Chapter 1487 เทือกเขาหยูติง ปลาคาร์ปแสดงพลัง
ภูมิภาคตะวันตกเฉียงเหนือนั้นใหญ่กว่าภูมิภาคตะวันออกเฉียงใต้มาก.
พื้นที่แห่งนี้มีเทือกเขา เนินเขามากมาย แม้แต่ทุ่งหญ้าที่ไกลสุดลูกหูลูกตา ผืนแผ่นดินที่แตกต่างกันมารวมอยู่ในที่เดียว.
สิบวันหลังจากนั้น.
จุนซ่างเซียวก็มาถึงที่หมาย.
หากเดินทางปรกติจะต้องใช้เวลาสองสามปี แม้แต่ใช้ของวิเศษบินได้ก็ใช้เวลาหลายเดือน ดังนั้นประสิทธิภาพของเรือรบตงกู่จึงรวดเร็วน่าหวาดกลัวนัก.
อย่างไรก็ตาม
เมื่อบินได้รวดเร็ว ก็ผลาญศิลาเสวียนมหาศาลเช่นกัน.
เรือเหาะมาหยุดที่ทุ่งหญ้าที่กว้างใหญ่ กลิ่นของดินและหญ้าตลบอบอวล จุนซ่างเซียวที่ยกมือขึ้นกุมหน้าอก คล้ายกับหัวใจเลือดไหล เพราะว่า....เขาจ่ายไปมหาศาลจนแทบทนไม่ไหว.
“เฮ้อ.”
กู่เจ้าซีกล่าวพลางทอดถอนใจ“น่าเสียดายจริง ๆ.”
เขาไม่รู้ว่าศิลาเสวียนผลาญไปมากเท่าไหร่ แต่ต้องมากกว่าสิบล้านเป็นอย่างต่ำ แม้แต่อาจจะไปถึงร้อยล้านได้ ดังนั้นจึงไม่เข้าใจพี่ชายเป็นอย่างมาก.
ให้ข้าสิ อ๊ากก!
ข้าไม่เรื่องมากหรอก สักเล็กน้อยก็ยังดี!
หัวเหม่ยกุ้ยที่นำแผนที่ออกมา พร้อมกับตรวจสอบสภาพแวดล้อม ”ยังเหลืออีกสองสามร้อยลี้ก็จะถึงเป้าหมาย.
จุนซ่างเซียวที่ระงับความเจ็บปวด กับการผลาญศิลาเสวียนจำนวนมาก เอ่ยออกมาว่า“ยังพอทนได้!”
เดินทางมาตั้งใกล้ โกวเซิ่งย่อมไม่ใส่ใจถ้าจะไปอีกสักสองสามร้อยลี้ ดังนั้นจึงปรับสภาพจิตใจ ควบคุมเรือเหาะตรงไปยังเทือกเขาหยูติง.
ระหว่างทางก็ส่งจิตสัมผัสออกไปรอบ ๆ แม้นว่าจะมีผู้ฝึกยุทธ์ ทว่าก็กระจัดกระจาย ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครรู้ว่าเหมืองแร่จะปรากฏ ไม่เช่นนั้นคงจะมีเหล่ากลุ่มอิทธิพลใหญ่มารวมตัวกันแล้ว.
ระหว่างทางจุนซ่างเซียวที่ค่อย ๆ ยิ้มออก.
ขอเพียงพบเหมืองศิลาเจิ้น ไม่เพียงแค่ได้ทรัพยากรใหญ่ให้กับนิกาย ทว่ายังสำเร็จภารกิจมหากาพย์อีก ยิงนกสองตัวด้วยหินก้อนเดียว!
......
เทือกเขาหยูติง.
เป็นพื้นที่แสนจะธรรมดามาก.
แม้นว่าสภาพภูมิประเทศจะงดงามทีเดียว แต่เพราะว่ามีพลังฟ้าดินค่อนข้างเบาบาง ดังนั้นจึงไม่มีสมบัติฟ้าดิน สัตว์อสูรก็ล้วนแต่เป็นสัตว์ร้ายทั่วไป.
จุนซ่างเซียวที่บังคับเรือเหาะตงกู่บินไปรอบ ๆ เฝ้ามองออกไป กล่าวพึมพำ “ที่ใหนพอจะเกิดเหมืองแร่ได้?”
หัวเหม่ยกุ้ยเอ่ย “เหมืองอะไร?”
“เหมืองศิลาเจิ้น.”
ในเมื่อไม่สามารถมองหาตัวคนเดียว จุนซ่างเซียวก็เอ่ยออกมาตามตรง ต้องไม่ลืมว่าช่วยกันหาจะเป็นการดีกว่า.
หัวเหม่ยกุ้ยที่ตระหนักได้ เอ่ยออกมาทันที”ไม่สงสัยเลยว่าสามีนำคนมามากมาย แท้จริงแล้วกำลังมองหาเหมืองศิลาเจิ้นนี่เอง.
......
“ฟิ้ว!”
“ฟิ้ว!”
คนระดับสูงและศิษย์ของเขากระโดดลงจากเรือเหาะ กระจายตัวออกไปรอบ ๆ.
“พี่ชาย.”
กู่เจ้าซีแทบทรุด เอ่ยออกมาว่า“ที่นี่แทบไม่มีสัตว์อสูรดี ๆ เลย แล้วจะมาเก็บประสบการณ์อย่างไร?”
เขาไม่เข้าใจพี่ชายเลยว่าทำไมต้องมายังเทือกเขาหยูติง.
ด้วยเหตุนี้จุนซ่างเซียวจึงไม่คิดที่จะปกปิด เริ่มบอกเหตุผลกับทุกคน.
“อะไรนะ?!”
กู่เจ้าซีดวงตาเบิกกว้างกลมโต จากนั้นก็จ้องมองไปรอบ ๆ เอ่ยออกมาว่า“สถานที่แห่งนี้แม้แต่นกยังไม่อยากอาศัย จะมีเหมืองศิลาเจิ้นจริง ๆ รึ?”
เหมืองแร่เผยตัวเองออกมาเอง เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นปรกติ.
อย่างไรก็ตาม สถานที่แห่งนั้นปรกติจะต้องมีพลังฟ้าดินหนาแน่น ที่นี่มีพลังฟ้าดินที่เบาบางมาก จะมีเหมืองแร่ขนาดใหญ่เช่นนั้นได้อย่างไร.
“พี่ชาย.”
กู่เจ้าซีเอ่ย “ข่าวของท่านเชื่อถือได้ หรือแค่ข่าวลือกัน?”
“เป็นไปไม่ได้.”
จุนซ่างเซียวที่เอ่ยด้วยความมั่นใจ.
กี่ครั้งแล้วที่ระบบออกภารกิจ ทุกอย่างแม่นยำเป็นอย่างมาก ดังนั้นเขาจึงมั่นใจว่าที่นี่มีเหมืองศิลาเจิ้นแน่ ๆ.
หากไม่ล่ะ?
ไม่จำเป็นต้องถาม ก็ต้องบีบคอตัวเองสักครั้งจะเป็นไร.
เดินทางมาไกลจนถึงเทือกเขาหยูติง ใช้ศิลาเสวียนไปเป็นจำนวนมหาศาล หากภารกิจมหากาพย์ผิดพลาด เกรงว่าโกวเซิ่งต้องบังคับให้ระบบออกมา เพื่อทวงถามแม้แต่แลกด้วยชีวิตเป็นแน่.
“ที่ใหน?”กู่เจ้าซีเอ่ย.
“หา.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย“ค้นให้ทั่วทุกซอกทุกมุม.”
ภารกิจที่ไม่ได้บอกสถานที่แน่นอน เทือกเขาหยูติงเองก็กว้างมาก ดังนั้นจะต้องซ่อนอยู่ที่ใหนซักที จำเป็นต้องค้นหา.
ใช้อุปกรณ์ค้นหาสมบัติล่ะ?
ไม่ได้.
เพราะว่า ศิลาวิญญาณ ศิลาเสวียน แม้แต่สมบัติฟ้าดินทั่วไปยังไม่สามารถค้นหาได้ สิ่งเหล่านี้สิ่งของที่ไม่ใช่อาวุธและอุปกรณ์ ไม่สามารถที่จะระบุที่หมายได้.
“เหรินซาน.”
จุนซ่างเซียวที่เดินเข้ามาหา เอ่ยอย่างภาคภูมิ “ครั้งนี้ต้องคาดหวังกับความสามารถของเจ้าแล้ว.”
แน่นอนศิษย์ผู้นี้ คือคนที่ดวงเฮงจนถูกเรียกว่า เจ้าปลาคาร์ปน้อยมาแล้ว.
โกวเซิ่งจำได้ดี ในพิภพเบื้องล่าง เหรินซานพบเหมืองหลายครั้ง สร้างผลประโยชน์ให้นิกายมาแล้ว.
การหาเหมืองแร่ จุนซ่างเซียวที่คิดถึงเขาก่อนคนอื่นทันที.
“เอิ่ม......”
เหรินซานที่ใจตุ่ม ๆ ต่อม ๆ กับหน้าที่ในครั้งนี้.
“บอกเปิ่นจั้วดัง ๆ ว่ามั่นใจสามารถค้นหาเหมืองแร่พบ!”
“มั่นใจ!”
“ลงมือ!”
“รับทราบ!”
ศิษย์ที่รับคำสั่ง แยกย้ายออกไปค้นหาทันที.
แม้นว่าเทือกเขาหยูติงจะกว้างแต่ก็ไม่มีอันตราย เพราะว่าสภาพแวดล้อมที่มีพลังบางเบาของพลังวิญญาณ ทำให้ไม่มีสัตว์ร้ายที่แข็งแกร่งมากอาศัยอยู่.
นอกจากนี้ ไม่ใช่ว่าจะไม่มีร่องรอย เพียงแค่ค้นหาสถานที่ที่มีพลังวิญญาณหนาแน่นที่ซ่อนอยู่ใต้ดิน จะต้องพบได้อย่างแน่นอน.
“จำไว้!”
จุนซ่างเซียวที่ตะโกนเสียงดัง ”จะต้องค้นหาให้เจอเร็วที่สุด ค้นให้ทั่วแม้แต่ต้องขุดลึกลงไปใต้ดิน.
......
“แล้วจะหาอย่างไร!”
“พื้นที่รอบ ๆ พลังฟ้าดินเบาบางมาก ไม่มีร่องรอยเลย!”
“ไม่ใช่ว่ามันฝังอยู่ใต้ดินอย่างงั้นรึ?”
ศิษย์ของเขาที่ตะเวนค้นหามาหลายวัน กินพื้นที่หลายร้อยลี้ค้นตั้งแต่บนลงล่าง แต่กับไม่พบสิ่งใดเลย เวลานี้รู้สึกว่ากำลังงมเข็มในมหาสมุทร.
สิ่งที่เศร้าที่สุด.
ฝนยังตกซ้ำลงมาอีก!
แม้นว่าพวกเขาจะสามารถใช้พลังกั้นสายฝนได้ ทว่าพื้นด้านล่างก็กลายเป็นตม ทำให้หายากขึ้นไปอีก.
“เปปป้า.”
หลี่ชิงหยางที่ก้าวมาด้านหน้า “ยังไม่พบอีกรึ?”
“ไม่.”
เป็บป้าที่ส่ายหน้าไปมา.
ในนิกายนิรันดร นี่คือสัตว์อสูรธาตุปฐพี ทว่าการจะหาเหมืองในพื้นที่ใหญ่เช่นเทือกเขาหยูติงก็ยังนับว่าเป็นเรื่องยากมาก.
“ไม่ได้การ!”
ในเวลานั้น ใครบางคนตะโกนออกมา “ศิษย์น้องจมลงไปแล้ว!”
“ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!”
หลี่ชิงหยางและคนอื่นตามไป พบว่าที่พื้นที่เป็นก้อนศิลา ทว่ากับทำให้เหรินซานจมลงไปครึ่งตัว.
“เจ้านิกาย!”
ในเวลานั้นมีเสียง ๆ หนึ่งที่ดังขึ้น “พบแล้ว!”
“ฟิ้ว!”
จุนซ่างเซียวที่หายไป เพราะว่าฝนที่กำลังตก จึงแทบไม่ได้ยินเสียง.
......
สถานที่เป็นพื้นที่ที่เหรินซานหล่นลงไปจมลงครึ่งตัว ที่รอบ ๆ เป็นหล่มบนศิลาก้อนใหญ่แต่กับสามารถดูดคนลงไปได้.
“ฟิ้ว!”
จุนซ่างเซียวที่บินมา เอ่ยออกไปว่า“พบแล้วรึ?”
สถานที่เหรินซานจมลงไปนั้น รอบ ๆ นั้นมีลวดลายค่ายกลซับซ้อนวางอยู่.
“หืม?”
จุนซ่างเซียวที่หรี่ตาเล็กลง เอ่ยออกไปว่า“ค่ายกลรึ?”
......
“ไม่ผิด.”
เจินเต๋อจวินที่ตรวจสอบศิลาอย่างระเอียด กล่าวออกไปว่า“มีค่ายกลจริง ๆ.”
กู่เจ้าซีที่สีคางไปมา เอ่ยออกไปว่า“ที่แบบนี้ยังมีคนมาวางค่ายกลอีก? นอกจากนี้ยังไม่สามารถตรวจสอบได้ด้วย?”
“ลึกลับมาก!”
ยักษ์ดำและยักษ์ขาวเอ่ยเป็นเสียงเดียวกัน.
“หรือว่า....”จุนซ่างเซียวที่ครุ่นคิดเอ่ยออกไปว่า“ที่เจ้ายืนอยู่นั่น ไม่รู้สึกถึงพื้นที่เหมือนกับใยแมงมุมรึ?”
“ไม่มีใยแมงมุม!”
“เหลวไหล มันจะพันขึ้นมาถึงคอเจ้าแล้ว!”
กล่าวจบ จุนซ่างเซียวที่วางมือลงไปบนลวดลายอักขระบนศิลา “ลองตรวจสอบ.”
“วูซซซซ!”
ทันทีที่นิ้วของเขาสัมผัส ก็เกิดแสงสว่างจ้าขึ้นมาทันที.
“กึก ครืนนนนน!”
ในเวลานั้น พื้นที่รอบ ๆ ถูกผลักออกไป ปรากฏทางเข้าอุโมงค์ขึ้น ที่ด้านในมีพลังฟ้าดินที่อุดมสมบูรณ์แผ่ออกมาทันที!
“เหมืองแร่!”
กู่เจ้าซีแทบกระโดดขึ้นขี่คอจุนซ่างเซียว เอ่ยด้วยความตื่นเต้น “ด้านในจะต้องมีเหมืองแร่อย่างแน่นอน!”
