บทที่98 หนึ่งปะทะหนึ่งพัน ฟรี

นินจากว่าเจ็ดร้อยคนกระจายไปล้อมรอบริวอุนในทันทีที่ปรากฎตัวขึ้น ในเวลาเดียวกัน ร่างสวมชุดดำ มีหน้ากากสัตว์ชนิดต่าง ๆบนใบหน้าก็โผล่ออกมาจากที่ซ่อนเช่นเดียวกัน

พวกเขาคือหน่วยลอบสังหารของโคโนฮะ!

“ชิบะ ริวอุน นายแข็งแกร่งจริง ๆ แต่ต่อให้เก่งแค่ไหน วันนี้ก็รอดไปจากที่นี่ไม่ได้” จิไรยะพยุงตัวเองขึ้นยืนบนหลังกบ สายตามองริวอุนอย่างเย็นชา

“ไอ้เด็กชั่วร้าย รีบมอบตัวดี ๆเถอะ” ซึนาเดะตะโกนเสียงดัง

“หึหึ อัจฉริยะกำลังจะตายไปอีกคน ชีวิตช่างเปราะบางจริง ๆ” โอโรจิมารุตาเป็นประกาย อย่างไรก็ตาม ในน้ำเสียงไม่มีอารมณ์ยินดีอยู่เลย แต่กลับเต็มไปด้วยความโศกเศร้า

หากมันไม่เกี่ยวข้องกับตำแหน่งของเขา จริง ๆแล้วโอโรจิมารุก็จะชื่นชมริวอุนมาก เพราะริวอุนก็นับว่าเป็นอัจฉริยะเหมือนกับตัวเขา

น่าเสียดายที่อัจฉริยะแบบนี้กำลังจะถูกทำลายในอีกไม่นาน มันทำให้เขารู้สึกถึงความอ่อนแอของชีวิตหนึ่ง

ไม่ว่าคนคนนั้นจะแข็งแกร่งแค่ไหน สักวันหนึ่งก็ต้องตาย

‘บางทีคงมีเพียงการค้นหาความลับแห่งชีวิตของมนุษย์เท่านั้นที่จะสามารถบรรลุความเป็นนิรันดร์ได้’ โอโรจิมารุลอบทอดถอนใจ

ความอยากรู้ ความโหยหาของเขา ทำให้เขาเริ่มมีความรู้สึกบางอย่างขึ้นมา

“อืม รีบหน่อยนะ ฉันมีเวลาแค่สามสิบนาทีเท่านั้น” ริวอุนพึมพำ เขาไม่โง่พอจะตะโกนบอกอีกฝ่ายหรอกว่าเขาใช้โหมดเซียนได้เต็มที่แค่สามสิบนาที

หลังจากผ่านสามสิบนาที โหมดเซียนจะหายไป

ริวอุนระมัดระวังตัวมาตลอด แม้ว่าเขาจะเลือกตัวเลือกเสี่ยงไปบ้าง แต่เขาก็มักจะวางแผนที่จะทำให้ตัวเองปลอดภัยที่สุดทุกครั้ง

นอกจากนี้ เขาไม่มั่นใจเลยว่าจะหนีไปได้ เพราะอีกฝ่ายมีนินจาเจ็ดร้อยคน หน่วยลอบสังหารอีกหน่วยหนึ่ง รวมกับสามนินจาอยู่

ระดับนี้สามารถรุมล้อมฆ่าคาเงะสักหมู่บ้านหนึ่งได้อย่างง่ายดาย

“ลงมือเลย!” จิไรยะตะโกนให้คำสั่ง

นินจาทุกคนประสานอิน พ่นลูกไฟขนาดใหญ่ออกจากปากพร้อมกัน นินจาผู้เชี่ยวชาญคาถาไฟนับร้อยคนโจมตีพร้อมกัน

เปลวไฟพุ่งเข้าไปหาริวอุน เส้นทางหลบหนีถูกปิดกั้นหมดทุกทาง เมื่อเห็นแบบนั้น ริวอุนก็รู้ตัว เขาพยายามหลบเลี่ยงให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ทว่านินจาโคโนฮะไม่ปล่อยโอกาสให้เขาทำแบบที่คิด

“คาถาดิน: หนามพสุธา”

พื้นดินกลายเป็นหนามแหลมขนาดใหญ่ ปิดกั้นทางด้านหลังริวอุน

เปรี้ยง!

ริวอุนเสียเปรียบ เขาใช้งานอาภรณ์สายฟ้าอีกครั้ง ร่างของเขากลายเป็นสายฟ้าแล้วกระโดดขึ้นไปบนหนามพสุธา

“หยุดเขา!” นินจาตระกูลฮิวงะคนหนึ่งเตือนคนอื่น

“ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเขาเอง” ทันใดนั้นนินจาสวมเสื้อคอเต่าก็เดินออกมา เขาผายมือออก ต่อมาแมลงสีดำนับไม่ถ้วนก็ค่อย ๆบินมารวมกันจนกลายเป็นเมฆดำ จากนั้นพวกมันก็มุ่งตรงเข้าไปหาศัตรู

โชคร้ายที่ตอนนี้ริวอุนเปิดใช้อาภรณ์สายฟ้าอยู่ แมลงสีดำนับพันตัวพอเข้าระยะก็ถูกสายฟ้าช็อตตายจนหมด แต่สมาชิกตระกูลอาบุราเมะไม่ได้หยุดแค่นั้น

กลับกัน เขาเรียกแมลงของเขาออกมาให้เยอะกว่าเดิม แล้วให้มันไปล้อมรอบริวอุน ครั้งนี้ เขาไม่ได้จะโจมตีแต่หมายจะใช้แมลงก่อกวนแทน แถมยังสามารถใช้แมลงปิดกั้นการมองเห็นได้ด้วย

“มวยอ่อนแปดทิศ หกสิบสี่ฝ่ามือ!” นินจาฮิวงะหลายคนกระโจนเข้าไปใกล้ริวอุน พร้อมกับใช้วิชามวยอ่อนของพวกเขา

จักระหลายสายม้วนตัวเข้าหาริวอุนอย่างรวดเร็วและรุนแรง ไม่ว่าจะเป็นแมลงนับพันตัว หนามพสุธาและมวยอ่อน

การโจมตีอันบ้าคลั่งของพวกนินจาโคโนฮะต่างมุ่งไปยังเป้าหมายเดียว

แล้วสิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือเงาดำที่ใช้เงาของหนามพสุธาเพื่อเป็นตัวต่อยอด ยืดเงาให้เข้ามาใกล้กับริวอุน

“บ้าเอ๊ย! ต้องรีบฆ่านินจาตระกูลนาราก่อนเลย” ริวอุนกัดฟันกรอด

แม้ว่าคาถาเงาเลียนแบบของตระกูลนาราจะจับเขาไม่ได้สมบูรณ์ ทว่ามันสามารถหยุดเขาได้ชั่วขณะแน่นอน

ริวอุนระเบิดพลังออกมา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาใช้พลังเต็มที่ขนาดนี้ อาภรณ์สายฟ้าถูกเร่งถึงขีดสุด คุไนในมือก็ถูกใช้ร่วมกับตัดสายฟ้าจนกลายเป็นดาบตัดสายฟ้า

ริวอุนแผ่ความร้อน เผาแมลงสีดำของนินจาตระกูลอาบุราเมะ จากนั้นเขาก็หันไปตัดหนามพสุธาออก พอเห็นว่าทางโล่งขึ้นแล้ว ริวอุนก็รีบออกไปจากกลางวงล้อม

เป้าหมายของเขาคือนินจาตระกูลนารา คุไนในมือโบกท่าเตรียมพร้อม สายฟ้าโหมกระหน่ำ ทำให้หลายคนที่ริวอุนผ่านไปถูกดาบตัดสายฟ้าปาดคอตายทันที

“ชิบะ ริวอุน ยอมตายซะเถอะ” จิไรยะส่งเสียงตะโกนออกมาอีกครั้ง จากนั้นผมของเขาก็ยาวขึ้นเหมือนกับหนาม

นินจาคนอื่นก็ชักคุไนออกมาเตรียมรับมือด้วย

ทุกครั้งที่ริวอุนฟันดาบสายฟ้ากระทบคุไนจะมีสะเก็ดไฟแลบออกมา ทว่านินจาที่รับมือกลับแขนชา ระหว่างแขนชา ริวอุนก็อาศัยจังหวะนี้ปาดคออีกฝ่ายเรียบ

“ไอ้เวรเอ๊ย!” ซึนาเดะกระโจนเข้ามาหาริวอุน

หมัดของเธอที่เต็มไปด้วยจักระทุบลงไปบนหัวริวอุน ซึ่งการโจมตีนี้ ริวอุนไม่ได้มองมันเลย เขาทำเพียงบิดสะโพกหลีกเลี่ยงแบบเฉียด ๆเท่านั้น

ระหว่างนั้น พื้นดินใต้เท้าริวอุนก็มีงูยักษ์โผล่ขึ้นมา มันบังคับให้ริวอุนต้องกระโดดขึ้นไปบนอากาศ ในเวลาเดียวกัน งูตัวนั้นก็กระโดดขึ้นขนาบข้างระยะทางซ้ายและขวา ก่อนที่มันจะใช้หัวของมันกระแทกเข้าไปเต็มตัวริวอุน

“ไปให้พ้น ไอ้งูน่าเกลียด!” ริวอุนประสานอินด้วยมือข้างเดียว “ตัดสายฟ้า”

งูตัวใหญ่ถูกตัดสายฟ้าของเด็กหนุ่มแทงทะลุหัวจนตาย จากนั้นตัวคนทำก็ลงพื้นสำเร็จ

หลังจากลงพื้นแล้ว เขาก็พุ่งเข้าไปโรมรันกับศัตรูอีกครั้งหนึ่ง

ตูม! ตูม!

เสียงระเบิดดังกึกก้องราวกับเกิดภัยพิบัติ เสียงสายฟ้าและเสียงร้องยังคงดำเนินต่อไป ศพนับร้อยบินเหมือนกับขนนก

ภายใต้พลังของโหมดเซียน นินจาชั้นยอดนับพันคนไม่มีใครสามารถหยุดริวอุนได้เลย

******************