บทที่ 12 พยายามจะหนีจากเงื้อมมือของฉันเหรอ? หึ หึ เป็นไปไม่ได้หรอก
บทที่ 12 พยายามจะหนีจากเงื้อมมือของฉันเหรอ? หึ หึ เป็นไปไม่ได้หรอก
อะไรกันเนี่ย?
ทำไมจู่ ๆ นางเอกถึงได้พูดดีกับฉันกัน?
นิสัยของเธอเปลี่ยนไป...แปลกมาก ปกติเธอจะต้องดูถูกแล้วก็โกรธเคืองแค้นฉันไม่ใช่เหรอ?
ให้ตายเถอะ แผนของฉันกำลังจะพังเพราะเธอเลยนะ!
กู่เฉินหนานรีบส่ายหัวไปมา พร้อมกับพูดขึ้นในทันทีว่า "ไม่..."
แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ อยู่ ๆ เขาก็สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่อบอุ่นขึ้นภายในอ้อมแขนของเขา
เมื่อมองลงไป เขาก็เห็นขาอันเรียวของซูเฉียนโม่ซึ่งมีกลิ่นหอมอบอวนลอยออกมา
ซูเฉียนโม่กำลังไขว้ขาของเธอไปอีกด้านหนึ่งของกู่เฉินหนาน โดยที่เท้าทั้งสองข้างเรียงกันอยู่ในอ้อมแขนของเขา!
อะไรวะเนี่ย อะไรกัน อะไรกันวะเนี่ย!
เกิดอะไรขึ้น?
นางเอก...นี่เธอกำลังยั่วยวนฉันอยู่เหรอ?
กู่เฉินหนานกลืนน้ำลายลงคออย่างเหนียวหนืด กับสิ่งที่เขาได้พบเจอ ขาของเธอช่างสวยงามและเย้ายวนจริง ๆ เขาอดไม่ได้ที่จะชื่นชมเธอ
"เฉียนโม่ เธอ..."
"มีอะไรเหรอ? ฉันพูดไม่ถูกเหรอ?" ซูเฉียนโม่ยิ้ม ซึ่งรอยยิ้มของเธอช่างน่ากลัวเหลือเกิน
"นายน้อยกู่ ฉันเองก็เคยไปในสถานที่แบบนั้น ฉันก็เข้าใจและรู้เรื่องแบบนี้เป็นอย่างดีนะ" ใบหน้าของซูเทียนหมิงพูดไปยิ้มไป
"นายน้อยกู่ ตอนฉันยังเด็ก ฉันก็เคยต้อนรับลูกค้าคนสำคัญ ๆ เหมือนกัน ฉันรู้ดีว่าบางอย่างมันเลี่ยงไม่ได้ ฉันเข้าใจ" แม่ของซูเฉียนโม่พูดด้วยรอยยิ้มที่เต็มเปี่ยมไปด้วยรัก
"ก็แค่นั้นเอง ตระกูลกู่ของเธอเป็นตระกูลที่โดดเด่น ในฐานะนายน้อยของตระกูลกู่ เธอไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้เลยไม่ใช่เหรอ? แต่เธอก็ยังทำ แสดงว่าเธอก็มีความรับผิดชอบสูง ไม่ใช่คนเจ้าชู้สำส่อนอย่างที่เข้าใจกัน?"
ชิปหายแล้ว!
เมื่อกู่เฉินหนานได้ยินคำพูดเหล่านั้น สีหน้าก็เปลี่ยนไปในทันที
ฉันพยายามจะทำให้ลุงซูกับป้าซูเข้าใจฉันผิด แต่กลับกันเลย เพียงแค่ซูเฉียนโม่พูดขึ้นไม่กี่คำ ความหมายมันก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
ฉันไม่ได้จะสื่อว่าฉันต้องไปต้อนรับลูกค้าคนสำคัญสักหน่อย! แต่ฉันจะบอกว่าฉันหายไปนาน ๆ หลายวันเพราะฉันไปเที่ยวซ่อง!
"เอ่อ..คุณลุงครับ ผมหมายถึงว่า..."
ขณะที่เขากำลังจะตอบกลับ เท้าเล็กของซูเฉียนโม้ก็เตะไปที่ท้องของเขาเบา ๆ
"นายน้อยกู่ กินข้าวอีกหน่อยสิ"
ซูเฉียนโม่ขัดจังหวะด้วยการคีบหูฉลามลงไปในชามของกู่เฉินหนาน
กู่เฉินหนานยังไม่ยอมแพ้ เขาพยายามจะพูดต่อ แต่ก็ไม่ทัน ซูเฉียนโม่ที่คีบเนื้อวัวมาใส่ชามข้าวของเขาอีกครั้งเพื่อขัดจังหวะเขาพูด
"นี่ค่ะ นายน้อยกู่ ลองชิมเนื้อวัวนี่สิ อร่อยมากเลยนะคะ"
"ขอบคุณครับ" กู่เฉินหนานยิ้มออกมาอย่างฝืน ๆ เขาเตรียมที่จะพูดให้ลุงซูและป้าซูฟังอีกครั้งเกี่ยวกับนิสัยอันสำส่อนของเขา
แต่ทันใดนั้นเอง
"นายน้อยกู่ค่ะ ปลาไหลนี้นุ่มมากเลยคะ ลองดูหน่อยไหมคะ?"
ทันใดนั้นเนื้อปลาไหลก็ถูกคีบมาใส่ชามของเขาอีก
กู่เฉินหนานพูดไม่ออก ได้แต่มองดูการกระทำนั้นของซูเฉียนโม่
นี่ เธอจะให้ฉันพูดหน่อยไม่ได้เหรอ!
กู่เฉินหนานกัดฟันด้วยความอดกลั้น
ไม่ว่าจะทำยังไง เขาจะต้องพยายามพูดออกไปและไม่ให้ซูเฉียนโม่ขัดจังหวะเขาให้ได้!
ถ้าเขาไม่สามารถทำลายการแต่งงานครั้งนี้ รับรองว่าราชามังกรหลินหยู่จะต้องฆ่าเขาแน่ ๆ แล้วเขาจะอยู่รอดถึงตอนจบได้ยังไง?
ด้วยความคิดนี้ กู่เฉินหนานจึงหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดขึ้นอย่างเสียงดัง "คุณลุง คุณป้า ผม—"
ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ เท้าของซูเฉียนโม่ก็เตะเข้าไปที่ท้องของกู่เฉินหนาน ตรงกับจุดสำคัญเลยทีเดียว!
ความเจ็บปวดเล่นงานกู่เฉินหนานเข้าอย่างจัง ทำให้ปิดปากลงทันทีและกัดฟันข่มอารมณ์
ให้ตายเถอะ นางเอกคนนี้ ช่างร้ายกาจจริง ๆ ร้ายกาจเกินไปแล่ว!
เธอจู่โจมไปที่จุดสำคัญของฉันเลยนะเนี่ย เธอจะฆ่าฉันหรือไง!
"นายน้อยกู่เป็นอะไรหรือเปล่า ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ?” ซูเฉียนโม่รีบถาม เมื่อเห็นหน้าตาของกู่เฉินหนานไม่สบอารมณ์
"ไม่ครับ...ไม่เป็นไร" กู่เฉินหนานกัดฟันพูดออกมา พร้อมโบกมือไปมาว่าไม่เป็นอะไร
ซูเฉียนโม่ขมวดคิ้วขณะมองกู่เฉินหนานที่ดูท่าว่าจะยังไม่หายเจ็บ "นายน้อยกู่เป็นอะไรคะ? ทำไมไม่พูดต่ออีกล่ะคะ?"
กู่เฉินหนานมองไปที่ซูเฉียนโม่ที่ตอนนี้กำลังพูดเย้ยหยันเขา "เปล่าครับ...ไม่เป็นอะไร"
เขาไม่มีทางเลือก เพราะบทของตัวเขาต้องแสดงเป็นเหมือนสุนัขที่แสนภักดีต่อซูเฉียนโม่
ต่อให้อยู่รอดไปถึงตอนจบ แต่ถ้าไม่เขาไม่แสดงบทเป็นตัวร้าย เขาก็จะไม่สามารถกลับไปสู่โลกแห่งความจริงได้
"ดีค่ะ งั้นก็รีบกินเลยนะคะ" ซูเฉียนโม่พูดด้วยร้อยยิ้มเจ้าเล่ห์
กู่เฉินหนานพยักหน้า แล้วมองไปที่ชามข้าวของเขาเดิมทีมันไม่มีอะไร แต่ในตอนนี้ชามใบนี้เต็มไปด้วยอาหารที่ซูเฉียนโม้คีบตักมาให้!
โอ้โห้ นี่เธอตักอาหารให้ฉันเยอะขนาดนี้เลยเหรอ ทั้งหมดนี้เพื่อปิดปากฉันเนี่ยนะ?
ทำไมเป็นแบบนี้นะ? นอกจากเนื้อเรื่องจะเปลี่ยนไปแล้ว ตัวนางเอกเองก็เปลี่ยนไปเช่นกัน!
กู่เฉินหนานรู้สึกกลัวขึ้นมาในทันที
เขากลัวว่าทุกอย่างจะพังก่อนที่เขาจะได้ทำในสิ่งที่ต้องการ
ถ้าหากว่าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ก็...ลืมเรื่องที่จะได้ไปสนุกกับสาวสายเหล่านั้นได้เลย!
แต่ตอนนี้...ก็คงต้องกินไปก่อนละกัน...
...
หลังจากอาหารผ่านไปสามชุดกับเหล้าห้ารสชาติ ก็ใกล้จะถึงเวลาที่งานเลี้ยงของครอบครัวตระกูลซูจบลง
กู่เฉินหนานได้ติดต่อไปยังหม่าปิงเพื่อให้มารับเขาที่บ้านตระกูลซู
เนื่องจากว่าตอนนี้ เขาค่อนมึนเมาเพราะดื่มเข้าไปเยอะพอควร ทำให้เขาไม่สามารถขับรถเองได้
เพราะเขายังเชื่อในคำพูดที่ว่า เมาแล้วห้ามขับ
ต่อให้เขาจะเป็นตัวร้าย แต่เขาก็ห่วงชีวิตตัวเอง และการตายด้วยสาเหตุเมาแล้วขับนอกจากจะทำให้เนื้อเรื่องเปลี่ยนแล้ว เขาอาจจะตายจริงเลยก็ได้
"นายน้อยกู่ ทำไมเธอไม่ค้างที่นี่ล่ะ? เรามีห้องว่างนะ" ซูเทียนหมิงเอ่ยชวนอย่างมีความสุข เพราะคิดว่าตระกูลซูได้รับการสนับสนุนจากตระกูลกู่แล้ว
"ไม่เป็นไรครับคุณลุงซู ผมเกรงใจน่ะครับ ให้ผมได้กลับบ้านเถอะครับ"
"อ้าว จะมาเกรงใจอะไรกัน? หรือเอางี้ไหม ให้ซูเฉียนโม่อยู่ดูแลเธอในคืนนี้ดีไหม?" ซูเทียนหมิงกล่าวออกมาอย่างลืมตัว
ซูเฉียนโม่รู้สึกเขินอายจนใบหน้าแดงก่ำ แต่เธอก็ไม่พูดอะไรออกมา
"ไม่ต้องหรอกครับ ไม่ต้องหรอก" กู่เฉินหนานรีบพูด เขารู้สึกตื่นกลัวอย่างบอกไม่ถูกจนสร่างเมา แล้วรีบโบกมืออย่างเร็วไว
ถ้าเขานอนกับซูเฉียนโม่จริง ๆ ล่ะก็ ไอ้หลินหยู่ได้ถลกหน้าเขาเป็นชิ้น ๆ แน่
มีคำพูดที่บอกว่า ดื่มเหล้าเพื่อลืมน้ำตา แต่ยิ่งดื่มยิ่งทุกข์มากขึ้นเท่านั้น ใจของกู่เฉินหนานยามนี้จึงเต็มไปด้วยความคิดที่จะกำจัดซูเฉียนโม่ ซึ่งกำลังเป็นปัญหาใหญ่เลยทีเดียว
ยังดีที่ตอนนี้พวกเขาแค่หมั้นกันเท่านั้น ยังไม่ได้แต่งงานกัน
นั่นจึงทำให้เขาคิดหาวิธีได้อีกพอสมควร
ตามบทแล้ว เขาจะต้องเป็นคนเจ้าชู้ ดังนั้นต่อไปนี้ เขาจะแสดงให้ซูเฉียนโม่เห็นว่าเขานั้นเป็นคนเจ้าชู้ยังไงล่ะ!
เมื่อคิดได้เช่นนั้น สายตาของกู่เฉินหนานก็มีแววตาแห่งความมุ่งมั่นเกิดขึ้นอีกครั้ง
สามสิบปีในตะวันออก สามสิบปีในตะวันตก จงอย่าริอาจมากลั่นแกล้งฉันเพราะเห็นฉันอ่อนแอ—อย่าลืมสิว่าฉันคือตัวร้ายนะ!
ซูเฉียนโม่ ไม่ว่าเธอจะมองฉันเป็นแบบไหนก็ตาม ฉันจะทำให้เธอต้องผิดหวังในตัวฉันอย่างสิ้นเชิง!
อย่าโง่เลย เนื้อคู่ที่แท้จริงของเธอก็คือราชามังกรหลินหยู่ นั่นแหละเป็นโชคชะตาที่แท้จริงของเธอ
อย่ามาพูดทำให้เนื้อเรื่องมันพังหมดสิ!
อย่ามาหาเรื่องใส่ตัวฉันด้วย!
เมื่อซูเฉียนโม่ได้ยินความคิดของกู่เฉินหนาน แววตาแห่งความมืดมนได้ปรากฎขึนบนใบหน้างดงามของเธอ
นายหมายความว่ายังไง เนื้อคู่ของฉันคือหลินหยู่เท่านั้นเหรอ? นี่ฉันก็บอกนายไปแล้วนี่ว่าฉันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขาคนนั้นทั้งสิ้น นายยังไม่เข้าใจอยู่อีกเหรอ กู่เฉินหนาน!
แค่นายอยากหนีงานแต่งงาน นายถึงกลับพูดเรื่องไร้สาระพรรนั้นต่อหน้าพ่อแม่ของฉัน
ไนท์คลับเหรอ? อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่านายไม่เคยไปที่นั่นเลย!
นายอยากหนีออกให้พ้นจากฉันงั้นเหรอ? ฮ่า ๆ ๆ ไม่มีทางเป็นไปได้ ฝันไปเถอะกู่เฉินหนาน!
แววตาที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์อันบ่งบอกถึงความร้ายกาจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอทันที
