ตอนที่ 79 กลุ่มพ่อค้าหน้าแมวระบาด (อ่านฟรี 15/08/2567)

“แม่เจ้า! ทำไมมันถึงเหมือนฟิชแทนที่จะเหมือนเยี่ยหลิงกัน!!” ชายหนุ่มสบถออกมาด้วยความหงุดหงิดเมื่อเห็นภาพตรงหน้า

บรรดาฝูงแมวก่อนหน้านี้แทนที่มันจะกลายร่างเป็นคนปกติเหมือนเยี่ยหลิง แต่พวกมันดันกลายร่างเป็นเหมือนครึ่งคนครึ่งแมวที่ทั้งตัวดูเหมือนสัตว์มากกว่า แค่ยืนสองขาและมีโครงสร้างร่างกายคล้ายมนุษย์

“ลูกพี่! พวกข้ากลายร่างได้แล้ว แถมยังแข็งแกร่งกว่าเดิมด้วย!” พวกมนุษย์แมวต่างพากันไปหมอบคลานอยู่ตรงหน้าเยี่ยหลิง นอกจากผลของทักษะลูกพี่แมวที่ทำให้พวกมันเทิดทูนหญิงสาวแล้ว ยังรวมถึงผลลัพธ์ที่แสดงให้เห็นกับตัวด้วย ทำให้พวกมันเชื่อถืออีกฝ่ายสนิทใจ

“ไปขอบคุณเถ้าแก่เถอะ ข้าก็เป็นแค่คนรับใช้คนหนึ่งเท่านั้นเอง” หญิงสาวกล่าวออกมาพร้อมรอยยิ้ม แม้นางจะไม่เคยมีคนติดตามมาก่อน แต่มีลูกน้องไว้ใช้งานแบบนี้ก็รู้สึกดีเหมือนกัน

“ขอบคุณขอรับ เถ้าแก่!!” มนุษย์แมวสี่สิบห้าตัวพากันคุกเข่าคารวะเย่ซีพร้อมกับตะโกนออกมาเสียงดังด้วยความซาบซึ้งใจ

ในตอนแรกพวกมันรู้สึกคับข้องใจอยู่บ้างที่ต้องมากลายเป็นข้ารับใช้ให้กับมนุษย์แบบนี้ แต่หลังจากที่พวกมันได้เห็นหลาย ๆ สิ่ง ไม่ว่าจะเป็นโลกเบื้องบน สินค้าวิเศษ ที่ดินอันมหัศจรรย์ ปราการแสงทรงพลัง แถมพวกมันยังได้รับโอกาสเลื่อนระดับพลังขึ้นมาขนาดนี้ การได้กลายเป็นแมวนับว่าเป็นเรื่องเล็กไปเลย!

“ไม่เป็นไร พวกเจ้าก็จงตั้งใจทำงานให้ดี ข้าจะให้เยี่ยหลิงฝึกฝนพวกเจ้าอีกสักหน่อย แล้วจะมอบหมายภารกิจให้ไปทำ” ชายหนุ่มกล่าวออกมาก่อนจะเดินกลับไปดูแปลงดินที่เขาซื้อไว้ว่าผ่านไปหนึ่งวันแล้วเป็นยังไงบ้าง

“รับทราบขอรับ!!” มนุษย์แมวตะโกนรับคำเสียงดัง

“เอาล่ะ เรามาฝึกกันสักหน่อยก็แล้วกัน เดี๋ยวฉันสอนการทำตัวเหมือนแมวให้นะ แล้วก็การใช้พลังปราณของสัตว์อสูรที่มีรูปร่างเหมือนแมวด้วย” หญิงสาวครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะกล่าวออกมา

...

“เฮ้! ลูกพี่ สนใจสินค้าวิเศษไหม ?” มีเสียงที่เต็มไปด้วยความยียวนดังขึ้นมา เมื่อมองไปยังต้นเสียงก็ต้องแปลกใจที่มันเป็นมนุษย์แมวที่ยืนสองขา สวมใส่เพียงกางเกงผ้าฝ้ายขาสั้นตัวหนึ่ง

มันมีโครงสร้างเหมือนกับมนุษย์ทุกอย่าง ต่างกันก็แค่ตามเนื้อตัวเต็มไปด้วยขนปุยสีส้มปนขาว หน้าท้องมีมัดกล้ามแข็งแกร่ง และมีหางโผล่ออกมาจากบริเวณก้นกบ

“ไม่เอาหรอก! ไปให้พ้นไป!” ผู้ฝึกตนชายคนหนึ่งที่ถูกตามตื๊อกล่าวขึ้นด้วยความรำคาญ เขาถูกมนุษย์แมวตามขายของให้เกือบหนึ่งเค่อแล้ว

ในตอนแรกเขาก็สนใจอยู่หรอก แต่พอได้ยินราคาแล้วก็เป็นสินค้าที่ไม่เคยเห็นมาก่อนเลยไม่ยอมซื้อเด็ดขาด

ใครจะยอมถูกหลอกให้โง่กัน!

“เอาน่า ถ้าไม่ได้ผลคืนเงินให้ฟรีเลย สนใจไหม ?” มนุษย์แมวงัดกลยุทธ์สุดท้ายออกมาทำให้อีกฝ่ายต้องหยุดชะงักลงด้วยความสนใจ

“พูดจริงใช่ไหม ? งั้นข้าขอลองเจ้าสิ่งที่เรียกว่าน้ำแดงก็แล้วกัน” ผู้ฝึกตนที่ถูกตื๊อกล่าวออกมา มนุษย์แมวก็ส่งขวดน้ำแดงให้อีกฝ่ายอย่างง่ายดาย

“รับไปซิ ข้ารับประกันว่ามันต้องยอดเยี่ยมกว่าที่เจ้าคาดคิดเสียอีก” มนุษย์แมวกล่าวออกมาพร้อมรอยยิ้ม

อึก อึก อ่าส์

ผู้ฝึกตนรับขวดน้ำแดงไปก่อนจะเปิดจุกของขวดแก้วออกแล้วดื่มลงไปทีเดียวจนหมด น้ำสีแดงรสชาติหอมหวานไหลลงสู่กระเพาะของเขาในทันที ความซ่าของก๊าซคาร์บอนไดออกไซต์ทำให้รู้สึกได้ถึงความสดชื่นที่แปลกใหม่ซึ่งไม่เคยได้สัมผัสที่ไหนมาก่อน

ครึ่งหลัง

“ไม่เห็นจะได้ผลอะไรเลย! เจ้าหลอกข้า!! ข้าขอตัวก่อน” ผู้ฝึกตนกล่าวออกมาด้วยใบหน้าเยาะเย้ย

เขาทำท่าจะเดินจากไปโดยไม่สนใจมนุษย์แมวที่ตอนนี้ใบหน้าของมันเริ่มมืดลงด้วยความโมโห แม้มันจะอยู่เพียงในเหวหมื่นอสูรมาตลอดชีวิต แต่ก็ใช่ว่ามันจะมีสติปัญญาที่อ่อนด้อย ใครก็สามารถมาเล่นแง่กับมันได้แบบนี้

“เฮ้ย! คิดจะโกหกก็ทำให้มันเนียนหน่อยซิวะ!!” มันคว้าแขนของอีกฝ่ายเอาไว้ก่อนจะตวาดออกมาเสียงดังด้วยความฉุนเฉียว

“บัดซบ! ข้าไปโกหกเจ้าตอนไหน สินค้าของเจ้ามันไม่ได้ผลจริง ๆ นี่หว่า!!” ผู้ฝึกตนชายที่ถูกจับได้ก็เกิดเขินอายเล็กน้อยจึงตะโกนสวนกลับไป

“จ่ายผลึกมาเลยนะโว้ย! ของซื้อของขาย” มนุษย์แมวก็ไม่ยอมง่าย ๆ มันต้องเอาผลึกกลับไปให้ได้ ถ้าขายได้มันได้ส่วนแบ่งตั้งหนึ่งส่วนสิบเชียวนะ!

ผลึกจำนวนนั้นสามารถนำไปใช้ได้สบายเลย ขายให้ได้เยอะเข้าไว้ก็ยิ่งได้รับส่วนแบ่งที่มากขึ้น มันจะได้นำไปซื้ออาหารแมวมากินด้วย!

ใช่แล้ว สินค้าในร้านจะมอบให้กับพนักงานของร้านที่ระบบจัดหามาให้ รวมถึงทำสัญญากันเท่านั้น แต่พวกมนุษย์แมวที่เป็นแค่ลูกน้องของเยี่ยหลิงย่อมต้องจ่ายเงิน! ที่มอบให้ก็ส่วนมอบให้ แต่ถ้าอยากได้รับอีกต้องจ่ายเงิน!!

อาส์ อาหารแมวช่างยอดเยี่ยมนัก ต่อให้เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม...

มนุษย์แมวทุกตัวต่างเสพติดอาหารแมวแบบเม็ดสูตรร้านเซียนรับจ้างเสียแล้ว

“ไปให้พ้น ไม่เช่นนั้นข้าจะไปเรียกทหาร!!” ผู้ฝึกตนชายสะบัดมือของอีกฝ่ายออกก่อนจะตวาดออกมาด้วยความฉุนเฉียว

“เอาซิวะ แกซื้อของไม่จ่ายเงิน มาดูกันใครเป็นคนผิด!” มนุษย์แมวที่เห็นอีกฝ่ายหน้าด้านไม่เลิกมันก็เริ่มจะทนไม่ไหว ตวาดกลับไปเช่นกัน

ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นแมวที่ใจเย็น มันคงซัดหน้าอีกฝ่ายไปแล้ว!

“ถุย! หลบไปซะ ก่อนที่ข้าจะฆ่า...” ยังไม่ทันที่ผู้ฝึกตนชายซึ่งทำตัวหยาบคายจะกล่าวจบ มันก็ถูกบางอย่างเข้าจนเงียบไปเสียก่อน

เปรี้ยง! โครมม

“ถุย! ทำเป็นแน่ ต้องให้ลงมือจนได้” มนุษย์แมวเป่าอุ้งเท้านุ่มนิ่มของมันที่เพิ่งจะซัดใส่ศีรษะอีกฝ่ายไปด้วยความเหยียดหยาม

“อะไรวะ! มีแต่ขยะ แต่เอาเถอะ ข้าขอรับทุกอย่างไปก็แล้วกัน เป็นค่าเสียเวลา” มนุษย์แมวรื้อค้นทั้งตัวของอีกฝ่ายก่อนจะพบว่าอีกฝ่ายมีแหวนมิติขนาดเล็กอยู่วงหนึ่ง ภายในมีของอยู่ไม่มากนัก ถ้านำไปขายคงได้สักห้าร้อยผลึก มันจึงขโมยทุกอย่างของอีกฝ่ายไปจนหมด เหลือเพียงกางเกงชั้นในที่ทำจากผ้าฝ้ายไว้ให้ป้องกันภาพอุจาดตา

…

“ส่งเงินมา! เอาของไป! เจ้าจะชอบหรือไม่ข้าไม่สน!!” ในซอยแห่งหนึ่งที่มีผู้คนไม่มากนัก ผู้ฝึกตนสาวแห่งสำนักพิณอาวรณ์กำลังถูกขวางทางไว้ด้วยร่างของมนุษย์แมวสีเทาตนหนึ่ง

“เจ้าเป็นใครกัน! รู้หรือไม่ว่าข้าเป็นใคร ?” หญิงสาวกล่าวออกมาด้วยความหวาดกลัว สำนักของนางเป็นเพียงสำนักระดับกลางเท่านั้น แม้นางจะเป็นศิษย์สืบทองของสำนักแต่ก็ไม่ได้มีระดับการฝึกตนที่สูงนัก เพิ่งจะขึ้นมาอยู่ระดับแม่ทัพปราณได้ไม่กี่ปีนี้เอง

“ข้ามาจากร้านเซียนรับจ้าง ส่วนเจ้าก็คือลูกค้าของข้ายังไงล่ะ!” มนุษย์แมวกล่าวตอบทันทีโดยไม่ต้องยั้งคิด ของมันก็เห็น ๆ กันอยู่แล้วนี่หว่า

“แล้วเจ้าต้องการอะไรกัน! ปล่อยข้าไปเดี๋ยวนี้นะ” หญิงสาวที่เห็นว่ามนุษย์แมวตรงหน้าไม่อาจใช้เหตุผลในการพูดคุยได้ นางจึงต้องกล่าวออกมา

“ซื้อสินค้าวิเศษของข้าซะ แล้วข้าจะปล่อยเจ้าไป ไม่อย่างนั้นล่ะก็...” มนุษย์แมวสีเขากล่าวออกมาก่อนจะเงียบไป แต่รอยยิ้มของมันกลับทำให้อีกฝ่ายรู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก

“ก็ได้ ๆ ข้ายอมแล้ว เจ้าเอาผลึกไปเถอะ ปล่อยข้าไป” นางได้แต่ต้องยอมอ่อนข้อให้อย่างไม่ยินดี พลางส่งแหวนมิติให้อีกฝ่ายไป

แต่กลับผิดคาดที่อีกฝ่ายรับไปแล้วเก็บไปเพียงสามร้อยผลึกก่อนจะส่งคืนให้อีกฝ่าย หลังหญิงสาวรับแหวนมิติกลับไปแล้วมันก็ยื่นอมยิ้มให้อีกฝ่ายหนึ่งแท่ง

“ข้าไม่ใช่ขโมย! นี่สินค้าของเจ้า แล้วเจ้าจะรู้ว่าข้าไม่ได้ข่มขู่เจ้าเลยสักนิด เจ้าสามารถหาซื้อเพิ่มเติมได้ที่ร้านเซียนรับจ้าง แถวประตูทิศตะวันออก” มนุษย์แมวกล่าวทิ้งท้ายไว้ก่อนที่มันจะหายตัวไป ทำเอาหญิงสาวมึนงงไปหมดว่าสรุปแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นแทบทุกที่ในเมืองหลวง บ้างก็ถูกข่มขู่ บ้างก็ถูกทุบตี บ้างก็ถูกปล้นทรัพย์เพราะคิดจะคดโกงมนุษย์แมว มีเพียงส่วนน้อยที่ซื้อขายกันด้วยดี...