ตอนที่ 134 รับที่ดิน

“ผมแค่พูดความจริงเท่านั้น..”

ซูเหวิน ยิ้มอย่างอ่อนโยน แล้วพูดอีกครั้ง

มันไม่ใช่เพียงคำชมโดยเจตนา แต่เป็นคำชมจากก้นบึ้งของหัวใจ

เพราะตั้งแต่เด็กจนโต เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนที่สวยกว่า เซี่ย ซินเหยา เลย

“บ้า..”

เซี่ย ซินเหยา รู้สึกหมั่นไส้เลยแอบเอากำปั้นเล็กๆ ต่อยเข้าไปที่แขนของ ซูเหวิน แต่ทว่าใบหน้าของเธอกลับยิ้มไม่หุบ

ในฐานะผู้หญิง ใครบ้างล่ะที่ไม่ชอบให้คนอื่นชมว่าสวย?

ยิ่งไม่ต้องถึงว่าคนคนนั้นยังคงเป็นคนที่เธอชอบ..

และขณะที่ ซูเหวิน กับเซี่ย ซินเหยา กําลังจีบกันอยู่นั้น

ชั่วพริบตา เจ้าสาวได้เดินบนพรมแดงแล้ว

จากนั้นก็เป็นคําพูดเปิดพิธี อวยพรคู่บ่าวสาว กล่าวคําสาบาน แลกแหวน และอื่นๆ ไปตามลำดับ

รอจนกว่าขั้นตอนพิธีการ และพิธีกรรมทั้งหมดเสร็จสิ้น

ทุกคนจึงออกจากสวนดอกไม้ และเข้าไปในห้องจัดเลี้ยงบนชั้นหนึ่งของโรงแรม

ต่อไปก็เป็นเวลางานเลี้ยงที่คุ้นเคยแล้ว

ต้องบอกว่าวันนี้แขกที่ ตระกูลจาง เชิญมาไม่น้อยจริงๆ

นอกจาก ประธานเว่ย ที่ ซูเหวิน รู้จัก และเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของเขาแล้ว

นอกจากนี้ คนที่ไม่รู้จักยังมีอีกหลายร้อยคน งานเลี้ยงก็มีการตั้งโต๊ะหลายสิบโต๊ะ ซึ่งบรรยากาศเป็นไปอย่างคึกคักมาก

เพียงแต่ว่าเมื่อตอนงานเลี้ยงกําลังจะเริ่มต้นขึ้น

จาง หยุนเจี้ยน ผู้นำตระกูลจาง มาที่ด้านข้างของ ซูเหวิน และต้องการเชิญเขา และเซี่ย ซินเหยา ไปนั่งที่โต๊ะหลัก

ซูเหวิน ที่ทราบก็รู้สึกหนักหัวจริงๆ..

คุณรู้ไหมว่าผู้คนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะหลักควรจะต้องเป็นครอบครัวของเจ้าบ่าว และเจ้าสาว แล้วคนนอกอย่างเขาไปนั่ง มันหมายความว่าไง?

เขาจึงรีบปฏิเสธอย่างเด็ดขาด

“เอ่อ...โอเค!”

“ประธานซู คุณหนูเซี่ย ถ้าคุณชอบนั่งที่อื่น งั้นชิญทั้งสองตามสบายครับ”

“แต่หากคุณทั้งสองมีความต้องการใดๆ โปรดพูดได้เลย ตราบใดที่ผม จาง หยุนเจี้ยน สามารถทําได้ ผมจะไม่ลังเลใจ”

เมื่อเห็น ซูเหวิน ยืนยันเช่นนี้ จาง หยุนเจี้ยน ก็ยิ้มหัวเราะ โดยไม่คิดจะฝืนใจอีกฝ่าย

หลังจากนั้นก็ทักทายกันอีกสองสามคำก่อนจะจากไป

ท่าทีที่สุภาพนั้นทำให้ทุกคนรอบตัวเขาพูดไม่ออก พวกเขาพากันมองมาด้วยความอิจฉา และคาดเดาถึงตัวตนของ ซูเหวิน

และเพื่อนร่วมชั้นเก่าของ ซูเหวิน เหล่านั้น สีหน้ายิ่งดูไม่ดีมากขึ้นไปอีก

ก่อนหน้านี้พวกเขาดูอารมณ์ดี และร่าเริงมาก แต่ตอนนี้พวกเขาไม่กล้ามาพูดต่อหน้า ซูเหวิน อีกต่อไปแล้ว...

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และกว่าสองชั่วโมงผ่านไปในชั่วพริบตาเดียว

ซูเหวิน และเซี่ย ซินเหยา ที่เสร็จสิ้นจากงานเลี้ยง

เมื่อดูเวลาก็รู้สึกว่าใกล้จะได้เวลากลับแล้วเหมือนกัน

ดังนั้นภายใต้ความกระตือรือร้นของ จาง หยุนเจี้ยน, ประธานเว่ย และคนอื่นๆ ซูเหวิน จึงขับรถพา เซี่ย ซินเหยา ออกจากโรงแรม สปริงการ์เด้น กลับไปที่มหาลัย

และไม่นานหลังจากที่ ซูเหวิน เพิ่งออกจากโรงแรม

ทันใดนั้นระบบก็ส่งเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นในใจ(หัว)ของเขา

“ติ๊ง!”

“ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ทำภารกิจเข้าร่วมงานแต่งงานของ จาง ไป๋จวิน สำเร็จ”

“รางวัลภารกิจ : ที่ดินรอการพัฒนามูลค่ามากกว่าหนึ่งพันล้านหยวน มีพื้นที่มากกว่า 10,000 ตารางเมตร ใกล้กับถนนวงแหวนรอบสามในเขตตะวันออกของเมือง”

ทันใดนั้น ซูเหวิน ก็รู้สึกมีความสุขในใจ ที่ดินผืนหนึ่งที่ว่าได้มาอยู่มือแล้ว…

เพียงแต่ความยากลําบากต่อไปคือเขาจะสร้างอะไรบนที่ดินผืนนี้ดี?

เงินติดตัวเขาเวลานี้เหลือไม่มากนัก

ล่าสุดที่เขาเพิ่งไปเที่ยวชิงเต่า ทั้งซื้อรถ และก็ประมูลไป..

แต่เดิมเงินสดเขามีมากกว่า 300 ล้าน ตอนนี้ก็เหลือเพียง 110 ล้าน ซึ่งไม่เพียงพอที่จะสร้างอะไรเลย

ต้องลงทุน(เชิงกลยุทธ์)เฉพาะกลุ่มแล้ว

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้เร่งรีบ

ยังไงที่ดินก็อยู่ที่นั่น และมันก็ไม่ได้หนีหายไปไหนสักหน่อย?

เมื่อคิดได้แล้วก็ยังไม่สายเกินไปที่จะเริ่มแผน

ซูเหวิน คิดมันอย่างลับๆ ในใจ

แน่นอนว่าวันนี้ ซูเหวิน ได้รับข่าวดีอีกอย่างหนึ่ง

นั่นก็คือ ซินลี่ เทคโนโลยี ของ ประธานเว่ย มีเงินทุนเพียงพอ

โครงการใหม่เองได้เริ่มขึ้นอีกครั้ง

ควบคู่ไปกับการสนับสนุนบุคลากรด้านเทคนิคจาก เถิงฮุ้ย เทคโนโลยี

เขาเชื่อว่าภายในไม่กี่เดือนข้างหน้านี้ โครงการใหม่ที่ว่าจะมีความก้าวหน้าอย่างแน่นอน

เมื่อโครงการใหม่ได้รับการวิจัย และพัฒนาสำเร็จ

เขาก็จะได้รับการยกระดับสมรรถภาพทางกายขึ้นเป็นสองเท่าเช่นกัน

ถึงตอนนั้นความแข็งแกร่งของเขาจะได้รับการยกระดับให้ดียิ่งขึ้น

สิ่งนี้ทําให้ ซูเหวิน มีความสุขมาก

แต่แล้วสิ่งที่ ซูเหวิน ไม่คาดคิดก็คือ การวิจัย และพัฒนาโครงการใหม่นั้นมันเป็นไปได้อย่างราบรื่นเกินกว่าที่เขาคิดไว้มาก

และอีกไม่นานเขาก็จะเสร็จสิ้นภารกิจนี้

แน่นอนว่านี่เป็นเรื่องราวในอีกหลายวันถัดไป...

วันรุ่งขึ้น

เนื่องจากเมื่อวานนี้ ซูเหวิน ได้เสร็จสิ้นภารกิจไปร่วมงานแต่งงาน

วันนี้เขาจึงได้เดินทางไปที่สำนักงานที่ดินในเมืองม่อ ทำตามคำแนะนำของระบบ ตามด้วยการลงนามในสัญญาเพื่อรับที่ดินผืนนี้

จนถึงตอนนี้ ที่ดินมูลค่ามากกว่าหนึ่งพันล้านผืนนี้ได้ถูกยึดครองไปโดยเขาแล้ว

นี่เป็นเรื่องที่น่ายินดี..

ซูเหวิน จึงตัดสินใจพาเพื่อนๆ ออกไปเฉลิมฉลอง

จะว่าไปที่หาดไว่ทาน(เดอะบันด์, The Bund) ในเมืองม่อ เขาเองยังมีเรือยอร์ชจอดอยู่นั่นด้วย!

นั่นคือรางวัลที่เขาทำภารกิจเดินทางไปยัง ชิงเต่า สำเร็จ และมันได้ถูกส่งมอบมาเป็นเวลาหลายวันแล้ว

พรุ่งนี้สุดสัปดาห์พอดี

เขาสามารถพาทุกคนไปเที่ยวเล่นด้วยกัน ขึ้นไปบนเรือยอร์ชทานอาหารมื้อใหญ่ได้

ในขณะออกเที่ยวทะเลก็พลางกินอาหารเลิศรสเฉลิมฉลองไปด้วย

แค่คิดก็มีความสุขแล้ว

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ซูเหวิน หยิบโทรศัพท์ของเขา และดูพยากรณ์อากาศ

พรุ่งนี้เป็นวันที่อากาศแจ่มใส

อุณหภูมิอยู่ที่ 25 องศาฯ คุณภาพอากาศดีเยี่ยมเหมาะแก่การออกทะเลมาก

ซูเหวิน เป็นคนประเภทที่ชอบคิดแล้วทำในทันที

หลังจากเขากลับมาถึงมหาลัยแล้วจอดรถที่ลานจอดรถ

ก็ส่งข้อความในกลุ่มเพื่อน VX ชวนกันไปล่องเรือยอร์ชทันที

ไม่ถึงอึดใจ ในกลุ่มก็คึกคัก และเต็มไปด้วยชีวิตชีวาขึ้นมา

จี้หยวี่ : “ว้าว จริงเหรอ จริงๆ เหรอ ซู สุดหล่อ คุณจะพาพวกเราไปล่องเรือยอร์ชกันใช่มั้ย?”

วัง ซิ่วซิ่ว : “โอ้ว.. พระเจ้า ฉันไม่เคยนั่งเรือยอร์ชมาก่อนเลย และตอนนี้ฉันก็กำลังตื่นเต้นมากๆ”

จูเหยี่ยน : “ฉันก็ไม่เคยเหมือนกัน ทุกวันนี้คนที่สามารถนั่งเรือยอร์ชได้ก็มีแต่คนรวยทั้งนั้น”

เฉินหมิง : “เหล่าซู เราคงต้องอาศัยบารมีของนายอีกครั้ง จริงสิ.. แล้วตอนนี้ราคาเช่าเรือยอร์ชเท่าไหร่?”

ซูเหวิน : “เปล่า ฉันซื้อมาเอง รู้สึกราคาจะไม่กี่ร้อยล้านมั้ง!”

จี้หยวี่ : “......”

วัง ซิ่วซิ่ว : “......”

เฉินหมิง : “......”

จูเหยี่ยน : “......”

เหอ เหวินเฟิง : “ฉันไป แต่..เดี๋ยว ฉันไม่ได้อ่านผิดใช่มั้ย? เหล่าซู นายซื้อเรือยอร์ชมา? หลายร้อยล้าน?”

สักพักเพื่อนๆ ก็ตกตะลึง

ไม่ต้องพูดถึงพวกเขา เซี่ย ซินเหยา ที่กําลังถือโทรศัพท์ดูกลุ่มเพื่อนใน VX ที่กำลังคุยกันอยู่

ตอนนี้แม้แต่เธอเองก็อดไม่ได้ที่จะตกใจกับคำพูดของ ซูเหวิน

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือน ซูเหวิน จะคุ้นเคยกับวิธีการพูดแบบนี้

อีกทั้งยังดูเหมือนเขาจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าการบอกความจริงออกไปจะส่งผลกระทบต่อทุกคนมากแค่ไหน

หากมองมุมกลับ.. นี่ก็หมายความว่าเพื่อนๆ ของ ซูเหวิน นั้นต่างมีสุขภาพที่ดี และไม่กลัวที่จะตกใจ

นี่ถ้าเปลี่ยนเป็นพวกปกติที่ชอบอยู่เฉยๆ นอนดึกดูมือถือเล่นเกมบ่อยๆ และร่างกายค่อนข้างอ่อนแอ พอฟังแล้วเกรงว่าพวกเขาคงตกใจจนหมดสติ

ในขณะนี้ ซูเหวิน ก็นึกถึงคนอีกสองคนทันที

นั่นคือลูกพี่ลูกน้องของ เซี่ย ซินเหยา

ท้ายที่สุดแล้ว ซูเหวิน เข้ากันได้ดีกับพวกเขา ดังนั้นเขาจึงสมควรพาพวกเขาไปเที่ยวเล่นด้วย

จากนั้นเขาก็เปิด VX ส่งข้อความถึงพวกเขาทั้งสองคน แล้วถามพวกเขาว่าอยากไปเที่ยวเล่นด้วยไหม

แน่นอนว่าผลลัพธ์ที่ได้ ..ไม่น่าแปลกใจนัก

ซูเหวิน ชวนพวกเขาไปเที่ยวเล่น ทั้งคู่ตื่นเต้นมาก แล้วทำไมพวกเขาจะไม่ไปล่ะ?

ในเวลาไม่ถึงนาทีทั้งคู่ก็ตอบตกลง

ในเวลาเดียวกัน ทั้งคู่ก็ไม่ลืมที่จะแสร้งหลั่งน้ำตาแสดงความขอบคุณต่อ ซูเหวิน

ซูเหวิน ยิ้ม และไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้มากนัก

ดังนั้นท่ามกลางการรอคอย และความคาดหวังอันยิ่งใหญ่ของทุกคน เวลาก็ได้มาถึงวันเสาร์อย่างรวดเร็วในชั่วพริบตา

เนื่องจากเมื่อคืนที่ผ่านมา ซูเหวิน ได้กลับไปบ้าน

ดังนั้นวันนี้ เขาจึงขับรถ Koenigsegg ที่นั่งได้ 4 คนออกไป

ด้วยวิธีนี้ก็จะนั่งเพิ่มได้อีกสองคน

คนที่เหลือก็ให้นั่งแท็กซี่ไปก็ได้..

ส่วนทางด้าน พี่น้องเซี่ย ไม่ต้องเป็นกังวลกับพวกเขา เซี่ย เคอหมิง เขามีรถยนต์เป็นของตัวเอง

ด้วยวิธีนี้ทุกคนจึงตกลงกันเรื่องเวลา และสถานที่

จากนั้นทุกคนจึงตรงไปที่หาดไว่ทาน ที่อยู่ติดริมฝั่งตะวันตกของแม่น้ำหวงผู่ อย่างเร่งรีบ…