้น มันง่ามนิ้วเท้ารับดาบที่ฟันลงมาของหญิงสาวได้อย่างง่ายดายก่อนจะดันร่างของอีกฝ่ายให้ถอยกลับไปด้วยฝ่าเท้า

“เจ้าเป็นใครกัน ?” ผู้ฝึกตนของตระกูลฉู่ต่างพากันแตกตื่นกับภาพตรงหน้า พวกเขาชักดาบออกมาเตรียมรับมือพลางตะโกนออกมาเสียงดัง

ทำไมถึงจับสัมผัสอะไรไม่ได้เลย?! มันเป็นใครกันแน่!

“ข้าไม่อยากเสียเวลามากกว่านี้แล้ว ขอรวบรัดเลยก็แล้วกัน” มนุษย์ปลาตัวใหญ่กล่าวจบมันก็ลงมือทันที!