Chapter 10: สมุนไพรวิเศษ
Chapter 10: สมุนไพรวิเศษ
แอ็คเซลไม่เคยสังเกตมาก่อนว่าดวงตาของเควินจะเปล่งประกายเหมือนมรกตเช่นนี้ และริมฝีปากสีแดงของเขาก็ช่าง.. ดึงดูดเสียจริงๆ ...
เขากระแอมและส่งท่าทางให้เควินรับเอาอาหารบนถาดที่เต็มไปด้วยจานต่าง ๆ ด้วยตัวเอง
จากนั้นเขาก็พูดกับเควินในสิ่งที่พึ่งถาม "ไม่ว่าคนเหล่านั้นจะแข็งแกร่งแค่ไหน ไม่มีใครสามารถบังคับให้ฉันได้"
เควินซึ่งชื่นชมแอ็คเซลอยู่แล้วก็เคารพเขามากขึ้นหลังจากสารภาพผิด เขาตัดสินใจที่จะพูดกับแอ็กเซลว่า "ฉันไม่ได้อยากจะหาเรื่องหรอก แต่เธอเป็นคนที่ทําให้ฉันโกรธด้วยสายตาที่จ้องจะฆ่าแกงกันแบบนั้น แต่ฉันก็เดาไว้แล้วแหละว่าคุณไม่มีทางสนใจผู้หญิงแบบนี้หรอก"
แอ็คเซลรู้สึกแปลกใจ ผู้ชายทุกคนในนิกายมักจะพยายามดึงดูดความสนใจของเธอเพราะเธอนั้นสวยและสีเสน่ห์จริง ๆ
เพียงแต่ว่าบุคลิกของเธอนั้นตรงกันข้ามกับรูปลักษณ์ที่สวยงามของเธอ และเธอเป็นตัวแทนของทุกอย่างที่เขาเกลียดที่สุด
เขาถามเควินด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่า "คุณหมายถึงอะไรที่ว่าผู้หญิงแบบนี้"
เควินซึ่งกําลังจะชิมอาหารตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า "ฉันหมายถึงเด็กที่ถูกตามใจจนเสียคน เห็นแก่ตัว หลงตัวเอง แม้ว่าเธอจะดูไม่มีพรสวรรค์มากนัก แต่ก็มักจะสำคัญตัวและมีคิดที่ว่าเธอนั้นเหนือคนอื่น ๆ ชัดเจน ถ้าคุณดันไปชอบผู้หญิงแบบนี้ฉันก็คงจะผิดหวังมาก”
แอ็คเซลไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป เขาหัวเราะและดึงดูดสายตาของทุกคนอีกครั้ง จากนั้นเสียงที่คุ้นเคยก็พูดว่า "อ้าว เควินนี่นา ว่าไงแอ็คเซล!"
จากนั้นเควินก็หันไปทางเสียงนั้นและพูดว่า "สวัสดีอลัน ผมกำลังตามหาคุณอยู่เลย คุณอยากกินข้าวกับเราไหม"
ทันใดนั้นรอบตัวก็เงียบกริบ แต่อลันก็ไม่ได้สนใจทุกคนแต่อย่างใด เขาตอบด้วยรอยยิ้มว่า “ได้สิ ว่าแต่พวกคุณไปรู้จักกันได้ยังไง”
อลันนั่งลงข้าง ๆ เควิน แอ็คเซลบอกเขาว่าพวกเขาพบกันได้อย่างไร เขายังพูดกับอลันว่าให้ไปหาอะไรมากินก่อนที่จะไม่มีอะไรเหลือ
อลันลุกขึ้นพูดทันทีว่า “จริงด้วย ฟังเพลินไปหน่อย”
เมื่ออลันจากไป แอ็กเซลก็ลุกขึ้นและนั่งลงถัดจากเควิน เขาบอกเขาว่า "ฉันเอาถาดมาแค่ถาดเดียว แบ่งกันกินแบบนี้แหละง่ายดี"
เควินรู้สึกว่าแอ็คเซลทำตัวแปลก ๆ และถ้าพวกเขาเป็นแฟนกัน เขาก็คงเข้าใจว่า แอ็คเซลคงกำลังหวงเขาอยู่แน่ ๆ แต่พวกเขาแทบไม่รู้จักกันเลยนี่นา
แต่เนื่องจากแอ็คเซลดูเป็นคนซื่อสัตย์ เควินจึงไม่ได้ติดใจอะไรมาก และด้วยความหิว เขาจึงเริ่มชิมอาหารทุกจานบนถาดโดยไม่ได้คิดอะไร
เมื่ออลันกลับมาพร้อมกับจานอาหาร ภาพที่เขาเห็นทําให้เขาตกใจเล็กน้อย
แอ็คเซลเป็นคนโดดเดี่ยวที่ไม่ค่อยได้คบค้าสมาคมกับคนอื่นและนั่นไม่ได้หยุดเขาจากการมีแฟนคลับมากมาย แต่ดูเหมือนว่าเขาไม่เคยแคร์ใครหรือสนใจใคร ไม่ว่าจะเป็นเด็กหญิงหรือผู้ชายก็ตาม
แต่พอเห็นเขาจงใจเปลี่ยนเก้าอี้เพื่อใกล้ชิดกับเควินมากขึ้น,เห็นเขากับเควินแบ่งปันอาหารบนถาดเดียวกันแบบนี้ นี่นับว่าเป็นเรื่องที่เหนือความคาดหมายมาก
แล้วพฤติกรรมของเด็กใหม่คนนี้ล่ะ เมื่อวานนี้ เควินยังคงรักษาระยะห่างจากเขาอย่างสุภาพ แต่ตอนนี้เขาดูเป็นธรรมชาติและสบายใจกับแอ็คเซล
อลันตัดสินใจนั่งกับพวกเขาเพื่อเรียนรู้พวกเขาเพิ่มเติม และเมื่อความสนใจของพวกเขาหันมาหาเขา เขาถามเควินด้วยความสงสัยว่า "เควิน ว่าแต่ทำไมคุณถึงมาหาฉันล่ะ ต้องการความช่วยเหลืออะไรไหม"
เควินตอบกลับไปว่าอยากรู้เกี่ยวกับการทำสมาธิ อลันไม่ได้คิดเลยว่าเควินจะอ่านหนังสือของเขาแล้ว และเขาก็อยากจะเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับการทำสมาธิ
โชคดีที่อลันมีของที่จำเป็นในกระเป๋าวิเศษ เขาเอาสมุนไพรวิเศษที่พิเศษมากออกมา เขาบอกว่ามันใช้สำหรับให้พ่อมดเปิดใจ เปิดรับพลังวิญญาณที่อยู่รอบตัวพวกเขา
เขายื่นมันให้เควิน เควินก็รับมันโดยไม่ลังเล จากนั้นเขาก็เริ่มอธิบายให้เขาฟังว่า "สมุนไพรมหัศจรรย์นี้จะทำให้คุณเปิดใจและรู้สึกถึงพลังงานทางจิตวิญญาณรอบตัวคุณ”
“เป้าหมายหลักของการทำสมาธิเป็นเรื่องเรียบง่าย มันเกี่ยวกับพลังงานทางจิตวิญญาณรอบตัวเรา คุณต้องดูดซับอนุภาคของธาตุที่แตกต่างกันซึ่งมีสีเดียวกับที่คุณเห็นในลูกบอลคริสตัล”
“ยิ่งดูดพลังธาตุเหล่านั้นมากเท่าไหร่ พลังจิตวิญญาณของคุณก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น และหลังจากนั้นไม่นาน คุณก็สามารถใช้พลังเหล่านั้นมาใช้เป็นพลังงานสำหรับใช้เวทมนตร์ของคุณ”
“อย่างไรก็ตาม ขอเตือนว่ามันเป็นกระบวนการที่ต้องใช้เวลา แต่ยิ่งฝึกสมาธิมากเท่าไร มันก็ยิ่งง่าย”
เควินมองยาสมุนไพรมหัศจรรย์ที่อลันเพิ่งมอบให้เขา แล้วถามว่า "คุณให้ผมจริง ๆ เหรอ"
อลันแค่พยักหน้า เควินยิ้มแย้มแจ่มใส และเขาถามด้วยความตื่นเต้นอีกครั้งว่า "ผมกินมันได้เลยมั้ย"
อลันและแอ็คเซลต่างเอ็นดูปฏิกิริยาของเควิน พวกเขาหัวเราะออกมา อลันบอกกับเควินว่าจะกินเลยก็ได้ แต่เขาต้องรออย่างน้อย 4 ชั่วโมงก่อนที่จะเริ่มทำสมาธิครั้งแรก
เควินทำให้พวกเขาหัวเราะซ้ำแล้วซ้ำเล่าหัวเราะ แต่หากเควินได้อยู่ในจุดเดียวกับพวกเขา, เขาก็คงจะหัวเราะเช่นกัน
เมื่อได้ยินเช่นนี้เควินก็กินสมุนไพรมหัศจรรย์นี้เข้าไป แต่เขาก็ไม่รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ที่เห็นได้ชัด มันคงต้องรออย่างที่อลันบอก แล้วเขาจะรอทำสมาธิในตอนนั้น
โดยระหว่างที่ทั้งคู่กำลังรับประทานอาหารอยู่นั้น อลัน ได้ให้เทคนิคการทำสมาธิเพิ่มเติมอีก ทั้งนี้ แต่ละคนก็ได้พูดถึงที่มาที่ไปของตัวเอง
เควินเข้าใจในตอนนั้นว่าทำไมเขาถึงรู้สึกใกล้ชิดกับแอ็คเซล เพราะเขาเองก็เป็นเด็กกำพร้าเช่นกัน และเขาต้องฝึกฝนมาอย่างหนักเพื่อที่จะก้าวมาสู่ระดับที่เขาเป็นอยู่นี้ได้
ส่วน อลัน มาจากตระกูลร่ำรวย แต่เป็นตระกูลนักรบ เขาเป็นนักเวทย์เพียงคนเดียวของครอบครัวนี้เขาถูกขนานนามว่าเป็น ตัวประหลาด และพวกเขาก็กีดกันเขาออกจากครอบครัวโดยสิ้นเชิง
เควินตัดสินใจที่จะใช้ความสามารถรับรู้ของเขากับอลันแม้ว่าเขาพอจะรู้ผลลัพธ์คร่าว ๆ แล้วก็ตาม
[สถานะ]
ชื่อ: อลัน
เผ่าพันธุ์: มนุษย์
ระดับ:??
อาชีพ: นักเวทย์
จริงๆ แล้วเขาไม่ได้เรียนรู้อะไรใหม่เลย
เควินพบว่าพฤติกรรมของครอบครัวอลันนั้นน่าละอายจริง ๆ เขาบอกเขาว่า สำหรับเขาแล้ว ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ครอบครัวควรอยู่ด้วยกันอย่างใกล้ชิด และสนับสนุนซึ่งกันและกัน ใช่ไหม
อลันเมื่อได้เห็นสีหน้าโมโหของเควินก็ถึงกับหัวเราะ จากนั้นอลันจึงบอกกับเขานิกายตะวันกลายเป็นครอบครัวที่แท้จริงของฉันแล้ว แล้วฉันก็มีแฟนหนุ่ม และขณะนี้เขาได้เข้าสู่ปีที่ 4 ของการเป็นนักสู้แล้ว