Chapter 1482 พัฒนาจูซานหมายเลข 1
หอฝนพรำ ที่เริ่มสืบสวนเรื่องจินเห่า.
อย่างไรก็ตาม ข้อมูลเกี่ยวกับคนผู้นี้ หายากยิ่งกว่าจักรพรรดินิหลิงเหยาซะอีก ไม่ว่าจะติดตามเท่าไหร่ก็ไม่พบเงื่อนงำอะไรเลย.
แน่นอนว่าเพราะจินเหยาคือสายลับ ย่อมไม่ปล่อยให้น้ำรั่วสักหยด ไม่เช่นนั้นโถงพิภพอาจจะพบความผิดปรกติได้.
“เจ้านิกาย.”
ลี่ลั่วฉิวเอ่ยอย่างทอดถอนใจ “ไม่มีข่าวอะไรเลย.”
ตั้งแต่ขึ้นพิภพเบื้องบนมา แม้นว่านางจะพยายามพัฒนาเครือข่าย แต่เพราะว่าสภาพแวดล้อมที่แตกต่างไม่คุ้นชินแตกต่างจากทวีปชิงหยุน ทำให้ทำอะไรไม่ได้มาก.
กล่าวได้ว่ามีขีดจำกัดในการหาข้อมูลเป็นอย่างมาก.
“ไม่ต้องรีบ.”
จุนซ่างเซียวเอ่ย “ค่อย ๆ สืบไป.”
ตั้งแต่กล่องผ้าถูกส่งมาก็หนึ่งเดือนแล้ว โถงพิภพเองก็ไม่เคลื่อนไหวอะไร ทำให้เขายิ่งงงงวยเข้าไปอีก นี่อีกฝ่ายไม่ได้ส่งศีรษะจินเห่ามาเพื่อที่จะใส่ร้ายเขาหรอกรึ?
ทำให้ยิ่งครุ่นคิด ก็ยิ่งสับสนจนจับต้นชนปลายไม่ถูก สับสนไปหมด.
“ฟู่!”
จุนซ่างเซียวที่ยืนขึ้น ก่อนที่จะเดินไปยังหลังเขา.
สถานที่แห่งนี้เปลี่ยนไปมาก เพราะว่ามีหลายพื้นที่ เริ่มปลูกไม้โลหะขึ้นมา นอกจากนี้ยังมีทะเลสาบพิเศษอยู่ด้านข้างด้วย.
แม้นว่าโกวเซิ่งจะทำลายเขตแดนต้องห้ามระดับสามหลายแห่ง ทว่าก็ได้นำความพิเศษของแต่ละอย่างเอามาไว้ภายในนิกายนิรันดร โดยเฉพาะทะเลสาบสุ่ยเซียน ที่ช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อและชีพจร ประสิทธิภาพไม่ธรรมดา ใช้ได้ทั้งดื่มและอาบ.
“ไม่จำเป็นต้องพึ่งร้านค้าระดับเพียงอย่างเดียว สิ่งอำนวยความสะดวกของพิภพเบื้องบนก็ใช้ได้ สามารถช่วยศิษย์บ่มเพาะได้เยี่ยมเช่นกัน.”จุนซ่างเซียวที่ลอบคิดในใจ.
เช้าวันถัดมา.
ลี่ลั่วฉิวที่ส่งข้อมูลบางอย่างมาให้เขา.
โถงพิภพได้ส่งจักรพรรดินิหลิงเหยาและจินเห่าออกไปจับตัวกู่เจ้าซีร่วมกัน.
จุนซ่างเซียวที่ได้ข้อมูลดังกล่าวที่กลายเป็นเงียบไป.
ภัยร้ายที่ซ่อนเร้นที่เขาต้องระวังให้ดี.
หนำซ้ำ.
สตรีนางนี้ได้ส่งกู่เจ้าซีเพื่อให้มาเป็นสายของนิกายนิรันดร แน่นอนว่าจะต้องมีแผนการลับแน่ ๆ.
“เฮ้อ.”
จุนซ่างเซียวที่ยกมือขึ้นนวดกระหมับ เอ่ยออกมาว่า“ข้าชอบศัตรูที่ต่อสู้ซึ่ง ๆ หน้ามากกว่า แย่ ๆ จริง ๆ ที่ต้องรับมือกับศัตรูที่มองไม่เห็นแบบนี้.”
“เจ้านิกาย.”
เย่ซิงเฉินที่ก้าวเข้ามาในห้องโถง.
เจ้านี่สวมเกราะรบจินเหยา แล้วดูหล่อเหลาไม่ธรรมดา.
ตอนแรกเขาคิดจะนำมาสวมเอง ทว่าคิดว่าตัวเองมีอุปกรณ์มหาปราชญ์อยู่แล้ว ดังนั้นสิ่งนี้ให้อาหนิวดีกว่า ดูเหมือนว่าจะเข้ากับอีกฝ่ายไม่น้อย.
“รู้สึกอย่างไร?”
“ไม่เลว!”
แววตาของเย่ซิงเฉินที่ลุกโชนด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้.
พลังของเกราะรบดังกล่าว ทำให้สามารถกระตุ้นพลังให้เกินขีดการบ่มเพาะได้.
“.”
จุนซ่างเซียวที่โบกมือส่งหอกศักดิ์สิทธิ์จินเหยาออกไป “อาวุธนี้มอบให้กับเจ้าก็แล้วกัน.”
“ขอบคุณเจ้านิกาย!”
หลังจากเย่ซิงเฉินรับมา ดวงตาลุกโชนด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้มากกว่าเดิม ราวกับว่าจะสามารถทะลวงผืนฟ้าได้เลย.
“สตรีนางนั้นวางแผนอะไรเอาไว้ก็ไม่รู้ เจ้าควรตั้งใจฝึกฝนให้หนัก.”จุนซ่างเซียวเอ่ย.
จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่เปลี่ยนเป็นจิตสังหารทันที.
สตรีนางนั้น.
แน่นอนว่าหมายถึงจักรพรรดินิหลิงเหยา.
อาหนิวที่ปรารถนามายังพิภพเบื้องบน มีเพียงภารกิจเดียว คือสังหารสตรีนางนั้นด้วยตัวเอง เพื่อแก้แค้นความเกลียดชังที่เคยมีในอดีต.
เย่ซิงเฉินเอ่ย “เจ้านิกาย ศิษย์ขอไปบ่มเพาะ!”
ยกระดับ ต้องแข็งแกร่ง.
เรื่องนี้เป็นเรื่องหลักที่เขาต้องทำ.
“ไปเถอะ.”
จุนซ่างเซียวโบกมือ เอ่ย “ถางจู่ลี่ ให้จับตาดูโถงพิภพ พวกเขาเคลื่อนไหวอะไรหรือไม่?”
“รับทราบ.”
ลี่ลั่วฉิวที่ถอยหลังกลับไป ออกไปจัดการในทันที.
นี่มันผ่านมาหนึ่งเดือนแล้ว โถงพิภพไม่เคลื่อนไหวอะไรเลยรึ?
“แปลก.”
จุนซ่างเซียวที่เต็มไปด้วยความสงสัย.
หัวเหม่ยกุ้ยเอ่ย “ตายไปแล้วยังไม่เคลื่อนไหว เป็นไปได้ว่า โถงพิภพยังไม่รู้ว่าจินเห่าถูกสังหารแล้ว.”
“ดังนั้นคนที่ส่งศีรษะมานั่น ไม่ได้ต้องการที่จะใส่ร้ายพวกเราหรอกรึ?”
“เขาอาจจะปรารถนาดีก็ได้?”
“หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น.”
มันจะเป็นไปได้รึ? ที่มีคนปรารถนาดีแบบนี้ แต่คงไม่อาจตัดประเด็นว่า อาจมีใครบางคนซ่อนแผนการที่ลึกล้ำเอาไว้ออกไปไม่ได้.
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”
ในเวลานั้น ที่ด้านนอกห้องโถง เสียงหัวเราะดังลั่น ก่อนที่เขาจะเห็นตาเฒ่าไท่เสวียนที่ก้าวเดินเข้ามาด้วยความตื่นเต้น.
“ภรรยาท่านได้ลูกชายอย่างงั้น?”จุนซ่างเซียว.
“ไปเล่นไกล ๆ!”ตาเฒ่าไท่เสวียนที่เหลือกตามองบน เอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้น “ด้วยการพยายามไม่หยุดหย่อน จูซานหมายเลขหนึ่งของข้าก็พัฒนาต่อไปจนได้!”
“จริงรึ?”
จุนซ่างเซียวที่เผยท่าทางสนใจขึ้นมาทันที.
......
โถงค่ายกล ลานยุทธ์.
จุนซ่างเซียว หัวเหม่ยกุ้ยและคนอื่น ๆ ได้มารวมตัวกัน.
ตาเฒ่าไท่เสวียนที่ยืดอกยืนอย่างภาคภูมิตรงกลาง จ้องมองผู้คนที่กำลังจ้องมองจูซานหมายเลขหนึ่งของเขาอยู่.
หลายปีมานี้เขา เหล่าเจิ้นและซ่างกวนซินเหยา ศึกษาค่ายกลหุ่นกลนี้ไม่หยุด หลังจากผ่านการทดลองมากมาย ท้ายที่สุดก็สามารถลดการใช้พลังงานได้สำเร็จ.
“ไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนเลย.”
จุนซ่างเซียวที่จ้องมองอย่างระเอียด พบว่าจูซานหมายเลขหนึ่งก็เหมือน ๆ เดิม มีเพียงแค่ลวดลายค่ายกลที่ซับซ้อนขึ้น.
“ไม่ต้องรีบ.”
ตาเฒ่าไท่เสวียนเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เจ้าจะได้เปิดหูเปิดตาแน่.”
“สาวน้อย เริ่มได้!”
“อืม.”
ซ่างกวนซินเหยาที่ก้าวออกไป กระโดดขึ้นจูซานหมายเลขหนึ่ง เข้าไปยังห้องควบคุม หลังจากเปิดใช้งาน ค่ายกลรอบ ๆ ที่เริ่มส่องแสง.
“หวึ่ง หวึ่ง!”
ลวดลายค่ายกลรอบ ๆ หุ่นกลส่องแสงมากขึ้นเรื่อย ๆ.
“แก๊ก แก๊ก แก๊ก!”
“แก๊ก แก๊ก แก๊ก แก๊ก แก๊ก!”
ดูเหมือนว่าจูซานหมายเลข 1 นั้นจะเริ่มมีชีวิตขึ้นมา เวลานี้มันเริ่มขยับซ้ายขวา.
“เจ้าหนู.”
ตาเฒ่าไท่เสวียนเอ่ยอย่างภาคภูมิ “ให้ระดับหนึ่งแกนไปทดสอบต่อสู้.”
“สามารถรับมือกับระดับหนึ่งแกนหมุนได้เลยรึ?”แม้นว่าจุนซ่างเซียวจะประหลาดใจเล็กน้อย ทว่าก็เรียกศิษย์ลำดับสองให้ออกไปลอง.
“ศิษย์น้องหญิง!”
หลี่ชิงหยางที่ก้าวออกไปในลายยุทธ์ ยกมือประสาน “เชิญ!”
“ซูมมมม!”
พริบตานั้น จูซานหมายเลขหนึ่งที่ขยับพื้นแตกเป็นทาง หมัดที่ใหญ่ยักษ์ต่อยออกไปทันที!
“ตูมมมมมมม!”
หลี่ชิงหยางที่ยกมือขึ้นรับ แต่เพราะว่าพลังโจมตีรุนแรงจนเกินไป ทำให้เขาถูกกระแทกลากครูดไปกับพื้นหลายก้าวก่อนที่จะยั้งเท้าเอาไว้ได้ แววตาที่เผยความประหลาดใจ.
“นี่มัน......”
ติงซิงหวังและคนอื่น ๆ จ้องมองกันและกันด้วยความตื่นตะลึง.
สิ่งของที่แปลกประหลาดสร้างจากไม้ไผ่และค่ายกล คาดไม่ถึงเลยว่าจะทรงพลังเช่นนี้ แม้นว่าจะมองไม่เห็นระดับ ทว่าหมัดที่โจมตีออกมานั้นกับแข็งแกร่งกระแทกระดับหนึ่งแกนหมุน กระเด็นออกไปเลย!
“ร้ายกาจ!”
จุนซ่างเซียวที่ดวงตาเป็นประกาย.
เขาจำได้ จูซานหมายเลขหนึ่งก่อนหน้านี้ ไม่สามารถรับมือระดับสะบั้นมิติขั้นกลางได้ด้วยซ้ำ ตอนนี้กับสามารถเทียบเท่าระดับหนึ่งแกนอย่างคาดไม่ถึง กล่าวได้ว่ามันเปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก.
“ศิษย์น้อง.”
หลี่ชิงหยางเอ่ย “ข้าจะเอาจริงแล้ว.”
“ฟิ้ว!”
เขาที่ก้าวไปด้านหน้าพุ่งออกไป รวมพลังไปไว้ที่หมัดต่อยไปด้านหน้า เล็งเป้าไปยังหน้าออกของจู่ซานหมายเลขหนึ่ง ทว่าเวลานั้นจู่ซานหมายเลขหนึ่งก็ปล่อยลำแสงที่สว่างเจิดจ้าออกมาในทันที!
“ตูมมมมม!”
“ครืนนนนนนนนนน!”
ลำแสงจากค่ายกลที่โจมตีออกมาอย่างรวดเร็ว พริบตานั้นลานยุทธระเบิดออกมาเสียงดังสนั่น.
แม้นว่าหลี่ชิงหยางจะหลบออกมาได้ ทว่าสนามต่อสู้พังทลายเสียหายอย่างรุนแรง ทำให้หลี่ชิงหยางยกมือขึ้นกุมหน้าอก ช้ำใจจนหมดสภาพล้มลงไปกองบนพื้น.
การต่อสู้ครั้งนี้.
ซ่างกวนซินเหยาคว่ำศิษย์พี่รองไปในที่สุด.
ไม่ต้องเอ่ยถึงการโจมตีใด ๆ หลี่ชิงหยางที่มีหน้าที่ซ่อมบำรุงสิ่งก่อสร้างของนิกาย การที่ลานยุทธ์พังทลายเสียหายขนาดนี้ จิตใจของเขาก็พังทลายเจ็บหนักยิ่งกว่าโดยโจมตีจริงซะอีก.
