บทที่ 408 : อย่าตีฉันด้วยดอกไม้ (10)

บทที่ 408 : อย่าตีฉันด้วยดอกไม้ (10)

ที่ราบด้านนอกหน้าต่าง

เด็กสาวพวกนั้นกำลังยื่นพวงมาลัยให้ซีซาลที่เดินไปตามถนน

“พี่สาวค่ะ! นี้เป็นของขวัญจากพวกเรา พี่สาวต้องเผชิญกับความยากลำบากอยู่เสมอเพื่อพวกเรา”

“ไม่เป็นไร….นั้นมัน”

“มันไม่สวยเหรอคะ?”

“งั้นเดี๋ยวฉันจะไปทำใหม่เอง! ฉันทำมันออกมาได้งดงาม….”

ตู้ม!

มีวัตถุต้องสงสัยหล่นลงมาต่อหน้าพวกเธอ

ไม่สิมันไม่ได้หล่น มันถูกตั้งใจโยนไปตรงนั้นมากกว่า

แขนขาสองคู่ที่งอเหมือนตะเกียบไม้หักๆ และทั้งตัวถูกปกคลุมไปด้วยสีแดง

เมื่อมองแวบแรก มันเมื่อลูกบอลแต่ไม่ใช่

มันเป็นร่างของผู้ชายที่ฉันเพิ่งโยนออกไปนอกหน้าต่าง

ฉันกระโดดลงไปที่ชั้นหนึ่งและเช็ดเลือดออกจากดาบของฉัน

ด้านหนึ่งของทุ่งดอกไม้ถูกย้อมเป็นสีแดง

เด็กสาวคนนั้นที่จำศพได้ใน ใยหน้าเธอเริ่มซีดเผือกเหมือนไก่ต้ม

ซีซาลมองมาและตะโกนทันที

“ทุกคนรีบเข้าไปหลบในที่พัก! ดาริน! มากับฉัน”

"ค่ะ!"

เด็กหญิงทั้งสองรีบออกไปตามที่ซีซาลบอก

ดวงตาของซีซาลหรี่ลงขณะที่เขามองลงไปที่ศพ

“นายทำอะไรลงไป?”

“...”

“เหอะที่ผ่านมาแค่แกล้งทำเป็นคนดีสินะ?”

"นี่มันเกิดอะไรขึ้น?!”

ประตูชั้นหนึ่งของวิลล่าเปิดออก และมีแขกอีกคนปรากฏตัวขึ้น

อดิลันเขาเป็นรองนายท่านของโซรงหัวหน้ากิลด์ดวงดาวสีเงิน

ฉันหายใจเข้าลึก ๆ

อดิลัน ผู้ช่วยของเขา และฮีโร่อีกหลายคนมารวมกันที่นี้

นอกจากนี้ สายตาของฮีโร่ทุกคนก็จับจ้องมาที่ฉัน

จากการคาดการพวกเขาน่าจะมีประมาณ 100 คน

"นี้! ฮานห้ามทะเลาะกันระหว่างสมาชิกโดยเด็ดขาด! ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม….”

"ห้ามฆ่ากัน"

"ใช่ ทำไม?"

“ฉันจะพูดแค่ครั้งเดียวเท่านั้น ดังนั้นจงตั้งใจฟังให้ดี”

ฉันถือดาบอย่างหลวมๆ

และฉันก็พูดกับบรรดาผู้ที่กำลังมองดูฉันอยู่

“ทิ้งทุกสิ่งที่พวกนายมีไว้แล้วออกไปจากที่นี่ซะ จากนี้ไปฉันจะฆ่าทุกคนที่เห็น”

“...”

“อยากให้ฉันอธิบายให้เข้าใจง่ายๆไหม?”

ฉันยิ้ม

“ฉันกำลังจะยึดครองสถานที่แห่งนี้”

สักพักบรรยากาศก็เงียบลงกว่าเดิม

ทั้งซีซาลและอดิลันสายตาทั้งคู่ว่างเปล่า

'ฉันต้องขอโทษด้วยเกี่ยวกับเรื่องนี้'

แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลา

เจนน่ากำลังรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับศัตรู

และฉันต้องยื้อเวลาเอาไว้เผื่อมีคนบ้าอาละวาด

พวกนี้จะสัมผัสสิ่งที่ไม่เคยได้สัมผัสมาเป็นเวลานาน

"นั่นหมายความว่า…."

“ประกาศสงคราม…นายกำลังหมายความแบบนั้นเหรอ?”

อดิลันถาม

ฉันพยักหน้า

[ดูรูรุง!]

[คุณได้ถอนตัวออกจากกิลด์ 'ดวงดาวสีเงิน']

ไรก็ได้ออกจากกิลด์ทันทีและเข้าสู่แท็บเมนูยุทธวิธี

จากนั้นฉันก็แตะไอคอนรูปดาบสีแดงสด

[นายท่าน นายท่านต้องการสั่งโจมตีวัตถุโบราณขนาดกลาง (847D) ใช่หรือไม่?]

“ไอ้บ้านี้! กล้าดียังไงมาแทรกแซงที่นี่!”

หนึ่งในนั้นดึงหอกออกมาแล้วโยนมันพุ่งเข้ามาหาฉัน

แน่นอนว่าร่างกายของเขาถูกตัดเป็นสองชิ้นพร้อมกับหอกทันที

เมื่อฉันเตะร่างกายส่วนบนของชายคนนั้น สวนดอกไม้ก็กลายเป็นสีแดงด้วยเลือดและเนื้อ

“ทุกคนเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้!”

พวกชนกลุ่มน้อยเตรียมอาวุธครบมือ

ซีซาลเหลือบมองไปที่อดิลัน

"อดิลันเร็วเข้า!"

ใบหน้าของอดิลันแข็งกระด้าง เขาหยิบไม้เท้าเล็กๆออกมาแล้ววาดวงกลม

พอร์ทัลสีน้ำเงินถูกวาดขึ้น

“ผู้ที่ไม่ใช่นักรบ มาหลบภัยที่นี่! นี่คือทางเดินที่นำไปสู่สถานที่หลบภัย!”

ผู้คนที่ไม่มีอาวุธเริ่มรีบเข้าไปในพอร์ทัล

ถือเป็นแมตช์ที่สูสีกันมาก

“ไม่ว่าแกจะเป็นหมาบ้าหรืออะไรก็ตาม ตอนนี้แกไม่สามารถกลับไปมีชีวิตได้อีกต่อไป”

ซีซาลกัดฟันและคำราม

“ฉันว่าฉันอ่านผิดคนนะ”

อดิลันยืนอยู่ข้างซีซาล

อดิลันเป็นนักเวทย์ระดับ 4 ดาวโดยกำเนิด

ว่ากันว่าเขาเป็นหัวหน้าหน่วยรบในช่วงสงครามปลดปล่อยครั้งนั้น

'มันยากจริงๆ ที่จะเอาชนะเขา'

นี่หมายความว่าศัตรูที่เคยไม่ลงรอยกันจะรวมพลังกันใช่หรือไม่?

แต่พอคิดแล้วมันดูดีมากเลยทีเดียว

เพราะฉันสามารถฆ่าพวกมันทั้งหมดในคราวเดียวได้

ฮีโร่หลายสิบคนล้อมรอบฉันเอาไว้

ตแนนี้ฉันโดนล้อมอย่างสมบูรณ์

"อ๊ากกกก!"

ฉันได้ยินเสียงกรีดร้องจากด้านซ้าย และศพที่เปื้อนเลือดก็ลอยขึ้นไปในอากาศ

เขามาเร็วกว่าที่ฉันคิด

ฉันคิดว่าฉันได้กลิ่นคาวเลือดลอยตีขึ้นมา

“ยังไงซะมันก็จะจบลงแบบนี้ ทำไมถึงเสียเวลามากขนาดนี้ล่ะ?”

เวคิสที่พยายามฝ่าวงล้อมผู้คนที่มาขวางทางเขา

เลือดไหลออกมาจากดาบของเวคิส

“ฉันมาแล้ว!”

เจนน่าซึ่งกระโดดขึ้นไปบนอากาศหลายเมตร และร่อนลงมายืนข้างๆฉันอย่างคล่องแคล่ว

“ฉันดีใจที่มาทัน”

“เจออะไรบ้าง?”

“รวมๆมีป้อมปราการที่สร้างขึ้นบนถนนที่มุ่งไปสู่แท่งคริสตัลอันนั้น มีวัตถุบางอย่างอยู่ในป้อมปราการด้วย”

ดี

ข้อมูลที่ได้มาจากเจนน่าฉันพอจะประติดประต่อเรื่องราวคร่าวๆได้แล้ว

สิ่งเดียวที่เหลือคือ…

ฉันมองไปข้างหน้า

คนสองคนที่ก่อนหน้านี้ดูเหมือนศัตรูกำลังยืนเคียงบ่าเคียงไหล่กัน

ในอดีตทั้งคู่ก็คงสู้เคียงข้างกันแบบนี้

'แต่ฉันต้องขอโทษด้วย'

การต่อสู้ในครั้งนี้น่าจะยาวนาน

มันฉันคิดว่าไม่น่าจะนานขนาดนั้น

มันเริ่มขึ้นแล้ว

ท้องฟ้าทางข้างหน้า มีจุดเล็กๆ กำลังเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้ๆ

พวกโจรที่แอบมองผ่านรอยร้าว พวกเขาสังเกตเห็นโอกาสนี้แล้ว

พวกเรายื่นเป็นรูปสามเหลี่ยมทันที

ทางด้านขวาฉันคือ

ด้านซ้ายคือเวคิส

เจนน่ายืนอยู่ด้านล่าง

“ฉันจะไม่ออมือให้แน่นอน”

"พวกนั้นจะได้ลิ้มรสลูกธนูของฉัน”

เจนน่าวางมือของเธอบนคันธนูสั้น

"พร้อมนะ"

ทั้งสองพยักหน้า

ฉันหมุนใบมีด

ณ วันนี้ที่กิลด์ถูกยุบ

ไม่ว่าเราจะชนะหรือแพ้นั่นก็เป็นสิ่งหลีกเลี่ยงไม่ได้

สร้างสันติภาพให้ทุกสรรพสิ่งงั้นเหรอ?

ฝันกลางวันเอาแล้วกัน

ในโลกนี้ชัยชนะเท่านั้นเป็นสิ่งที่ทรงพลัง

ผู้ชนะจะรับทุกสิ่ง

ฉันจะทำให้รู้ว่าความฝันลมๆแล้งๆนั้นเป็นเรื่องไร้สาระ

[นายท่าน นายท่านต้องการสั่งโจมตีวัตถุโบราณขนาดกลาง (847D) หรือไม่?]

หน้าต่างระบบปรากฏขึ้นในขอบเขตการมองเห็นของฉันอีกครั้ง

ไรก็ได้โฟกัสไปที่ทุ่งซากปรักหักพัง

เรายืนเป็นวงกลมและมีผู้เฝ้าระวังล้อมรอบเรา

[ใช่(เลือก)/ไม่ใช่]

ไรก็ได้แตะ 'ใช่' โดยไม่ลังเล

[คำเตือน!]

[สงครามยึดครองเริ่มต้นขึ้นแล้ว!]

[ความสัมพันธ์กับ 'กิลด์ดวงดาวสีเงิน' กลายเป็นศัตรูทันที!]

บริเวณตรงหน้าของฉันเปลี่ยนเป็นสีแดง

มันเป็นสัญญาณการโจมตี