ตอนที่ 30

ตอนที่ 30

สิ่งที่สั่นไหวนั่นไม่ใช่เพราะแผ่นดินไหว  ― หากแต่เป็นสัญญาณที่ว่าโดเมนกำลังเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

ผมหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาแล้วตรวจสอบสถานะโดเมน

― พื้นที่ดินตรงหน้ามีรูปหกเหลี่ยมวงเล็กๆปรากฏขึ้นแล้วมีแสงหมุนๆขึ้นมา

แมลงเหรอ ? ไม่สิๆ คนแคระงั้นเหรอ?

เจ้ารูปร่างขนาดเล็กๆเป็นเด็กสาวสวมแว่นมีปีกคล้ายผีเสื้อ ปีกของเธอที่แผ่นหลังโปร่งแสงและยาวออกมา เส้นผมของเธอดูนุ่มและมีสีเขียวมะนาว

ตอนที่ผมกำลังอ่านสิ่งที่เขียนอยู่บนสมาร์โฟนนั้นก็มี สาวปริศนาตัวน้อยๆพร้อมปีกโผล่มาอยู่ตรงหน้า

เอ่อ อ่า , ข้อมูลมันเข้ามาเยอะเกินไปแล้ว ผมควรจะเริ่มจากขั้นตอนไหน เรื่องอะไรก่อนดี?

เด็กสาวที่ลอยอยู่ตรงหัวตาผมกางแขนออกเพื่อตรวจสอบร่างกายตัวเอง

เธอคงกำลังดูว่า ตัวเองไม่เป็นอะไรสินะ ?

เรื่องแม่นี่ที่กำลังสำรวจรอบข้างอยู่เอาไว้ก่อนละกัน ผมหันไปดูที่จอ

――!?

นี่มัน…ผมเดาว่า ผมยืนยันข้อมูลลงในสมาร์ทถูกแล้วใช่ไหมเนี่ย ?

เอ่อ คือ จะบอกว่าผมเป็นพวกขี้อายกับคนแปลกหน้าก็ได้ล่ะมั้ง ? … อ่าเป็นปัญหาชะมัด

แต่ไม่ใช่ว่าเพราะผมอายสักหน่อย ผมตั้งใจจะเช็คสมาร์ทโฟนดูจริงๆต่างหากล่ะ

บนจอมันมีเขียนไว้ว่า ―

『

＞＞ คุณได้รับโดนเมนของจอมมาร คาน่อน

＞＞ องค์ประกอบที่แปลกแยกจะถูกกำจัดออกก่อนจะทำการรวมโดเมนเข้าด้วยกัน

＞＞ กระบวนการกำจัดสิ่งแปลกแยกสำเร็จเสร็จสิ้น กำลังดำเนินการรวมโดเมนทั้งสองเป็นหนึ่งเดียว

＞＞ การรวมโดเมนทั้งสองเสร็จสิ้น จากนี้ไปท่านจะได้รับ  【สันติชั่วคราว 】 เป็นเวลา 24 ชั่วโมง

』

ข้อมูลสำคัญที่แสดงออกมาทันทีก็คือ

การกำจัดองค์ประกอบที่แปลกแยกไป และ   【สันติชั่วคราว 】 24 ชั่วโมง

คือ เจ้าสองอีเว้นท์นั้นมันเกินความเข้าใจไปแล้ว

จากนั้นผมก็ลองตรวจสอบสถานการณ์ในโดเมนของตัวเองดู แต่ ว่า

“นี่ ~? ได้ยินฉันไหม?  เห็นฉันไหมคะ?” (คาน่อน)

เสียงเล็กๆนั่นรบกวนความคิด

ผมเงยหน้าขึ้นหันไปทางต้นเสียงที่เป็นเด็กสาว

“เอ้ะ !? คุณเห็นฉันด้วย !? อื้อ  ยินดีที่ได้รู้จักคุณค่ะ …ฉันคาน่อน.”

เด็กสาวสวมแว่นที่กำลังบินอยู่ ที่ชื่อคาน่อน โค้งหัวให้

“อ่าอืม …ยินดีที่ได้รู้จัก ,ข้าชื่อ ชิออน.”

แล้วผมก็โค้งหัวเล็กน้อยให้กับ คาน่อน.

“ฟู่ว … ทำเอาตื่นเต้นเลยค่ะ

ทีแรกสับสนมากเลยนะคะที่อยู่ๆมาโผล่ที่ไหนก็ไม่รู้ แถมคนที่อยู่ตรงหน้าเองก็ไม่สนใจ เอาแต่เล่นมือถือตัวเอง ฉันก็เลยแน่ใจว่า คุณคงไม่เห็นฉัน!” (คาน่อน)

คาน่อนแตะอกตัวเองด้วยท่าโล่งอก

“อ้อ , อย่างนี้เอง ยังไงก็…ขอโทษด้วย ” (ชิออน)

ผมควรจะตอบกับเธอยังไงดีเนี่ย ? ตอนนี้คงต้องขอโทษไปก่อนมั้ง

“โอ้, ไม่ต้องค่ะ , ไม่เลยค่ะ ! ท่านชิออนคะ ,ท่านเป็นผู้ช่วยชีวิตฉันไว้

ฉันดันไปรบกวนท่านตอนยุ่งๆอยู่ด้วยซ้ำ คนที่ควรขอโทษน่ะเป็นฉันเองต่างหากค่ะ” (คาน่อน)

คาน่อนโบกมือด้วยท่าทีแตกตื่นก่อนจะก้มหัวให้จนสุดตัว

มันเป็นสู้กันด้วยการขอโทษที่เป็นลักษณะพิเศษเฉพาะของคนญี่ปุ่น  ถึงผมจะสูญเสียความทรงจำเกี่ยวกับคนอื่นไปหมด แต่ผมกลับรู้สึกคิดถึงเรื่องแบบนี้เหลือเกิน

พอเงียบกันไปสักชั่วเวลาสั้น

ไม่มีทางอยู่แล้วที่นายโดดเดี่ยวแบบผมอยู่ๆจะสามารถหาหัวข้อมาคุยเพื่อทำลายความเงียบนี้ได้

จากข้อมูลที่ผมได้ ผมกำลังปะติดปะต่อมันอยู่ในหัวว่าสมควรทำอะไรต่อ

สันติชั่วคราวอยู่ได้ 24 ชั่วโมง สาวน้อยอดีตจอมมารกลายเป็นลูกน้องของผม แล้วก็มีการขยายโดเมนด้วย

หากจำไม่ผิด เด็กสาวคนนี้ ― คาน่อนบอกว่า ตัวเธอเองนั้นมีความรู้แร๊ง B ดังนั้นผมควรจะหาข้อมูลจากตรงนั้น

แต่ถึงจะอยากนั้นก็เถอะ ผมควรจะถามอะไรเธอล่ะ ?

การถามอะไรก็ได้ที่ไม่รู้เพื่อทำความรู้จัก จากอีกฝ่ายให้ลงรายละเอียดลึกๆนี่มันยากเหลือแท้หนอ

อ้ะ!?

ผมนึกไอเดียวิธีการถามได้ละ

“เอ่อ  …” (ชิออน)

“เอ่อ …” (คาน่อน)

เราทั้งคู่ดันพูดขึ้นมาพร้อมกันเสียอย่างนั้น ทำเอาอึดอัด

ผลต่อมาคือการพูดว่า

“เชิญเลยๆ, เชิญคุณพูดก่อนเลย” ซึ่งเป็นอุปนิสัยปกติของคนญี่ปุ่น ผมเลยได้สิทธิ์พูดก่อน

“เอ่อ …” (ชิออน)

“คะ ?” (คาน่อน)

“ขอกัดได้ไหมครับ ?” (ชิออน)

“…เอ๋?” (คาน่อน)

เด็กสาวที่เคยประกาศว่า จะมอบชีวิตตัวเองให้ผม มองผมด้วยแววตาหวาดกลัวและค่อยๆถอยห่างออกไปอย่างช้าๆ

(TTL : เจอหน้าก็ขอกัดแล้ว ใจกล้าเหลือเกินนะชิออนซามะ)

◆

หลังจากนั้นผมก็ทำการอธิบายแล้ว อธิบายอีกท่ามกลางบรรยากาศชวนอึดอัดที่เย็นยะเยือกเกือบจะเป็นศูนย์องศาสัมบูรณ์

“หรือพูดอีกอย่างก็คือ ข้าน่ะอยากได้ข้อมูลจากเธอที่มีค่าสเตตัสความรู้แร๊ง B, ข้าคิดว่าการใช้ 《ดูดกลืน》 เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด …” (ชิออน)

“อ่า-เอ่อ …ท่านชิออนคะ, ฉันเข้าใจสิ่งที่ท่านจะบอกละค่ะ ” (คาน่อน)

“เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้น …” (ชิออน)

“จากความเข้าใจของฉันนะคะ ฉันกำลังจะบอกท่านว่าท่านไม่สามารถเอาความรู้ของฉันไปได้หรอกค่ะแม้ท่านจะใช้  《ดูดกลืน》 ดึงพลังชีวิตของฉันไปก็ตาม ” (คาน่อน)

“เอ๋ ?  เป็นอย่างนั้นจริงๆหรือ ?” (ชิออน)

ผมถึงกับเสียงหลง

“จริงค่ะ ,ท่านจะลองดูก็ได้นะคะ แต่ถึงอย่างนั้นอบิลิตี้ที่ท่านจะได้รับจากฉันด้วย 《ดูดกลืน》 ก็จะมีแต่  《ความจำฉับพลัน 》 ซึ่งเป็นอบิลิตี้เฉพาะตัวของฉันเช่นเดียวกับ  《ภาษา (แฟรี่)》 และ 《ควบคุมธรรมชาติ》 ที่เป็นอบิลิตี้ของเผ่า

ส่วนอบิลิตี้ที่เกิดจากค่าสเตตัสท่านไม่สามารถ ได้รับผ่าน 《ดูดกลืน》 ได้ค่ะ ” (คาน่อน)

“หา ? เอาจริงดิ ?” (ชิออน)

“จริงค่ะ หากท่านได้  《ความจำฉับพลัน 》 ไป มันเป็นอบิลิตี้ที่ทำให้นึกอะไรก็นึกออกได้ในทันที

《ภาษา (แฟรี่)》 ก็เป็นอบิลิตี้ที่ทำให้เข้าใจภาษาของพวกแฟรี่

และจะทำให้ท่านเข้าใจภาษาของก็อบลินได้ด้วยเช่นเดียวกันกับ  《ภาษา (ก็อบลิน )》

《ควบคุมธรรมชาติ》 เป็นอบิลิตี้ที่ทำให้ท่านสามารถแทรกแซงปรากฏการณ์ทางธรรมชาติได้แต่ว่า…”

(คาน่อน)

《ควบคุมธรรมชาติ》, จากชื่อแล้วมันฟังดูเป็นอบิลิตี้ที่ดูทรงพลังมากๆเลยนะ

“มันจะเร็วกว่าน่ะค่ะ ถ้าฉันจะแสดงให้ท่านดูว่าทำงานยังไง” (คาน่อน)

พอคาน่อนพูดจบ เธอก็ยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาแล้วร่าย

― ฮิ้วฟ์(Hyu)!…

ลมเย็นเบาๆกระทบเข้าข้างแก้มผม

“อืม , ดาร์คเอลฟ์ - ซัง คุณช่วยใช้เวทย์ไฟพื้นฐานหน่อยได้ไหมคะ ?” (คาน่อน)

คาน่อนหันไปพูดกับดาร์คเอลฟ์ ก่อนจะหันมาหาผมเพื่อถามผมพยักหน้าโดยไม่พูดอะไร

ดาร์คเอลฟ์คนนั้นก็เลยยกมือขวาขึ้นร่ายเวทย์

เกิดลูกไฟขึ้นมากระทบเข้าที่พื้นว่างๆ เปลวไฟลามไปหลังจากนั้น

คาน่อนยกมือทั้งสองไปที่เปลวไฟและร่าย

―บู้ว (Boh)!

หางเปลวไฟก็เฉียงเฉไปไกลเป็นอย่างมากในช่วงระยะเวลาสั้นๆ

“ฟู่วว … ก็เป็นอะไรประมาณนี้อะค่ะ  (คาน่อน)

คาน่อนหายใจเข้าลึกๆแล้วหันกลับมาหาผม

“หมายความว่ายังไง …?” (ชิออน)

“《ควบคุมธรรมชาติ》 นั้นสามารถแทรกแซงปรากฏการณ์ธรรมชาติที่เกิดจาก ไฟ,ลมและน้ำได้ แต่ก็ในระดับแค่เท่าฉันแสดงให้ท่านเห็นแหละค่ะ

ยิ่งไปกว่านั้น มันไม่อาจแทรกแซงเวทย์มนตร์ได้ด้วยตัวอย่างก็เช่น เมื่อนาทีก่อน ฉันไม่สามารถแทรกแซงเวทย์ 《ไฟร์บอล 》 ที่ดาร์คเอลฟ์ซังเป็นคนปล่อยออกมได้ค่ะ แต่สามารถแทรกแซงไฟที่เกิดขึ้นจ่ก 《ไฟร์บอล 》 ได้” (คาน่อน)

“คือเธอกำลังจะบอกว่า … เป็นไปไม่ได้ที่จะสร้างไฟหรือลมจากความว่างเปล่าเลยใช่ไหม ?” (ชิออน)

“ก็ประมาณนั้นแหละค่ะ ” (คาน่อน)

《ควบคุมธรรมชาติ》  ผิดกับชื่อเลยแฮะ มันเป็นแค่อบิลิตี้น่ารักๆที่แฟรี่ชอบเอาไปกวนแกล้งชาวบ้านเขาเล่น หรืออะไรประมาณนั้น

“โอเค ตอนนี้ข้าเข้าใจ 《ควบคุมธรรมชาติ》 … ได้ผลลัพธ์ออกมาน่าผิดหวังทีเดียว … ไปเรื่องอื่นกันดีกว่า เอ้อ ข้าจะขอถามอะไรหน่อยได้ไหม ?” (ชิออน)

“ได้ค่ะ  ท่านอยากรู้อะไรเหรอคะ?” (คาน่อน)

“เมื่อครู่นี้เธอคุยกับดาร์คเอลฟ์ใช่ไหม ?” (ชิออน)

“ค่ะ ให้ดาร์คเอลฟ์ซังเขาใช้เวทย์ไฟ” (คาน่อน)

“แล้วเธอเข้าใจภาษาของดาร์คเอฟล์ได้อย่างไร ? หรือดาร์คเอลฟ์จัดเป็นแฟรี่ด้วยหรือ ?” (ชิออน)

“ที่ฉันเข้าใจภาษาของดาร์คเอลฟ์ได้นั่นก็เพราะว่าดาร์คเอลฟ์เป็นเผ่าพันธุ์หมวดเดียวกับเอลฟ์ค่ะ ” (คาน่อน)

“แต่อลิบิตี้พิเศษของเธอมันคือ 《ภาษา (แฟรี่)》 ไม่ใช่หรือ ? แล้วทำไมเธอถึงเข้าใจคำพูดดาร์คเอลฟ์ได้ล่ะ ?” (ชิออน)

“อ๋อ ! ท่านชิออนคะ,อบิลิตี้ที่ท่านสามารถดูดกลืนไปจากฉันก็คือ  《ภาษา (แฟรี่)》.

แต่ถึงอย่างนั้น ฉํนเองก็ยังมี  《ภาษา (เผ่าย่อย A)》, 《ภาษา (เผ่าย่อย B)》, 《ภาษา (ปีศาจ)》, 《ภาษา (ทูตสวรรค์)》, 《ภาษา (มนุษย์ )》, 《 โทรจิตสื่อสาร  (สไลม์ )》, 《 โทรจิตสื่อสาร  (สัตว์ )》, และ 《 โทรจิตสื่อสาร  (วิญญาณ)》 ด้วยค่ะ ” (คาน่อน)

“หา?” (ชิออน)

“อื้อ ที่ฉันเข้าใจคำพูด ของดาร์คเอลฟ์ซังก็ด้วย 《ภาษา (เผ่าย่อย  B)》 แต่การที่จะไปถึงขั้นนั้นได้ ท่านต้องมีค่าแร๊งความรู้ D ค่ะ” (คาน่อน)

“เห ? สรุปก็คือ เธอสามารถเข้าใจภาษาเผ่าอื่นได้ทันทีเมื่อเพิ่มระดับของความรู้ใช่ไหม ?” (ชิออน)

ในหัวผมนั้นโดนคลื่นข้อมูลมหาศาลที่มาจากคาน่อนโถมเข้าใส่ไม่ยั้ง

“ใช่ค่ะ แล้วพอ แร๊งความรู้ถึง B  ท่านก็จะได้ 《ภาษา (มนุษย์)》 ซึ่งเป็นอบิลิตี้ที่ทำให้เข้าใจภาษาอื่นนอกจากภาษาญี่ปุ่น…อาทิ อังกฤษ , เยอรมัน , จีน และอื่นๆ

พอมานึกๆถึงตอนที่ฉันตั้งใจทุ่มเทเรียนภาษาอังกฤษอย่างหนักในอดีตแล้ว …มันก็ชวนให้ เจ็บปวดใจไม่น้อยเลยน้า ” (คาน่อน)

คาน่อนพูดติดตลกขณะที่ยิ้มชั่วร้ายเบาๆ