ตอนที่แล้วตอนที่ 79 กลุ่มพ่อค้าหน้าแมวระบาด (อ่านฟรี 15/08/2567)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 81 พลังของเงินตรา น่ากลัวเสมอ (อ่านฟรี 21/08/2567)

ตอนที่ 80 ข่าวลือที่แปลกประหลาด กับ มันก็แค่หญ้า! (อ่านฟรี 18/08/2567)


“เจ้าได้ยินข่าวลือนั่นหรือไม่ ?” ชายคนหนึ่งกล่าวออกมาพลางจิบสุราในโต๊ะไปด้วย

ในตอนนี้ทั่วทั้งโรงเตี๊ยมแห่งนี้ก็พากันพูดคุยถึงข่าวลือนี้กันเกือบหมด เป็นรองก็แค่ข่าวเรื่องปราการแสงที่ไม่อาจทำลายได้ก็เท่านั้น

“เรื่องไหนล่ะ ? ปราการแสง หรือพวกกลุ่มพ่อค้ามนุษย์แมวหน้าเลือด ?” เพื่อนของเขาที่กำลังคีบอาหารเข้าปากกล่าวถามกลับไป

“ย่อมต้องเป็นอย่างหลัง แม้เรื่องจะเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน แต่ก็นับว่าเป็นเรื่องที่ถูกพูดถึงเป็นอย่างมากในยามนี้” ชายคนแรกกล่าวตอบกลับไป แม้เขาจะไม่ได้พบเหล่ามนุษย์แมวด้วยตัวเองแตก็ยังดินข่าวลือมาบ้างว่าพวกมันโหดเหี้ยมเป็นอย่างมาก

“อา.. ข้าได้ยินมาว่าพวกมันโหมเหี้ยมเป็นอย่างมาก ใครได้พบเจอล้วนถูกปล้นจนหมดตัว” ผู้ฝึกตนที่คีบอาหารเข้าปากกล่าวตอบกลับไป

เรื่องนี้โด่งดังเป็นอย่างมาก แต่เป็นในทางที่ไม่ดีสักเท่าไหร่นัก

“เห็นว่าพวกมันบอกว่าเป็นพ่อค้านะ แต่ก็มีคนถูกปล้น ชิงทรัพย์ ใช้กำลัง ข่มขู่ สารพัดเลยล่ะ!” ชายคนแรกกล่าวเสริมในสิ่งที่เพื่อนของเขากล่าวออกมา

“แล้วแบบนี้พวกทหารไม่เคลื่อนไหวกันหน่อยรึไง ? หรืออย่างน้อยพวกที่ถูกปล้นก็น่าจะตอบโต้อยู่แล้วรึเปล่า” ชายที่ยังไม่หยุดคีบอาหารเข้าปากกล่าวถามด้วยความสงสัย

คนเราจะยอมอยู่เฉย ๆ ให้ถูกปล้นรึยังไง ?

“เห็นว่าเรื่องมันเพิ่งเกิดเลยยังไม่ใช่ข่าวใหญ่มากนัก พวกทหารเลยยังไม่ได้รับเรื่องแบบจริงจัง แถมผู้เสียหายก็ยังมีจำนวนน้อยอยู่เลยยังไม่มีการเคลื่อนไหวอะไร”

“ส่วนเรื่องสอง ได้ยินมาว่ามีบางคนที่คิดจะตอบโต้กลับไป แต่ก็โดนมนุษย์แมวเหล่านั้นเล่นงานจนหมด! ว่ากันว่าพวกมันมีทั้งที่เป็นระดับ แม่ทัพปราณ บ้างก็เป็นราชาปราณแล้ว!!” ชายที่เปิดหัวข้อสนทนากล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น

“นั่นมัน! เป็นพวกระดับสูงของกองกำลังระดับสูงได้เลยนะ!!” เพื่อนของเขาถึงกับปล่อยตะเกียบหลุดมือเพราะความตกใจ

ทำไมอยู่ดี ๆ ถึงมีมนุษย์แมวที่แข็งแกร่งแบบนี้โผล่ออกมาในเมืองหลวงได้ ? หรือพวกมันวางแผนที่จะทำอะไรบางอย่างกัน?!

“แต่ก็ได้ยินบางคนเล่าว่า สินค้าที่พวกมันขายนั้นเป็นสินค้าวิเศษนะ” ชายที่จิบสุรากล่าวต่อ โดยส่วนตัวเขาก็ไม่ได้เชื่อในข่าวลือนี้เท่าไหร่นัก เพราะมันถูกพูดถึงน้อยมาก บางทีอาจเป็นข่าวลือที่พวกมนุษย์แมวปล่อยออกมาเพื่อให้ตัวเองดูดีขึ้นในสายตาผู้อื่นก็เป็นได้

“เป็นเรื่องจริงรึ ? แล้วเจ้าพอจะทราบหรือไม่ว่าสินค้าเหล่านั้นคืออะไร ?” เพื่อนของเขากล่าวถามออกมาด้วยความสนใจ ถ้าเกิดว่าสินค้าที่มนุษย์แมวขายมันยอดเยี่ยมจริง เช่นนั้นก็นับว่าโชคดีมากกว่าโชคร้ายที่เจอพวกมัน

“เรื่องนี้ก็ไม่อาจบอกได้ บรรดาคนที่ได้รับสินค้าไปไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม ล้วนไม่กล้าทดลองสินค้าเหล่านั้น ก็อย่างว่าถ้ามันมีพิษหรืออะไรขึ้นมามีหวังได้ตายฟรีกันพอดี!” ชายที่จิบสุรากล่าวตอบเพื่อนของเขาด้วยความหวาดหวั่น

ซึ่งนั่นก็เป็นเรื่องจริงที่เช่นกัน เพราะแทบทุกคนที่ได้รับสินค้าไปล้วนไม่กล้าทดลองพวกมัน มีเพียงบางคนที่มีเบื้องหลังอันแข็งแกร่ง มองออกว่าสินค้าเหล่านี้เป็นของวิเศษ จึงได้ทดลองและทราบผลลัพธ์ของมัน แต่ก็น่าแปลกที่ไม่มีข่าวว่าของพวกนี้เป็นของวิเศษออกมาแม้แต่นิดเดียว

ทำไมกันนะ ?

“น่าหวาดกลัวยิ่งนัก! หวังว่าข้าจะไม่เจอกับพวกมันเข้านะ!” ชายที่ทำตะเกียบหลุดมือกล่าวออกมาเบา ๆ แต่แล้วก็ได้มีเสียงของใครบางคนกล่าวขึ้นมา

“พวกเจ้าสนใจจะซื้อสนค้าวิเศษหรือไม่ ? หรือต้องให้ข้าบังคับกัน ?”

...

ครึ่งหลัง

“อีกสี่วันร้านของข้าก็จะเสร็จสิ้น เยี่ยหลิงและพวกมนุษย์แมวก็นับว่าขยันขันแข็งมิใช่น้อย เห็นทีต้องชมเชยให้มากเสียแล้ว” ชายหนุ่มที่เป็นต้นเหตุของความวุ่นวายทั้งหมดกำลังเดินดูแปลงสมุนไพรที่เขาเพิ่งจะลงสมุนไพรไปได้แค่ไม่กี่ต้นพลางกล่าวออกมาด้วยความยินดี

เวลาเพียงแค่หนึ่งวันพวกเยี่ยหลิงและมนุษย์แมวก็ขายสินค้าให้เขาได้มากถึง 60,750 ผลึกแล้ว แน่นอนว่าเป็นยอดหลังหักส่วนแบ่งหนึ่งส่วนสิบออกแล้วนะ

ทำให้ตอนนี้ชายหนุ่มมีผลึกสะสมอยู่ 67,750 ผลึกแล้ว

“ถ้าเป็นแบบนี้ก็คงจะได้ผลึกมาจำนวนหนึ่งก่อนที่ร้านจะเปิดด้วยซ้ำ” ชายหนุ่มกล่าวออกมาอย่างมีความสุข ช่วงนี้เขาค่อนข้างจะยุ่งอยู่ไม่น้อย เพราะการจะปลูกสมุนไพรที่ได้มาจากชั้นลึกสุดของเหวหมื่นอสูรนับว่ายุ่งยากไม่น้อย

เพราะตัวเย่ซีไม่ได้มีความรู้เรื่องเหล่านี้แม้แต่น้อย เขาต้องใช้ทักษะตรวจสอบแทบทุกขั้นตอนเพื่อให้การลงสมุนไพรในแปลงดินถูกต้องมากที่สุด

ในตอนแรกเพราะความรีบร้อน เขาจึงทำเพียงลวก ๆ โดยการขุดดินแล้วดึงต้นสมุนไพรเหล่านั้นออกมาจากแหวนมิติแล้วยัดลงดินก่อนจะฝังกลบ มันจึงมีสมุนไพรที่เสียหายจนใช้การไม่ได้อยู่หลายต้น ทำให้หลังจากนั้นชายหนุ่มต้องค่อย ๆ ใช้ทักษะตรวจสอบทีละขั้นตอนจึงทำให้สมุนไพรไม่เสียหายอีก

“แล้วข้าจะทำเช่นไรกับหญ้าเหล่านี้ ค่อยหาทางขายในภายหลังก็แล้วกัน” ชายหนุ่มมองหญ้าในมือที่เขาถอนออกมาเพราะจะทำการลงสมุนไพรแทน พวกมันมีจำนวนสามสิบต้น

หญ้าธรรมดาที่พัฒนาแล้ว

ระดับ : ราชวงศ์

คุณสมบัติดั้งเดิม : ใช้เป็นอาหารให้สัตว์กิน ปกคลุมผิวดินเพิ่มการยึดเกาะของหน้าดิน

คุณสมบัติเพิ่มเติม : สามารถสกัดเพื่อทำเป็นโอสถที่ให้สรรพคุณเพิ่มพลังลมปราณได้เป็นจำนวนมาก เหมาะสำหรับผู้ที่มีระดับการฝึกตนไม่เกิน ราชาปราณ นอกจากนี้ยังช่วยรักษาร่างกายและจิตวิญญาณได้เป็นอย่างดี

“ถึงยังไงข้าก็สกัดโอสถไม่เป็นอยู่แล้ว เก็บไว้คงไร้ประโยชน์” ชายหนุ่มกล่าวจบก็ยัดหญ้าเหล่านั้นเข้าแหวนมิติไป

ในตอนแรกหญ้าเหล่านี้ยังมีชีวิตอยู่ พวกมันเป็นถึงหญ้าระดับจอมราชาปราณเลยทีเดียว! แต่ด้วยการที่พวกมันยังอายุไม่มากพอจึงยังไม่เกิดจิตวิญญาณขึ้น ทำให้ชายหนุ่มเด็ดพวกมันออกได้อย่างง่ายดาย จนกลายเป็นวัตถุดิบระดับราชวงศ์แทน ถ้าเขาเก็บมันมาพร้อมกับดินบนรากเหมือนเหล่าสมุนไพรที่เก็บมาจากเหวหมื่นอสูรพวกมันก็จะไม่ตายลงเช่นนี้

แต่เพราะมันเป็นแค่หญ้า เขาเลยไม่รู้สึกเสียดายอะไรที่จะปล่อยให้มันตายไป

“ข้าลงสมุนไพรเสร็จไปหนึ่งส่วนสี่แล้ว หวังว่าพวกมันจะโตขึ้นอย่างงดงามนะ ข้าสัญญาว่าถ้าไม่จำเป็นข้าจะไม่เก็บพวกเจ้าขึ้นมา” ชายหนุ่มเดินมากล่าวกับเหล่าสมุนไพรที่อยู่ในแปลงที่เขาเพิ่งจะลงเสร็จ

พวกมันมีอายุอย่างน้อยก็ร้อยปีแล้ว ทำให้พวกมันทุกต้นล้วนมีจิตวิญญาณของตัวเอง แม้จะยังไม่สามารถตอบโต้อะไรได้ แต่พวกมันก็รับรู้ได้ถึงสิ่งที่ชายหนุ่มกล่าว

พวกมันรู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างมากที่ชายตรงหน้าเก็บพวกมันมาปลูกในสถานที่ซึ่งเป็นเหมือนสวรรค์เยี่ยงนี้ มีแสงแดดให้สังเคราะห์ มีดินที่ยอดเยี่ยมอันหาที่เปรียบไม่ได้ เสียดายแค่น้ำที่ชายหนุ่มใช้รดให้พวกมันเป็นเพียงน้ำทั่วไป

แต่ถึงอย่างนั้นก็มากเกินพอแล้ว การหยั่งรากลงในสถานที่แห่งนี้แค่หนึ่งวันก็เทียบได้กับการอยู่ในเหวลึกนั่นถึงสิบปี! ขอแค่มีเวลาเพียงพอ พวกมันย่อมกลายเป็นสมุนไพรเทพได้ไม่ยาก!!

สมุนไพรเทพสามสิบต้น!! มองไปทั่วทั้งโลกใบนี้คงไม่อาจพบเห็นได้

‘ข้าจะต้องแข็งแกร่งขึ้นไม่ให้นายท่านต้องผิดหวัง เมื่อถึงเวลานั้นจะไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งกับสถานที่แห่งนี้เด็ดขาด!!’ พวกสมุนไพรที่อยู่ในแปลงดินล้วนเกิดความคิดเช่นนี้กันหมด พวกมันล้วนสำนึกบุญคุณของชายหนุ่มเป็นอย่างมาก

วันเวลาที่อยู่ในชั้นลึกสุดที่กักขังพญาเสือขาวไว้นั้น ทำให้พวกมันต้องอดทนกับการกัดกร่อนของเพลิงโลกันตร์อย่างยากลำบาก แต่ด้วยพลังปราณที่หนาแน่นจากผนึกฟ้าดินและร่างกายของพญาเสือขาวในสถานที่แห่งนั้นจึงทำให้พวกมันยังพอรอดชีวิตมาได้ รวมถึงมีระดับการฝึกตนที่เพิ่มสูงขึ้นเป็นอย่างมากถ้าเทียบกับสมุนไพรบนผืนดินทั่วไป

รวมถึงสรรพคุณของพวกมันก็ดีกว่ากันอย่างเทียบไม่ติด!

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด