Chapter 19: หลับไปอย่างนั้น
Chapter 19: หลับไปอย่างนั้น
เควินอดไม่ได้ที่จะกังวล ระดับ 56 เป็นตัวเลขที่ไม่น้อย แต่แอ็คเซลเองก็ดูมั่นใจในท่าทีที่สบาย ๆ ของเขา
เนื่องจากแอ็คเซลต่อสู้ได้รวดเร็วมาก จนยากต่อการตามการเคลื่อนไหวของเขาได้ เควินจึงทำอะไรไม่ได้และรออยู่เฉย ๆ .. ในไม่ช้า เสียงของระบบก็ดังก้องอยู่ในหัวของเขา
มีข้อความโผล่ขึ้นมาชี้ไปที่ก้อนหินก้อนที่ใหญ่กว่าครั้งที่ผ่านมา
[กล่องระดับสูง]
เควินรู้ว่าแอ็คเซลคงจะมีความสุขแน่ ๆ กับข่าวนี้ และเมื่อนึกถึงแอ็คเซล เควินก็อดคิดไม่ได้ว่าเขาโชคดีมากที่ได้พบแอ็คเซล และคงมีคนไม่มากนักที่จะเชื่อเรื่องราวของเขาแบบนี้
ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในภายหลัง เขาจะทำทุกอย่างเพื่อรักษาแอ็คเซลไว้ให้ได้
เขาจะต้องระมัดระวังเอรินาคนนั้นและผู้มีอำนาจที่สนับสนุนเธอ แต่เขาก็ตัดสินใจแล้วว่าเขาจะไม่ซ่อนตัวอีกต่อไป และเขาวางแผนที่จะอยู่กับแอ็คเซลให้มากที่สุด
เมื่อแอ็คเซลจัดการตัดหัวหัวหน้าดันเจี้ยนในที่สุด เขาได้ยินเสียงระบบและมันก็แสดงข้อความ
[ขอแสดงความยินดีกับภารกิจเสริม: ตั้งทีมกับแอ็คเซลและสังหารหัวหน้าดันเจี้ยน รางวัลถูกส่งแล้ว]
เควินเลือกที่จะดูเมนู “คลัง” ของเขาเพราะเขาได้รับกล่องระดับต่ำและเงินจำนวนมากและเขาก็คิดว่าคงไม่มีที่ไหนที่จะส่งรางวัลของเขานอกจากเมนูคลัง
[คลัง]
- 3970 เหรียญทอง
- กล่องระดับต่ำ x 2
เควินหัวเราะ มันเป็นอย่างที่เขาคาดไว้ จากนั้นแอ็คเซลก็โบกมือให้เขา เควินปิดหน้าจอโฮโลแกรมระบบและเดินไปหาแอ็คเซล
แอ็กเซลถามว่า "เกิดอะไรขึ้นหรอ"
เควินบอกเขาอย่างตรงไปตรงมาว่า "คุณเคลื่อนที่เร็วมาก มันยากสำหรับฉันที่จะมองตามคุณให้ทัน แถมคุณยังฆ่านักรบก็อบลินระดับ 56 ในเวลาเพียงไม่กี่นาที และฉันประทับใจจริงๆ "
แอ็กเซลยื่นแก้มของเขามาทางเควินและตบนิ้วเบา ๆ บนก้มของเขาแล้วพูดว่า "แล้วฉันมีสิทธิ์จะได้รับรางวัลอะไรไหม"
เควินยิ้มและหอมแก้มของเขาอย่างอ่อนโยน ก่อนกล่าวอย่างตื่นเต้นว่า "ฉันเจอกล่องระดับสูงอยู่ตรงนั้น"
แอ็คเซลเบิกตากว้างและพูดว่า "กล่องที่เจอก่อนหน้านี้เป็นระดับกลางใช่ไหม"
เควินพยักหน้าและดึงเขาไปในทิศทางของกล่อง "แอ็คเซลเร็วเข้า"
แอ็คเซลยิ้มแล้วเดินตามเขาไปอย่างตื่นเต้น เควินพบล็อกที่ซ่อนไว้อย่างระมัดระวังอีกครั้ง และแอ็คเซลทำลายมันด้วยวิธีเดียวกับกล่องแรก
จอโฮโลแกรมของเควินปรากฏขึ้นอีกครั้งและเขาก็อธิบายให้แอ็คเซลฟัง
[กล่องระดับสูง]
- 10,500 เหรียญทอง
- ดาบขั้นสูง: ค่าความแข็งแรง +200, ค่าความคล่องตัว +70, ร่างกาย +50
- เข็มขัดระดับกลาง: ค่าความคล่องตัว +30, ร่างกาย +20
- สร้อยข้อมือระดับกลาง: พลังวิญญาณ +150, ค่าการรับรู้ +15
เขายิ้มและถามแอ็คเซลว่า "คุณคิดยังไงกับดาบเล่มนี้ คุณชอบมันไหม"
แอ็คเซลเอาดาบเล่มนี้ไป และใช้มันแกว่งและเคลื่อนไหวไปมา เขารู้สึกถึงพลังทั้งหมดของดาบเล่มนี้ และร่างกายของเขาก็รู้สึกเบาลง ราวกับว่าการเคลื่อนไหวทั้งหมดของเขาง่ายขึ้นและเร็วขึ้น อาจเป็นเพราะค่าความคล่องตัวของมัน
แอ็คเซลบอกเขาอย่างตรงไปตรงมาว่า "ข้อมูลของดาบนี้น่าทึ่งมาก แม้ว่ามันจะไม่ใช่ของวิเศษเพราะมันไม่สามารถใช้พลังธาตุอะไรได้ แต่ฉันก็ชอบมันมาก"
ปัญหาคือแอ็คเซลเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของเควินมากกว่า เขาจึงพูดว่า "ฉันสอนวิธีต่อสู้ด้วยดาบได้นะถ้าคุณต้องการ คุณจะได้ใช้มันได้"
เควินก็ลุกขึ้นยืดตัวและพูดกับแอ็คเซลว่า "ดาบเล่มนี้มีไว้สำหรับคุณ ไม่ใช่ว่าฉันไม่รู้วิธีใช้ดาบ แต่ฉันชอบสู้ด้วยมีดมากกว่า"
แอ็คเซลก็ลุกขึ้นยืนโดยไม่มีการโต้เถียงอีกเขาจับเควินไว้ในอ้อมแขนของเขาและถามเขาพร้อมกับลูบแก้มของเขาว่า "คุณยังรู้สึกเหนื่อยอยู่ไหม"
เควินพิงหัวไปที่คอของแอ็คเซลและกอดเขา "ฉันเหนื่อยแล้ว"
แอ็คเซลลูบหัวเขาแล้วพูดว่า "ฉันเก็บของก่อนนะ แล้วเราจะไปกัน โชคดีที่ถุงวิเศษของคุณกว้างมาก”
“ฉันจะเก็บร่างของก็อบลินและอาวุธของพวกมัน เพื่อไว้ขาย”
เควินมองเขาด้วยความประหลาดใจและถามเขาว่า "เราขายร่างของพวกมันได้ด้วยหรอ"
แอ็คเซลจูบหน้าผากของเขา "ใช่ เราสามารถขายซากของพวกสัตว์ประหลาดได้เพราะเราสามารถสร้างอาวุธจากกระดูกของพวกมัน ผลิตยาจากเลือดของพวกมันและในร่างกายที่แข็งแกร่งของมัน เราอาจจะสามารถหาคริสตัลวิเศษได้ มันได้รับความนิยมอย่างกว้างขวางและสามารถสร้างรายได้ได้มากเลยล่ะ”
“ไม่รู้ว่าหัวหน้าดันเจี้ยนร่างใหญ่นั้นจะมีหรือเปล่า มันก็คุ้มค่าที่จะแบบร่างพวกมันไปขาย”
เควินส่งถุงวิเศษให้เขาแล้วนั่งบนลง "ฉันจะให้คุณจัดการก็แล้วกัน"
จากนั้นเควินก็ทำสิ่งที่เขาไม่เคยทำมาตลอดชีวิต เขาหลับไปทั้งอย่างนั้น.. และเชื่อว่าแอ็คเซลจะปกป้องเขาจากอันตรายทั้งหมดได้
เมื่อแอ็คเซลเก็บศพก็อบลินทั้งหมดและอาวุธของพวกมันไว้ที่มุมหนึ่งของถุงวิเศษของเควิน เขาก็พบว่าเควินหลับอยู่
เขามีแผนจะกลับเมืองด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อของร่างหมาป่า แต่เขาต้องเปลี่ยนแผนโดยเขาผูกถุงวิเศษเควินไว้ที่ข้อมือและอุ้มเขาไว้ในอ้อมแขน
เควินคลอเคลียอยู่ในอ้อมแขนของเขา แอ็คเซลกระซิบข้างหูเขาว่า "ฉันจะพาเรากลับไปที่โรงแรมนะ และเราจะได้พักผ่อนกัน"
หลังจากที่เขาออกจากดันเจี้ยน เขาเริ่มวิ่งไปทางเมือง และใช้เวลาเดินทาง 2 ชั่วโมง แทนที่จะเป็น 30 นาที แต่เขาก็ไม่เสียใจ เพราะตลอดสองชั่วโมงนั้นเขาสามารถเพลิดเพลินกับความอบอุ่นของร่างกายเควินได้อย่างเต็มที่
เขาหยุดในป่าข้างเมืองเพื่อเก็บกระเป๋าเวทมนตร์ของเขาที่เขาทิ้งไว้ก่อนจะแปลงร่าง จากนั้นเขาก็กลับไปที่โรงแรม และทันทีที่เขามาถึงห้องพักของโรงแรมเขาก็วางเควินไว้บนเตียงของเขาและเปลื้องผ้าเขาเพื่อให้เขาพักผ่อนได้สะดวกสบายมากขึ้น
หลังจากนำผ้าห่มมาห่มให้เควินเขาก็เช็กเวลาซึ่งตอนนี้เป็นเวลาเพียง 4 ทุ่มเท่านั้นเขาจึงตัดสินใจเดินทางไปยังสถานที่ชำแหละสัตว์ประหลาด เพราะสถานที่แห่งนี้เปิดตลอด 24 ชั่วโมง..
