ตอนที่ 78 กองทัพแมว กลายร่าง (อ่านฟรี 12/08/2567)
“อากาศดีมากเลย ข้างบนนี่สวยงามมากเลยเถ้าแก่” เยี่ยหลิงกล่าวออกมาเมื่อทั้งสองคนขึ้นมาจนถึงพื้นดินด้านบนสุด นางสูดหายใจเข้าลึกเพื่อรับอากาศบริสุทธิ์เข้าตัว
หลังจากจัดการเก็บพวกสัตว์อสูรในร่างแมวเข้าแหวนมิติเพราะขนพวกมันมาด้วยไม่ไหว ทั้งสองคนก็เดินทางต่อจนขึ้นมาถึงพื้นดิน
“หยุดนะ! พวกเจ้าสองคนเป็นใครกัน ? ทำไมถึงขึ้นมาจากเหวดำได้!!” มีผู้ฝึกตนที่ทำหน้าที่เฝ้าระวังบริเวณนี้เพื่อคอยกำจัดสัตว์อสูรที่อาจโผล่ขึ้นมาได้ทุกเมื่อได้ตรงเข้ามาหาทั้งสองคน
“ใจเย็น ๆ ข้าไม่ใช่คนน่าสงสัยอะไรหรอก แค่ลงไปในเหวเพื่อหาของมาขายก็เท่านั้นเอง” ชายหนุ่มยกมือขึ้นทั้งสองข้างเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจ
“เถ้าแก่ ท่านยกมือทำไม ?” เยี่ยหลิงที่เห็นก็ไม่เข้าใจในการกระทำของชายหนุ่ม
“พวกเจ้ามีหลักฐานอะไรไหมที่บอกว่าเป็นเผ่ามนุษย์ ไม่ใช่พวกสัตว์อสูรที่แปลงกายมา!” ผู้ฝึกตนที่เข้ามาหยุดทั้งสองเอาไว้ยังคงตั้งคำถามด้วยความสงสัย
แม้สัตว์อสูรที่สามารถแปลงกายเป็นมนุษย์แบบเหมือนกันทุกจุดได้จะมีน้อยมากแต่ก็ใช่ว่าจะไม่มี เพราะโดยส่วนใหญ่ร่างแปลงมนุษย์ของเหล่าสัตว์อสูรจะมีบางส่วนที่ยังคงความเป็นสัตว์อสูรดั่งเดิมอยู่ ทำให้พอจะสามารถแยกออกได้
ความจริงเมื่อก่อนก็ไม่ได้มีกฎเข้มงวดอะไรนัก แต่หลังจากที่เคยเกิดเหตุการณ์สัตว์อสูรซึ่งแปลงกายเป็นมนุษย์คลุ้มคลั่งกลางเมืองทำให้มีผู้คนล้มตายไปนับล้านคน ผู้ฝึกตนของเผ่ามนุษย์ทั้งหมดก็ร่วมกันเฝ้าระวังไม่ให้สัตว์อสูรเข้ามาเผ่นผ่านในเมืองของมนุษย์มากจนเกินไป
แต่ถ้าเป็นสัตว์อสูรที่มีเจ้าของ รวมทั้งทำหน้าที่คอยรับใช้มนุษย์ก็จะได้รับการยกเว้น หรืออีกกรณีที่ได้รับการยกเว้นที่พบเห็นได้ยากก็คือสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งมากจนเกินไป เพราะมีน้อยคนนักที่จะสู้กับพวกมันได้ แต่ก็ยังโชคดีที่สัตว์อสูรเหล่านั้นร่างสัญญากับบรรดาผู้ฝึกตนที่แข็งแกร่งของเผ่ามนุษย์ว่าพวกเขาจะไม่ลงมือสู้กันเองหากไม่จำเป็น
“นี่ป้ายแสดงตัวตนของข้า” เย่ซียื่นแผ่นป้ายที่เคยไปทำไว้ให้อีกฝ่ายดู
...
“เถ้าแก่ ทำไมไม่มีคนซื้อสินค้าของท่านเลยล่ะ ?” เยี่ยหลิงถามเถ้าแก่ด้วยความมึนงง
สินค้าที่น่าทึ่งขนาดนี้ทำไมไม่มีคนซื้อเลยล่ะ ? หรือของที่นางคิดว่าน่าทึ่งจะเป็นเพียงของธรรมดาในสายตาของผู้คนบนพื้นดิน
หลังจากที่ทั้งสองปรับความเข้าใจกับผู้ฝึกตนที่มาขวางทางเรียบร้อยแล้วพวกเขาก็เดินทางต่อเพื่อเข้าเมืองหลวงทันที แต่ถึงแม้ว่าชายหนุ่มจะวางสินค้าบนรถเข็นเอาไว้ก็มีน้อยคนนักที่ซื้อสินค้าของชายหนุ่ม
หรือเป็นเพราะเขาขายแพงเกินไปนะ ?
ชายหนุ่มจัดโปรโมชั่นพิเศษ สินค้าทุกชิ้นในร้านราคาแค่สามร้อยผลึกเท่านั้น!! แต่เนื่องจากเขาขี้เกียจจะเสียเวลาในการเดินทาง จึงอธิบายให้เฉพาะลูกค้าคนที่เดินเข้ามาสอบถาม และไม่ได้ตื๊ออะไร แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังได้รับมาถึงสามพันผลึกอยู่ดี
“ราคาของมันก็ค่อนข้างสูง แถมยังไม่ค่อยเป็นที่รู้จัก ก็ไม่แปลกที่จะขายได้น้อย แถมข้าก็ไม่ได้สนใจที่จะขายเท่าไหร่ด้วย เพราะรีบกลับไปยังที่ดินของข้าอยู่” ชายหนุ่มอธิบายให้หญิงสาวฟังอย่างใจเย็น
“เป็นเช่นนี้นี่เอง แต่ข้าก็เพิ่งจะเคยเห็นครั้งแรกเลยนะ การใช้ก้อนหินเล็ก ๆ ในการแลกเปลี่ยนสิ่งของแบบนี้” เยี่ยหลิงกล่าวออกมา
นางหมายถึงตอนที่มีลูกค้ามาซื้อสินค้าจากเถ้าแก่ เพราะปกติสัตว์อสูรที่อยู่ใต้เหวจะใช้การแย่งชิงของที่ต้องการมาโดยตรงเสียมากกว่า หรือไม่ก็ขโมยมาเลย
“ใช่แล้ว บนอาณาจักรของมนุษย์จะใช้การซื้อขายกัน โดยสิ่งเหล่านี้ก็คือของที่ใช้แทนเงินตราในอาณาจักรแห่งนี้” ชายหนุ่มเรียกเหรียญทองแดง เงิน ทอง และผลึกออกมาให้หญิงสาวดูแล้วอธิบายให้ฟัง นางจะได้ไม่ไปก่อเรื่องเข้าใจผิดที่ไหนให้วุ่นวาย
ครึ่งหลัง
“ข้าเข้าใจแล้วเถ้าแก่ ข้าจะไม่ทำให้ท่านต้องอับอายแน่นอน!” หญิงสาวยิ้มออกมาแล้วกล่าวตอบด้วยน้ำเสียงร่าเริง
‘ช่างเหมือนนางยิ่งนัก หวังว่าจะยังมีชีวิตอยู่นะ’ ชายหนุ่มมองอีกฝ่ายแล้วอดนึกถึงน้องสาวในโบสถ์ที่รับเขามาเลี้ยงไม่ได้ เขาได้แต่ต้องรีบฝึกบำเพ็ญให้ไปถึงระดับเหนือเซียนโดยไว จะได้กลับไปตามหาคนเหล่านั้น
ต่อให้ตายไปแล้ว ขอแค่ได้ทราบข่าวคราวก็ยังดี...
...
“พวกนั้นหายไปหมดแล้วแหะ” เย่ซีกล่าวออกมาเมื่อเห็นว่าพวกองค์ชายสามและกลุ่มคนก่อนหน้านี้กลายเป็นกลุ่มอื่นแทนแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่
แต่ถึงแม้กลุ่มเหล่านั้นจะกลับไปแล้ว พวกเขาก็ยังส่งคนไว้คอยเฝ้าจับตาดูว่าเถ้าแก่จะกลับมาเมื่อไหร่ เมื่อบรรดาคนที่คอยเฝ้าไว้ได้เห็นชายหนุ่มพร้อมรถเข็นสีชมพูก็พากันจองมองจนตาแทบถลน
เจอแล้ว! หลังจากเฝ้ารอหลายชั่วยามในที่สุดก็ปรากฏตัวเสียที!
“เถ้าแก่! ข้ามาขอซื้อสินค้า” ชายในชุดหรูหราเหมือนพวกขุนนางในวังกล่าวออกมาพลางวิ่งเข้าไปหาชายหนุ่มที่กำลังดันรถเข็นสีชมพูใกล้เข้ามา
“ข้าด้วย! ขายให้ข้าด้วยเถ้าแก่” เฝ้ามองคนอื่นก็ไม่ยอมน้อยหน้า พากันวิ่งตามไปติด ๆ
แต่ถึงจะนับผู้เฝ้ามองจนครบแล้วก็มีเพียงสิบคนเท่านั้นเอง หลังจากทั้งสิบคนซื้อสินค้ากันไปก็ไม่มีลูกค้าเพิ่มเติมอีก ชายหนุ่มก็ขี้เกียจจะรอด้วยเขาเลยเดินแหวกฝูงชนแล้วทะลุม่านพลังไปท่ามกลางสายตาตกตะลึงของทุกคนที่อยู่รายล้อม
“ชายคนนั้นเป็นใครกัน!! เขาเข้าไปได้ไง”
“ส่งคนไปหาข่าวมาเร็วเข้า แล้วก็หาคนมาเฝ้าโดยรอบม่านพลังเพิ่มด้วย ให้พวกเขาคอยจับตาชายหนุ่มกับรถเข็นสีชมพูไว้ เผื่อเขาออกมาอีกเราจะได้ทราบข้อมูลเพิ่มเติม”
ผู้ฝึกตนจากทุกขุมกำลังที่เห็นเหตุการณ์พากันแตกตื่นยกใหญ่ ในตอนนี้พวกเขาเหมือนมดที่แตกลังเพราะการปรากฏตัวของชายหนุ่มเพียงคนเดียว
...
ปรี๊ดดดดด
“เข้าแถว ๆ แถวตอนเรียงหนึ่ง สามแถว เร็วเข้า!” เสียงนกหวีดดังขึ้นหลังจากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงของชายคนหนึ่งที่ฟังดูเคร่งขรึม
ชายคนนั้นยืนอยู่บนก้อนหินใหญ่ก้อนหนึ่งโดยที่ด้านล่างมีฝูงแมวที่กำลังเดินไปมาด้วยความสับสน พวกมันไม่เข้าใจว่าชายตรงหน้าต้องการให้พวกมันทำอะไรกันแน่ ?
“พวกเจ้าทำตามที่เถ้าแก่ว่าสิ เข้าแถวแบบที่พวกมนุษย์ต่อแถวกันเพื่อซื้อของไง” หญิงสาวผู้งดงามปานเทพธิดายืนอยู่หน้าฝูงแมวกล่าวออกมา พวกมันพากันมองไปยังจุดที่อีกฝ่ายชี้ก่อนจะเดินไปต่อแถวกัน
แม้จะอยู่แต่ในเหวหมื่นอสูรแต่พวกมันก็พอมีความรู้พื้นฐานอยู่บ้าง ไม่ได้โง่เขลาไปเสียทุกเรื่อง
“พวกแกทุกตัว มารับเจ้าสิ่งนี้ไปกินซะ! กินมันเข้าไปเยอะ ๆ” ชายหนุ่มเรียกขวดแก้วที่ใส่อาหารแมวออกมาเต็มไปหมด
“เมี๊ยว เหมียวววว เมี๊ยววว” บรรดาแมวทั้งสี่สิบหาตัวก็พากันร้องตอบรับ
แม้มันจะพูดไม่ได้แต่ก็ฟังฝ่ายตรงข้ามรู้เรื่อง พวกมันเดินไปใช้ขาหน้าเคลือบด้วยลมปราณเพื่อจับยึดฝาขวดแก้วก่อนจะเปิดออกแล้วกระดกลงคอจนหมดโดยไม่ต้องกลืน
ครืนนนนนน เปรี้ยง!
ท้องฟ้าด้านนอกม่านพลังที่ในตอนแรกมีหมู่เมฆมารวมตัวกันหนาแน่นอยู่แล้ว แต่ในยามนี้กลับเกิดเมฆสีดำสนิทค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นอย่างช้า ๆ พวกมึนรวมตัวกันจนมีขนาดใหญ่โตปกคลุมทั้งที่ดินที่มีม่านพลังอยู่จนมืดมิด
สายฟ้าสีทองเส้นโตส่องแสงอยู่ในหมู่เมฆชวนให้ใจหาย ผู้ฝึกตนและคนทั่วไปที่รายล้อมรอบม่านพลังต่างพากันถอยห่างในทันที แม้จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่แค่เห็นสายฟ้าขนาดเท่าต้นไม้บนท้องฟ้าที่ทำท่าจะผ่าลงมา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าถอยหนีจะดีกว่า
“เถ้าแก่ เกิดอะไรขึ้นกัน?!” เยี่ยหลิงกล่าวถามด้วยความตื่นตะหนก
ถึงแม้จะมองไม่เห็นว่ามีสิ่งใดเกิดขึ้นที่ภายนอกบ้างเพราะม่านพลังปิดบังไว้จนหมด แต่นางก็ได้ยินเสียงดังสนั่นจากบนท้องฟ้าเหนือหัวของนางขึ้นไปไม่ไกล
แถมพวกอสูรแมวที่กินอาหารแมวเข้าไปหลายขวด ในตอนนี้พวกมันต่างนอนหมอบไม่ขยับเขยื้อนไปไหน แสงสีทองเจิดจ้าถูกปลดปล่อยออกมาจากร่างของพวกมันทุกตัว
มันกำลังจะเกิดอะไรขึ้นกันแน่!!
