ตอนที่ 23 : ไล่ตาม

มีโรงพยาบาลเล็กๆอยู่ใกล้ๆ นี่เป็นเพียงสถานที่ที่ซูซานซานต้องการไป เธอคิดว่าตอนนี้คงมีคนจำนวนมากอยู่ในโรงพยาบาลใหญ่ ผู้คนมากขึ้นหมายถึงซอมบี้มากขึ้น โรงพยาบาลเล็กๆ แบบนี้จึงเหมาะกับพวกเขา

เธอต้องการสถานที่ที่ปลอดภัยเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของกู่จ้าว เธอจะใช้โอกาสนี้ใช้น้ำพุจิตวิญญาณกับเขาแล้ว เธอไม่รู้ว่ามันจะมีประโยชน์อะไรหรือเปล่า

ไม่นานพวกเขาก็มาถึงย่านบ้านของมู่เฉิง หลังจากที่มู่เฉิงลงจากรถ ซูซานซานก็พูดขึ้นทันทีว่า

“เร็วเข้า ลงจากรถ!!”

เฟยกลานได้พัฒนาสายสัมพันธ์กับเธอในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เมื่อเขาได้ยินคำสั่งนี้ เขาก็รีบลงจากรถแล้วพากู่จ้าวลงจากเบาะหลังไปด้วย

ทันทีที่ทั้งสามลงจากรถ ก็เกิดเสียงดังขึ้น ภาพที่เห็นคือรถของพวกเขาแตกเป็นชิ้น ๆ ทันที ลิ้นยาวทุบรถแล้วรีบเข้ามาหาพวกเขา ซอมบี้กลายพันธุ์ที่พวกเขาพบก่อนหน้านี้มันยังไม่ตาย มันตามกลิ่นของพวกเธอและตามมาจนทัน

“พาเขาหนีไป!” ซูซานซานผลักกู่จ้าวไปที่เฟยหลาน และเสกดาบน้ำแข็งในมือของเธอเพื่อต่อสู้กับซอมบี้ ดาบน้ำแข็งพันรอบลิ้นของมัน แต่ซอมบี้ตัวนี้แข็งแกร่งเกินไป ซูซานซานถูกลิ้นลากและชนเข้ากับปากที่อ้าค้าง

“บ้าเอ๊ย!” เธอสาปแช่งภายใต้ลมหายใจและเพิ่มพลังในมือของเธอ เธอวางเท้าของเธอไว้กับเสาหินที่อยู่ข้างๆ เพื่อหยุดตัวเองไม่ให้เข้าใกล้ซอมบี้มากขึ้น

ก่อนที่เธอจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก ซอมบี้กลายพันธุ์ก็คลานเข้าหาเธอด้วยความเร็วสูง มันร่อนลงมาด้วยความเร็วที่ไม่ธรรมดา

ซูซานซานกระโดดขึ้นไปบนหลังของซอมบี้และแทงกริชไปที่ด้านหลังหัวของมัน แต่ซอมบี้ก็เอียงหัวและมีดสั้นก็ปักลงบนไหล่ของมัน มีเพียงรอยขีดข่วนเล็กๆเท่านั้นการกระทำนี้ทำให้ซอมบี้โกรธมาก และมันก็สบัดตัวไปมาอย่างรุนแรง

“พี่ซานซาน ระวัง!”

เฟยหลานมองไปข้างหลังเธอด้วยความหวาดกลัว

ซูซานซานหันไปเห็นซอมบี้อีกตัวเข้ามาหาเธอจากด้านหลัง มันกำลังจะกัดคอเธอ เธอก้มลงอย่างรวดเร็วและบิดร่างกายของเธอให้กลายเป็นส่วนโค้งที่น่าทึ่ง เธอเตะเท้าของเธอขึ้นไปในอากาศและเคลื่อนตัวออกจากจุดนั้น

ซอมบี้ตัวใหม่ชนเข้ากับซอมบี้กลายพันธุ์ที่อยู่บนพื้น ซอมบี้กลายพันธุ์เมื่อเห็นว่าอาหารของมันถูกขโมยไป มันก็โกรธและคำรามใส่ซอมบี้ที่เข้ามาทับมัน

ซอมบี้ตัวใหม่ลุกขึ้นอย่างสับสน มันกำลังจะเดินไปหาซูซานซานแต่ถูกลิ้นของซอมบี้อีกตัวผลักออกไป

ซูซานซานใช้ประโยชน์จากการต่อสู้กันเองของซอมบี้ รีบเรียกเฟยหลานไปที่อาคารที่ใกล้เคียงอย่างรวดเร็ว เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเธอเข้าไปในทางเดิน

“ทำไมไม่ไปที่บ้านฉันก่อนล่ะ” มู่เฉิงซึ่งเฝ้าดูเหตุการณ์จากทางเดิน ลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงพูด

เขาไม่รู้ว่าซอมบี้ติดตามพวกเขามาที่นี่ แต่เขารู้สึกว่าซูซานซานซึ่งเปลี่ยนไปเป็นคนละคน มีทักษะในการต่อสู้มาก เมื่อมีเธออยู่ใกล้ๆ พวกเขาจะปลอดภัยกว่า ดังนั้นเขาจึงอยากผูกมัดเธอไว้

ซูซานซานเหลือบมองซอมบี้กลายพันธุ์ที่ยังคงตามหาพวกเขาอยู่และพยักหน้า "ตกลง."

เธอเดินตามมู่เฉิงขึ้นไปที่ชั้นสาม ในอาคารพักอาศัยมีคนค่อนข้างเยอะ บ้านทุกหลังปิดประตูและหน้าต่างอย่างแน่นหนา แต่ไม่พบซอมบี้ตามทางเดิน เธอไม่รู้ว่าเป็นเพราะมีคนทำความสะอาดสถานที่นี้ หรือว่าสถานที่นั้นโชคดีที่ไม่มีใครกลายเป็นซอมบี้

มู่เฉิงอธิบายว่า

“ผู้ที่หมดสติถูกส่งตัวไปโรงพยาบาล ท้ายที่สุดมีโรงพยาบาลอยู่ใกล้ๆ เราทำงานร่วมกันเพื่อทำความสะอาดซอมบี้ที่เหลืออยู่ ดังนั้นเราจึงปลอดภัย”

ซูซานซานคิดด้วยความขมวดคิ้ว

“ฉันเดาว่าฉันจะต้องละทิ้งความคิดที่จะไปโรงพยาบาล”

มู่เฉิงหยุดอยู่ที่ยูนิตที่อยู่ไกลที่สุดของชั้นสามและเคาะประตู

เสียงแผ่วเบาดังมาจากข้างใน ตามมาด้วยคำถามที่ระมัดระวัง

"ใคร?"

หลังจากที่มู่เฉิงตอบ คนที่อยู่ข้างในก็เปิดประตูอย่างรวดเร็ว เป็นผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่ง เมื่อเธอเห็นมู่เฉิง ใบหน้าของเธอก็สว่างขึ้น แต่เมื่อเธอเห็นคนอยู่ข้างหลังเขา ใบหน้าของเธอก็มืดลงทันที

มู่เฉิงไม่ได้สังเกตและพูดอย่างอบอุ่นว่า “ซานซาน นี่คือแม่ของฉัน เข้ามาเร็วเข้า”

ซูซานซานพยักหน้าอย่างสุภาพและเดินเข้าไป เมื่อแม่ของ มู่เฉิงเห็นว่าพวกเขากำลังพาชายที่หมดสติเข้าไปด้วย เธอก็หน้าซีดทันทีและพูดว่า

“เขาจะกลายเป็นซอมบี้หรือเปล่า?”

ทันทีที่คำว่า 'ซอมบี้' ดังขึ้น ผู้คนก็เริ่มทยอยออกมาจากห้องเล็กๆ... มีผู้คนมากกว่า 20 คนเลยทีเดียว รวมถึงใบหน้าที่คุ้นเคยอีกจำนวนหนึ่งด้วย