Chapter 14: คุณเป็นใคร
Chapter 14: คุณเป็นใคร
ในที่สุดเควินก็หันไปหาแอ็คเซล และพูดว่า "มันจะสะดวกกว่า ถ้าคุณเปลี่ยนร่างมนุษย์กลับมา ใช่ไหม"
แอ็กเซลมองเข้าไปในดวงตาของเเควิน และเห็นว่าเควินดูเหมือนจะตัดสินใจที่จะไม่นั่งอยู่ที่นี่และรอให้เขากลับมาจากดันเจี้ยน
เขาเห็นเควินพกถุงวิเศษติดตัว และเขาก็หวังว่าข้างในนั้นจะมีชุดให้เขาเปลี่ยน ไม่อย่างนั้นเขาทั้งสองคงอึดอัดน่าดู
แอ็กเซลกลายเป็นมนุษย์ภายใต้การจ้องมองอย่างประหลาดใจของเควิน เควินอดไม่ได้ที่จะชื่นชมร่างกายที่สมบูรณ์แบบราวพระเจ้าได้แกะสลักที่อยู่ต่อหน้าเขา
แอ็กเซลยืนอยู่ตรงหน้าเขาด้วยร่างที่เปลือยเปล่า มือของเขากระตือรือร้นที่จะสัมผัสกล้ามเนื้อหน้าท้องและกล้ามเนื้อหน้าอกที่สมบูรณ์แบบเหล่านั้นเพียงเพื่อดูว่าพวกมันแข็งอย่างที่เห็นหรือไม่
เขาไม่สามารถพูดไรเกี่ยวกับสัตว์ประหลาดที่อยู่ระหว่างขาของแอ็คเซลได้ สัตว์ประหลาดตัวนี้ค่อย ๆ ตื่นขึ้นมาภายใต้การจ้องมองของเขา
แอ็คเซลกระแอมและกล่าวว่า "ขอโทษนะที่ต้องมาปรากฏตัวแบบเปลือยแบบนี้ ว่าแต่คุณมีเสื้อผ้าเหลือในถุงนั่นไหม"
เควินได้สติจากการจ้องมองร่างกายของแอ็คเซล
เควินโยนถุงวิเศษให้เขา เขาบอกแอ็คเซลว่า "ลองหาเอานะ ในนั้นมีอาวุธด้วย อยากใช้อะไรก็เอาไปได้เลย"
แอ็คเซลยิ้ม และจากปฏิกิริยาของเควินแล้วแอ็คเซลก็ประหลาดใจ เควินไม่ได้หนีไปเขาเพียงแค่หันหน้าหนีและยังให้ถุงวิเศษแก่เขาอีกด้วย
ซึ่งหมายความว่าเควินไว้ใจเขา หรือไม่ก็เขาไม่มีอะไรต้องปิดบัง ในที่สุดแอ็คเซลก็เปิดถุงวิเศษและสงสัยว่ามีอะไรอยู่ข้างใน เมื่อแอ็กเซลเห็นทุกอย่างในถุงวิเศษ รอยยิ้มของเขาก็แข็งไป
ตอนที่เขาเห็นเควินฝึก เขาสงสัยในตัวเควินไปแล้ว แต่เมื่อยิ่งดูของในถุงเขาก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยมากขึ้นไปอีกและถามเขาว่า "เควิน คุณเป็นใครกันแน่"
เควินหันหัวของเขาไปที่แอ็คเซลและเห็นว่าเขายังคงเปลือยเปล่า เขาละสายตาออกไปแล้วพูดขึ้นว่า "แต่งตัวก่อนแล้วค่อยคุยกัน”
แอ็คเซลเจอเสื้อผ้าที่ดูหลวมเล็กน้อยและหยิบมันขึ้นมาสวม จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ หยิบกริชมีคมที่สั้นกว่าปลายแขนของเขาเล็กน้อยออกมาอย่างช้า ๆ จากนั้นเขาก็เข้าใกล้เควินและโอบเขาจากด้านหลัง
เควินปล่อยให้เขาทำอย่างที่เขาต้องการ แต่นั่นก็เพราะว่ากริชเล่มนั้นได้มาจ่ออยู่ที่ใกล้ลำคอของเขาแล้ว แอ็คเซลพูดกับเขาข้างหูว่า "ฉันอยากจะเชื่อคุณนะ เควิน ช่วยบอกเหตุผลดี ๆ ให้ฉันฟังหน่อยสิ"
เควินถามเขาว่า "แล้วคุณอยากได้ยินอะไรล่ะ"
แอ็คเซลถอนหายใจ และขู่เควินด้วยกริชของเขา แต่เมื่อรู้ว่ากริชนี้ไม่ได้ช่วยอะไรเขาจึงปามันลงบนพื้นด้านหน้าของพวกเขาและล้วงมือเข้าไปใต้สเวตเตอร์ของเควินและใช้มันโอบรอบเอวของเขาและรัดเขาแน่น
เควินไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์พลิกผันแบบนี้ เขารู้สึกถึงหัวใจที่เต้นเร็วขึ้น มือของแอ็คเซลอบอุ่นมาก เขารู้สึกถึงการแข็งตัวของอวัยวะเพศที่ใหญ่โตของแอ็คเซล สิ่งหนึ่งที่แน่นอนแล้วคือแอ็คเซลคงจะไม่ปล่อยเขาไปง่าย ๆ แน่นอน
แอ็คเซลจูบที่คอของเขา ซึ่งทำให้เขามีความสุขอย่างแปลกประหลาด จากนั้นแอ็คเซลก็พูดขึ้นมาว่า "ถุงวิเศษของคุณไม่เหมือนของเด็กกำพร้า นับประสาอะไรกับนักเวทย์”
“ทักษะการต่อสู้และการเคลื่อนไหวของคุณก็ไม่สอดคล้องกับความจริงที่ว่าคุณเป็นนักเวทย์ด้วย”
“อย่างไรก็ตาม อลันบอกฉันเกี่ยวกับผลการทดสอบของคุณ ดังนั้นคุณจึงไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นนักเวทย์แน่ ๆ และยังมีศักยภาพมากอีกด้วย”
“เควิน ฉันแค่อยากรู้ความจริง และบอกฉันมาว่าคุณเป็นใคร”
เควินไม่ได้คิดจะบอกใครเกี่ยวกับความจริงที่เขาได้เข้ามาอยู่ในร่างนี้ แต่นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาอยากจะเชื่อใจใครสักคน
เขาหันไปพูดกับแอ็คเซลว่า "ถ้าฉันบอกความจริงกับคุณ คุณก็จะไม่เชื่อฉันหรอก"
แอ็คเซลตัดสินใจว่า ไม่ว่าเควินจะเป็นใคร เขาก็จะไม่มีวันเปลี่ยนความรู้สึกที่เขามีต่อเควินได้
ดังนั้น เขาจึงพูดหลังจากจูบแก้มของเควินว่า "ถ้าคุณไม่ลองก็ไม่รู้ บอกฉันมาสิว่าคุณเป็นใคร"
เควินรู้สึกประหม่ามากจนถึงตอนนี้ เขาตัดสินใจที่จะใช้ช่วงเวลานี้ เพื่อต่อสู้กับร่างกายของแอ็คเซล และในที่สุดเขาก็ยอมรับกับแอ็คเซลว่า "ร่างนี้ไม่ใช่ของฉัน และฉันมาจากอีกโลกหนึ่ง.. โลกที่เวทมนตร์ไม่มีอยู่จริง”
แอ็กเซลคิดอย่างรอบคอบและคิดว่าพวกเขาจะมีเวลาคุยกันมากขึ้นในภายหลังเพราะดันเจี้ยนอยู่ตรงหน้าพวกเขาและเขาไม่รู้ว่าจะใช้เวลานานแค่ไหนในการปล้นมันทั้งหมด
ดังนั้นแอ็คเซลจึงพูดกับเขาว่า “เล่ามาสั้น ๆ ให้ฉันได้ฟังสักหน่อยเถอะ และอย่าลืมว่าคุณต้องเล่าตอนเราเข้าไปในนั้นด้วย ถ้าไม่พอใจ ก็นั่งรอฉันตรงนี้”
เควินยิ้มอย่างอบอุ่นแล้วมองไปที่เขาอย่างจริงจัง "ในโลกของฉัน ฉันถูกเรียกว่านักฆ่าที่ดีที่สุดที่เคยมี ฉันรวยตั้งแต่อายุยังน้อยและได้สร้างองค์กรที่เชี่ยวชาญในการลอบสังหาร ฉันคิดว่าฉันได้กลายเป็นผู้ที่แข็งแกร่งพอที่จะปกป้องตัวเองจากอันตรายทั้งหมด แต่ฉันคิดผิด”
“ฉันกลายเป็นภัยคุกคามต่อผู้ที่ปกครองโลกของฉัน ดังนั้นพวกเขาจึงตัดสินใจฆ่าฉัน”
“ฉันต้องหนีไปตลอด 5 ปีที่ผ่านมา แต่สุดท้ายพวกเขาก็จับฉันได้”
“และพอตื่นมาฉันก็อยู่ในร่างที่อ่อนแอซึ่งถูกฆ่าตายไปในซอยเล็ก ๆ ในเมืองขณะที่กำลังจะมาเข้าร่วมนิกายของคุณ”
“จากนั้นฉันก็แค่ฆ่าไอ้เวรนั่นแล้วเอาของไปขาย”
“ฉันโชคดีที่ได้แบ่งปันความทรงจำของเควิน ดังนั้นฉันจึงใช้ชื่อเขาและตัดสินใจที่จะลองเป็นนักเวทย์ เพราะฉันไม่แน่ใจว่าฉันจะได้เรียนรู้อะไรมากนักจากการเป็นนักรบ..”
“..พอรึยัง”
แอ็คเซลคิดว่าคำอธิบายนี้เหมาะกับบุคลิกของเควินมากเขาจึงยอมรับคำอธิบายนี้ แต่เขาอดไม่ได้ที่จะถามเควินว่า "ชื่อและอายุที่แท้จริงของคุณคืออะไร คุณฆ่าคนไปกี่คนก่อนที่คุณจะตาย"
เควินยิ้มแล้วหันไปมองตาแอ็คเซล "คุณอยากรู้จริง ๆ เหรอ"
เควินไม่เข้าใจว่าทำไมแอ็คเซลถึงอยากรู้ว่าเขาฆ่าคนไปกี่คนก่อนที่เขาจะตาย อาจเป็นเพราะแอ็คเซลอยากรู้ว่าเขาจะไหวกับดันเจี้ยนนี้รึเปล่า
แต่ที่จริงเควินคิดผิด.. แอ็คเซลเพียงอยากรู้ว่าตอนที่เขาถูกฆ่าเขาได้ล้างแค้นคนที่พยายามฆ่าเขาได้ด้วยรึเปล่า..
