บทที่ 132 สิบปีกลับพิภพลี่เฉิน
กลางผืนทะเลอันกว้างใหญ่ไพศาล ลมพายุโหมกระหน่ำ คลื่นลูกใหญ่สูงระลอกซัดฝั่ง ท้องฟ้ามืดครึ้ม พร้อมด้วยพายุฝนฟ้าคะนอง นี่คือพายุร้ายระดับกลาง ภายใต้สายตาที่มองเห็นทั้งฟ้าดิน หลี่ฟานเห็นได้ชัดเจนว่า พายุร้ายแห่งนี้ กำลังค่อยๆ เคลื่อนไปในทิศทางใดทิศทางหนึ่ง ส่วนจางห่าวโป๋ ก็เดินตามหลังพายุร้ายไปอย่างไม่เ...
