ตอนที่ 6 ดีแคนเผยเขี้ยว
ดีแคนเกือบจะหลับ ผู้คุมสอบก็เรียกเขาเข้าสู่โลกแห่งเงาในที่สุด
ดีแคนปลดกระดุมเม็ดแรกบนเสื้อของเขา บิดคอคลายกล้ามเนื้อ และเดินตามผู้คุมสอบไปที่ประตู
ทันทีที่เขาก้าวเข้าไปในประตูมิติ สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าเขาคือพื้นที่สีดำสนิท เขาไม่สามารถมองเห็นอะไรเลย
สภาพแวดล้อมเงียบมาก เงียบจนเขาได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเองด้วยซ้ำ
เสียงอื่นๆ ดูเหมือนจะถูกปิดกั้น
ในไม่ช้าสภาพแวดล้อมก็สว่างขึ้น เขาพบว่าตัวเองอยู่ในมิติที่แปลกประหลาดราวกับอุโมงค์มิติเวลา
คำพูดปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา
[ยินดีต้อนรับสู่โลกแห่งเงาเทียม 'หุบเขาปีศาจ']
[เนื้อหาในการสอบของคุณจะเป็น 'การจำลองการต่อสู้' คุณจะไม่อันตรายถึงชีวิต]
[ภูมิประเทศจะเป็นแบบสุ่ม ความรู้สึกเจ็บปวดจะเท่ากับ 1/4 ของความเป็นจริง]
[หากคุณถูกฆ่าหรือหมดสติไปในหุบเขาปีศาจ คุณจะถูกเคลื่อนย้ายออกจากหุบเขาปีศาจ]
[คุณยังสามารถเลือกที่จะยอมแพ้และออกจาก โลกแห่งเงาได้]
[ผู้คุมสอบคือ 'นักล่า' และคุณคือ 'เหยื่อ' ความแข็งแกร่งของผู้คุมสอบจะถูกจำกัดอยู่ที่ระดับ 4 พวกเขายังจะได้รับการ์ดอุปกรณ์สีขาวธรรมดาระดับ 4 ด้วย]
[ผู้คุมสอบและผู้เข้าสอบจะอยู่ห่างจากกัน 500 เมตร]
[หากคุณสามารถอยู่ในหุบเขาปีศาจได้เป็นเวลา 10 นาที แสดงว่าคุณผ่านการสอบ เมื่อสิ้นสุดการสอบ คุณจะถูกเคลื่อนย้ายออกจากโลกแห่งเงา และคะแนนของคุณจะถูกคำนวณ]
[ยิ่งคุณอยู่ได้นานเท่าไรและยิ่งสร้างความเสียหายให้กับผู้คุมสอบของคุณมากเท่าไร คุณก็จะได้รับคะแนนโบนัสมากขึ้นเท่านั้น]
[จำกัดเวลาคือ 30 นาที เมื่อถึง 30 นาทีโลกแห่งเงาจะปิดตัวลง]
[กฎข้างต้นเหมือนกันกับผู้เข้าสอบคนอื่นๆ]
[ผู้คุมสอบของคุณคือ: อาร์โนลด์ เซอร์เล็ตต์]
[การสอบของคุณจะเริ่มใน 30 วินาที กรุณาเตรียมตัวให้พร้อม]
หลังจากข้อความแจ้งเตือนสิ้นสุด สภาพแวดล้อมก็เริ่มเปลี่ยนไป
ดีแคนรู้สึกว่าเขาได้มาถึงโลกใหม่แล้ว!
นี่คงจะเป็นความรู้สึกที่ได้เข้าสู่โลกแห่งเงา!
เดแคนมองไปรอบๆ
มันเป็นทุ่งหญ้าไกลสุดลูกหูลูกตา
“มีใครแกล้งฉันหรือเปล่า?”
ดีแคนลูบหัวตัวเอง
ภูมิประเทศเป็นแบบสุ่ม แต่เขาเป็นที่ราบ
นอกจากนี้ผู้คุมสอบคือรองคณบดี
และเขาก็มองเห็นร่างที่ยืนอยู่ไกลๆ อีกด้วย!
ทุกอย่างดูไม่แตกต่างเท่าไหร่
“เกมการ์ดที่ไม่ใช่เทิร์นเบสค่อนข้างน่ากลัวจริงๆ”
เดแคนถอนหายใจ เขาหยิบการ์ดอุปกรณ์สองใบออกมา ใส่พลังเวทมนตร์ของเขาลงไป และสวมใส่พวกมัน
จากความทรงจำในชีวิตก่อนของเขา ดีแคนรู้สึกว่าแม้ว่าการเล่นการ์ดอาจเป็นอันตรายต่อชีวิต แต่ก็ควรจะเป็นแบบเทิร์นเบส(พลัดกัน)
แต่ผู้คนในโลกนี้มองว่าการ์ดเวทมนตร์เป็นอาวุธ คัมภีร์ และการอัญเชิญ มันอันตรายเกินไปจริงๆ
การ์ดสองใบกลายเป็นแสงวาบ ละมารวมกันบนร่างของดีแคน
เมื่อแสงจางลง อย่างหนึ่งกลายเป็นมงกุฎเหล็กเย็นที่มีหนามและเปล่งแสงอันมืดมิด
ส่วนอีกอย่างเป็นตุ๊กตาโลลิต้าสไตล์โกธิค โลลิต้าที่ดูน่ารักและมีรัศมีที่ดูเป็นลางร้าย
ภายนอก ผู้ชมจำนวนมากดูการถ่ายทอดสดการทดสอบของดีแคน
“เด็กคนนั้นโชคร้ายจริงๆ! ภูมิประเทศของผู้สอบคนอื่นๆ ล้วนเป็นหุบเขาหรือป่าไม้ แต่เขาอยู่บนที่ราบ!”
“เขาจะซ่อนตัวบนที่ราบได้ยังไง? เขาต้องวิ่งหนีผู้คุมสอบระดับ 4 เนี่ยนะ? ฮ่าๆๆๆ!”
“แถมไม่มีผู้เข้าสอบคนไหนได้เจอกับศาสตราจารย์อาร์โนลด์ในฐานะผู้คุมสอบด้วย!”
“ทั้งหมดเป็นเพราะอุบัติเหตุเมื่อปีที่แล้ว... ชัดเจนมากว่าสาขาอัศวินไม่ต้องการที่จะให้คนอย่างเขาสอบผ่านในปีนี้”
“เห็นได้ชัดว่าพวกเขากำลังพยายามสอนบทเรียนให้กับพวกที่อวดดีเหล่านั้น ไม่ว่าพวกเขาจะมีความสามารถเพียงใด ความประมาทของพวกเขาจะนำไปสู่ความตายในโลกแห่งเงา นอกจากนี้การตายของพวกเขายังส่งผลต่อเพื่อนร่วมทีมอีกด้วย”
“ให้ตายเถอะ เด็กคนนั้นหยิบการ์ดอุปกรณ์สีม่วงออกมาสองใบงั้นหรอ!”
ดูเหมือนว่าผู้คนจำนวนมากให้ความสนใจดีแคนที่อยู่บนหน้าจอ และภาพก็ซูมไปที่การ์ดอุปกรณ์ที่ดีแคนกำลังใช้อยู่บนหน้าจออีกด้วย
[ตุ๊กตาต้องสาป]
[หมวดหมู่: การ์ดอุปกรณ์]
[ความหายาก: สีม่วง หายาก]
[ระดับ: 2]
[โจมตี +0]
[เอฟเฟกต์: คืนค่าความเสียหายที่ได้รับ 0.5% คืนความเจ็บปวดที่ได้รับ 200%]
[หมายเหตุ: ฉันรักพี่ชายนักสร้างการ์ดที่สุด!]
-
[มงกุฎแห่งความทุกข์]
[หมวดหมู่: การ์ดอุปกรณ์]
[ความหายาก: สีม่วง หายาก]
[ระดับ: 2]
[พลังป้องกัน +0]
[เอฟเฟกต์: เมื่อได้รับความเจ็บปวด 300% ทำให้เกิดความคงกระพันหนึ่งครั้ง ระยะเวลาคูลดาวน์: 720 ชั่วโมง]
[หมายเหตุ: โอชิเอเตะ โอชิเอเตะ โย]
ไอ้เวรนั่นเป็นพวกลัทธิที่มาจากไหนก็ไม่รู้!
ต้องบอกว่าผู้ชมเคยชินกับเรื่องแบบนี้ ยังไงซะก็มีคนแปลกๆ แบบนี้ทุกปี
และไม่มีใครบ่นได้ว่าดีแคนกำลังละเมิดกฎ เขาปฏิบัติตามกฎอย่างเคร่งครัด
จากการลงทะเบียนพบว่าเขาถือการ์ดอุปกรณ์สองใบและการ์ดอัญเชิญหนึ่งใบติดตัวมาด้วย
“เขาเป็นสายถึกประเภทสะท้อนความเสียหายงั้นหรอ? แต่ถ้าเป็นแบบนั้น ทำไมเขาถึงไม่ใช้ชุดเกราะหรือโล่ล่ะ?”
“ร่างกายเขาไม่เหมือนกับผู้ฝึกฝนวิชายุทธ์เกราะเลย...”
“ดังนั้นเขาจึงใช้การ์ดอุปกรณ์เหล่านั้น ซึ่งไม่มีใครกล้าใช้ ฉันพนันได้เลยว่าพวกมันไม่ได้แพงกว่าการ์ดน้ำเงิน ไม่ธรรมดามากนัก”
“ข้อดีของการ์ดสีม่วงหายากก็คือเอฟเฟกต์พิเศษสามารถช่วยเพิ่มประสิทธิภาพของสำรับได้อย่างมาก แต่ไพ่สองใบของเขา ทั้งคู่กลับเสียสละคุณสมบัติร่วมกันเพื่อมุ่งความสนใจไปที่เอฟเฟกต์แปลกๆ ของพวกมัน”
“ใช่ มันเหมือนกับคนที่สร้างอุปกรณ์ชิ้นแรกนั้นมีอะไรผิดปกติในหัว เห็นได้ชัดว่าการสะท้อนความเสียหายมีความสำคัญมากกว่าสิ่งอื่นใด แต่นักสร้างการ์ดนั่นเน้นการใช้งานทั้งหมดไปที่การสะท้อนความเจ็บปวด”
“เอฟเฟกต์คงกระพันของอุปกรณ์ที่สองนั้นยอดเยี่ยมมาก แต่ระยะเวลาคูลดาวน์นั้นยาวเกินไปและผลข้างเคียงก็ร้ายแรงเกินไป ใครจะเต็มใจสวมใส่สิ่งที่จะเพิ่มความรู้สึกเจ็บปวดถึงสามเท่า เพียงเพื่อที่จะสามารถกระตุ้นให้เกิดความคงกระพันได้เพียงครั้งเดียว? ก่อนที่ความคงกระพันนั้นจะเกิดขึ้นจริง เขาอาจหมดสติไปแล้วจากความเจ็บปวด นอกจากนี้อุปกรณ์อะไรไม่มีการป้องกันเสริม...”
“เดี๋ยวก่อน เราจะเพิ่ม ‘ความเจ็บปวด’ ให้กับคุณสมบัติของอุปกรณ์ได้ยังไง? พวกนายมีใครรู้บ้าง?”
นักเรียนสองสามคนจากสาขาการเล่นแร่แปรธาตุเริ่มวิเคราะห์อุปกรณ์ทั้งสองชิ้นของดีแคน
“หากใช้อุปกรณ์ทั้งสองชิ้นนี้ร่วมกัน มันจะสามารถคืนความเจ็บปวดให้กับคู่ต่อสู้ได้หกเท่า เขาคงตั้งใจใช้มัน”
"ทุเรศ! ฉันไม่อยากสู้กับคนแบบเขา!”
“น่าเสียดาย หุบเขาปีศาจจะทำให้รู้สึกถึงความเจ็บปวดแค่ 1/4 เท่านั้น เขาไม่สามารถทำลายล้างผู้คุมสอบได้”
เทเรเซียกำลังดูการสอบของดีแคนผ่านการถ่ายทอดสดในสาขาการเล่นแร่แปรธาตุ
เมื่อเธอมองอุปกรณ์ของดีแคน ดวงตาของเธอก็เริ่มกระตุกโดยไม่ตั้งใจ
เขาวางแผนที่จะทำให้คู่ต่อสู้ตกใจ?
ในขณะนี้ ในที่สุดเธอก็เข้าใจความหมายของดีแคนที่เขาพูดว่า 'มนุษย์' และ ' อมนุษย์ '
แต่ไม่ว่ายังไงดีแคน พยายามให้ดีที่สุดนะ!
ฉันยังรอให้นายสร้างการ์ดให้ฉันอยู่!
